สวัสดีค่ะ ทุกคน นี่เป็นกระทู้แรกของเรา เราเองก็ยังงงๆ ว่าจะเริ่มเล่าที่ตรงไหน ด้วยตอนนี้ก็ยังคงร้องไห้อยุ๋ ก็ได้แต่หวังว่าคงจะมีสักวันที่เวลาจะช่วยทำให้ทุกอย่างดีขึ้น
เรามีแฟนเป็นชาวต่างชาติค่ะ เค้าเป็นคนแคนาดา มาเมืองไทยแต่ละครั้งก็จะมา ครั้งละ 6 เดือน กลับ 6 เดือน เค้ามาเมืองไทยนี่หลายครั้งมากค่ะ แต่เราเจอกันตอนปี 2012 เรากับแฟนเจอกันครั้งแรกผ่านการคุยกันออนไลน์ค่ะ แต่เค้าอยู่เมืองไทยแล้วที่เชียงใหม่ ตอนนั้นเรายังเป็นเพื่อนกันนะคะ ทุกอย่างดีและมีความสุขมาก เราคุยกันมากขึ้น สนิทกันมากขึ้น จนกระทั่งเค้านัดเจอเราค่ะ ลืมบอกเราทำงานที่ธนาคารแห่งหนึ่งในจังหวัดขอนแก่น แต่บ้านเกิดเราอยู่ที่เชียงใหม่ค่ะ ครั้งแรกที่นัดเจอกันเราพาเพื่อนไปด้วยหนึ่งคนค่ะ เพราะเราก็ไม่ไว้ใจที่จะเจอเค้าลำพัง ตอนที่เจอกันครั้งแรกพี่เค้าน่ารักมาก เป็นผู้ชายที่ดูอบอุ่น เอาใจใส่ และดูให้ความสำคัญกับเรามาก ตอนนั้น เรายังไม่ได้ชอบเค้ามากนะคะ เพราะเรายังลืมแฟนเก่าเราไม่ได้ แต่ที่เราคุยกับเค้าเพราะหวังว่าอาจจะมีใครสักคนทำให้เราลืมแฟนเก่าได้ เดทแรกของเราสองคนดีมากค่ะเป็นอะไรที่ประทับใจ
เราคุยกับเค้ามาเรื่อยๆ จนเราคิดว่าเราไม่อยากปิดบังเค้ากับบางเรื่องค่ะ นั่นคือจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงในความสัมพันธ์ของเราสองคน เราบอกเค้าไปว่าเรายังรักแฟนเก่าอยู่ และเราเคยคิดไว้ว่าวันหนึ่งหากเค้ากลับมาเราก็จะกลับไป....ตอนนั้นเราดูแย่มาก...แต่เรายังไม่ได้เป็นแฟนกันนิ่คะ เราเลยคิดว่าตอนนั้นไม่มีใครที่เราจะรักได้เท่าแฟนเก่าแล้ว จนเค้าเปิดใจเรื่องของเค้าให้ฟังค่ะ เค้าเคยมีแฟนที่คบกันมานานและมีแพลนจะแต่งงานกันค่ะ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้เค้าต้องเลิกลากันไปและตัดสินใจมารักษาแผลใจที่เมืองไทยค่ะ ทุกครั้งที่เค้ามาเมืองไทยเค้าจะมีแฟนเป็นคนไทย และพอกลับไปเค้าก็จะเลิกกับแฟนทุกครั้ง จนกระทั่งครั้งนี้ ก่อนที่เค้าจะคุยกับเรา เค้าคบกับสาวเชียงใหม่คนหนึ่งค่ะ เค้าเล่าให้ฟังว่าเค้ารักเธอมาก แต่มีปัญหากันด้วยเรื่องมือที่สามของฝ่ายหญิง เรื่องของเค้ากับผู้หญิงคนนี้เราหยุดไว้ตรงนี้ก่อนนะคะ
