ถ้าจะพูดถึงละครพีเรียตในช่วงนี้ คงมีหลายๆ เรื่องที่มาแรง ทั้งซีรี่ย์จุฑาเทพที่ช่องสามนำมารีรันช่วงกลางวัน
ซีรี่ย์เลือดมังกร ที่ได้พระเอก-นางเอกชั้นนำของวงการมาแสดง หรือข้าบดินทร์ละครรักชาติ
จากบทประพันธ์ชั้นดีของเจ้าป้าวรรณวรรธน์ รวมถึงปริศนาที่กำลังเริ่มฉาย

ซึ่งผลตอบรับในหลายๆ เรื่องก่อให้เกิดกระแสไม่มากก็น้อย และเป็นที่พูดในหลายๆ โซเชียล
แสดงให้เห็นว่ายังไงคนไทยก็ยังชื่นชอบละครพีเรียต และเรื่องราวของยุคสมัยเก่าๆ ที่ผ่านมา รวมถึงจขกท.ด้วย ที่หลงรักละครพีเรียตเป็นพิเศษ

แต่วันนี้ขอมาเขียนวิจารณ์ถึงละครเรื่องหนึ่งในทรวงนะคะ เพราะเป็นละครที่เราตามตั้งแต่การวางตัว-ฟิตติ้ง
จนถึงช่วงถ่ายทำจนปิดกล้อง รวมถึงเป็นนิยายที่จขกท. ชอบมากเรื่องนึง ด้วยเส้นเรื่องที่ไม่หนักมาก... เบาๆ แต่คงความน่ารักของยุคสมัย ไม่น้ำเน่ามากจนเกินรับไม่ได้..

ตอนมีข่าวว่าเจมส์จิ-ญาญ่า จะมาเจอกันครั้งแรก จขกท. ก็ลุ้นแล้วลุ้นอีกว่าจะเป็นเรื่องอะไร ... เพราะนักแสดงทั้งสองท่าน จขกท.เองเป็นแฟนละครมาก่อน ถ้ามาเจอกันขอให้เป็นบทประพันธ์ดีๆ พล็อตเรื่องมีอะไรให้ชวนดู มีข่าวลือแว่วๆ มาหลายกระแสว่าเป็นพีเรียต
บ้างก็ว่าเป็นเรื่องปริศนา (เอิ่มม ญาญ่านะใช่ปริศนาที่หลุดออกมาจากในนิยาย แต่เจมส์จิเอง กับห่างไกลจากบทท่านชายพจน์เหลือเกิน คือถ้าเจมส์เล่นเรื่องนี้ อายุก็ควรมากกว่านี้อีกหลายปี) ซึ่งพอโผออกมาเป็นเรื่องหนึ่งในทรวง จขกท.แทบกรี๊ดดด

คุณหนึ่ง อนัชวัช ผู้ชายหน้าสวยแบบผู้หญิงก็ไม่ใช่ผู้ชายก็ไม่เชิง แถมยังเป็นผู้ชายปากร้าย แสนหลงตัวเองอีกต่างหาก คุณปุ้ม ผู้หญิงตาคม จมูกรั้น คิ้วสวย ผู้ชายหลงรักทั่วทั้งพระนคร เออ.. บทแบบนี้ซิ เจมส์จิ กับญาญ่าชัดๆ ดีใจที่ช่องส่งเรื่องนี้มาให้เด็กสองคนเล่น... คือบทดีส่งทั้งหญิงทั้งชาย แคสตติ้งเริศดีงามพระรามสี่
ถูกใจชะมัด...

หนึ่งในทรวงเรื่องราวเริ่มต้นเกิดจากคนสองคนที่ไม่ถูกกัน ผู้ชายหลงตัวเอง กับผู้หญิงแสนเย่อหยิ่ง
ด้วยความไม่ถูกกันนี้แหละ ที่ทำให้คนรอบข้างพยามจูนให้เขาสองคนกับมาดีกัน ... ในขณะที่มีตัวร้ายคอยป่วนตามแบบฉบับนิยายไทยในสมัยก่อน เพื่อเพิ่มความเข้มข้น ผ่านสถานการณ์ต่างๆ จนซึ้งในน้ำใจ และความดีงามของตัวละคร.. และจุดจบพระเอกกับนางเอกก็แต่งงานกัน... น้ำเน้า... น้ำเน่า

ในฉบับละคร.. งานเลี้ยงเต้นรำ.. เปิดฉากมาเรื่องราวแบบซินเดอร์เรร่า พบเจ้าชายครั้งแรก ... แต่ซินเดอร์เรร่าเรื่องนี้ดันเกลียดเจ้าชายจับใจ... ในขณะที่เจ้าชายเกิดความประทับใจต่อสาวเจ้าตั้งแต่แรกพบสบตา ... แหม แต่ผู้หญิงเขาไม่สนใจอะดิ เจอหน้าก็วิ่งหนี ผู้ชายแบบนายหนึ่งอนวัชผู้เคยเป็นหนึ่ง เลยควันออกหู... แค่ฉากแรกก็ตรึงอารมณ์ให้อยากดูละครต่อแล้ว

