เข้าเรื่องเลยนะค่ะ ทำงานบริษัทเดียวกันมาปีกว่าๆ เจอหน้ากัน ก้อ เออ รุ้ว่าทำงานที่นี้ แผนกนี้นะ แบบว่าไม่ได้สนใจอะไร เจอกันก็ทัก ตามภาษาคนรู้จักกัน...
หลังๆมาเราชอบแซวเขา แซวเจอหน้าก็แซวไปทั่ว ทุกเรื่อง และ อิเพื่อนร่วมงาน ทั้งพี่ๆน้องๆเขาก็แซว...แซวมาเป็นปี...แซวให้เรา..จนเขาและเรา เริ่มจะรู้สึกเหมือนกันละ..
(ผิดตกขออภัยนะค่ะ พิมพ์จากมือถือ)
เปนเรื่องละซิ หลังๆมาเริ่มคุยกัน เจอกันที่ไหน ก้อเริ่มคุยกันมากขึ้น
หลังๆมา..เริ่มจะเปิดโอกาศละ..อ่อย..ดีดีนี้เอง555 เริ่มจะให้เขา เข้าห้องมากินข้าวด้วยกัน เราก้อเริ่มไปเล่นห้องเขาบ่อยๆๆ.....อาจจะดูใจง่ายไปหน่อย..แตตอนนั่น..มันเริ่มจะรู้สึก..เหละ
แล้วเราก้อรุ้ชื่อFBเขา แอบเข้าไปดูเขาตลอด เขาทำอะไร เขาก้อโพสต์ แล้วเราก็เอาไปแซวเขา เขาก็ งง ว่า รุ้ได้ยังไง....เราก้อไม่บอก.....หลังจากนั่นอีกนาน เขาก็เข้ามาเล่นที่ห้อง แล้วเราก็บอกเขาว่า แอบดูใน FB เขาก็เลยเอาโทรศัพย์เรา..ไปกดขอเปนเพื่อน เขา...หลังจากเปนเพื่อนกันแล้ว...ก็เท่านั้นเหละ...คุยกันใน In box มาตลอด ทั้งเวลาทำงาน ทั้งตอนกลางคืน คุยจนถึงตีหนึ่งทุกวัน....หวานไหม๊ค่ะ ยามแรกรักนำต้มผัก..ยังว่าหวาน....
คุยกันทุกเรื่อง หลังจากนั่น เข้ามากินข้าวเย็นบ่อยๆ ไปไหน มาไหน ก็บอก เลิกงาน กี่โมง จะไปไหนมาไหน ก็บอกตลอด....เมื่อก่อนกินเหล้ากับเพื่อน..แต่ก้อต้องมาอยู่กับเราทุกเย็น
เริ่มเข้าเดือนที่5 หลังๆ เขาเริ่มจะไปไหน มาไหนไม่บอก เข้าห้องดึก เมามาตลอดเกือบทุกวัน เลิกงานออกไปกินเหล้าทุกเย็น ไม่ได้กินข้าวด้วยกันทุกเย็น...
เราก็เปิดใจคุยกับเขา ว่าช่วงนี้เป็นอะไรหรือเปล่า มีปัญหาอะไร คุยกันน้อยลงไหม เรายังเหมือนเดิมอยู่ไหม ยังรู้สึกดีเหมือนเดิมไหม คำตอบคือ สองคำ.."เหมือนเดิม"....ตกท้าย..."แต่ช่วงนี้ยังไงไม่รู้"...
เอ้า..อีนี้ งง ซิค่ะ..เราก็ถามต่อ..คืดมากเรื่องเรา หรือเปล่า...คำตอบ"เปล่า"...."เรื่องอื่น"
เขาเปนคนที่ไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยแสดงออก เป็นคนเฉยๆ...พูดกันคำเดียวรู้เรื่อง เวลาชวนทะเลาะ..และทะเลาะกัน เขาจะเงียบไม่คุย ไม่เถียง..."อีนี้อกจะแตกตาย"
มีแต่เรากระวนกระวายอยู่คนเดียว...อกจะแตกตาย...ร้องไห้หนักมาก....เราไม่น่าเผลอใจเล๊ย...
เราควรทำยังไงดี เรารักเขาไปแล้ว แรกๆปากบอกไม่คิดอะไร มาเดี่ยวเขาก็ไป เราเจอคนดีดี..เมื่อไหร่ เราก็จะไปเอง...แต่สุดท้าย....ท้ายที่สุด เรามาเจ็บเองมากกว่า....
ประเด็นสำคัญคือ........เขามีลูกมีเมียแล้ว....."ร้องไห้หนักมาก"....เราควรทำยังไงต่อไปดี เลิกคุยกันไหม ปล่อยเขาไปไหม....แต่เราก้อไม่ได้ก้าวก่ายอะไรกับเมียกับลูกเขานะ....เรารู้ตัวว่ามันผิดมากๆๆ...แต่ตอนนี้เราก้อคิดมาก และ ทุกใจมากๆๆเหมือนกัน...เพื่อนๆเราควรทำยังไงดี...........เราขอโทษ.....กับสิ่งทีเกิดขึ้น....
