**กระทู้นี้อาจจะมีคำพูดไม่สุภาพบ้าง แต่ทาง จขกท ได้บางดัดแปลงแล้วเรียบร้อย แต่เพื่อความได้อรรถรสแล้ว ยังขอคงไว้นิดหน่อย หากท่านผู้อ่านซีเรียสขนาดนั้นก็ปิดหน้าต่างไปเหอะคับ
***กระทู้อาจจะมีคำศัพท์ไม่ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์เท่าใดนัก เนื่องจากจขกท โง่!!!!!! และใช้การพิมแบบภาษาชิทแชทบนมือถือ ดังนั้นกรุณาอย่าถือสาผมเลยนะคับ
เอาล่ะคับ นี่เป็นครั้งแรกในการเขียนรีวิวครั้งแรกของผมบนบอร์ดชื่อดังแห่งนี้ ปกติผมจะเขียนลงเฟซบุคของตัวเอง แต่เพราะมีหลายๆคนทั้งยุยง ทั้งถีบหัวส่งให้ลองมาเขียนที่นี่ดู ก็เลยขอประเดิมเลยล่ะกันนะ ถ้าหากผิดพลาดประการใด ก็อมขี้มาพ่นใส่หน้าให้ผมได้ตรงๆเลยคับ ผมยินดี!!!!!!
ขอแนะนำตัวละครกันในนี้หน่อยคับ
จิงๆก็ไม่ได้มากตัวเท่าไหร่ ก็มีแค่ผม ปอนด์คับ
มะหนิง เพื่อนสุดซี้ในหมู่บ้านสเมิร์ฟของผม
และน้องบันเทิงลูกชายผมเองคับ
หนึ่งวันก่อนการเดินทางขณะที่ผมกะลังทำงานหัวฟูดั่งซูซี่อยู่ ก็มีข้อความจากมะหนิงได้ส่งลิ้งค์มาหาผมคับ นางนี่ไม่ค่อยพูดพร่ำทำเพลงอะไรเท่าไหร่หรอกคับ แต่นางก็ถามว่า
"ไปมั้ย?"
ด้วยความที่งานแม่มยุ่งจะตายหร่ออยู่และ ผมสาบานว่าไม่ได้เปิดดูลิ้งค์ที่มะหนิงส่งมาให้แต่อย่างไร แล้วตอบมันไปว่า "ไป" โดยที่ไม่รู้เลยว่าชะตาชีวิตจะเป็นอย่างไร......
เย็นวันนั้นเราเจอกันที่ยิม นางบอกผมว่า "เมิงไปโพธารามนะพุ่งนี้ เจอกันกี่โมงดี?"
"ไปไหนนนะ!!!? เมิงจะไปทำไม อยากโดนคนทั้งหมู่บ้านเค้ารุมกระทืบเรอะ!!!?"
"อิฝัด!!! นั่นมันพรหมพิราม!!! โพธารามโว้ย ราชบุรี!!!!"
อ่าวเหย๋อ?? เมิงก็รู้กรูโง่ทั้งประวัติศาสตร์ ทั้งภูมิศาสตร์ และนางก็จัดแจงให้ผมเรียบร้อยว่าไปรถไฟฟรีรอบแรกที่สถานีธนบุรี 7:30 ห้ามเลท!!! ตกรถไฟไม่ฮานะเมิง ดังนั้นจากการคำนวณแล้ว...... เมิง..... ตื่น..... ตี..... ห้า!!!!!
OMG!!! WTF!!! @@##%$&!!@# ทำงานกรูยังไม่ตื่นเช้าเท่านี้เลย สรุปว่าต้องตื่นคับ ผมตื่นตีห้ารีบจัดแจงสิ่งของและแน่บไปบีทีเอสสถานีวงเวียนใหญ่ทันที
"อยู่ไหน!!"
ไลน์เด้งมาตลอดเกือบทุกสถานีรถไฟฟ้าที่วิ่งผ่าน เมิงอย่ากดดานกรูด้ายม้ายยยยยยยย!!!!! และแล้วเจ็ดโมงผมก็ถึงสถานีวงเวียนใหญ่รีบวิ่งมากราบแทบเท้าอิเพื่อน ซึ่ง.........มันเปิดประตูแทกซี่รอกรูแล้ว!!! นี่เมิงจะกดดันกรูจนวินาทีสุดท้ายเลยเรอะ!!! อิเตี๊ยะ!!!!! (ปล.ผมสูง 164 มะหนิงสูงน่าจะเตี้ยกว่าผมสักห้าเซน ซึ่งมันไม่เคยยอมรับความจิงเรื่องนี้!!!)
