นี้คือกระทู้แรกของฉัน ฉันคบกับแฟนมาประมาณ3ปีก็ถือว่านานพอใช้ได้แรกๆแฟนฉันดีมาก อยากกินไรพาไปอยากไปไหนก็พามันเป็นอยู่แบบนี้ประมาณ3เดือนแรกหลังจากนั้นฉันก็ไม่เคยได้สัมผัสคำว่าข้างนอกอีกเลย วันเกิดวันครบรอบหรือแม้แต่วันอะไรเค้าจะไม่ออกไปไหนเลย ฉันเคยกินข้าวไข่เจียวในวันเกิดของฉันเพราะเพียงคำว่า เราขี้เกียจ ฉันรู้สึกน้อยใจมากเหมือนฉันไม่ได้สำคัญอะไรสักนิดในชีวิตเค้าเลยวันครบรอบกค้าก็ให้ฉันอยู่ในห้องไม่ไปไหนฉันชวนไปกินข้าวเค้าเอาแต่บอกฉันว่า มันเปลืองเงิน มันก็เหมือนวันปกตินั้นแหละอย่าไปคิดอะไรเยอะคิดซะว่ามันเป็นวันธรรมดา คือบางครั้งฉันแค่อยากไปฉลองแค่นิดหน่อยทำไมเค้าถึงไม่เข้าใจอะไรเลยฉันเห็นเพื่อนเห็นคนอื่นไปนู้นไปนี้ฉันก็อิจฉาพอฉันบอกเค้าว่าอยากไปเห็นคนอื่นไปเค้ากลับบอกฉันว่าทำไมฉันต้องอิจฉาเพื่อนด้วยมันกลับกลายไปว่าฉันเป็นคนผิด ฉันอยากจะถามเพื่อนๆสักหน่อยว่าถ้าเพื่อนๆเป็นฉันเพื่อนๆจะทำยังไง ทุกวันนี้ฉันก็ยังไม่เคยมีโอกาสได้ไปฉลองกันเลยไม่ว่าจะโอกาสใด
แฟนไม่ชอบไปข้างนอกอยู่แต่ในห้อง