เราเชื่อว่าคนเราทุกคนคงจะมีเรื่องราวที่แสนวิเศษ บางทีก็หวนกลับไปคิดว่า "นี่มันเคยเกิดขึ้นจริงๆเหรอนี่?" อาจจะเป็นเรื่องราวที่เมื่อไรที่เรานึกถึงก็พลอยอมยิ้มอยู่ตลอดเวลา อาจจะเป็นเรื่องราวที่เปลี่ยนชีวิตคุณ หรืออาจจะเป็นเรื่องราวที่คุณประทับใจไปตลอดกาล.... เหมือนเวลาหยุดหมุน ทุกๆอย่างดูเพอร์เฟคและลงตัว ไม่มีอะไรมาขัดขวาง ราวกับว่าโลกทั้งใบถูกสร้างสรรค์มาเพื่อเรา
รูปภาพ ไม่ได้เป็นเพียงสิ่งเดียวที่คนๆนั้นยังคงเหมือนเดิม...ในความทรงจำก็เช่นกัน
นี่คือ 1 ใน เรื่องราวที่เหมือนฝันของเรา
เรื่องราวนี้เกิดขึ้นเมื่อ 3 ปีที่แล้ว
เราเคยมีแฟนคนนึง ถึงแม้ว่าตอนนี้ เราจะเลิกกันไปแล้วก็ตาม แต่ทุกๆครั้งที่เราไปไหน ทุกๆครั้งที่ผ่านที่เก่าๆเดิมๆ เราก็จะนึกถึงเรื่องราวเหล่านั้นอยู่ตลอดเวลา พวกเราชอบเที่ยวกลางคืนกัน เกือบทุกวันของเวลาประมาณ 4 ทุ่ม - 5 ทุ่ม เราจะแอบโดดออกจากบ้าน รอคนในบ้านนอนหลับกันให้หมด และใช้ความเงียบที่มีปีนกระโดดออกจากหน้าต่าง เค้าจะมารออยู่ที่เดิมเสมอๆ ยานพหนะก็ขึ้นอยู่กับสถานที่ๆที่จะไป มอเตอร์ไซต์บ้าง รถยนต์บ้าง วันนั้นเราจำได้ดี มันเป็นหน้าหนาว ปีที่แล้ว เราตกลงกันว่าจะไปขี่รถเล่นที่สนามหลวง เค้าก็ขับมอไซมารับเราที่เดิม จากแถวๆรามขับไปสนามหลวง เค้าขับมอไซเร็วมาก เราใช้เวลาบนถนนจากรามไปสนามหลวงไม่นานเท่าไหร่ เรากังวลว่าถ้ารถล้มจะเป็นยังไง ยิ่งขับบิ๊กไบท์อีก เฮ้อ..
เวลาตอนนั้นประมาณ 4 ทุ่ม ลมกำลังเย็น เราใส่เสื้อแขนยาวขายาว เราตัดสินใจไปเอเชียทีคกันก่อน เดินเล่น ดูวิว หาไรกินไปเรื่อยๆจากนั้นเราขับไปทั่วเลย ทั้งอนุสาวรีย์ เยาวราช เสาชิงช้า วักพระแก้ว มองเเสงสีไปเรื่อยๆ ลมหนาวที่ประทุผิวหน้า และอากาศเย็นๆ ผู้คนเริ่มไม่ค่อยจะมีแล้ว นอกจากเยาราช เราขับอ้อมไปพระราชวัง และจอดรถเล่นแถวๆนั้น บริเวณลานกว้าง ไม่มีใครนอกจากเราสองคนและแสงไฟสีส้ม...เราจูบกัน จากนั้นเราขับกันไปที่สะพานพระราม 8 มีคนอยู่ตรงนั้นค่อนข้างเยอะ ส่วนใหญ่จะเป็นพวกวัยรุ่น ลมบนสะพานดีมากๆ เราหาซื้อน้ำดื่มและของกินเล็กน้อยที่เซเว่นก่อนจะมาถึง เราดูวิวและแวะกินขนมตรงนั้นซักแปบนึง และขับไปที่ถนนอักษะ เป็นถนนเเนวตรงยาว และไฟสีส้ม เราจอดเดินเล่นกันได้ไม่ค่อยนานเพราะบริเวณนั่นมีเด็กแว๊นอยู่กลุ่มนึง แต่เราชอบถนนเส้นนี้มากเลยนะ เราไปไม่ได้ถึงสุดทางหรอก แต่มันเป็นอะไรที่สงบและน่าขับรถเล่นมากๆ