กลับมาที่เรื่องของเรากับเค้าค่ะ ปัญหาเริ่มเกิด เมื่อตอนที่เรามีนัดไปผ่าตัดที่โรงพยาบาล เราจองห้องพิเศษของโรงพยาบาลไว้ค่ะ ตอนนั้นพี่เค้าเช่ารถน้องสาวที่นับถือกันที่เชียงใหม่ไปเที่ยวนครพนม พอเค้ารู้ว่าเราจะเข้าโรงพยาบาล เค้าเลยอาสามาเฝ้าไข้ค่ะ จากที่ประทับใจอยู่แล้วเรายิ่งประทับใจมากยิ่งขึ้น จริงๆ แล้วเราหลงรักเค้าแล้วค่ะ พอเราเข้าห้องที่โรงพยาบาลเพื่อเตรียมผ่าตัดวันรุ่งขึ้น เรากับเค้าเลยขออนุญาตพยาบาลออกมาซื้อของกินข้างนอก เราออกไปซื้อของกับเค้าที่โลตัส รถที่เค้าเช่านี่กระจกรถแบบใสมาก ตอนที่รถจอดติดไฟแดงด้วยความบังเอิญค่ะ เราเห็นรถมอไซค์ของแฟนเก่าจอดอยู่ข้างๆ ตอนนั้น เราเอนเบาะรถจนจะนอนได้อยู่แล้วค่ะเพราะไม่อยากให้เค้าเห็น กลัวเค้าเสียใจ พี่แฟนเราที่ตอนนั้นยังคุยๆ กันอยู่เห็นอาการเลยถามว่าเราเป็นอะไร เราก็ด้วยความเป็นคนตรงก็ตอบตามตรงค่ะว่าเห็นแฟนเก่า และไม่อยากให้เค้าเห็นเราอยู่กับคนอื่น เค้าเลยโกรธและกลับมาถึงโรงพยาบาลก็เงียบและไม่พูดกับเราเลย ตอนนั้นเราอึดอัดมาก ใจไม่ดีกลัวไปหมด สักพักค่ะ มีสายโทรศัพท์ของพี่เค้าโทรเข้ามา เสียงแว่วๆ เป็นเสียงผู้หญิงค่ะ สักพัก พอวางสายเค้าหันหน้ามาบอกเราว่า ขอโทษนะผมต้องกลับเชียงใหม่ เพื่อนแฟนเก่าเค้าโทรหาเค้าแล้วบอกว่าแฟนเก่าเค้ามีปัญหารุนแรง ถึงตรงนี้ตอนนั้นมันสองทุ่มแล้วค่ะ เราก็เป็นห่วงเค้าบอกเค้าไปว่า พี่จะไปหนูไม่ว่าแต่ขอให้อยู่ด้วยกันก่อนวันนี้ได้ไหม เพราะพ่อคิดว่าพี่จะมาเฝ้าก็กลับไปบ้านแล้วหนูไม่อยากนอนโรงพยาบาลคนเดียว อีกเหตุผลคือมันดึกแล้ว เค้าบอกเราค่ะว่ายังไงก็ต้องไป ตอนนั้นเราร้องไห้หนักมากกอดเค้าจากข้างหลัง อ้อนวอนให้เค้าอยู่ด้วย แต่เค้าเลือกที่จะแกะมือเราออก แล้วบอกเราว่า คุณมันเห็นแก่ตัว คุณอยู่โรงพยาบาลมีหมอ มีพยาบาลคอยดูแล แต่อีกคนไม่รู้ว่าเค้าจะเป็นยังไง พูดจบ เค้าก็เดินจากไป นี่คือการทิ้งกันครั้งแรกทั้งๆที่เรายังไม่ได้เป็นแฟนกัน เชื่อไหมคะตอนนั้นเราร้องไห้หนักมาก คือทุกอย่างมันสร้างรอยบาดแผลให้เราตอนที่เรากลับมาคบกันว่าครั้งหนึ่งเค้าเคยทิ้งเราไป และเลือกผู้หญิงอีกคนที่ทำร้ายเค้า .......
เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาเล่าต่อนะคะ ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้ยังต้องทำงาน
เพราะรักแท้ แพ้ไม่รัก --ยอมทำใจให้รักมันจบ เมื่อต่างชาติ ต่างภาษา ต่างวัฒนธรรม ต่างความคิด--
เรามีแฟนเป็นชาวต่างชาติค่ะ เค้าเป็นคนแคนาดา มาเมืองไทยแต่ละครั้งก็จะมา ครั้งละ 6 เดือน กลับ 6 เดือน เค้ามาเมืองไทยนี่หลายครั้งมากค่ะ แต่เราเจอกันตอนปี 2012 เรากับแฟนเจอกันครั้งแรกผ่านการคุยกันออนไลน์ค่ะ แต่เค้าอยู่เมืองไทยแล้วที่เชียงใหม่ ตอนนั้นเรายังเป็นเพื่อนกันนะคะ ทุกอย่างดีและมีความสุขมาก เราคุยกันมากขึ้น สนิทกันมากขึ้น จนกระทั่งเค้านัดเจอเราค่ะ ลืมบอกเราทำงานที่ธนาคารแห่งหนึ่งในจังหวัดขอนแก่น แต่บ้านเกิดเราอยู่ที่เชียงใหม่ค่ะ ครั้งแรกที่นัดเจอกันเราพาเพื่อนไปด้วยหนึ่งคนค่ะ เพราะเราก็ไม่ไว้ใจที่จะเจอเค้าลำพัง ตอนที่เจอกันครั้งแรกพี่เค้าน่ารักมาก เป็นผู้ชายที่ดูอบอุ่น เอาใจใส่ และดูให้ความสำคัญกับเรามาก ตอนนั้น เรายังไม่ได้ชอบเค้ามากนะคะ เพราะเรายังลืมแฟนเก่าเราไม่ได้ แต่ที่เราคุยกับเค้าเพราะหวังว่าอาจจะมีใครสักคนทำให้เราลืมแฟนเก่าได้ เดทแรกของเราสองคนดีมากค่ะเป็นอะไรที่ประทับใจ
เราคุยกับเค้ามาเรื่อยๆ จนเราคิดว่าเราไม่อยากปิดบังเค้ากับบางเรื่องค่ะ นั่นคือจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงในความสัมพันธ์ของเราสองคน เราบอกเค้าไปว่าเรายังรักแฟนเก่าอยู่ และเราเคยคิดไว้ว่าวันหนึ่งหากเค้ากลับมาเราก็จะกลับไป....ตอนนั้นเราดูแย่มาก...แต่เรายังไม่ได้เป็นแฟนกันนิ่คะ เราเลยคิดว่าตอนนั้นไม่มีใครที่เราจะรักได้เท่าแฟนเก่าแล้ว จนเค้าเปิดใจเรื่องของเค้าให้ฟังค่ะ เค้าเคยมีแฟนที่คบกันมานานและมีแพลนจะแต่งงานกันค่ะ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้เค้าต้องเลิกลากันไปและตัดสินใจมารักษาแผลใจที่เมืองไทยค่ะ ทุกครั้งที่เค้ามาเมืองไทยเค้าจะมีแฟนเป็นคนไทย และพอกลับไปเค้าก็จะเลิกกับแฟนทุกครั้ง จนกระทั่งครั้งนี้ ก่อนที่เค้าจะคุยกับเรา เค้าคบกับสาวเชียงใหม่คนหนึ่งค่ะ เค้าเล่าให้ฟังว่าเค้ารักเธอมาก แต่มีปัญหากันด้วยเรื่องมือที่สามของฝ่ายหญิง เรื่องของเค้ากับผู้หญิงคนนี้เราหยุดไว้ตรงนี้ก่อนนะคะ
