สวัสดีค่ะ...นี่เป็นกระทู้แรกของเราเลยยย...เราอยากมาแชร์เรื่องราวความรักในโลกโซเชียลของเราค่ะ^^
วันนี้เป็นวันครบรอบ 1 ปี ของเรากับแฟน เราเรียนจบปี3แล้ว ส่วนแฟนเราก็เพิ่งจบปี1 เราห่างกัน 2 ปีค่ะ
ก่อนที่เราจะเล่าเรื่องของเรากับแฟน เราอยากบอกว่า เราไม่เคยมีแฟนมาก่อน คนที่เข้ามาก็คุยผ่านๆ ไม่มีใครจริงจัง เราเลยไม่ค่อยใส่ใจในความรักเท่าไหร่นัก ยิ่งเป็นรักออนไลน์ไม่ต้องพูดถึง แทบจะไม่อยู่ในความคิดเรา...จนได้มาเจอกับตัวเอง
จริงๆแล้ว โลกออนไลน์ก็มีประโยชน์นะ ถ้าเราใช้มันดีๆ มันช่วยให้คนที่ห่างไกลได้รู้สึกว่าใกล้กัน แต่สำหรับเรามันช่วยให้คนที่ไม่ไกลกันเท่าไหร่ ได้มาเจอกัน...เพราะเรากับแฟนอยู่จังหวัดเดียว บ้านเราก็ไม่ไกลกันเท่าไหร่ แถมน้องสาวของเค้ากับน้องสาวของเรายังเคยเรียนห้องเดียวกันอีก โลกมันกลมอย่างนี้เอง...
เราต้องขอบคุณ Facebook ที่ทำให้เรากับแฟนมาเจอกัน...เริ่มต้นก็คือ ตอนนั้นมีคนแอดเฟสเรามาเยอะมากจนผิดปกติ วันนึงประมาณ 20 คนได้ และแฟนก็เป็นหนึ่งในนั้น ซึ่งเราคิดว่ามันคงไม่ปกติล่ะ เพราะไม่เคยมีคนแอดมาเยอะขนาดนี้ รูปโปรไฟล์เราก็ออกจะธรรมดา ไม่ได้สวย ดูดี หรือวาบหวิวแต่อย่างใด เราเริ่มกังวลว่าเราไปทำอะไรหลุดๆไว้ที่ไหนหรือเปล่า...ดังนั้น เราจึงเริ่มปฏิบัติการสืบสวนคนที่แอดเรามาทีละคน เริ่มจากใครแอดมาเราก็ทักแชทไปก่อนแล้วค่อยรับเป็นเพื่อน ซึ่งก็มีทั้ง ผญ และ ผช ส่วนใหญ่จะมีเพื่อนร่วมกัน แต่ช่วงนั้นเราไม่ได้ใส่ใจกับคนที่แอดมาเท่าไหร่ เพราะเราติดคุยกับเพื่อนต่างชาติ ทั้งในเฟส ไลน์ สไก้ และเว็บหาเพื่อนต่างชาติอีกมากมาย ตอนนั้นเราคุยเยอะไปหมด55 ด้วยความคิดที่ว่า ฝรั่งหล่อคือพ่อของลูก อิอิ แต่แล้ว....ฝันนั้นก็สลายไปในพริบตา.. เมื่อมี ผช คนนึงแอดเรามา เราก็ทำเหมือนทุกคนคือทักไปคุยก่อน เค้าก็ถามชื่อ ขอไลน์ เราก็ให้ไปเพราะคิดว่านอกจากส่งหัวใจคุ้กกี้รันแล้วก็ไม่ค่อยได้เล่นไลน์ เราถามว่าจะเพิ่มเพื่อนไว้รับส่งหัวใจคุกกี้หรา...เค้าบอกว่าเปล่า จะคุย....สักพักนึงเค้าก็ทักเรามาในไลน์ เราก็คุยด้วยปกติ แต่ไม่ค่อยได้ตอบ เพราะติดสไก้กับฝรั่งคนนึงอยู่ (แรดจุง) พอเค้ารู้ว่าเราเรียนเอกอิ๊ง เค้าก็ขอให้เราสอนภาษาอังกฤษให้ เราขี้เกียจ เลยบอกว่าให้ไปฝึกเอง และแนะนำเว็บหาเพื่อนต่างชาติให้ แถมยังบอกวิธีคุยกับสาวๆฝรั่งอีกด้วย ประมาณว่าจีบยังไงให้ติด หรืออ่อยยังไงให้ได้ผล 555....