ฝากลูกไว้ให้แม่ดูแลแต่ตัวเองมาทำงานกับสามีที่กรุงเทพถึงจะส่งเงินไปแต่ก็ยังรู้สึกว่าทิ้งลูกอยู่ดี

สวัสดีค่ะนี่เป็นกระทู้แรกของเราถ้าผิดอะไรไปขอโทษค่ะ
     เราคิดอยู่นานว่าควรจะตั้งกระทู้ดีมั้ย เราอยากแชร์ประสบการณ์จากทุกๆคนที่ฝากลูกไว้ให้ทางบ้านดูแล ตอนนี้เราอายุ23 แฟน22 ทำงานโรงแรมอยู่ใน กทม. เราพยายามกลับไปหาลูกเดือนละครั้งหรือสองเดือนครั้ง ร้องไห้ทุกครั้งที่กลับ เราทำงานส่งเงินให้ลูก แต่ลึกๆเราก็รู้สึกว่าเราทิ้งลูก แต่ถ้าเราจะเอาลูกมาเลี้ยงเองที่กรุงเทพก็คงไม่ได้เพราะห้องเราเป็นแค่ห้องเช่าเล็กๆไม่มีที่ให้ลูกวิ่งเล่นได้เลย จะพากันไปอยู่ต่างจังหวัดก็ไม่ได้ แม่สามีคงไม่ให้แฟนออกจากงานแน่ๆ(กว่าจะบรรจุงานโรงแรมได้ก็ยาก)เรากับแฟนก็ความรู้น้อย ตอนที่รู้ว่าท้องเราก็รู้ว่าต้องลำบากเพราะไม่พร้อม (แฟนคนนี้คือคนแรกของเราด้วยความที่กินยาคุมผิดจึงหลุดท้อง) เราก็ไม่คิดที่จะทำแท้งเราเลือกยอมลำบาก หลายอย่างที่เราคิดคือโตขึ้นมาลูกเราจะรู้สึกอย่างไรถ้าโตมาโดยยายเลี้ยงหรือถ้าลูกเราโตพอจะเข้าโรงเรียนเราเอาลูกมาอยู่ด้วยแต่ถ้าเราเอาลูกเรามาเราก็สงสารพ่อกับแม่เพราะเค้าเลี้ยงมาตั้งแต่เล็ก แฟนเราก็ชอบเล่นเกมหลังเลิกงาน จนบางครั้งเราก็คิดว่าควรทิ้งแฟนให้อยู่กรุงเทพคนเดียวมั้ย แล้วเรากลับไปอยู่กับลูก แต่เราก็สงสารแฟนเราเพราะแฟนเราก็ไม่มีใคร(พ่อกับแม่แฟนเราเลิกกัน แม่แฟนอยู่ ตจว)เราควรจะอยู่ช่วยแฟนทำงานเก็บเงินสร้างฐานะเพื่อลูก แต่ถ้าลูกโตขึ้นแล้วสิ่งที่เค้าต้องการคือพ่อแม่ไม่ใช่เงินละ?เราสับสนจริงๆ