สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรกของผม ( สมัครเพื่อกระทู้นี้โดยเฉพาะครับ )
ตามหัวเรื่องเลยครับ น้องชายคนเล็กเสียชีวิต อายุเพียง 14 ปีครับ นอนเสียชีวิตหน้าทีวีด้วยอุบัติเหตุบางอย่าง ( ผมขออนุญาติไม่แจ้งให้ทราบนะครับ )
ท่านอนตะแคง มีเลือดนองอยู่ค่อนข้างมาก
แม่และหลานสาว ( 5 ขวบ ) กลับจากทำบุญที่วัดประมาณ 10.00 น. จอดรถมอ'ไซต์ หลานก็วิ่งเข้ามาในบ้านก่อน เห็นน้องชายผม ( ซึ่งนอนเสียชิวิตอยู่ )
ตามประสาเด็กครับ วิ่งซนไปนั่งทับ เหมือนเคยหยอกล้อกัน และแล้วหลานก็เจอกองเลือด วิ่งร้องลั่นบ้านเลย "ย่าๆๆ พี่เล็กมีเลือดออก "
แม่ก็จอดรถเสร็จ เดินเข้ามาในบ้าน " เล็ก เป็นอะไร ทำไมหลานบอกว่ามีเลือดออก "
จากนั้นแม่ก็พลิกร่างน้องชาย แม่ผมแทบเป็นลมเลยครับ ร้องตกใจสุดขีด แม่วิ่งออกมานอกบ้านร้องให้คนช่วย..
เพื่อนบ้านต่างก็พากันมาดุครับ ว่าเกิดเรื่องอะไร เหตุการณ์หลังจากนั้นมีตำรวจ รถพยาบาล บลา บลา บลา
เหตูการณ์นี้ก็ผ่านมาได้จะกือบ 1 เดือนแล้ว ผมเป็นห่วงแม่มากครับ เพราะแม่ยังเห็นภาพเหล่านั้นติดตาอยู่ อีกทั้งน้องชายเสียวันอาทิตย์ และวันจันทร์ก็เปิดเทอมวันแรกด้วย กำลังขึ้น ม.3
ในตอนเช้าเวลาแม่เห็นเด็กๆ ใส่ชุดนักเรียนเดินไปโรงเรียนผ่านหน้าบ้าน คงรู้นะครับว่าความรู้สึกยังไง
ผมโทรหาแม่ทีไร ผมชวนคุยเรื่องอื่นครับ ไม่วกกลับไปเรื่องน้อง พอแม่วกเข้าเรื่องน้อง ผมก็พูดปลอบต่างๆนาๆ
ได้ยินเสียงแม่ร้องไห้ด้วยครับ ผมต้องทำใจให้เข้มแข็งไม่ร้อง เพราะเดี๋ยวจะดราม่ากันไปใหญ่
บอกให้แม่ปลงอยู่บ่อยๆ น้องเขาไปสบายแล้ว เราที่ยังมีชิวตอยู่ก็ดำเนินชีวิตต่อไป...
Keep Walking...
น้องชายเสีย แม่ยังเศร้าอยู่ ทำอย่างไรครับ
ตามหัวเรื่องเลยครับ น้องชายคนเล็กเสียชีวิต อายุเพียง 14 ปีครับ นอนเสียชีวิตหน้าทีวีด้วยอุบัติเหตุบางอย่าง ( ผมขออนุญาติไม่แจ้งให้ทราบนะครับ )
ท่านอนตะแคง มีเลือดนองอยู่ค่อนข้างมาก
แม่และหลานสาว ( 5 ขวบ ) กลับจากทำบุญที่วัดประมาณ 10.00 น. จอดรถมอ'ไซต์ หลานก็วิ่งเข้ามาในบ้านก่อน เห็นน้องชายผม ( ซึ่งนอนเสียชิวิตอยู่ )
ตามประสาเด็กครับ วิ่งซนไปนั่งทับ เหมือนเคยหยอกล้อกัน และแล้วหลานก็เจอกองเลือด วิ่งร้องลั่นบ้านเลย "ย่าๆๆ พี่เล็กมีเลือดออก "
แม่ก็จอดรถเสร็จ เดินเข้ามาในบ้าน " เล็ก เป็นอะไร ทำไมหลานบอกว่ามีเลือดออก "
จากนั้นแม่ก็พลิกร่างน้องชาย แม่ผมแทบเป็นลมเลยครับ ร้องตกใจสุดขีด แม่วิ่งออกมานอกบ้านร้องให้คนช่วย..
เพื่อนบ้านต่างก็พากันมาดุครับ ว่าเกิดเรื่องอะไร เหตุการณ์หลังจากนั้นมีตำรวจ รถพยาบาล บลา บลา บลา
เหตูการณ์นี้ก็ผ่านมาได้จะกือบ 1 เดือนแล้ว ผมเป็นห่วงแม่มากครับ เพราะแม่ยังเห็นภาพเหล่านั้นติดตาอยู่ อีกทั้งน้องชายเสียวันอาทิตย์ และวันจันทร์ก็เปิดเทอมวันแรกด้วย กำลังขึ้น ม.3
ในตอนเช้าเวลาแม่เห็นเด็กๆ ใส่ชุดนักเรียนเดินไปโรงเรียนผ่านหน้าบ้าน คงรู้นะครับว่าความรู้สึกยังไง
ผมโทรหาแม่ทีไร ผมชวนคุยเรื่องอื่นครับ ไม่วกกลับไปเรื่องน้อง พอแม่วกเข้าเรื่องน้อง ผมก็พูดปลอบต่างๆนาๆ
ได้ยินเสียงแม่ร้องไห้ด้วยครับ ผมต้องทำใจให้เข้มแข็งไม่ร้อง เพราะเดี๋ยวจะดราม่ากันไปใหญ่
บอกให้แม่ปลงอยู่บ่อยๆ น้องเขาไปสบายแล้ว เราที่ยังมีชิวตอยู่ก็ดำเนินชีวิตต่อไป...
Keep Walking...