หลังจากนั้นเค้าก็ทักเรามาบ่อยๆ เราก็คุยกันปกติ เพราะยังไงเค้าก็ไม่ใช่สเปคเรา อายุน้อยกว่าตั้ง 2 ปี เราชอบคนอายุเท่ากันมากกว่า...เค้าทักมาในไลน์ทุกวัน ถามแต่เรื่องเดิมๆ ตื่นยัง?อาบน้ำยัง?กินข้าวยัง?ทำไรอยู่? ถามแบบนี้หลายวันเข้าเราเริ่มรำคาญ เลยถามไปว่า ไม่เบื่อหรอถามทุกวันเลย เรายังเบื่อจะตอบเลย...เท่านั้นแหล่ะ วันต่อมาไม่มีแชทจากเค้าอีกเลย เราก็คิด เออดี จะได้ไม่ต้องตอบ รำคาญ...ผ่านไป2-3วัน เริ่มแอบมาเปิดดูไลน์ ทั้งๆที่ไม่ค่อยได้เล่น ในใจก็คิดว่า ทำไมไม่ทักมาวะ ก็สงสัยนิดนึงว่าหายไปไหน คือไม่ได้อยากคุยด้วยนะ แค่สงสัยเฉยๆ จริงจริ๊งงง... พอไม่ได้คุยมันก็เซง ช่วงนั้นก็ทะเลาะกับฝรั่งเพราะไม่ค่อยได้ตอบแชท ไม่ค่อยได้สไก้กัน เราเลยนอยๆมานั่งเล่นคุกกี้รันดีกว่า แล้วๆๆเราก็เห็นเค้าอัพเวล คะแนนสูงทุกวัน มีส่งหัวใจมาด้วย เขินนน..>< จะบ้าหรา เค้าส่งหัวใจเล่นเกม- -* เราเลยส่งมั่ง ส่งไปบ่อยๆ ประเด็นไม่ได้อยู่ที่เกม แต่ขอให้ไลน์เราไปขึ้นที่เค้าบ้าง ให้เค้าเห็นบ้าง. โดยทำฟอร์มว่าเล่นเกมนะ ..และแล้ว เค้าก็ทักมาว่า เล่นเกมอยู่หรอ วิ่งดีๆนะ ระวังตกหลุมนะ ...พอเราเห็นว่าเค้าทักมา ก็ดีใจดิ ไม่รู้เหมือนกัน...แต่ยังไม่ตอบหรอกนะ เดี๋ยวจะหาว่าอยากคุย อิอิ ผ่านไป 3 ชม. เราค่อยตอบ...จากนั้นเค้าก็คุยกับเราเหมือนเดิม ช่วงนั้นมีบอลโลก2014 เอ่อ...ขอบอกก่อนว่า เราไม่เคยดูบอลมาก่อน แล้วเค้าก็ชวนเราคุยเรื่องบอล พูดถึงทีมนู้นทีมนี้ นักเตะคนโน้นคนนี้ ซึ่งเราไม่รู้จักสักคน - - ' เพราะงั้นแหล่ะ เราจึงเริ่มดูบอลเพราะอยากจะคุยกับเค้ารู้เรื่อง เราตื่นมาดูบอลทุกคืน ทุกแมท ไม่เข้าใจอะไรเราก็ถามเค้า เค้าก็บอกทุกอย่างเลยนะ เหมือนจะชอบฟุตบอลมาก(มารู้ทีหลังว่าเคยเป็นนักบอล) ...เราคุยกับเค้าทุกวันจนลืมเพื่อนฝรั่งไปเลย แถมยังทะเลาะกันอีกเรื่องเชียร์บอลว่าทำไมยูไม่เชียร์ทีมชาติของไอ จนเราขี้เกียจเถียง เลยเลิกคุยแม่ม...เปล่าหรอก...เราอยากคุยกับคนนี้มากกว่า^^
ประมาณปลายเดือนมิ.ย.เราได้ไปเที่ยวกับเพื่อนที่พัทยาแล้วคืนนั้นเราก็เมามาก ซึ่งเค้ารอเรากลับทั้งคืน พอตื่นเช้าเค้าก็ทักมา มีต่อว่าบ้าง ตักเตือนและดุเรา บอกว่าเป็นห่วง เรารู้สึกผิดนะ แต่ไม่ได้รู้สึกแย่เลย ตอนนั้นเราก็สับสนว่า เราคิดกับเค้าแค่เพื่อนรึเปล่า เราชอบคุยกับเค้า หรือเราชอบเค้ากันแน่ แต่ก็ยังไม่อยากหวังอะไรมากมายเพราะเรายังไม่เคยโทรคุยกัน วีดิโอคอล หรือเจอกันจริงๆเลย คุยแต่ในแชท
