สวัสดีคะเพื่อนๆชาวพันทิป เราขอเล่าเรื่องเลยละกัน เรื่องนี้เป็นประสบการณ์รักที่ไม่ใช่ครั้งแรก เป็นรักครั้งที่สองของเราซึ่งออกตัวก่อนเลยว่าเราเป็นคนที่ค่อนข้างเลือกคบคนพอสมควร รักแรกของเราดีมาก แต่ต้องเลิกรากันไปเพราะ เราย้ายโรงเรียน แล้วอีกอย่างมันเป็นความผิดของเราเอง เราหายไปโดยไม่บอก แต่สุดท้ายแล้ว เรากับแฟนคนแรกก็ยังคุยสารทุกข์สุขดิบ เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน แต่รักครั้งที่สองนี่สิ...
รักครั้งที่สองเริ่มจากสิ่งที่ง่ายด้วยมั้งเลยจบไม่สวยเท่าไหร่ มันเริ่มจาก Bee Talk ตอนนั้นกระแส Bee Talk กำลังมา เราก็เลยลองสมัครเล่นดู แต่ไม่เคยแอดเพื่อนเลย 555 จนวันนึงหาคนที่อยู่ใกล้เคียง ก็ไปเจอผช.คนนึงใส่ชุดทหาร รูปส่วนใหญ่ก็ดูดี แต่เราก็รู้อยู่แล้วแหละว่าเขาเป็นทหารเกณฑ์ ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไร มันช่วงปิดเทอม ม.6 ด้วยอ่ะ ปิดนานเชียว 555 เลยเล่น Bee Talk แก้เบื่อ เราแอดผช.คนนี้เป็นคนแรก แล้วก็คนสุดท้ายใน Bee Talk เพราะรู้สึกชอบ ถูกชะตามั้ง เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าการคุยในโลกออนไลน์มันดูตื่นเต้นดี 5555 หลังจากแอดไปก็รอเขาตอบกลับ ผช.คนนั้นชื่อเฟรม (ไม่ใช่นามสมมติ) อายุ 22ปี เป็นคนจังหวัด อุดรธานี เราก็ลุ้นๆอยู่ว่าเขาจะรับเป็นเพื่อนไหม ผ่านไปสัก 2ชั่วโมง เขาก็รับเราเป็นเพื่อน
เราก็ทักไป " สวัสดีค่ะ" คือในความรู้สึกเรานะคนที่ทักก่อนต้องเป็นคนที่ชวนคุย 5555 เราก็ถามเรื่องทั่วๆไปตามปกติ ว่าชื่ออะไร ชอบอะไร ไม่ชอบอะไร คุยเรื่องทั่ว ๆไปก่อน พอผ่านไปสัก 3 วัน ก็รู้สึกว่าชักจะคุยถูกคอแล้วสิ พอเริ่มรู้สึกว่าสนิทก็ถามวันเกิด เรื่องส่วนตัวบ้าง เช่น เคยมีแฟนมาแล้วกี่คน รสนิยมความชอบต่างๆนาๆ เราเป็นประเภทที่ว่าพอสนใจใครก็อยากจะทำตัวให้ดีขึ้นกว่าเดิม เราก็ถามเขาไปว่า ชอบผญ.แบบไหน เขาก็บอกว่าชอบผญ.ผมยาว หุ่นดีๆหน่อย น่ารัก เอิ่มมม คือตอนนั้นเราก็ ผมยาวนะแต่ยาวไม่มาก หุ่นก็กลางๆ หน้าตาก็สวยเป็นทุนเดิม 5555 หลังจากนั้นก็คุยกับทุกวัน มีเบอร์โทรศัพท์ คุยกันเกือบ ๆ 2 อาทิตย์แล้วมั้ง เขาก้อยากเจอเรา เราก็อยากเจอเขา เพราะเราไม่ค่อยเชื่อสังคมในโลกออนไลน์เท่าไหร่นักว่าจะเจอรักแท้ แต่เราเป็นพวกชอบพิสูจน์ ก็เลยนัดเจอกันครั้งแรกไม่ประสบความสำเร็จ เพราะเขาออกมาไม่ได้ ส่วนครั้งที่สองไม่พลาดแน่นอน 555 คือได้เจอกัน เพื่อนๆคงแอบสงสัยว่าเราไม่กลัวเหรอ ไปเจอผช.