ต้องบอกก่อนเลยว่าเห็นกระทู้ผีฟีเวอร์กันหลายกระทู้ ส่วนตัวเลยอยากแชร์ประสบการณ์ให้ได้ลองอ่านกันดู
ใครใคร่อ่าน อ่านอย่างมีสติและโปรดใช้จักรยานเอ้ยยยย!! วิจารณญาณในการรับสารด้วยนะครับ
เริ่มเลยละกันเนอะ
เพื่อนๆเคยได้ยินกันไหมครับว่า คนเราเวลาตายไปแล้วเนี้ยเขาจะมาหาคนที่เขารักมากที่สุด (อันนี้ไม่รู้จริงไม่จริงนะแค่ได้ยินมา)
แล้วเพื่อนๆสงสัยกันไหมครับว่า ทำไมบางคนมองเห็นผี บางคนมองไม่เห็นแต่สัมผัสได้ บางคนนี่ไม่เห็นเลยจริงๆ พยายามยังไงก็ไม่เห็น
จขกท. เคยไปอ่านเจอตามเว็บนะครับ (พอดีชอบศึกษา อ่าน เกี่ยวกับเรื่องแปลกๆ) เคยอ่านเจอมาว่า ..
1.คนที่สื่อสารได้เนี้ยต้องผ่านความตายมาแล้ว (อาจจะเคยเกือบตาย แต่ไม่ตาย ประมาณนี้)
2.บางคนสื่อสารได้เพราะช่วงนั้น ดวงตก ซวย หวยกิน (อันหลังก็ไม่น่าเกี่ยว)
3.บางคนมีสัมผัสที่ 6 ..
4.บางคนมีบุญมาก เขาเลยแห่กันมาขอส่วนบุญ
บลา บลา บลา ก็ว่ากันไปแต่สำหรับผมนะ ดวงคนมันจะโดนก็ต้องโดนแหละ 555555
เอาเป็นว่าก็หมั่นทำบุญ ทำความดีกันก็แล้วกันนะครับ
นอกเรื่องไปไกล กลับเข้ามาเล่าประสบการณ์ของตัวเองเลยดีกว่าครับ
โดยส่วนตัวผมเป็นคนกรุงเทพครับ แต่คุณแม่เป็นคนเหนือ คุณพ่อคนจีนครับ ตอนเด็กคุณแม่ท่านเคยเล่าให้ผมฟังว่ามีวันนึงท่านไปตรวจครรภ์
ตามปกติเพราะคุณหมอนัด ตรวจไปตรวจมาหมอบอกว่าต้องผ่าตัดครับเพราะ "รกมันพันคอเด็ก" (เด็กคนนั้นก็คือผมเนี้ยแหละ)
พอผ่าตัดออกมา คุณแม่บอกว่า ผมไม่ร้องครับ ตีก้นก็แล้วอะไรก็แล้ว ทุกคนต่างก็คิดว่าผมคงไม่รอด แต่ ..!!!! รอดครับ (กรรมเยอะ)
จากนั้นมาผมก็ใช้ชีวิตตามปกติครับ .. ครั้งแรกเลยที่เจอคือคุณทวดผมเองครับ ย้อนกลับไปเมื่อตอนผมอายุประมาณ 5 ขวบนะครับ
คุณทวดผู้ชายผมเสียครับ ด้วยความที่ผมเป็นเหลนคนโตของตระกูลจึงสนิทกับท่านมากครับ กลับเหนือทีไรหมกอยู่แต่กับทวดครับ
เพราะคุณทวดท่านใจดีครับ รักท่านมาก .. แต่พอท่านเสียงานศพก็ถูกจัดขึ้นครับ ที่ต่างจังหวัดบ้านผมจัดงานศพที่บ้านนะครับ คือสวดบ้าน
แต่พอจะเผาจะแห่ขบวนเดินกันไปวัดครับ วันสวดไม่มีอะไรเกิดขึ้นครับ แต่พอวันเผา ผมตื่นเช้ารองมาจากคุณยายครับ เดินลงมาอาบน้ำแต่งตัวเตรียมพร้อมแห่ขบวนพาทวดไปวัดครับ แต่ .. มันเช้าเกินไปครับ คุณยายจึงบอกให้ผมกลับไปนอนแล้วเดี๋ยวพิธีเริ่มก็จะปลุก
ไอเราก็ง่วงด้วยแหละครับเลยกลับขึ้นบ้านไปนอน ..