พอช่วงเดือนก.ค. เราไปอยู่บ้านพ่อกับแม่ ไปช่วยแม่สอนหนังสือ ซึ่งเค้าก็ต้องไปเรียนซัมเมอร์ที่มอ เราจึงมีเวลาคุยกันแค่ตอนดึกๆ...เค้าบอกเราว่าอยากเรียนอังกฤษ สอนหน่อยได้มั๊ย วันละประโยคก็ยังดี เราว่างๆเลยทำสรุป ถ่ายรูปไปให้ดู พอเรื่องมันเยอะขึ้นๆ ความสับสนเริ่มมา ความไม่เข้าใจเริ่มบังเกิด เราเลยเสนอว่าโทรคุยกันมั๊ย? เอ่อ นี่ไม่ได้อ่อยนะ แค่ขี้เกียจพิมเยอะ จริงจริ๊งงงง....พอโทรคุยกัน ทุกอย่างเริ่มดีขึ้น (ความสัมพันธ์ก็เช่นกัน)
ตอนแรกๆก็ติวอังกฤษนี่แหล่ะ หลังๆเริ่มไม่ใช่ เค้าชอบพาออกนอกเรื่องตลอด ชอบพูดมุกเสี่ยวๆให้เราฟัง จริงๆเราก็เขินนะ แต่ต้องทำเป็นว่า อะไรเนี้ยะ เล่นไรอ่ะ- -' ตัวจริงนี่ยิ้มหน้าบานไปถึงลิฟต์ ตัวนี่บิดเป็นเกลียวล่ะ>< ที่ฟินสุดๆคือ ทุกครั้งที่ติวเสร็จเค้าจะเล่นกีต้าร์ให้เราฟังก่อนนอน จนบางทีเราหลับไปเลย. ตื่นนอนก็โทรมาปลุกเรา เป็นแบบนี้ทุกวัน จนวันนึงเค้าบอกกับเราว่า เค้าชอบเรา เราก็ดีใจนะ แต่อีกใจนึงก็คือ เรายังไม่เคยเจอกันเลย ไม่รู้ว่าถ้าเจอกันแล้วมันจะเป็นยังไง เราเลยบอกไปว่า เปิดเทอมแล้วเจอกันหน่อยนะ เค้าก็โอเค ...เราคิดอยู่ตลอดว่า ถ้าเราเจอกันแล้ว เค้าไม่โอเคกับเรา เราจะมาอกหักหรือต้องเจ็บกับคนในโลกออนไลน์แบบนี้ เราก็ไม่สมควรจะมีความรักจริงๆหรอก อยู่คนเดียวไปนั่นแหล่ะ เราเลยไม่คาดหวังมาก เผื่อใจไว้แบบสุดๆเลย
จนเปิดเทอมขึ้นปี3 เราก็คุยสไก้กัน ชีวิตเริ่มดีขึ้น จากที่คุยกันในแชทเป็นตัวหนังสือ มาเป็นโทรคุยได้ยินเสียง จนมาเป็นวีดิโอคอลเห็นหน้ากัน...แต่ที่ยังไม่โอก็คือ เราอยากเจอกันแบบตัวจริงมากกว่า คือตอนนั้นเราก็ตกลงเป็นแฟนกันแล้วนะ แต่ไม่เคยไปไหนมาไหนด้วยกัน มีหลายคนบอกว่า เป็นแฟนกันยังไง ไม่เคยเจอกันเลย เราก็แอบนอยๆ แต่ก็อดทนนะ. อดทนมาตลอดจนวันนึงเค้ามาหาแบบเซอไพรส์มาก เราโคตรดีใจ ตอนเจอกันเราวิ่งเข้าไปกอดแบบไม่ทันคิดเลย ก็มันคิดถึงนินา....แล้วเราก็คบกันแบบเปิดเผย พ่อแม่รู้ เพื่อนรู้ ไปไหนมาไหนด้วยกัน ชีวิตแบบโอเคฝุดๆ มีทะเลาะกันบ้าง งอนกันบ้าง แต่เราก็คุยกัน ไปๆมาๆก็ผ่านไปปีนึงแล้ว....