เราถึงสถานีรถไฟธนบุรีตอน 7:15 ซึ่งก็มีเวลาถมแถดตั้งเยอะ มะหนิงเอาบัตรประชาชนไปแลกตั๋วรถมาฟรี แล้วเราก็รีบขึ้นรถประหนึ่งว่ารถไฟกะลังจะออกตัวแล้ว มะหนิงบอกว่าตามรีวิวเขาบอกให้นั่งซ้าย แดดจะได้ไม่ส่อง แหน่ะ! อินี่ทำการบ้านมาดี "ว่าแต่เค้าบอกมั้ยเมิงมาซ้ายนี่หันหน้าไปหน้ารถหรือหลังรถ" มะหนิงหน้าเหว๋อแล้วบอกว่า "กรูไม่รู้" "เอ๋าอินี่ อ่านก็ไม่ครบ!!!"
(ตุนกันก่อนออกเดินทางคับ)
แล้วผมก็เอาข้าวผัดต้มยำทำเองมากินกันรอรถไฟออกเพลิน ตื่นเต้นๆ ได้นั่งรถไฟฟรีเฟร้ย!!!!
7:30.........7:35........7:40........7:45
"อิหนิง เมิงชัวร์นะว่าคันนี้!!?" ผมหันหน้าไปถาม
"แหมเมิงรถไฟไทย!!!!"
7:50........7:55
"เมิงถ้ากรูลงไปซื้อน้ำตอนนี้ รถไฟมันจะไม่ออกใช่ป่ะ?"
"แล้วเมิงไม่รีบลงไปตั้งแต่ห้านาทีล่ะว่ะ???" อ่าวด่ากรูอีก!!! แล้วผมก็แนบลงไปซึ่งน้ำให้เจ้าหญิงซึ่งหน้า
ก็เริ่มเหวี่ยงและ
8:00........8:05........8:10 รถไฟออกแย้วววววว
หร่าาาาาาาา แล้วคุณพี่จะตั้งเวลาไว้ 7:30 ไว้หมักกิมจิเพรื่อ!!!!? รถออก 8:10 "รถไฟไทย เลทไม่แพ้ชาติใดในโลก" มะหนิงบอกว่าใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมงถึง เมิงนอนพักได้เลย ผมก็กะว่าจะงีบสักหน่อย ตื่นก็เช้าอิ๋บเอ๋ง แต่ระหว่างทาง..........
"น้องๆหมูปิ้งมั้ยจ๊ะ?"
"สุดหล่อน้ำมั้ย"
"ข้าวมั้ยจ๊ะ"
"ทอดมันใหม่ๆจ้า"
"สุดหล่อๆขนมต้ม ขนมจีบมั้ยจ๊ะ"
"น้องๆหมูปิ้งเปล่า?"
เออ!!! ไม่ต้องนงต้องนอนมันและ "เพ่!!!! ข้าวสองห่อ!!! ขอขนมต้มกะขนมจีบด้วยค้าบบบ"
แล้วผมก็จบโดยการได้ข้าวห่อกระทงน่ารักๆมาสองห่อคับ กระทงนึงเป็นพะโล้ของมะหนิง ส่วนอีกกระทงเป็นพะแนงของผม ห่อละ 10 บาทเองคับ ผมพยายามจะถ่ายข้าวตามประสาวัยทีน คือถ่ายให้มันสวยอ่ะนะ แต่ผมอยากถ่ายของมะหนิงด้วย "หนิงๆขอข้างเมิงถ่ายรูปหน่อยดิ?" มันมาอีกทีเต้าหู้หายไปแล้ว!!!!!! "อิฝัด!!! ถ้าเมิงจะรีวิวลงเวปชื่อดังเค้าช่วยรอกรูก่อนด้ายยยยม้ายยยยย!!!??"
(ทุกอย่าง 10 บาท!!! บร้ะ!!!!)