ระหว่างที่แอบหนีเที่ยว เรากังวลอยู่ตลอดว่าที่บ้านจะจับได้ไหม เเต่น่าแปลกที่ส่วนนั้นทำให้การเดินทางมันสนุกมากยิ่งขึ้น (ไม่แนะนำให้ทำตามนะจ้ะ) พอเสร็จจากถนนอักษะ เราก็เตรียมจะกลับบ้านกัน ตอนนั้นเป็นเวลาประมาณตี 2 กว่าๆ เค้าขับกลับมาถึงบ้านเราไวมาก ตรงข้ามหมู่บ้านเราจะเป็นคอมมูนิตี้มอล2ชั้นขนาดเล็กๆ ที่จะเปิดเฉพาะกลางวัน ใกล้ๆกันจะมีแฟมมิลี้มาร์ทที่ต้องเดินไปนิดหน่อย เราซื้อสปายมาจิบดื่มกันไปเรื่อยๆ 4-5ขวด เอนตัวลงนอนกับพื้นและมองดูดาวบนท้องฟ้า มันเป็นระเบียงแบบโอเพนแอร์ เรานั่งกินกันที่ชั้น 2 ไฟดับหมดแล้ว ทุกอย่างมืดไปหมด เราเปิดเพลงจากมือถือคลอเบาๆ อากาศหนาวๆ บางครั้งก็อาจจะเป็นเบียร์ เรามักจะคุยกันเรื่องโน้นนี้ จูบกันบ้าง กอดบ้าง แต่ไม่มีอะไรนอกเหนือจากนั้นนะคะ เรากินฆ่าเวลากันไปเรื่อยๆจนกว่าจะตี4 เพราะเราต้องกลับบ้านก่อนตี4 ค่ะ คนที่บ้านตื่นกันไวมาก พอถึงตี 4 ก็เป็นเวลาที่เราจะต้องบอกลากัน
ช่วงเวลานั้นมันเหมือนฝันจริงๆ ทุกอย่างดูเพอเฟคไปหมด เหมือนมีแค่เราสองคนบนโลกใบนี้ที่เข้าใจกัน
บางคนอาจต้องการเงิน บางคนอาจต้องการชื่อเสียง อำนาจ แต่เราขอแค่ใครซักคนที่บ้าๆไปพร้อมกับเราก็พอแล้ว
หลายๆที่ๆเราไป ใครหลายๆคนมองเราด้วยสายตาแปลกๆ มองเหมือนเราเป็นพวกบ้าสติแตก เป็นพวกเลวๆ เป็นพวกแปลกแยก แต่เราไม่เคยสนใจหรอก เพราะบนโลกใบนี้ ขอแค่มีคนแบบนี้อยู่ด้วยเท่านั้น ที่เราสนใจ.... เรายังคงไปแฮงค์เอ้าด้วยกันหลายๆที่ ไปไหนก็ได้ที่อยากไป บางทีก็โดนจับได้เหมือนกันนะว่าแอบหนีเที่ยว แต่ทุกครั้งที่โดนทำโทษ มันก็คุ้มค่า.. เราไม่ได้อยากให้คนที่บ้านเป็นห่วงเรา เราจะระวังตัวให้ดีที่สุด เเต่ถึงอย่างนั้น เราก็ไม่สนับสนุนใครให้ทำตามหรอกนะ เพราะความโชคร้าย อาจจะเกิดขึ้นกับใครก็ได้.
แต่สุดท้าย....เราก็เลิกกัน แต่เราไม่เคยลืมความทรงจำดีๆเหล่านั้นเลย เป็นช่วงเวลาที่แสนมีความสุข ถึงแม้จุดจบมันอาจจะเลวร้ายไปหน่อยก็ตาม.