สิ่งที่เราชอบและยังประทับใจแฟนอยู่ก็คือ...แฟนยังเหมือนเดิมทุกอย่าง ยังทำตัวเสี่ยวๆติ๊งต๊องเหมือนเดิม ยังเรียกเราว่า อ้วน เหมือนเดิม (ไม่ว่านน.เราจะลดหรือไม่) แฟนยังดุเราเหมือนเดิม (เราอายุมากกว่าแฟนก็จริงแต่แฟนบอกว่าเราดื้อ ชอบทำตัวเหมือนเด็ก แฟนต้องดูแล)
สิ่งที่เราอยากจะบอกแฟน คือว่า "เค้ารักแฟนมากนะ ขอบคุณที่เข้ามาในชีวิต ขอบคุณที่ดูแลเค้านะ เค้าจะทำให้ดีที่สุด ไม่รู้เหมือนกันว่าเค้าจะอยู่ดูแลแฟนได้ดีแค่ไหน แต่สัญญานะ ว่าจะดูแลให้ดีที่สุด >>ไม่อยากให้อ่านปยนี้เลยแต่อยากให้รู้ไว้นะ<< หากวันไหนเราจะไม่ได้ดูแลกันต่อไปแล้ว เค้าอยากให้เราเก็บเรื่องของเราไว้เผื่อจะทำให้เรายิ้มได้ในตอนที่เราคิดถึงมัน
"...
สุดท้ายนี้ เราอยากบอกทุกคนว่า ความรักมันอยู่ที่ใจจริงๆ ไม่ใช่แค่โลกแห่งความจริงหรือโลกออนไลน์ หากแต่เราต้องรักอย่างมีสติ "ขอบคุณ ขอโทษ ให้อภัยและให้เกียรติ" คือสิ่งสำคัญที่คนรักกันต้องมี ส่วนการปรับตัวเข้าหากันนั้นก็สำคัญเช่นกัน เราต้องปรับแค่ให้เข้ากันได้ ไม่ใช่เปลี่ยนซะจนไม่เหลือความเป็นตัวเอง หากเป็นอย่างนั้นเราจะคบใครไม่ได้นานหรอกค่ะ
ปูลู: ถ้าใครอยากรู้วิธีอ่อยยังไงให้ติดก็ถามเราได้น้าา5555555
รักของฉันในโลกโซเชียล....#NB
วันนี้เป็นวันครบรอบ 1 ปี ของเรากับแฟน เราเรียนจบปี3แล้ว ส่วนแฟนเราก็เพิ่งจบปี1 เราห่างกัน 2 ปีค่ะ
ก่อนที่เราจะเล่าเรื่องของเรากับแฟน เราอยากบอกว่า เราไม่เคยมีแฟนมาก่อน คนที่เข้ามาก็คุยผ่านๆ ไม่มีใครจริงจัง เราเลยไม่ค่อยใส่ใจในความรักเท่าไหร่นัก ยิ่งเป็นรักออนไลน์ไม่ต้องพูดถึง แทบจะไม่อยู่ในความคิดเรา...จนได้มาเจอกับตัวเอง
จริงๆแล้ว โลกออนไลน์ก็มีประโยชน์นะ ถ้าเราใช้มันดีๆ มันช่วยให้คนที่ห่างไกลได้รู้สึกว่าใกล้กัน แต่สำหรับเรามันช่วยให้คนที่ไม่ไกลกันเท่าไหร่ ได้มาเจอกัน...เพราะเรากับแฟนอยู่จังหวัดเดียว บ้านเราก็ไม่ไกลกันเท่าไหร่ แถมน้องสาวของเค้ากับน้องสาวของเรายังเคยเรียนห้องเดียวกันอีก โลกมันกลมอย่างนี้เอง...