และเราก็แบ่งข้าวกันชิมคับ ทันทีที่ผมกะหนิงตักพะแนงเท่านั้นแหล่ะ "หอย!!!!! เผ็ด!!!!!" แต่จะบอกว่าขนมต้มและขนมจีบอร่อยมากๆคับ 10 บาทเองด้วยอ่ะ เนื่องจากรถไฟสั่นมาก เลยไม่สามารถถ่ายแบบวัยทีนตามประสาชาวกรุงได้แต่อย่างใด อยากจะส่งมะหนิงไปบอกเฮียสตีฟจอปจิงๆ ว่างวดหน้าขอกล้องมือถือระบบกันสั่นด้วยนะเฮีย.......
(อร่อยนะคับ แต่เผ็ดอิ๋บเอ๋งเลย ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องของการตลาดให้มีการซื้อน้ำต่อหรือเปล่า?)
และแล้วก็มาถึงสถานีโพธารามคับ ตอนนี้ประมาณสิบโมงนิดๆ ตอนแรกที่นั่งๆจากสถานีธนบุรีเหนมีคนมาเที่ยวสไตล์เดียวแบบเราสองคนเยอะแยะเลย สงสัยโพธารามแม่มมมฮอตแน่ๆเลยว่ะมะหนิง สบายแล้วมีคนไปเที่ยวกะเราเยอะ พอผมกระโดดจากสถานีเท่านั้นแหล่ะ รีบหันขวับหาเพื่อนร่วมทางทันที เยอะแยะจิงๆคับ มีผม มีมะหนิง มีแม่ค้า แม่ค้า แม่ค้า พ่อค้า แม่ค้า พ่อค้า
"เฮ้ย!!! มีคุณเมิงกะคุณกรูกันสองหน่วยว่ะ อิมะเหน้ง!!!!!!!!!"
(ปกติผมชอบถ่ายพาโนราหมา เพิ่งจะบรรลุว่าไอโฟนถ่ายพาโนราหมาได้คับ โง่อยู่นาน = =a)
มะหนิงบอกผมช่างแม่มเหอะรีบหยิบกล้องคู่ใจถ่ายสถานีโชะแชะๆ แม่ค้ามองกันยกใหญ่ เออลืมบอกไปอาวุธของพวกเรามี
ดังนี้คับ
มะหนิง - มีกล้องแคนนอน 1 ตัว เล่นส์ห่าไรก็กรูไม่รู้จักอีก + มือถือ oppo กระจอกๆ
ผม - มีไอโฟนห้า + แบตเตอรี่สำรอง + น้องบันเทิง
(รูปจากกล้องมะหนิงคับ)
คือว่าหน้าที่ผมมีแค่เป็นนายแบบกะคนยกขาตั้งกล้องให้มันไปในตัวอ่ะคับ รูปผมส่วนใหญ่ก็ถ่ายจากกล้องไอโฟนห้านี่แหล่ะ กรูมีดีที่การถ่ายเว่ย!! ไม่เน้นคุณภาพ ประเด็นคือไม่มีทุนทรัพย์ แหม!!! ถ้ามีคงจะตั้งกระทู้รีวิวไปเที่ยวสวิตแลนด์แดนมหัศจรรย์แล้วล่ะเฟร้ย!!!!
พอมาถึงมะหนิงผู้ซึ่งทำการบ้านมีดิบดีบอกว่าให้เดินไปทางซ้ายคับ เอาอีกและ!!! ซ้ายตอนหันเข้าหรือหันออกสถานี
ก็ไม่แน่ใจ ก็มั่วละคับ แต่ก็มาถูกแลนด์มาร์คแรกที่เราได้เจอคือ "เดอ ปัง"
"เดอ ปัง" เป็นร้านกาแฟที่ผมอยากจะเข้าไปกราบตีนขนขายมากที่สุดในโลก เพราะอะไรน่ะเหรอ??? เพราะอากาศข้างนอกร้อนตับจะแล่บ ทุกครั้งที่เดินนี่ ผมกะมะหนิงผลิตซอสเค็มออกตามง่ามก้นกันตลอดเวลา พอได้เข้ามาร้านนี้ความรู้สึกมันดั่งเหยียบเข้ามาในห้วงของพวงสวรรค์
(บรรยากาศของร้านเดอปัง)
และจุดเด่นของร้านนี้ที่มีดีคือ "มีที่ฉีดตูดอันดุดัน" ผมเลยถือโอกาศเจิมซะหน่อย แต่โดนเอาคืนซะหูรูดถลอกเลย อาจจิถามเจ้าของร้านว่า "พี่คับนี่มันที่ฉีดตูดหรือเครื่องตัดเพชรคับ แรงฮิบหาย!!"