ผ่านไปหลายชั่วโมงครับตื่นมามันใช่เลยครับ ขบวนเขาแห่กันไปลิบตาแล้วครับ 5555
โมโหมากครับตอนนั้น โวยวายกับน้าที่เหลืออยู่ที่บ้านคนเดียว ถามทำไมไม่ปลุกน้าบอกก็เห็นหลับสบายอยู่ -*-
ก็เลยจำเป็นต้องรออยู่ที่บ้านครับ จากนั้นเผาเสร็จจัดการธุระเรียบร้อยก็แยกย้ายครับ กลับบ้านกรุงเทพ แล้วนี้คือสิ่งที่เกิดครับ
มีอยู่วันหนึ่งผมนอนเล่นอยู่ในห้องซึ่งก็เป็นห้องทรงห้าเหลี่ยม มีหน้าด้านสามด้าน (อธิบายไม่ถูกครับ อนุญาติให้มโน)
หมาข้างนอกบ้านเห่าหอนกันดังมากและยาวนานคือด้วยความเป็นเด็กมีความรู้สึกว่า มันเห่ามันหอนอะไรนักหนา!! เลยเปิดม่านไปดู
ก็เจอจังจังเลยครับ ตรงหน้าซึ่งมีเพียงกระจกที่คั่นเราไว้เท่านั้น เห็นเป็นร่างโปรงใสครับ ไม่ได้ตาฝาดแน่นอน ..
เป็นทวดของเราเลยครับ ท่านยืนยิ้มให้จากนั้นก็กวักมือเรียกเราช้าๆ .. ช้าๆ ..
ด้วยความเป็นเด็กครับ เราดีใจมากคิดว่าทวดมาหา ตอนนั้นไม่มีในหัวครับ จะคนจะผี ไม่เชื่อว่ามีอยู่จริง ก็วิ่งสิครับ
วิ่งออกไปหาท่าน วิ่งผ่านหน้าพี่เลี้ยงแล้วมาเปิดประตูบ้าน (ประตูเล็ก) มองไปจุดที่เราเห็นท่านเมื่อกี้ปรากฏว่า ไม่เจอแล้วครับ
ก็เป็นเด็กอะครับ ไม่รู้ว่าท่านหายไปไหนเลยเดินกลับเข้าบ้าน ไม่พูดไม่จากับใครจนตอนเช้ามาเล่าให้ที่บ้านฟังเท่านั้นแหละครับ
ลมพัดมาแรงมาก น้าเอย แม่เอย ที่นั่งฟังกันคือขนลุกกันทุกคนเพราะไม่มีใครเจอทวดเลยซักคน น้าผมเลยบอกว่า
"แกคงเป็นห่วง เลยมาหาเหลน ดีนะแกไม่พาเอ็งไปอยู่ด้วย" ตอนนั้นเลยเข้าใจครับว่า อ่อ ที่เราเห็นไม่ใช่คนหรอ ..