เราต้องขอบคุณ Facebook ที่ทำให้เรากับแฟนมาเจอกัน...เริ่มต้นก็คือ ตอนนั้นมีคนแอดเฟสเรามาเยอะมากจนผิดปกติ วันนึงประมาณ 20 คนได้ และแฟนก็เป็นหนึ่งในนั้น ซึ่งเราคิดว่ามันคงไม่ปกติล่ะ เพราะไม่เคยมีคนแอดมาเยอะขนาดนี้ รูปโปรไฟล์เราก็ออกจะธรรมดา ไม่ได้สวย ดูดี หรือวาบหวิวแต่อย่างใด เราเริ่มกังวลว่าเราไปทำอะไรหลุดๆไว้ที่ไหนหรือเปล่า...ดังนั้น เราจึงเริ่มปฏิบัติการสืบสวนคนที่แอดเรามาทีละคน เริ่มจากใครแอดมาเราก็ทักแชทไปก่อนแล้วค่อยรับเป็นเพื่อน ซึ่งก็มีทั้ง ผญ และ ผช ส่วนใหญ่จะมีเพื่อนร่วมกัน แต่ช่วงนั้นเราไม่ได้ใส่ใจกับคนที่แอดมาเท่าไหร่ เพราะเราติดคุยกับเพื่อนต่างชาติ ทั้งในเฟส ไลน์ สไก้ และเว็บหาเพื่อนต่างชาติอีกมากมาย ตอนนั้นเราคุยเยอะไปหมด55 ด้วยความคิดที่ว่า ฝรั่งหล่อคือพ่อของลูก อิอิ แต่แล้ว....ฝันนั้นก็สลายไปในพริบตา.. เมื่อมี ผช คนนึงแอดเรามา เราก็ทำเหมือนทุกคนคือทักไปคุยก่อน เค้าก็ถามชื่อ ขอไลน์ เราก็ให้ไปเพราะคิดว่านอกจากส่งหัวใจคุ้กกี้รันแล้วก็ไม่ค่อยได้เล่นไลน์ เราถามว่าจะเพิ่มเพื่อนไว้รับส่งหัวใจคุกกี้หรา...เค้าบอกว่าเปล่า จะคุย....สักพักนึงเค้าก็ทักเรามาในไลน์ เราก็คุยด้วยปกติ แต่ไม่ค่อยได้ตอบ เพราะติดสไก้กับฝรั่งคนนึงอยู่ (แรดจุง) พอเค้ารู้ว่าเราเรียนเอกอิ๊ง เค้าก็ขอให้เราสอนภาษาอังกฤษให้ เราขี้เกียจ เลยบอกว่าให้ไปฝึกเอง และแนะนำเว็บหาเพื่อนต่างชาติให้ แถมยังบอกวิธีคุยกับสาวๆฝรั่งอีกด้วย ประมาณว่าจีบยังไงให้ติด หรืออ่อยยังไงให้ได้ผล 555....หลังจากนั้นเค้าก็ทักเรามาบ่อยๆ เราก็คุยกันปกติ เพราะยังไงเค้าก็ไม่ใช่สเปคเรา อายุน้อยกว่าตั้ง 2 ปี เราชอบคนอายุเท่ากันมากกว่า...เค้าทักมาในไลน์ทุกวัน ถามแต่เรื่องเดิมๆ ตื่นยัง?อาบน้ำยัง?กินข้าวยัง?ทำไรอยู่? ถามแบบนี้หลายวันเข้าเราเริ่มรำคาญ เลยถามไปว่า ไม่เบื่อหรอถามทุกวันเลย เรายังเบื่อจะตอบเลย...เท่านั้นแหล่ะ วันต่อมาไม่มีแชทจากเค้าอีกเลย เราก็คิด เออดี จะได้ไม่ต้องตอบ รำคาญ...