แอบคบกันมา5เดือน ยามเมื่อแรกรักน้ำต้มผักยังว่าหวาน
หลังๆมาเราชอบแซวเขา แซวเจอหน้าก็แซวไปทั่ว ทุกเรื่อง และ อิเพื่อนร่วมงาน ทั้งพี่ๆน้องๆเขาก็แซว...แซวมาเป็นปี...แซวให้เรา..จนเขาและเรา เริ่มจะรู้สึกเหมือนกันละ..
(ผิดตกขออภัยนะค่ะ พิมพ์จากมือถือ)
เปนเรื่องละซิ หลังๆมาเริ่มคุยกัน เจอกันที่ไหน ก้อเริ่มคุยกันมากขึ้น
หลังๆมา..เริ่มจะเปิดโอกาศละ..อ่อย..ดีดีนี้เอง555 เริ่มจะให้เขา เข้าห้องมากินข้าวด้วยกัน เราก้อเริ่มไปเล่นห้องเขาบ่อยๆๆ.....อาจจะดูใจง่ายไปหน่อย..แตตอนนั่น..มันเริ่มจะรู้สึก..เหละ
แล้วเราก้อรุ้ชื่อFBเขา แอบเข้าไปดูเขาตลอด เขาทำอะไร เขาก้อโพสต์ แล้วเราก็เอาไปแซวเขา เขาก็ งง ว่า รุ้ได้ยังไง....เราก้อไม่บอก.....หลังจากนั่นอีกนาน เขาก็เข้ามาเล่นที่ห้อง แล้วเราก็บอกเขาว่า แอบดูใน FB เขาก็เลยเอาโทรศัพย์เรา..ไปกดขอเปนเพื่อน เขา...หลังจากเปนเพื่อนกันแล้ว...ก็เท่านั้นเหละ...คุยกันใน In box มาตลอด ทั้งเวลาทำงาน ทั้งตอนกลางคืน คุยจนถึงตีหนึ่งทุกวัน....หวานไหม๊ค่ะ ยามแรกรักนำต้มผัก..ยังว่าหวาน....
คุยกันทุกเรื่อง หลังจากนั่น เข้ามากินข้าวเย็นบ่อยๆ ไปไหน มาไหน ก็บอก เลิกงาน กี่โมง จะไปไหนมาไหน ก็บอกตลอด....เมื่อก่อนกินเหล้ากับเพื่อน..แต่ก้อต้องมาอยู่กับเราทุกเย็น
เริ่มเข้าเดือนที่5 หลังๆ เขาเริ่มจะไปไหน มาไหนไม่บอก เข้าห้องดึก เมามาตลอดเกือบทุกวัน เลิกงานออกไปกินเหล้าทุกเย็น ไม่ได้กินข้าวด้วยกันทุกเย็น...
เราก็เปิดใจคุยกับเขา ว่าช่วงนี้เป็นอะไรหรือเปล่า มีปัญหาอะไร คุยกันน้อยลงไหม เรายังเหมือนเดิมอยู่ไหม ยังรู้สึกดีเหมือนเดิมไหม คำตอบคือ สองคำ.."เหมือนเดิม"....ตกท้าย..."แต่ช่วงนี้ยังไงไม่รู้"...
เอ้า..อีนี้ งง ซิค่ะ..เราก็ถามต่อ..คืดมากเรื่องเรา หรือเปล่า...คำตอบ"เปล่า"...."เรื่องอื่น"
เขาเปนคนที่ไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยแสดงออก เป็นคนเฉยๆ...พูดกันคำเดียวรู้เรื่อง เวลาชวนทะเลาะ..และทะเลาะกัน เขาจะเงียบไม่คุย ไม่เถียง..."อีนี้อกจะแตกตาย"
มีแต่เรากระวนกระวายอยู่คนเดียว...อกจะแตกตาย...ร้องไห้หนักมาก....เราไม่น่าเผลอใจเล๊ย...
เราควรทำยังไงดี เรารักเขาไปแล้ว แรกๆปากบอกไม่คิดอะไร มาเดี่ยวเขาก็ไป เราเจอคนดีดี..เมื่อไหร่ เราก็จะไปเอง...แต่สุดท้าย....ท้ายที่สุด เรามาเจ็บเองมากกว่า....
ประเด็นสำคัญคือ........เขามีลูกมีเมียแล้ว....."ร้องไห้หนักมาก"....เราควรทำยังไงต่อไปดี เลิกคุยกันไหม ปล่อยเขาไปไหม....แต่เราก้อไม่ได้ก้าวก่ายอะไรกับเมียกับลูกเขานะ....เรารู้ตัวว่ามันผิดมากๆๆ...แต่ตอนนี้เราก้อคิดมาก และ ทุกใจมากๆๆเหมือนกัน...เพื่อนๆเราควรทำยังไงดี...........เราขอโทษ.....กับสิ่งทีเกิดขึ้น....