เราแต่งงานกับสามีที่รู้จักกันมานานด้วยความพร้อมและความรัก 7 ปีแรก ไม่มีปัญหา หลังจากนั้นสามีไม่มี พศพ กับเราเลย โดยที่
1. ไม่ได้เป็นเกย์แน่นอน
2. ไม่มีคนอื่นแน่นอน
คิดว่าสาเหตุน่าจะมาจากเรื่องการงานที่ล้มเหลว จะเป็นโรคเสื่อมสมรรถภาพด้วยหรือเปล่าก็ไม่ทราบ แต่เราก็ยังต้องการเรื่องพวกนี้ เราเปิดอกคุยแล้ว ขอร้องแล้ว รุกเองแล้ว ขอให้ไปหาหมอก็ไม่ไป เปลี่ยนบรรยากาศทั้งเมืองไทยเมืองนอกก็แล้ว ทะเลาะก็แล้ว จนตอนนี้เลิกพูดกันเรื่องนี้แล้ว สิ่งที่เค้าทำทุกวันนี้คือจุ๊บแก้ม จุ๊บผม กอดแบบเอ็นดูเท่านั้น
ปีหลังๆ เรามานั่งคิดดูว่าทำไมเราต้องทนเก็บกดขนาดนี้ ในเมื่อเรารับผิดชอบทุกอย่างในครอบครัว ค่าใช้จ่ายทั้งของตัวเองและสามี ภาระเรื่องบ้านหรืออื่นๆทุกชนิด (สามีเราล้มเหลวเรื่องงานค่ะ เราเลยต้องเลี้ยง) แต่การแต่งงานไม่ให้อะไรกับเราเลยรวมถึงเรื่องนี้ด้วย เราเลยคบผู้ชายคนอื่นและมีความสุขกับการไปกินข้าว เที่ยวบ้าง แต่ยังไม่มีอะไรกัน ตอนนี้เราคิดอยากจะมีเซ็กส์กับคนนี้แล้วแต่ยังคิดไม่ตก ซึ่งเราคิดหลายรอบแล้ว สามีเราคงไม่มีทางมี พศพ กับเราแล้วแน่นอน และเราคงไม่หย่าเพราะเค้าก็รักเราดี / เราก็ไม่ได้เกลียดเค้าและอยู่เป็นเพื่อนกันดีกว่าอยู่คนเดียว อีกอย่างก็สงสารด้วย ดูแววแล้วการงานเค้าก็คงไม่มีอะไรดีขึ้นเพราะนิสัยแปลกๆของเค้า
กับผู้ชายคนใหม่อายุน้อยกว่าหลายปี เราทั้งคู่ไม่มีความตั้งใจจะผูกมัดเป็นครอบครัวกันแต่อย่างใด เป็นแค่เค้าก็มารักมาชื่นชมเราเรื่องงาน และมีความสุข ความเข้าใจกันดีรวมถึงรับรู้ปัญหาทุกอย่างทั้งของเราของเค้า ไม่มีการมาปอกลอกกัน ไปไหนทำอะไรหารกันตลอด และเกื้อหนุนกันเรื่องงาน
สรุปเราควรทำยังไงดี แต่จะให้ไปเที่ยวบาร์โฮสต์ไปมีอะไรกับคนที่ไม่รักก็ทำใจไม่ได้ จะให้ลดละกิเลสก็ยังอยากมีความสุขอยู่
อีกอย่างนึง เราไม่มีลูกค่ะ / ผช มีลูกเมียแล้ว อันนี้คงมีคนด่าว่าเลวเยอะ แต่เราไม่ต้องการเงินทอง สิทธิใดๆ ขอแค่เข้าใจกัน มากินข้าว ไปเที่ยวและถ้าจะมีเรื่องนี้ก็ขอมีความสุขกันเป็นครั้งคราว โดยทุกเรื่องไม่เบียดบังเวลาครอบครัวของแต่ละฝ่าย ซึ่งทุกวันนี้ก็เป็นแบบนี้แหละยกเว้นเรื่องเดียวคือเรื่องเซ็กส์ที่ยังไม่มีกัน ส่วนเรื่องงานที่เกี่ยวข้องกันก็ทำกันไปปกติดี เราทั้งคู่ไม่ได้รุ่มร้อน หึงหวงกระวนกระวายอะไร