ญาญ่า – หนูปุ้มในฉบับญาญ่า ไม่ชมคงไม่ได้ ... ในหลายๆครั้ง จะเจอคอมเม้นท์ประมาณว่า ญาญ่าเล่นละครธรรมดาบ้างละ
หรือไม่ได้บทที่โชว์ความสามารถบ้างละ จากเราที่ประทับใจญาญ่าจากบทไอ้เรือง
และก็มาหลงรักหนูปุ้มจากบท หทัยรัตน์ อยากจะบอกว่าทั้งบทหทัยรัตน์ กับบทไอ้เรืองเป็นบทที่ยากมากเลยนะคะ
เพราะตัวละครสองตัวมีความแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง และจุดด้อยของสองบทนี้คือความอวดดีของตัวละคร
ยกตัวอย่างเราจะเป็นคนไม่ชอบบทนางเอกที่อวดดีเป็นพิเศษ แต่ญาญ่ามีความสามารถพิเศษที่ทำให้คนไม่เกลียดในความอวดดีที่ว่า ซึ่งก็แปลกมากเหมือนกัน

หทัยรัตน์ในเวอร์ชั่นนี้ มีความอ่อนโยนของตัวละคร รวมถึงเข้มแข็งในตัวละครเดียวกัน
ต่างจากหนังสือที่นอกจากบทสนทนาบางประโยค และการกระทำบางอย่างแล้ว แทบไม่เห็นว่าคุณปุ้มจะอ่อนโยนเลย...
ปุ้มในเวอร์ชั่นญาญ่ามาเติมเต็มในส่วนนี้... ทำให้นิยายสมบูรณ์มากขึ้น
และทำให้ไม่เกิดคำถามว่า ทำไมคุณหนึ่งถึงรักยัยกระปุกตั้งฉ่าย และทำไมยัยกระปุกตั้งฉ่ายถึงหวั่นไหวไปกับพระเอก ...
เพราะการแสดงสีหน้าที่ไม่มากไม่น้อยเกินไป ตอนทำหน้าหวั่นไหวก็ชัดมาก
(ขอชมเชยเลยค่ะ ญ่าเก่งมากนะ ปกติญ่าจะเล่นใหญ่ คือแสดงสีหน้า แววตาออกมาหมด คือแอตติ้งไปหมดทุกส่วน
แต่เรื่องนี้ ญ่าเปลี่ยนแอตติ้งตัวเองไปอีกแนวทางหนึ่ง
เหมือนจขกท.ดูพี่แอนเล่นคุณนายอลินในสูตรเสน่หา แล้วมาดูพี่แอนเล่นเป็นวดี ในเรื่องอย่าลืมฉัน
คือ พี่แอนเทพมากอ่ะ ทำได้ไง
ญ่าอาจจะยังไม่เทพเท่ารุ่นพี่ที่เขาอยู่ในวงการมานาน แต่เริ่มต้นการเปลี่ยนแอตติ้งได้ก็ไม่ธรรมดาละ
ขอชื่นชมจากใจค่ะ จะรอดูคลื่นชีวิตนะ เพราะบทเรื่องนั้นคงได้โชว์ของอีกมาก)
มีหลายๆ ซีนที่ปุ้มแสดงสีหน้าซ้อนอารมณ์ไปมา

ยกตัวอย่างที่ส่องแสงมาแขวะ ตอนที่ 1 หนูปุ้มหน้าเสียแวบหนึ่งก่อนที่จะแสดงสีหน้าเข้มแข็ง และกริยาที่แสดงออกมา คือเป๊ะมาก...
ดูมาสามตอนยังไม่เห็นญาญ่าหลุดจากบทหทัยรัตน์เลย
ส่วนที่ชื่นชอบเป็นพิเศษคงไม่พ้นการใช้น้ำเสียง.. เสียงขึ้นจมูกแทบไม่มี พูดช้า และชัดมาก.. อินเนอร์ในน้ำเสียงมาเต็ม.. ปิดตา แค่ฟังก็จะรู้ว่าคุณปุ้มรู้สึกยังไง จังหวะการพูดเหมาะสมกับบท

เจมส์จิ-ในบทอนวัช เจมส์ยังมีจุดแข็งเหมือนเดิม คือเป็นพระเอกที่สามารถฉีกเอาตัวละคร ออกจากตัวตนจริงๆ ได้ขาด   
ในบทอาจจะมีคาแรกเตอร์บางอย่างที่ซ้ำกับความเป็นเจมส์ แต่เวลาที่แสดงกับไม่มีความเป็นเจมส์ในบท
ซึ่งในเรื่องก่อนๆ อาจจะมีหลุดๆ บ้าง แต่พอกลับมาอยู่กับป้าแจ๋ว... ป้าทำให้เด็กใหม่แบบเจมส์ เป็นคุณหนึ่งที่สมบูรณ์มาก
ถึงตอนที่สามยังไม่หลุดนะคะ สีหน้า แววตา แอตติ้งของเจมส์มันคือพีเรียต หรือเพราะเจมส์เกิดจากพีเรียตมาตั้งแต่ต้น.. เลยได้เปรียบมาก