สองต่อสองมันอันตราย แต่ไม่ใช่อย่างที่เพื่อนๆคิดแน่นอน เพราะที่ๆเราไปคือค่ายทหารซึ่งเราคิดว่ามันไม่น่าจะอันตราย และอีกอย่างมันเป็นที่ราชการ คงจะปลอดภัย แต่เวลาที่เราไปนะสิ ก็เกือบๆทุ่มนึง ลืมบอกไปว่าบ้านเราติดค่ายทหาร ระยะห่างกันก็แค่ 1 กิโลนิด ๆ ซึ่งไม่ไกลจากบ้านเราเลย พอไปเจอสิ่งที่เห็นคือ เขาหล่อเหมือนในรูปเดะๆ555 ตอนนั้นมืดด้วยมั้ง ทำเราเคลิ้มไปเลยตอนเจอครั้งแรก รู้สึกชอบมากขึ้นกว่าเดิม และรู้สึกอยากเปลี่ยนตัวเอง ทำตัวเองให้ดีขึ้นจากเดิม ความรู้สึกตอนนั้นคือโลกเป็นสีชมพู หลังจากเจอกันครั้งแรกเราก้เริ่มหาวิธีทำสวย ลดน้ำหนัก เปลี่ยนสไตล์การแต่งตัวทุกอย่าง คือตอนนั้นเราก็ดูดีขึ้น ช่วงเวลานั้นเรารู้สึกว่า เรามีความสุขมาก ๆเป็นช่วงที่เราติดโทรศัพทืเลยก็ว่าได้ ข้าวปลาไม่กินห่วงสวย กลัวเขาไม่ชอบ พอคบกันไปสักพักเราก็เจอกันบ่อยขึ้น เดทแรกคือการไปดูหนังด้วยกัน หลังจากนั้นก็มีไปกินหมูกระทะบ้าง ซึ่งตอนนั้นสถานะความสัมพันธ์เราชัดเจนมาก เพื่อนเขาก็รู้ว่าเราเป็นแฟนเขา ครูฝึกที่ค่ายก็รู้ ทำให้เรารู้สึกสบายใจมาก ๆ แต่แล้ว...ความสุขก็ค่อยๆหายไป ช่วงที่เขาปลดทหารเราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย เขาก็อยู่อุดร เราก็อยู่อีกจังหวัดนึง (เราขอไม่แสดงตัวนะ 555 เพราะเราอยากประจานเขาคนเดียว)ใช้วิธีคุยกันผ่านทางไลน์ซึ่งมันก็ทำให้เราพอหายคิดถึงได้บ้าง
เจ็บที่ต้องรู้... Part 1 เกิ่นเรื่อง
รักครั้งที่สองเริ่มจากสิ่งที่ง่ายด้วยมั้งเลยจบไม่สวยเท่าไหร่ มันเริ่มจาก Bee Talk ตอนนั้นกระแส Bee Talk กำลังมา เราก็เลยลองสมัครเล่นดู แต่ไม่เคยแอดเพื่อนเลย 555 จนวันนึงหาคนที่อยู่ใกล้เคียง ก็ไปเจอผช.คนนึงใส่ชุดทหาร รูปส่วนใหญ่ก็ดูดี แต่เราก็รู้อยู่แล้วแหละว่าเขาเป็นทหารเกณฑ์ ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไร มันช่วงปิดเทอม ม.6 ด้วยอ่ะ ปิดนานเชียว 555 เลยเล่น Bee Talk แก้เบื่อ เราแอดผช.คนนี้เป็นคนแรก แล้วก็คนสุดท้ายใน Bee Talk เพราะรู้สึกชอบ ถูกชะตามั้ง เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าการคุยในโลกออนไลน์มันดูตื่นเต้นดี 5555 หลังจากแอดไปก็รอเขาตอบกลับ ผช.คนนั้นชื่อเฟรม (ไม่ใช่นามสมมติ) อายุ 22ปี เป็นคนจังหวัด อุดรธานี เราก็ลุ้นๆอยู่ว่าเขาจะรับเป็นเพื่อนไหม ผ่านไปสัก 2ชั่วโมง เขาก็รับเราเป็นเพื่อน