กลับมาที่เรื่องของเรากับเค้าค่ะ ปัญหาเริ่มเกิด เมื่อตอนที่เรามีนัดไปผ่าตัดที่โรงพยาบาล เราจองห้องพิเศษของโรงพยาบาลไว้ค่ะ ตอนนั้นพี่เค้าเช่ารถน้องสาวที่นับถือกันที่เชียงใหม่ไปเที่ยวนครพนม พอเค้ารู้ว่าเราจะเข้าโรงพยาบาล เค้าเลยอาสามาเฝ้าไข้ค่ะ จากที่ประทับใจอยู่แล้วเรายิ่งประทับใจมากยิ่งขึ้น จริงๆ แล้วเราหลงรักเค้าแล้วค่ะ พอเราเข้าห้องที่โรงพยาบาลเพื่อเตรียมผ่าตัดวันรุ่งขึ้น เรากับเค้าเลยขออนุญาตพยาบาลออกมาซื้อของกินข้างนอก เราออกไปซื้อของกับเค้าที่โลตัส รถที่เค้าเช่านี่กระจกรถแบบใสมาก ตอนที่รถจอดติดไฟแดงด้วยความบังเอิญค่ะ เราเห็นรถมอไซค์ของแฟนเก่าจอดอยู่ข้างๆ ตอนนั้น เราเอนเบาะรถจนจะนอนได้อยู่แล้วค่ะเพราะไม่อยากให้เค้าเห็น กลัวเค้าเสียใจ พี่แฟนเราที่ตอนนั้นยังคุยๆ กันอยู่เห็นอาการเลยถามว่าเราเป็นอะไร เราก็ด้วยความเป็นคนตรงก็ตอบตามตรงค่ะว่าเห็นแฟนเก่า และไม่อยากให้เค้าเห็นเราอยู่กับคนอื่น เค้าเลยโกรธและกลับมาถึงโรงพยาบาลก็เงียบและไม่พูดกับเราเลย ตอนนั้นเราอึดอัดมาก ใจไม่ดีกลัวไปหมด สักพักค่ะ มีสายโทรศัพท์ของพี่เค้าโทรเข้ามา เสียงแว่วๆ เป็นเสียงผู้หญิงค่ะ สักพัก พอวางสายเค้าหันหน้ามาบอกเราว่า ขอโทษนะผมต้องกลับเชียงใหม่ เพื่อนแฟนเก่าเค้าโทรหาเค้าแล้วบอกว่าแฟนเก่าเค้ามีปัญหารุนแรง ถึงตรงนี้ตอนนั้นมันสองทุ่มแล้วค่ะ เราก็เป็นห่วงเค้าบอกเค้าไปว่า พี่จะไปหนูไม่ว่าแต่ขอให้อยู่ด้วยกันก่อนวันนี้ได้ไหม เพราะพ่อคิดว่าพี่จะมาเฝ้าก็กลับไปบ้านแล้วหนูไม่อยากนอนโรงพยาบาลคนเดียว อีกเหตุผลคือมันดึกแล้ว เค้าบอกเราค่ะว่ายังไงก็ต้องไป ตอนนั้นเราร้องไห้หนักมากกอดเค้าจากข้างหลัง อ้อนวอนให้เค้าอยู่ด้วย แต่เค้าเลือกที่จะแกะมือเราออก แล้วบอกเราว่า คุณมันเห็นแก่ตัว คุณอยู่โรงพยาบาลมีหมอ มีพยาบาลคอยดูแล แต่อีกคนไม่รู้ว่าเค้าจะเป็นยังไง พูดจบ เค้าก็เดินจากไป นี่คือการทิ้งกันครั้งแรกทั้งๆที่เรายังไม่ได้เป็นแฟนกัน เชื่อไหมคะตอนนั้นเราร้องไห้หนักมาก คือทุกอย่างมันสร้างรอยบาดแผลให้เราตอนที่เรากลับมาคบกันว่าครั้งหนึ่งเค้าเคยทิ้งเราไป และเลือกผู้หญิงอีกคนที่ทำร้ายเค้า .......
เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาเล่าต่อนะคะ ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้ยังต้องทำงาน