มะหนิงซัดโกโก้ปั่น ผมสั่งแอฟโฟกาโต (เป็นกาแฟร้อนใส่ไอติมคับ กรูก็เพิ่งรู้จักนี่แหล่ะ) เฮ้ย!!! ว่าไป อร่อยนะคุณผู้โชมมมม พร้อมด้วยขนมปังโฮลวีตเนยนม หลังจากพักเอาแรงสักหน่อย สถานีถัดไป เราไป "ดูนม" กันคับ
ก็ทำใจอยู่นานกว่าจะออกประตูไปได้ บ้านเมืองแม่มจะร้อนไปไหนหว้าาาาา ผมก็เลยบอกมะหนิงว่า "เมิงเอาชัวๆนะว่าไปดูนมทางไหน เดินไปเดินกลับนี่เมิงเตรียมขวดน้ำปลารองร่องตูดกรูได้เลย กรูจะเอาไปเป็นของฝากให้เมิง-!!" เป็นเพราะคำขู่หรืออย่างไรมิทราบ เราเดินมากันสักพักตามทางที่มะหนิงนำ ก็มาดูนมได้อย่างง่ายดาย สงสัยมันจะกลัวจิงอะไรจิง
(ดูนม แต่บางชอต "นม" ก็ไม่ค่อยน่าดู)
"ดูนม" เป็นร้านกาแฟอีกร้านคับ ตามที่รีวิวเขาว่าไว้มาต้องมา แต่ไอพอครั้นกระผมสองคนมาถึง ก็นั่งหอบแฮ่กๆสักหน่อยและเดินเข้าไปสั่ง "ร้านเปิดสิบเอ็ดโมงค่ะ" ตึง!!!! "งั้นขอถ่ายรูปได้มั้ยคับพี่?" "เชิญค่ะ ตามบายเลย" คนโพธารามน่ารักใจดี จากนั้นก็โชะแชะๆๆเอาซะเตมที่ แล้วก็จัด "วนิลาชาเย็นปั่น" กับ "กาแฟเย็น" ไปคนละแก้ว 100 บาทถ้วนคับ
(ถ่ายรูปตามประสาชาวกรุง)
ผมเลยถีบให้มะหนิงไปถามทางไปวัดคงคารามกับวัดขนอน 2 แลนด์มารคถัดไปทันที ตอนแรกว่าจะขอยืมจักรยานร้านแก (ตามรีวิวเขาบอกว่ายืมได้) แต่พี่ที่ร้านบอกว่า"มันเหลืออยู่คันเดียวอ่ะค่ะ แต่มั่นใจหรอว่าจะถีบไป?" อิประโยคหลังนี่แหล่ะ น่ากลัวสุด!! ผมกะมะหนิงก็เลยเอาว่ะ ว่ามอไซค์รับจ้างไปกะด้ายยย
เมืองโพธารามจิงๆแล้วนิดเดียวคับ มะหนิงผู้ทำการบ้านอย่างดิบดีบอกว่า เมืองนี้เขามาถ่ายหนังกัน ชื่อหนังอะไรสักอย่าง จากนั้นผมก็เป็นเด็กขนตากล้องให้คุณเทอพร้อมทั้งเป็นนายแบบให้ด้วย "เมิงๆตั้ง 10 วิถ่ายพร้อมกันมาๆ" ผมพูดให้มันตั้งกล้องแล้วก็ถ่าย ใจก็สงส๊านสงสารอิเพื่อน เด่วกด เด่ววิ่ง เด่วกด เด่ววิ่ง ขาก็สั้น เฮ้อ!!! เป็นช่างกล้องรึ กรูขอผ่าน กรูถนัดโพสเท่านั้นแหล่ะ กร๊าก!!!!!!