ถามว่ายังคิดถึงไหม ก็คงคิดถึง แต่จะให้กลับไป คงไม่กลับไปหรอก ขอบคุณนะ..สำหรับการผจญภัยอันแสนวิเศษนี้.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
แล้วเรื่องที่เหมือนฝันของพวกคุณล่ะ เป็นยังไง?? เราอยากจะรู้จริงๆนะคะ ลองมาเเชร์ประสบการณ์กันค่ะ
[อยากฟัง] ช่วงเวลาไหนที่คุณคิดว่า"ราวกับมันเป็นแค่ความฝัน"?
รูปภาพ ไม่ได้เป็นเพียงสิ่งเดียวที่คนๆนั้นยังคงเหมือนเดิม...ในความทรงจำก็เช่นกัน
นี่คือ 1 ใน เรื่องราวที่เหมือนฝันของเรา
เรื่องราวนี้เกิดขึ้นเมื่อ 3 ปีที่แล้ว
เราเคยมีแฟนคนนึง ถึงแม้ว่าตอนนี้ เราจะเลิกกันไปแล้วก็ตาม แต่ทุกๆครั้งที่เราไปไหน ทุกๆครั้งที่ผ่านที่เก่าๆเดิมๆ เราก็จะนึกถึงเรื่องราวเหล่านั้นอยู่ตลอดเวลา พวกเราชอบเที่ยวกลางคืนกัน เกือบทุกวันของเวลาประมาณ 4 ทุ่ม - 5 ทุ่ม เราจะแอบโดดออกจากบ้าน รอคนในบ้านนอนหลับกันให้หมด และใช้ความเงียบที่มีปีนกระโดดออกจากหน้าต่าง เค้าจะมารออยู่ที่เดิมเสมอๆ ยานพหนะก็ขึ้นอยู่กับสถานที่ๆที่จะไป มอเตอร์ไซต์บ้าง รถยนต์บ้าง วันนั้นเราจำได้ดี มันเป็นหน้าหนาว ปีที่แล้ว เราตกลงกันว่าจะไปขี่รถเล่นที่สนามหลวง เค้าก็ขับมอไซมารับเราที่เดิม จากแถวๆรามขับไปสนามหลวง เค้าขับมอไซเร็วมาก เราใช้เวลาบนถนนจากรามไปสนามหลวงไม่นานเท่าไหร่ เรากังวลว่าถ้ารถล้มจะเป็นยังไง ยิ่งขับบิ๊กไบท์อีก เฮ้อ..
เวลาตอนนั้นประมาณ 4 ทุ่ม ลมกำลังเย็น เราใส่เสื้อแขนยาวขายาว เราตัดสินใจไปเอเชียทีคกันก่อน เดินเล่น ดูวิว หาไรกินไปเรื่อยๆจากนั้นเราขับไปทั่วเลย ทั้งอนุสาวรีย์ เยาวราช เสาชิงช้า วักพระแก้ว มองเเสงสีไปเรื่อยๆ ลมหนาวที่ประทุผิวหน้า และอากาศเย็นๆ ผู้คนเริ่มไม่ค่อยจะมีแล้ว นอกจากเยาราช เราขับอ้อมไปพระราชวัง และจอดรถเล่นแถวๆนั้น บริเวณลานกว้าง ไม่มีใครนอกจากเราสองคนและแสงไฟสีส้ม...เราจูบกัน จากนั้นเราขับกันไปที่สะพานพระราม 8 มีคนอยู่ตรงนั้นค่อนข้างเยอะ ส่วนใหญ่จะเป็นพวกวัยรุ่น ลมบนสะพานดีมากๆ เราหาซื้อน้ำดื่มและของกินเล็กน้อยที่เซเว่นก่อนจะมาถึง เราดูวิวและแวะกินขนมตรงนั้นซักแปบนึง และขับไปที่ถนนอักษะ เป็นถนนเเนวตรงยาว และไฟสีส้ม เราจอดเดินเล่นกันได้ไม่ค่อยนานเพราะบริเวณนั่นมีเด็กแว๊นอยู่กลุ่มนึง แต่เราชอบถนนเส้นนี้มากเลยนะ เราไปไม่ได้ถึงสุดทางหรอก แต่มันเป็นอะไรที่สงบและน่าขับรถเล่นมากๆ
