....อารัมภบท....


๑. ล่องลอยเอย...
ชะลอเผย..ภาคลงสู่สงสาร
สืบเยื่อใยผูกพันแห่งวันวาน
ร่วมโอบกล่อมทรมาน..ให้ลาญรอย

๒. กระแสเสียงสังคีตประณีตเสนาะ
ก็รินเซาะโสตแล้ว..เพียงแผ่วค่อย
ก่อนจำหลักรูปนิมิต..สู่จิตคอย
จนเกินคล้อยคิดล้างให้จางเลือน

๓. วิเวกท่ามน้ำค้าง..ผุดพร่างหยด
ลมตอบบท..ดาวพร้อยแขคล้อยเคลื่อน
หอมโกสุมกำจรกลิ่นย้อนเยือน
แผ่วผ่านเตือนสำทับ..ให้รับรู้

๔. ลอออ่อนหอมพรม-ผ่านลมร่ำ
ให้ดื่มด่ำอาวรณ์ที่ย้อนสู่
แฝงม่านหม่นมืดดำ..ความดำรู
คล้ายรออยู่..ผูกพันตามสัญญา

๕. คำนึงฝ่าช่วงภพ, พระลบคร่อม
ผ่านทะเลดาวล้อมแสงห้อมหา
เผยร่องรอยเพรงกาลแต่นานมา
กลางนิทราลึกล้ำแห่งค่ำนี้

๖. กระแจะจันทน์ห้อมห่มร่ำลมโบก
ราวจะโกรกกล้ำร้ายให้ถ่ายหนี
ก่อนรื่นหอมกุสุมา..ดอกราตรี
จักคลายคลี่คลุมฆาน แต่กาลนั้น

.
.