เรื่องแรก ประสบการณ์ครั้งแรกของผมอาจจะไม่น่ากลัวเท่าไหร่นะครับ
ไว้มาต่อเรื่องต่อต่อไป มีอีกยาวครับเพราะยิ่งผมโตขึ้น ผมก็ยิ่งเจอหนักขึ้นครับ
ปล. อาจจะไม่หนักเท่ากระทู้เพื่อนคนอื่นนะ (คิดว่าเจอแค่นี้ก็พอแล้วคือกลัว)
เคยเชื่อกันไหมครับว่า คนเราเวลาตายไปแล้วมักจะมาหาคนที่เขารักเสมอ
ใครใคร่อ่าน อ่านอย่างมีสติและโปรดใช้จักรยานเอ้ยยยย!! วิจารณญาณในการรับสารด้วยนะครับ
เริ่มเลยละกันเนอะ
เพื่อนๆเคยได้ยินกันไหมครับว่า คนเราเวลาตายไปแล้วเนี้ยเขาจะมาหาคนที่เขารักมากที่สุด (อันนี้ไม่รู้จริงไม่จริงนะแค่ได้ยินมา)
แล้วเพื่อนๆสงสัยกันไหมครับว่า ทำไมบางคนมองเห็นผี บางคนมองไม่เห็นแต่สัมผัสได้ บางคนนี่ไม่เห็นเลยจริงๆ พยายามยังไงก็ไม่เห็น
จขกท. เคยไปอ่านเจอตามเว็บนะครับ (พอดีชอบศึกษา อ่าน เกี่ยวกับเรื่องแปลกๆ) เคยอ่านเจอมาว่า ..
1.คนที่สื่อสารได้เนี้ยต้องผ่านความตายมาแล้ว (อาจจะเคยเกือบตาย แต่ไม่ตาย ประมาณนี้)
2.บางคนสื่อสารได้เพราะช่วงนั้น ดวงตก ซวย หวยกิน (อันหลังก็ไม่น่าเกี่ยว)
3.บางคนมีสัมผัสที่ 6 ..
4.บางคนมีบุญมาก เขาเลยแห่กันมาขอส่วนบุญ
บลา บลา บลา ก็ว่ากันไปแต่สำหรับผมนะ ดวงคนมันจะโดนก็ต้องโดนแหละ 555555
เอาเป็นว่าก็หมั่นทำบุญ ทำความดีกันก็แล้วกันนะครับ
นอกเรื่องไปไกล กลับเข้ามาเล่าประสบการณ์ของตัวเองเลยดีกว่าครับ
โดยส่วนตัวผมเป็นคนกรุงเทพครับ แต่คุณแม่เป็นคนเหนือ คุณพ่อคนจีนครับ ตอนเด็กคุณแม่ท่านเคยเล่าให้ผมฟังว่ามีวันนึงท่านไปตรวจครรภ์
ตามปกติเพราะคุณหมอนัด ตรวจไปตรวจมาหมอบอกว่าต้องผ่าตัดครับเพราะ "รกมันพันคอเด็ก" (เด็กคนนั้นก็คือผมเนี้ยแหละ)
พอผ่าตัดออกมา คุณแม่บอกว่า ผมไม่ร้องครับ ตีก้นก็แล้วอะไรก็แล้ว ทุกคนต่างก็คิดว่าผมคงไม่รอด แต่ ..!!!! รอดครับ (กรรมเยอะ)
จากนั้นมาผมก็ใช้ชีวิตตามปกติครับ .. ครั้งแรกเลยที่เจอคือคุณทวดผมเองครับ ย้อนกลับไปเมื่อตอนผมอายุประมาณ 5 ขวบนะครับ
คุณทวดผู้ชายผมเสียครับ ด้วยความที่ผมเป็นเหลนคนโตของตระกูลจึงสนิทกับท่านมากครับ กลับเหนือทีไรหมกอยู่แต่กับทวดครับ
เพราะคุณทวดท่านใจดีครับ รักท่านมาก .. แต่พอท่านเสียงานศพก็ถูกจัดขึ้นครับ ที่ต่างจังหวัดบ้านผมจัดงานศพที่บ้านนะครับ คือสวดบ้าน
แต่พอจะเผาจะแห่ขบวนเดินกันไปวัดครับ วันสวดไม่มีอะไรเกิดขึ้นครับ แต่พอวันเผา ผมตื่นเช้ารองมาจากคุณยายครับ เดินลงมาอาบน้ำแต่งตัวเตรียมพร้อมแห่ขบวนพาทวดไปวัดครับ แต่ .. มันเช้าเกินไปครับ คุณยายจึงบอกให้ผมกลับไปนอนแล้วเดี๋ยวพิธีเริ่มก็จะปลุก
ไอเราก็ง่วงด้วยแหละครับเลยกลับขึ้นบ้านไปนอน ..