ระหว่างที่แอบหนีเที่ยว เรากังวลอยู่ตลอดว่าที่บ้านจะจับได้ไหม เเต่น่าแปลกที่ส่วนนั้นทำให้การเดินทางมันสนุกมากยิ่งขึ้น (ไม่แนะนำให้ทำตามนะจ้ะ) พอเสร็จจากถนนอักษะ เราก็เตรียมจะกลับบ้านกัน ตอนนั้นเป็นเวลาประมาณตี 2 กว่าๆ เค้าขับกลับมาถึงบ้านเราไวมาก ตรงข้ามหมู่บ้านเราจะเป็นคอมมูนิตี้มอล2ชั้นขนาดเล็กๆ ที่จะเปิดเฉพาะกลางวัน ใกล้ๆกันจะมีแฟมมิลี้มาร์ทที่ต้องเดินไปนิดหน่อย เราซื้อสปายมาจิบดื่มกันไปเรื่อยๆ 4-5ขวด เอนตัวลงนอนกับพื้นและมองดูดาวบนท้องฟ้า มันเป็นระเบียงแบบโอเพนแอร์ เรานั่งกินกันที่ชั้น 2 ไฟดับหมดแล้ว ทุกอย่างมืดไปหมด เราเปิดเพลงจากมือถือคลอเบาๆ อากาศหนาวๆ บางครั้งก็อาจจะเป็นเบียร์ เรามักจะคุยกันเรื่องโน้นนี้ จูบกันบ้าง กอดบ้าง แต่ไม่มีอะไรนอกเหนือจากนั้นนะคะ เรากินฆ่าเวลากันไปเรื่อยๆจนกว่าจะตี4 เพราะเราต้องกลับบ้านก่อนตี4 ค่ะ คนที่บ้านตื่นกันไวมาก พอถึงตี 4 ก็เป็นเวลาที่เราจะต้องบอกลากัน
ช่วงเวลานั้นมันเหมือนฝันจริงๆ ทุกอย่างดูเพอเฟคไปหมด เหมือนมีแค่เราสองคนบนโลกใบนี้ที่เข้าใจกัน
บางคนอาจต้องการเงิน บางคนอาจต้องการชื่อเสียง อำนาจ แต่เราขอแค่ใครซักคนที่บ้าๆไปพร้อมกับเราก็พอแล้ว
หลายๆที่ๆเราไป ใครหลายๆคนมองเราด้วยสายตาแปลกๆ มองเหมือนเราเป็นพวกบ้าสติแตก เป็นพวกเลวๆ เป็นพวกแปลกแยก แต่เราไม่เคยสนใจหรอก เพราะบนโลกใบนี้ ขอแค่มีคนแบบนี้อยู่ด้วยเท่านั้น ที่เราสนใจ.... เรายังคงไปแฮงค์เอ้าด้วยกันหลายๆที่ ไปไหนก็ได้ที่อยากไป บางทีก็โดนจับได้เหมือนกันนะว่าแอบหนีเที่ยว แต่ทุกครั้งที่โดนทำโทษ มันก็คุ้มค่า.. เราไม่ได้อยากให้คนที่บ้านเป็นห่วงเรา เราจะระวังตัวให้ดีที่สุด เเต่ถึงอย่างนั้น เราก็ไม่สนับสนุนใครให้ทำตามหรอกนะ เพราะความโชคร้าย อาจจะเกิดขึ้นกับใครก็ได้.
แต่สุดท้าย....เราก็เลิกกัน แต่เราไม่เคยลืมความทรงจำดีๆเหล่านั้นเลย เป็นช่วงเวลาที่แสนมีความสุข ถึงแม้จุดจบมันอาจจะเลวร้ายไปหน่อยก็ตาม.
ถามว่ายังคิดถึงไหม ก็คงคิดถึง แต่จะให้กลับไป คงไม่กลับไปหรอก ขอบคุณนะ..สำหรับการผจญภัยอันแสนวิเศษนี้.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
แล้วเรื่องที่เหมือนฝันของพวกคุณล่ะ เป็นยังไง?? เราอยากจะรู้จริงๆนะคะ ลองมาเเชร์ประสบการณ์กันค่ะ