ถ้าจะมีข้อติ ขอติจังหวะพูดที่บางไดอะล็อกเจมส์พูดรัวไป.. ทำให้สะดุดนิดๆ
แต่โดยรวมละถือว่าดีมากค่ะ โดยเฉพาะอินเนอร์ในน้ำเสียง และแววตา ส่วนตัวรอฉากดราม่าหลังๆ ตอนที่รู้ใจตัวเองว่าหลงรักนางเอก...
จะรอตาคุณหนึ่งอนวัชผู้ชายหลงตัวเอง เจ็บปวด อกหัก ที่สำคัญจะดูว่าเจมส์จะเล่นถึงมั้ย

ส่วนนักแสดงท่านอื่น ดีงามทุกคน แคสติ้งเป๊ะมาก ... ทำให้เรื่องราวเหมือนมีตัวตนจริงๆ ทุกบทประกอบไม่มีสะดุด
นอกจากคำว่าดีงามแล้ว ก็ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาใช้ คือดีจริงๆค่ะ

ที่จะชมคงไม่พ้นบทโทรทัศน์ ของคุณณัฐิยา ศิรกรวิไล  
หนึ่งในคนเขียนบทโทรทัศน์ที่เก่งมากๆ ในบ้านเรา ส่วนตัวชอบบทโทรทัศน์ของคุณณัฐเป็นพิเศษ ตามมาตั้งแต่เด็กยันโต
ถ้าคุณณัฐเป็นแม่ครัว ก็คงเป็นแม่ครัวที่เข้าใจวัตุดิบดี และเป็นแม่ครัวที่ผสมศาสตร์ศีลได้ลงตัว
เหมือนที่ผสมศาสตร์ของละคร กับศาสตร์ของวรรณกรรม ออกมาเป็นบทโทรทัศน์ชั้นดี สามารถดึงคาแรกเตอร์ตัวละครจากตัวหนังสือ
เป็นคาแรกเตอร์ตัวละครที่เดินได้จับต้องได้ และชัดเจน เหมือนที่คุณหนึ่ง กับหนูปุ้ม กำลังแสดงให้เราดู
เด็กสองคนโชคดีมากจริงๆ ค่ะ ที่ได้เล่นละครในบทดีๆ จากนักเขียนบทเก่งๆ และหวังว่าจะมีโอกาสในเรื่องต่อๆไปนะคะ

ค่ายโนพลอบเบลม ของพี่แหม่ม ธิติมา คงไม่ต้องบอกว่าทำงานปราณีตขนาดไหน เพราะในแต่ละเรื่องไม่เคยทำให้คนดูผิดหวัง โปรดักชั่น เสื้อผ้าหน้าผม การจัดแสง สถานที่ถ่ายทำ ปราณีตทุกช็อต เพลงประกอบ และซาวน์ประกอบละคร ดูร่วมสมัย ทำให้ละครดูคลาสสิค

ไม่แปลกใจเลยที่ค่ายของพี่เขาจะได้นักแสดงดีๆ มาเล่นละครให้ ผลจากที่ค่ายเคารพคนดู เคารพในงาน ผลตอบรับย่อมดีแน่นอน เป็นกำลังใจให้ค่ายพี่แหม่มในงานชิ้นต่อๆไปนะคะ รวมถึงป้าแจ๋วด้วย ผู้กำกับมือทอง ถ้าเจมส์เป็นเจ้าพ่อพีเรียต ป้าแจ๋วเองก็คงเป็นเจ้าแม่ผู้กำกับละครพีเรียตเช่นกัน ละครพีเรียตยกนิ้วให้ป้าแจ๋วแกเลย ละเมียดละไมดีจริงๆ

สุดท้ายนี้รู้สึกตัวเองเขียนยาวมากกกก ขอบคุณพีเรียตดีๆ ที่ผู้จัด นักแสดง และช่อง ที่สร้างขึ้นมา
ให้คนรุ่นใหม่ได้สัมผัสยุคสมัยที่ผ่านพ้นมาแล้ว ซึ่งเป็นอีกยุคที่สวยงาม ขอบคุณจริงๆค่ะ และจะรอดูตอนต่อๆ ไปนะคะ


ปล. ประทับใจมากๆ ในการออกแบบซีนละคร หลายๆ ฉากมันเกร๋มาก
ยกตัวอย่างวันแรกที่พระเอกมาเยี่ยมบ้านปุ้ม ละไม่เจอใคร ขากลับสวนกับปุ๊กับแป้น ตรงทางเดิน ดูร่วมสมัย
และสมูทมากเลยค่ะ การเล่าเรื่องก็ดี การแสดงความรักโดยการสัมผัสเล็กๆ ก็ดี มันคือดีงาม
(ส่วนตัวรอดูฉากนัวมือเป็นพิเศษค่ะ แคร์ในเพลงก็ชวนจั๊กกะจี๋ละ)




Cr.รูปตามภาพนะคะ