ผ่านไปหลายชั่วโมงครับตื่นมามันใช่เลยครับ ขบวนเขาแห่กันไปลิบตาแล้วครับ 5555
โมโหมากครับตอนนั้น โวยวายกับน้าที่เหลืออยู่ที่บ้านคนเดียว ถามทำไมไม่ปลุกน้าบอกก็เห็นหลับสบายอยู่ -*-
ก็เลยจำเป็นต้องรออยู่ที่บ้านครับ จากนั้นเผาเสร็จจัดการธุระเรียบร้อยก็แยกย้ายครับ กลับบ้านกรุงเทพ แล้วนี้คือสิ่งที่เกิดครับ
มีอยู่วันหนึ่งผมนอนเล่นอยู่ในห้องซึ่งก็เป็นห้องทรงห้าเหลี่ยม มีหน้าด้านสามด้าน (อธิบายไม่ถูกครับ อนุญาติให้มโน)
หมาข้างนอกบ้านเห่าหอนกันดังมากและยาวนานคือด้วยความเป็นเด็กมีความรู้สึกว่า มันเห่ามันหอนอะไรนักหนา!! เลยเปิดม่านไปดู
ก็เจอจังจังเลยครับ ตรงหน้าซึ่งมีเพียงกระจกที่คั่นเราไว้เท่านั้น เห็นเป็นร่างโปรงใสครับ ไม่ได้ตาฝาดแน่นอน ..
เป็นทวดของเราเลยครับ ท่านยืนยิ้มให้จากนั้นก็กวักมือเรียกเราช้าๆ .. ช้าๆ ..
ด้วยความเป็นเด็กครับ เราดีใจมากคิดว่าทวดมาหา ตอนนั้นไม่มีในหัวครับ จะคนจะผี ไม่เชื่อว่ามีอยู่จริง ก็วิ่งสิครับ
วิ่งออกไปหาท่าน วิ่งผ่านหน้าพี่เลี้ยงแล้วมาเปิดประตูบ้าน (ประตูเล็ก) มองไปจุดที่เราเห็นท่านเมื่อกี้ปรากฏว่า ไม่เจอแล้วครับ
ก็เป็นเด็กอะครับ ไม่รู้ว่าท่านหายไปไหนเลยเดินกลับเข้าบ้าน ไม่พูดไม่จากับใครจนตอนเช้ามาเล่าให้ที่บ้านฟังเท่านั้นแหละครับ
ลมพัดมาแรงมาก น้าเอย แม่เอย ที่นั่งฟังกันคือขนลุกกันทุกคนเพราะไม่มีใครเจอทวดเลยซักคน น้าผมเลยบอกว่า
"แกคงเป็นห่วง เลยมาหาเหลน ดีนะแกไม่พาเอ็งไปอยู่ด้วย" ตอนนั้นเลยเข้าใจครับว่า อ่อ ที่เราเห็นไม่ใช่คนหรอ ..
เรื่องแรก ประสบการณ์ครั้งแรกของผมอาจจะไม่น่ากลัวเท่าไหร่นะครับ
ไว้มาต่อเรื่องต่อต่อไป มีอีกยาวครับเพราะยิ่งผมโตขึ้น ผมก็ยิ่งเจอหนักขึ้นครับ
ปล. อาจจะไม่หนักเท่ากระทู้เพื่อนคนอื่นนะ (คิดว่าเจอแค่นี้ก็พอแล้วคือกลัว)