(ภาพจากไอโฟนกากๆคับ)
(อันนี้ขอจิ๊กมาจากมะหนิงคับ)
ขอถ่ายรูปกับอิ่มหมี ก็เริ่มเดินเลาะไปเรื่อยๆโดยการ "มั่ว" ล้วนๆ จนเจอคุณลุงมอไซด์รับจ้าง ก็เลยถามว่าไปวัดขนอนเท่าไหร่แกบอก 30 เด่วรอกลับด้วย ผมสองคนมองหน้ากัน เอิ้ว!!!! เวิร์ค!!!! ไปเบยยยยย มุ่งสู่เนกซ์สเตชั่น "วัดขนอน"
(เด่วมาต่อคับ)
เบิ่ง "โพธาราม" แบบฮาๆไปกับคู่หูดูโอ "สเมิร์ฟ" (แถมเรื่องสยองด้วย)
***กระทู้อาจจะมีคำศัพท์ไม่ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์เท่าใดนัก เนื่องจากจขกท โง่!!!!!! และใช้การพิมแบบภาษาชิทแชทบนมือถือ ดังนั้นกรุณาอย่าถือสาผมเลยนะคับ
เอาล่ะคับ นี่เป็นครั้งแรกในการเขียนรีวิวครั้งแรกของผมบนบอร์ดชื่อดังแห่งนี้ ปกติผมจะเขียนลงเฟซบุคของตัวเอง แต่เพราะมีหลายๆคนทั้งยุยง ทั้งถีบหัวส่งให้ลองมาเขียนที่นี่ดู ก็เลยขอประเดิมเลยล่ะกันนะ ถ้าหากผิดพลาดประการใด ก็อมขี้มาพ่นใส่หน้าให้ผมได้ตรงๆเลยคับ ผมยินดี!!!!!!
ขอแนะนำตัวละครกันในนี้หน่อยคับ
จิงๆก็ไม่ได้มากตัวเท่าไหร่ ก็มีแค่ผม ปอนด์คับ
มะหนิง เพื่อนสุดซี้ในหมู่บ้านสเมิร์ฟของผม
และน้องบันเทิงลูกชายผมเองคับ
หนึ่งวันก่อนการเดินทางขณะที่ผมกะลังทำงานหัวฟูดั่งซูซี่อยู่ ก็มีข้อความจากมะหนิงได้ส่งลิ้งค์มาหาผมคับ นางนี่ไม่ค่อยพูดพร่ำทำเพลงอะไรเท่าไหร่หรอกคับ แต่นางก็ถามว่า
"ไปมั้ย?"
ด้วยความที่งานแม่มยุ่งจะตายหร่ออยู่และ ผมสาบานว่าไม่ได้เปิดดูลิ้งค์ที่มะหนิงส่งมาให้แต่อย่างไร แล้วตอบมันไปว่า "ไป" โดยที่ไม่รู้เลยว่าชะตาชีวิตจะเป็นอย่างไร......
เย็นวันนั้นเราเจอกันที่ยิม นางบอกผมว่า "เมิงไปโพธารามนะพุ่งนี้ เจอกันกี่โมงดี?"
"ไปไหนนนะ!!!? เมิงจะไปทำไม อยากโดนคนทั้งหมู่บ้านเค้ารุมกระทืบเรอะ!!!?"
"อิฝัด!!! นั่นมันพรหมพิราม!!! โพธารามโว้ย ราชบุรี!!!!"
อ่าวเหย๋อ?? เมิงก็รู้กรูโง่ทั้งประวัติศาสตร์ ทั้งภูมิศาสตร์ และนางก็จัดแจงให้ผมเรียบร้อยว่าไปรถไฟฟรีรอบแรกที่สถานีธนบุรี 7:30 ห้ามเลท!!! ตกรถไฟไม่ฮานะเมิง ดังนั้นจากการคำนวณแล้ว...... เมิง..... ตื่น..... ตี..... ห้า!!!!!
OMG!!! WTF!!! @@##%$&!!@# ทำงานกรูยังไม่ตื่นเช้าเท่านี้เลย สรุปว่าต้องตื่นคับ ผมตื่นตีห้ารีบจัดแจงสิ่งของและแน่บไปบีทีเอสสถานีวงเวียนใหญ่ทันที
"อยู่ไหน!!"
ไลน์เด้งมาตลอดเกือบทุกสถานีรถไฟฟ้าที่วิ่งผ่าน เมิงอย่ากดดานกรูด้ายม้ายยยยยยยย!!!!! และแล้วเจ็ดโมงผมก็ถึงสถานีวงเวียนใหญ่รีบวิ่งมากราบแทบเท้าอิเพื่อน ซึ่ง.........มันเปิดประตูแทกซี่รอกรูแล้ว!!! นี่เมิงจะกดดันกรูจนวินาทีสุดท้ายเลยเรอะ!!! อิเตี๊ยะ!!!!! (ปล.ผมสูง 164 มะหนิงสูงน่าจะเตี้ยกว่าผมสักห้าเซน ซึ่งมันไม่เคยยอมรับความจิงเรื่องนี้!!!)
