เครียดมาก ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นโรคจิตรึเปล่า

สวัสดี เราเครียดมาหเลยตอนนี้ไม่รู้จะทำยังไงดี มันเริ่มมาจาก เวลาเราอยู่กับครอบครัว แล้วถูกดุ ด่า แต่ก็ไม่ถึงขนาดทำร้าย แต่ทุกครั้งที่เราถูกด่า เราจะน้ำตาคลอแต่ก็ไม่ถึงกับร้องไห้ สักพักก็หาย แต่ทุกครั้งที่เราถูกด่าเราจะเงียบไม่พูดกับใคร สักพัก แต่เมื่อวานจู่ๆไม่รู้เราเป็นอะไร รู้แค่ว่าตัวเองควบคุมอารมณ์ไม่ได้ ก็เลยออกมานอกบ้าน เราหายใจแรงมาก แล้วจะร้องไห้ แต่กลั่นไว้ สักพักก็เข้าบ้านแล้วเข้าห้องนอนตัวเองเลย อ้อ ตอนอยู่นอกบ้านเราชกกำแพงไปครั้งหนึ่ง  พอเข้าห้องนอนเท่านั้นแหละ เราก็ชกกำแพงอีก จำได้ว่า 2 ครั้ง ก่อนจะร้องไห้ เราเอาหมอนมาปิดหน้าแล้วร้องไห้ออกมา ครั้งนี้เราร้องไห้หนักกว่าทุกครั้ง ร้องเสียงดังแต่ก็เอาหมอนปิดเสียงไว้เพราะกลัวแม่ พ่อและพี่รู้ เราร้องนานมาก สักพักก็ ชกกำแพงอีก แต่ไม่แรงจนถึงเลือดออก เราร้องไก้ไปสักพักก็อยุด แล้วเอาหน้ากดหมอนให้หายใจไม่ออก สักพักก็เอาหน้าออก แล้วก็นอนนิ่งๆ แต่น้ำตาก็ยังไม่จางหาย ประมาณ 3ทุ่มเกือบ4ทุ่ม เราก็ไปอาบน้ำ เราผมยาวจึงเอาตัวหนีบ หนีบผมไว้ พอเปิดน้ำ น้ำก็ออกน้อย เราหงุดหงิดมากก จึงทิ้งฟักบัวลงกับพื้นแล้วก็พิงกับผนังห้องน้ำ แล้วก็เอาหัวทุบกับผนังห้องน้ำจนตัวหนีบหัก แล้วกลับมาอาบน้ำ  เราไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นขนาดนี้ทั้งที่เมื่อวานเราก็ไม่ได้ถูกด่าไม่ได้ทะเลาะกับใคร แล้วมีอีกอย่างหนึ่ง เราชอบพูดคนเดียว ประมาณว่า เราคิดว่าเราเป็นดาราคนนั้นคนนี้แล้วจินตนาการแบบเราเป็นเค้า คิดว่าตัวเองกำลังเล่นละครก็แบบจะทำเหมือนในละคร คุยกับตุ๊กตาบ้าง คิดว่าตุ๊กตาเป็นแฟนบ้าง  แต่เราจะทำอย่างนี้ทุกครั้งที่เราอยู่คนเดียวเท่านั้น ถ้าอยู่กับคนอื่นหรือครอบครัวเราจะปกติ ถ้าอยู่กับคนอื่นเราจะเป็นคนตลกๆกวนตีนๆ ทำให้เขามีความสุข  ...... เราไม่รู้ว่าที่เป็นอยู่นี้มันเรียกว่าโรคจิตรึเปล่า เพราะทุกครั้งที่ร้องไห้ทำร้ายตัวเองเราก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นอย่างนี้ ไม่มีสาเหตุ  ............. เราไม่รู้ว่าเราเป็นอะไร ใครก็ได้ ช่วยให้คำปรึกษาเราหน่อยนะ เราสับสนตัวเอง เคยคิดฆ่าตัวตายหลายครั้งแต่พอเห็นหน้าแม่แช้วทำไม่ลงกลัวว่าแม่จะไม่เหลือใคร