ผ่านไป2-3วัน เริ่มแอบมาเปิดดูไลน์ ทั้งๆที่ไม่ค่อยได้เล่น ในใจก็คิดว่า ทำไมไม่ทักมาวะ ก็สงสัยนิดนึงว่าหายไปไหน คือไม่ได้อยากคุยด้วยนะ แค่สงสัยเฉยๆ จริงจริ๊งงง... พอไม่ได้คุยมันก็เซง ช่วงนั้นก็ทะเลาะกับฝรั่งเพราะไม่ค่อยได้ตอบแชท ไม่ค่อยได้สไก้กัน เราเลยนอยๆมานั่งเล่นคุกกี้รันดีกว่า แล้วๆๆเราก็เห็นเค้าอัพเวล คะแนนสูงทุกวัน มีส่งหัวใจมาด้วย เขินนน..>< จะบ้าหรา เค้าส่งหัวใจเล่นเกม- -* เราเลยส่งมั่ง ส่งไปบ่อยๆ ประเด็นไม่ได้อยู่ที่เกม แต่ขอให้ไลน์เราไปขึ้นที่เค้าบ้าง ให้เค้าเห็นบ้าง. โดยทำฟอร์มว่าเล่นเกมนะ ..และแล้ว เค้าก็ทักมาว่า เล่นเกมอยู่หรอ วิ่งดีๆนะ ระวังตกหลุมนะ ...พอเราเห็นว่าเค้าทักมา ก็ดีใจดิ ไม่รู้เหมือนกัน...แต่ยังไม่ตอบหรอกนะ เดี๋ยวจะหาว่าอยากคุย อิอิ ผ่านไป 3 ชม. เราค่อยตอบ...จากนั้นเค้าก็คุยกับเราเหมือนเดิม ช่วงนั้นมีบอลโลก2014 เอ่อ...ขอบอกก่อนว่า เราไม่เคยดูบอลมาก่อน แล้วเค้าก็ชวนเราคุยเรื่องบอล พูดถึงทีมนู้นทีมนี้ นักเตะคนโน้นคนนี้ ซึ่งเราไม่รู้จักสักคน - - ' เพราะงั้นแหล่ะ เราจึงเริ่มดูบอลเพราะอยากจะคุยกับเค้ารู้เรื่อง เราตื่นมาดูบอลทุกคืน ทุกแมท ไม่เข้าใจอะไรเราก็ถามเค้า เค้าก็บอกทุกอย่างเลยนะ เหมือนจะชอบฟุตบอลมาก(มารู้ทีหลังว่าเคยเป็นนักบอล) ...เราคุยกับเค้าทุกวันจนลืมเพื่อนฝรั่งไปเลย แถมยังทะเลาะกันอีกเรื่องเชียร์บอลว่าทำไมยูไม่เชียร์ทีมชาติของไอ จนเราขี้เกียจเถียง เลยเลิกคุยแม่ม...เปล่าหรอก...เราอยากคุยกับคนนี้มากกว่า^^
ประมาณปลายเดือนมิ.ย.เราได้ไปเที่ยวกับเพื่อนที่พัทยาแล้วคืนนั้นเราก็เมามาก ซึ่งเค้ารอเรากลับทั้งคืน พอตื่นเช้าเค้าก็ทักมา มีต่อว่าบ้าง ตักเตือนและดุเรา บอกว่าเป็นห่วง เรารู้สึกผิดนะ แต่ไม่ได้รู้สึกแย่เลย ตอนนั้นเราก็สับสนว่า เราคิดกับเค้าแค่เพื่อนรึเปล่า เราชอบคุยกับเค้า หรือเราชอบเค้ากันแน่ แต่ก็ยังไม่อยากหวังอะไรมากมายเพราะเรายังไม่เคยโทรคุยกัน วีดิโอคอล หรือเจอกันจริงๆเลย คุยแต่ในแชท
พอช่วงเดือนก.ค. เราไปอยู่บ้านพ่อกับแม่ ไปช่วยแม่สอนหนังสือ ซึ่งเค้าก็ต้องไปเรียนซัมเมอร์ที่มอ เราจึงมีเวลาคุยกันแค่ตอนดึกๆ...เค้าบอกเราว่าอยากเรียนอังกฤษ สอนหน่อยได้มั๊ย วันละประโยคก็ยังดี เราว่างๆเลยทำสรุป ถ่ายรูปไปให้ดู พอเรื่องมันเยอะขึ้นๆ ความสับสนเริ่มมา ความไม่เข้าใจเริ่มบังเกิด เราเลยเสนอว่าโทรคุยกันมั๊ย? เอ่อ นี่ไม่ได้อ่อยนะ แค่ขี้เกียจพิมเยอะ จริงจริ๊งงงง....พอโทรคุยกัน ทุกอย่างเริ่มดีขึ้น (ความสัมพันธ์ก็เช่นกัน)