เราถึงสถานีรถไฟธนบุรีตอน 7:15 ซึ่งก็มีเวลาถมแถดตั้งเยอะ มะหนิงเอาบัตรประชาชนไปแลกตั๋วรถมาฟรี แล้วเราก็รีบขึ้นรถประหนึ่งว่ารถไฟกะลังจะออกตัวแล้ว มะหนิงบอกว่าตามรีวิวเขาบอกให้นั่งซ้าย แดดจะได้ไม่ส่อง แหน่ะ! อินี่ทำการบ้านมาดี "ว่าแต่เค้าบอกมั้ยเมิงมาซ้ายนี่หันหน้าไปหน้ารถหรือหลังรถ" มะหนิงหน้าเหว๋อแล้วบอกว่า "กรูไม่รู้" "เอ๋าอินี่ อ่านก็ไม่ครบ!!!"
(ตุนกันก่อนออกเดินทางคับ)
แล้วผมก็เอาข้าวผัดต้มยำทำเองมากินกันรอรถไฟออกเพลิน ตื่นเต้นๆ ได้นั่งรถไฟฟรีเฟร้ย!!!!
7:30.........7:35........7:40........7:45
"อิหนิง เมิงชัวร์นะว่าคันนี้!!?" ผมหันหน้าไปถาม
"แหมเมิงรถไฟไทย!!!!"
7:50........7:55
"เมิงถ้ากรูลงไปซื้อน้ำตอนนี้ รถไฟมันจะไม่ออกใช่ป่ะ?"
"แล้วเมิงไม่รีบลงไปตั้งแต่ห้านาทีล่ะว่ะ???" อ่าวด่ากรูอีก!!! แล้วผมก็แนบลงไปซึ่งน้ำให้เจ้าหญิงซึ่งหน้า
8:00........8:05........8:10 รถไฟออกแย้วววววว
หร่าาาาาาาา แล้วคุณพี่จะตั้งเวลาไว้ 7:30 ไว้หมักกิมจิเพรื่อ!!!!? รถออก 8:10 "รถไฟไทย เลทไม่แพ้ชาติใดในโลก" มะหนิงบอกว่าใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมงถึง เมิงนอนพักได้เลย ผมก็กะว่าจะงีบสักหน่อย ตื่นก็เช้าอิ๋บเอ๋ง แต่ระหว่างทาง..........
"น้องๆหมูปิ้งมั้ยจ๊ะ?"
"สุดหล่อน้ำมั้ย"
"ข้าวมั้ยจ๊ะ"
"ทอดมันใหม่ๆจ้า"
"สุดหล่อๆขนมต้ม ขนมจีบมั้ยจ๊ะ"
"น้องๆหมูปิ้งเปล่า?"
เออ!!! ไม่ต้องนงต้องนอนมันและ "เพ่!!!! ข้าวสองห่อ!!! ขอขนมต้มกะขนมจีบด้วยค้าบบบ"
แล้วผมก็จบโดยการได้ข้าวห่อกระทงน่ารักๆมาสองห่อคับ กระทงนึงเป็นพะโล้ของมะหนิง ส่วนอีกกระทงเป็นพะแนงของผม ห่อละ 10 บาทเองคับ ผมพยายามจะถ่ายข้าวตามประสาวัยทีน คือถ่ายให้มันสวยอ่ะนะ แต่ผมอยากถ่ายของมะหนิงด้วย "หนิงๆขอข้างเมิงถ่ายรูปหน่อยดิ?" มันมาอีกทีเต้าหู้หายไปแล้ว!!!!!! "อิฝัด!!! ถ้าเมิงจะรีวิวลงเวปชื่อดังเค้าช่วยรอกรูก่อนด้ายยยยม้ายยยยย!!!??"
(ทุกอย่าง 10 บาท!!! บร้ะ!!!!)