เราก็ทักไป " สวัสดีค่ะ" คือในความรู้สึกเรานะคนที่ทักก่อนต้องเป็นคนที่ชวนคุย 5555 เราก็ถามเรื่องทั่วๆไปตามปกติ ว่าชื่ออะไร ชอบอะไร ไม่ชอบอะไร คุยเรื่องทั่ว ๆไปก่อน พอผ่านไปสัก 3 วัน ก็รู้สึกว่าชักจะคุยถูกคอแล้วสิ พอเริ่มรู้สึกว่าสนิทก็ถามวันเกิด เรื่องส่วนตัวบ้าง เช่น เคยมีแฟนมาแล้วกี่คน รสนิยมความชอบต่างๆนาๆ เราเป็นประเภทที่ว่าพอสนใจใครก็อยากจะทำตัวให้ดีขึ้นกว่าเดิม เราก็ถามเขาไปว่า ชอบผญ.แบบไหน เขาก็บอกว่าชอบผญ.ผมยาว หุ่นดีๆหน่อย น่ารัก เอิ่มมม คือตอนนั้นเราก็ ผมยาวนะแต่ยาวไม่มาก หุ่นก็กลางๆ หน้าตาก็สวยเป็นทุนเดิม 5555 หลังจากนั้นก็คุยกับทุกวัน มีเบอร์โทรศัพท์ คุยกันเกือบ ๆ 2 อาทิตย์แล้วมั้ง เขาก้อยากเจอเรา เราก็อยากเจอเขา เพราะเราไม่ค่อยเชื่อสังคมในโลกออนไลน์เท่าไหร่นักว่าจะเจอรักแท้ แต่เราเป็นพวกชอบพิสูจน์ ก็เลยนัดเจอกันครั้งแรกไม่ประสบความสำเร็จ เพราะเขาออกมาไม่ได้ ส่วนครั้งที่สองไม่พลาดแน่นอน 555 คือได้เจอกัน เพื่อนๆคงแอบสงสัยว่าเราไม่กลัวเหรอ ไปเจอผช.สองต่อสองมันอันตราย แต่ไม่ใช่อย่างที่เพื่อนๆคิดแน่นอน เพราะที่ๆเราไปคือค่ายทหารซึ่งเราคิดว่ามันไม่น่าจะอันตราย และอีกอย่างมันเป็นที่ราชการ คงจะปลอดภัย แต่เวลาที่เราไปนะสิ ก็เกือบๆทุ่มนึง ลืมบอกไปว่าบ้านเราติดค่ายทหาร ระยะห่างกันก็แค่ 1 กิโลนิด ๆ ซึ่งไม่ไกลจากบ้านเราเลย พอไปเจอสิ่งที่เห็นคือ เขาหล่อเหมือนในรูปเดะๆ555 ตอนนั้นมืดด้วยมั้ง ทำเราเคลิ้มไปเลยตอนเจอครั้งแรก รู้สึกชอบมากขึ้นกว่าเดิม และรู้สึกอยากเปลี่ยนตัวเอง ทำตัวเองให้ดีขึ้นจากเดิม ความรู้สึกตอนนั้นคือโลกเป็นสีชมพู หลังจากเจอกันครั้งแรกเราก้เริ่มหาวิธีทำสวย ลดน้ำหนัก เปลี่ยนสไตล์การแต่งตัวทุกอย่าง คือตอนนั้นเราก็ดูดีขึ้น ช่วงเวลานั้นเรารู้สึกว่า เรามีความสุขมาก ๆเป็นช่วงที่เราติดโทรศัพทืเลยก็ว่าได้ ข้าวปลาไม่กินห่วงสวย กลัวเขาไม่ชอบ พอคบกันไปสักพักเราก็เจอกันบ่อยขึ้น เดทแรกคือการไปดูหนังด้วยกัน หลังจากนั้นก็มีไปกินหมูกระทะบ้าง ซึ่งตอนนั้นสถานะความสัมพันธ์เราชัดเจนมาก เพื่อนเขาก็รู้ว่าเราเป็นแฟนเขา ครูฝึกที่ค่ายก็รู้ ทำให้เรารู้สึกสบายใจมาก ๆ แต่แล้ว...ความสุขก็ค่อยๆหายไป ช่วงที่เขาปลดทหารเราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย เขาก็อยู่อุดร เราก็อยู่อีกจังหวัดนึง (เราขอไม่แสดงตัวนะ 555 เพราะเราอยากประจานเขาคนเดียว)ใช้วิธีคุยกันผ่านทางไลน์ซึ่งมันก็ทำให้เราพอหายคิดถึงได้บ้าง