จนเปิดเทอมขึ้นปี3 เราก็คุยสไก้กัน ชีวิตเริ่มดีขึ้น จากที่คุยกันในแชทเป็นตัวหนังสือ มาเป็นโทรคุยได้ยินเสียง จนมาเป็นวีดิโอคอลเห็นหน้ากัน...แต่ที่ยังไม่โอก็คือ เราอยากเจอกันแบบตัวจริงมากกว่า คือตอนนั้นเราก็ตกลงเป็นแฟนกันแล้วนะ แต่ไม่เคยไปไหนมาไหนด้วยกัน มีหลายคนบอกว่า เป็นแฟนกันยังไง ไม่เคยเจอกันเลย เราก็แอบนอยๆ แต่ก็อดทนนะ. อดทนมาตลอดจนวันนึงเค้ามาหาแบบเซอไพรส์มาก เราโคตรดีใจ ตอนเจอกันเราวิ่งเข้าไปกอดแบบไม่ทันคิดเลย ก็มันคิดถึงนินา....แล้วเราก็คบกันแบบเปิดเผย พ่อแม่รู้ เพื่อนรู้ ไปไหนมาไหนด้วยกัน ชีวิตแบบโอเคฝุดๆ มีทะเลาะกันบ้าง งอนกันบ้าง แต่เราก็คุยกัน ไปๆมาๆก็ผ่านไปปีนึงแล้ว....
สิ่งที่เราชอบและยังประทับใจแฟนอยู่ก็คือ...แฟนยังเหมือนเดิมทุกอย่าง ยังทำตัวเสี่ยวๆติ๊งต๊องเหมือนเดิม ยังเรียกเราว่า อ้วน เหมือนเดิม (ไม่ว่านน.เราจะลดหรือไม่) แฟนยังดุเราเหมือนเดิม (เราอายุมากกว่าแฟนก็จริงแต่แฟนบอกว่าเราดื้อ ชอบทำตัวเหมือนเด็ก แฟนต้องดูแล)
สิ่งที่เราอยากจะบอกแฟน คือว่า "เค้ารักแฟนมากนะ ขอบคุณที่เข้ามาในชีวิต ขอบคุณที่ดูแลเค้านะ เค้าจะทำให้ดีที่สุด ไม่รู้เหมือนกันว่าเค้าจะอยู่ดูแลแฟนได้ดีแค่ไหน แต่สัญญานะ ว่าจะดูแลให้ดีที่สุด >>ไม่อยากให้อ่านปยนี้เลยแต่อยากให้รู้ไว้นะ<< หากวันไหนเราจะไม่ได้ดูแลกันต่อไปแล้ว เค้าอยากให้เราเก็บเรื่องของเราไว้เผื่อจะทำให้เรายิ้มได้ในตอนที่เราคิดถึงมัน
สุดท้ายนี้ เราอยากบอกทุกคนว่า ความรักมันอยู่ที่ใจจริงๆ ไม่ใช่แค่โลกแห่งความจริงหรือโลกออนไลน์ หากแต่เราต้องรักอย่างมีสติ "ขอบคุณ ขอโทษ ให้อภัยและให้เกียรติ" คือสิ่งสำคัญที่คนรักกันต้องมี ส่วนการปรับตัวเข้าหากันนั้นก็สำคัญเช่นกัน เราต้องปรับแค่ให้เข้ากันได้ ไม่ใช่เปลี่ยนซะจนไม่เหลือความเป็นตัวเอง หากเป็นอย่างนั้นเราจะคบใครไม่ได้นานหรอกค่ะ
ปูลู: ถ้าใครอยากรู้วิธีอ่อยยังไงให้ติดก็ถามเราได้น้าา5555555