และเราก็แบ่งข้าวกันชิมคับ ทันทีที่ผมกะหนิงตักพะแนงเท่านั้นแหล่ะ "หอย!!!!! เผ็ด!!!!!" แต่จะบอกว่าขนมต้มและขนมจีบอร่อยมากๆคับ 10 บาทเองด้วยอ่ะ เนื่องจากรถไฟสั่นมาก เลยไม่สามารถถ่ายแบบวัยทีนตามประสาชาวกรุงได้แต่อย่างใด อยากจะส่งมะหนิงไปบอกเฮียสตีฟจอปจิงๆ ว่างวดหน้าขอกล้องมือถือระบบกันสั่นด้วยนะเฮีย.......
(อร่อยนะคับ แต่เผ็ดอิ๋บเอ๋งเลย ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องของการตลาดให้มีการซื้อน้ำต่อหรือเปล่า?)
และแล้วก็มาถึงสถานีโพธารามคับ ตอนนี้ประมาณสิบโมงนิดๆ ตอนแรกที่นั่งๆจากสถานีธนบุรีเหนมีคนมาเที่ยวสไตล์เดียวแบบเราสองคนเยอะแยะเลย สงสัยโพธารามแม่มมมฮอตแน่ๆเลยว่ะมะหนิง สบายแล้วมีคนไปเที่ยวกะเราเยอะ พอผมกระโดดจากสถานีเท่านั้นแหล่ะ รีบหันขวับหาเพื่อนร่วมทางทันที เยอะแยะจิงๆคับ มีผม มีมะหนิง มีแม่ค้า แม่ค้า แม่ค้า พ่อค้า แม่ค้า พ่อค้า
"เฮ้ย!!! มีคุณเมิงกะคุณกรูกันสองหน่วยว่ะ อิมะเหน้ง!!!!!!!!!"
(ปกติผมชอบถ่ายพาโนราหมา เพิ่งจะบรรลุว่าไอโฟนถ่ายพาโนราหมาได้คับ โง่อยู่นาน = =a)
มะหนิงบอกผมช่างแม่มเหอะรีบหยิบกล้องคู่ใจถ่ายสถานีโชะแชะๆ แม่ค้ามองกันยกใหญ่ เออลืมบอกไปอาวุธของพวกเรามี
ดังนี้คับ
มะหนิง - มีกล้องแคนนอน 1 ตัว เล่นส์ห่าไรก็กรูไม่รู้จักอีก + มือถือ oppo กระจอกๆ
ผม - มีไอโฟนห้า + แบตเตอรี่สำรอง + น้องบันเทิง
(รูปจากกล้องมะหนิงคับ)
คือว่าหน้าที่ผมมีแค่เป็นนายแบบกะคนยกขาตั้งกล้องให้มันไปในตัวอ่ะคับ รูปผมส่วนใหญ่ก็ถ่ายจากกล้องไอโฟนห้านี่แหล่ะ กรูมีดีที่การถ่ายเว่ย!! ไม่เน้นคุณภาพ ประเด็นคือไม่มีทุนทรัพย์ แหม!!! ถ้ามีคงจะตั้งกระทู้รีวิวไปเที่ยวสวิตแลนด์แดนมหัศจรรย์แล้วล่ะเฟร้ย!!!!
พอมาถึงมะหนิงผู้ซึ่งทำการบ้านมีดิบดีบอกว่าให้เดินไปทางซ้ายคับ เอาอีกและ!!! ซ้ายตอนหันเข้าหรือหันออกสถานี
"เดอ ปัง" เป็นร้านกาแฟที่ผมอยากจะเข้าไปกราบตีนขนขายมากที่สุดในโลก เพราะอะไรน่ะเหรอ??? เพราะอากาศข้างนอกร้อนตับจะแล่บ ทุกครั้งที่เดินนี่ ผมกะมะหนิงผลิตซอสเค็มออกตามง่ามก้นกันตลอดเวลา พอได้เข้ามาร้านนี้ความรู้สึกมันดั่งเหยียบเข้ามาในห้วงของพวงสวรรค์
(บรรยากาศของร้านเดอปัง)
และจุดเด่นของร้านนี้ที่มีดีคือ "มีที่ฉีดตูดอันดุดัน" ผมเลยถือโอกาศเจิมซะหน่อย แต่โดนเอาคืนซะหูรูดถลอกเลย อาจจิถามเจ้าของร้านว่า "พี่คับนี่มันที่ฉีดตูดหรือเครื่องตัดเพชรคับ แรงฮิบหาย!!"