ขอบคุณค่ะ
แต่งงานกับสามี 17 ปี แต่สามีไม่ทำการบ้านมาประมาณ 10 ปีแล้ว เราจะไปมีความสุขกับคนอื่นได้ไหม
1. ไม่ได้เป็นเกย์แน่นอน
2. ไม่มีคนอื่นแน่นอน
คิดว่าสาเหตุน่าจะมาจากเรื่องการงานที่ล้มเหลว จะเป็นโรคเสื่อมสมรรถภาพด้วยหรือเปล่าก็ไม่ทราบ แต่เราก็ยังต้องการเรื่องพวกนี้ เราเปิดอกคุยแล้ว ขอร้องแล้ว รุกเองแล้ว ขอให้ไปหาหมอก็ไม่ไป เปลี่ยนบรรยากาศทั้งเมืองไทยเมืองนอกก็แล้ว ทะเลาะก็แล้ว จนตอนนี้เลิกพูดกันเรื่องนี้แล้ว สิ่งที่เค้าทำทุกวันนี้คือจุ๊บแก้ม จุ๊บผม กอดแบบเอ็นดูเท่านั้น
ปีหลังๆ เรามานั่งคิดดูว่าทำไมเราต้องทนเก็บกดขนาดนี้ ในเมื่อเรารับผิดชอบทุกอย่างในครอบครัว ค่าใช้จ่ายทั้งของตัวเองและสามี ภาระเรื่องบ้านหรืออื่นๆทุกชนิด (สามีเราล้มเหลวเรื่องงานค่ะ เราเลยต้องเลี้ยง) แต่การแต่งงานไม่ให้อะไรกับเราเลยรวมถึงเรื่องนี้ด้วย เราเลยคบผู้ชายคนอื่นและมีความสุขกับการไปกินข้าว เที่ยวบ้าง แต่ยังไม่มีอะไรกัน ตอนนี้เราคิดอยากจะมีเซ็กส์กับคนนี้แล้วแต่ยังคิดไม่ตก ซึ่งเราคิดหลายรอบแล้ว สามีเราคงไม่มีทางมี พศพ กับเราแล้วแน่นอน และเราคงไม่หย่าเพราะเค้าก็รักเราดี / เราก็ไม่ได้เกลียดเค้าและอยู่เป็นเพื่อนกันดีกว่าอยู่คนเดียว อีกอย่างก็สงสารด้วย ดูแววแล้วการงานเค้าก็คงไม่มีอะไรดีขึ้นเพราะนิสัยแปลกๆของเค้า
กับผู้ชายคนใหม่อายุน้อยกว่าหลายปี เราทั้งคู่ไม่มีความตั้งใจจะผูกมัดเป็นครอบครัวกันแต่อย่างใด เป็นแค่เค้าก็มารักมาชื่นชมเราเรื่องงาน และมีความสุข ความเข้าใจกันดีรวมถึงรับรู้ปัญหาทุกอย่างทั้งของเราของเค้า ไม่มีการมาปอกลอกกัน ไปไหนทำอะไรหารกันตลอด และเกื้อหนุนกันเรื่องงาน
สรุปเราควรทำยังไงดี แต่จะให้ไปเที่ยวบาร์โฮสต์ไปมีอะไรกับคนที่ไม่รักก็ทำใจไม่ได้ จะให้ลดละกิเลสก็ยังอยากมีความสุขอยู่
อีกอย่างนึง เราไม่มีลูกค่ะ / ผช มีลูกเมียแล้ว อันนี้คงมีคนด่าว่าเลวเยอะ แต่เราไม่ต้องการเงินทอง สิทธิใดๆ ขอแค่เข้าใจกัน มากินข้าว ไปเที่ยวและถ้าจะมีเรื่องนี้ก็ขอมีความสุขกันเป็นครั้งคราว โดยทุกเรื่องไม่เบียดบังเวลาครอบครัวของแต่ละฝ่าย ซึ่งทุกวันนี้ก็เป็นแบบนี้แหละยกเว้นเรื่องเดียวคือเรื่องเซ็กส์ที่ยังไม่มีกัน ส่วนเรื่องงานที่เกี่ยวข้องกันก็ทำกันไปปกติดี เราทั้งคู่ไม่ได้รุ่มร้อน หึงหวงกระวนกระวายอะไร
ขอบคุณค่ะ