ทำไมพี่เหมถึงต้องราชภัยอะไรฮะ ถึงกับต้องยึดทรัพย์

วันนี้บอกเลยสงสารคุณพี่เหมมากที่แม่บัวมาบอกเลิก เห็นแก่ตัวที่สุด ยามสุขอยู่ใกล้ ยามทุกข์ตีจาก มีแต่เพียงลำดวนเท่านั้นที่ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ก็อยู่ข้างพ่อเหม แต่วันนี้ก็ขอสงสารพระยาบริรักษ์ด้วยเนื่องจา

เกือบกลับมาไม่ทันดู แต่ก็ยังได้ดูตั้งแต่ตอนแรกเพราะพ่อเหมแม่ลำดวน แม่บัว ไอ้บุษและหมื่นพิชิตมาแต่ชุดแรกเลย ทำให้เรารู้ว่าที่เราคิดถึงก็คือทีมข้าบดินทร์ทุกคนแม้แต่ไอ้บุตก็คิดถึงนะ..จะบอกให้ ใครได้ดูแบ

คือเราว่ามีอะไรหลายอย่างเลยที่ไม่สมเหตุสมผล หรือสามารถเขียนบทให้สมเหตุสมผลกว่านี้ได้ ประการแรก บทเข้าใจผิดระหว่างพ่อเหมกับแม่ลำดวน ในเรื่องเขียนให้แม่ลำดวนเข้าใจผิดว่าพ่อเหมไม่รัก จึงคิดจะสู่ขอแม่บั

อ่านในไทยรัฐออนไลน์ เห็นมีตอนพ่อเหมด่าแม่บัวฉอดๆๆ แลมิไว้หน้าที่ทำให้แม่ลำดวนเมียรักต้องตกอยู่ในอันตราย รัวๆๆ เลยขอรับ มิทราบว่าจะมีตอนนี้ในละครหรือไม่ขอรับ

ไม่มีวันเสียหรอก ถึงอย่างไรคุณเหมก็เป็นคนรักของพี่มาก่อน น้องมาทีหลัง พี่บัวไม่ยอมหรอก พี่รักของพี่มาก่อน พี่จะทำทุกอย่างให้คุณเหมกลับคืนมาเป็นของพี่เหมือนเดิมให้จงได้ ไม่ว่าใครหน้าไหนไม่มีวันเสียหรอก

ละครจบ อารมณ์ไม่จบเจ้าค่ะ เลอค่าอีกเช่นเคยกับ 'ข้าบดินทร์' จากที่ได้ดูละครวันนี้ อยู่ๆ อิฉันก็ตระหนักได้ว่า อีกหนึ่งข้อคิดดีๆ จากละครเรื่องนี้ก็คือ "อย่าทอดทิ้งผู้ชายยามที่เขาตกต่ำ" เจ้าค่

ที่พี่บัวกล่าวหาลำดวนว่ามาแย่งผู้ชายของพี่บัวนั้นไม่จริงเลยเจ้าค่ะ หรือแม้แต่สาวๆในพระนคร แม่ลำตำแหรกทั้งหลายที่คาใจว่าลำดวนรักแฟนพี่สาวได้อย่างไร (ขอโทษที่ใช้คำสมัยใหม่ แฟน นะเจ้าคะ ลำดวนนึกคำโบราณไม

พอดีเพิ่งมีโอกาสได้ดูย้อนหลังอะครับ... ดูแล้วน่าหมั่นไส้ชะมัด ตอนนี้ดูถึง ep11 ที่คุณเหมกลับมาได้ยศแลทรัพย์คืนแล้ว แหม่ ละครออนแอร์ปี ๒๕๕๘ กระผมเพิ่งจะได้มาชมเอาเมื่อปี ๒๕๖๕ ช่วงกักตัวจากโควิด๑๙ นี้