มะหนิงซัดโกโก้ปั่น ผมสั่งแอฟโฟกาโต (เป็นกาแฟร้อนใส่ไอติมคับ กรูก็เพิ่งรู้จักนี่แหล่ะ) เฮ้ย!!! ว่าไป อร่อยนะคุณผู้โชมมมม พร้อมด้วยขนมปังโฮลวีตเนยนม หลังจากพักเอาแรงสักหน่อย สถานีถัดไป เราไป "ดูนม" กันคับ
ก็ทำใจอยู่นานกว่าจะออกประตูไปได้ บ้านเมืองแม่มจะร้อนไปไหนหว้าาาาา ผมก็เลยบอกมะหนิงว่า "เมิงเอาชัวๆนะว่าไปดูนมทางไหน เดินไปเดินกลับนี่เมิงเตรียมขวดน้ำปลารองร่องตูดกรูได้เลย กรูจะเอาไปเป็นของฝากให้เมิง-!!" เป็นเพราะคำขู่หรืออย่างไรมิทราบ เราเดินมากันสักพักตามทางที่มะหนิงนำ ก็มาดูนมได้อย่างง่ายดาย สงสัยมันจะกลัวจิงอะไรจิง
(ดูนม แต่บางชอต "นม" ก็ไม่ค่อยน่าดู)
"ดูนม" เป็นร้านกาแฟอีกร้านคับ ตามที่รีวิวเขาว่าไว้มาต้องมา แต่ไอพอครั้นกระผมสองคนมาถึง ก็นั่งหอบแฮ่กๆสักหน่อยและเดินเข้าไปสั่ง "ร้านเปิดสิบเอ็ดโมงค่ะ" ตึง!!!! "งั้นขอถ่ายรูปได้มั้ยคับพี่?" "เชิญค่ะ ตามบายเลย" คนโพธารามน่ารักใจดี จากนั้นก็โชะแชะๆๆเอาซะเตมที่ แล้วก็จัด "วนิลาชาเย็นปั่น" กับ "กาแฟเย็น" ไปคนละแก้ว 100 บาทถ้วนคับ
(ถ่ายรูปตามประสาชาวกรุง)
ผมเลยถีบให้มะหนิงไปถามทางไปวัดคงคารามกับวัดขนอน 2 แลนด์มารคถัดไปทันที ตอนแรกว่าจะขอยืมจักรยานร้านแก (ตามรีวิวเขาบอกว่ายืมได้) แต่พี่ที่ร้านบอกว่า"มันเหลืออยู่คันเดียวอ่ะค่ะ แต่มั่นใจหรอว่าจะถีบไป?" อิประโยคหลังนี่แหล่ะ น่ากลัวสุด!! ผมกะมะหนิงก็เลยเอาว่ะ ว่ามอไซค์รับจ้างไปกะด้ายยย
เมืองโพธารามจิงๆแล้วนิดเดียวคับ มะหนิงผู้ทำการบ้านอย่างดิบดีบอกว่า เมืองนี้เขามาถ่ายหนังกัน ชื่อหนังอะไรสักอย่าง จากนั้นผมก็เป็นเด็กขนตากล้องให้คุณเทอพร้อมทั้งเป็นนายแบบให้ด้วย "เมิงๆตั้ง 10 วิถ่ายพร้อมกันมาๆ" ผมพูดให้มันตั้งกล้องแล้วก็ถ่าย ใจก็สงส๊านสงสารอิเพื่อน เด่วกด เด่ววิ่ง เด่วกด เด่ววิ่ง ขาก็สั้น เฮ้อ!!! เป็นช่างกล้องรึ กรูขอผ่าน กรูถนัดโพสเท่านั้นแหล่ะ กร๊าก!!!!!!
(ภาพจากไอโฟนกากๆคับ)
(อันนี้ขอจิ๊กมาจากมะหนิงคับ)
ขอถ่ายรูปกับอิ่มหมี ก็เริ่มเดินเลาะไปเรื่อยๆโดยการ "มั่ว" ล้วนๆ จนเจอคุณลุงมอไซด์รับจ้าง ก็เลยถามว่าไปวัดขนอนเท่าไหร่แกบอก 30 เด่วรอกลับด้วย ผมสองคนมองหน้ากัน เอิ้ว!!!! เวิร์ค!!!! ไปเบยยยยย มุ่งสู่เนกซ์สเตชั่น "วัดขนอน"
(เด่วมาต่อคับ)