สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ ชาวพันทิป ทุกคน วันนี้ มีเรื่องอยากเล่า หลอนไหม ..... ไม่รู้ น่ากลัวไหม .... ไม่แน่ใจ
แต่ยืนยัน ทุกตัวอักษร ที่จะพิมพ์ ให้อ่านนี้ มาจากเรื่องจริง ที่เกิดขึ้นกับ ตัวเรา แม่เรา และ ครอบครัว เรา แน่นอน ........ เริ่มเลยนะ
เดือน เมษายน 2552
ท้าวความ .. ช่วงสงกรานต์ ปี 2552 แม่ ได้รับความอนุเคราะห์ จาก อบต. จัดสร้าง บ้านขึ้นใหม่ ในที่ ที่ ตาและ ยาย เหลือไว้ให้ พร้อมบ้านใหญ่หนึ่งหลัง แม่ได้ขอ ไปทางอบต. จนได้บ้านหลังนี้ มา เราและครอบครัว ได้ช่วยกันย้ายของ เข้าบ้านหลังใหม่ ก่อน ที่ เราจะลงมาที่ กทม. และ น้องชายคนรองจะไปเรียน ที่ จันทบุรี หลังจากช่วงนั้น แม่ก็อยู่ บ้านหลังเล็ก พร้อมกับ น้องชายคนสุดท้อง อย่างปกติสุข
เดือน กุมภาพันธ์ 2553
เนื่องจากเรา ทำงานไปด้วย และ เรียนภาคค่ำ ที่ม.ราชภัฎแถวๆรัชดา ช่วงนี้ เราอยู่ปี4 แล้ว ค่อนข้างจะวุ่นวายเรื่อง สอบ Final สักกลางๆเดือน น้องเล็ก โทรมาบอกว่า แม่ไม่ค่อยสบายเลย ปวดหัวบ่อยๆ เรา ก็บอกให้ น้องเล็ก ดูแลแม่ ไปก่อนนะ เรายังไม่ว่างลากลับบ้านเลย ทั้งสอบ ทั้งงาน ประเดประดัง ก็โอเค น้องเล็ก ก็ดูแลแม่ เราก็จะพยายามโทรหาทุกวัน
ช่าง 1 อาทิต์ ก่อนสิ้นเดือน เรา โทรหาน้องเล็ก บ่อยขึ้น เพราะรู้สึกแปลกๆ น้องเล็ก ก็บอกว่า แม่ เอาแต่นอน ไม่ได้ขายของมาหลายวันแล้ว (แม่ทำขนมขายที่ตลาด ) น้องเริ่มเสียงไม่ค่อย ดี เราเลย ขอคุยสายกับแม่ ถามแม่ไปหาหมอไหม แม่ก็ตอบแต่ อือๆๆ ไม่ๆๆ อือๆ ซึ่งไม่ใช่ปกติวิสัยของแม่เราเลย ช่วงนี้ เราใจคอ ไม่ค่อยดีแล้วแต่ ด้วยภาระ เรื่องเรียน และงาน จึงยังไม่ได้ตัดสินใจกลับบ้าน
แต่สุดท้าย ด้วยอะไร ดลใจไม่รู้ รู้สึก ไม่ดี ไม่ โอเค อยู่กรุงเทพ ไม่ได้ละ ต้องกลับบ้านละ วันนั้นเป็นวันหยุด วันมาฆะบูชา 3 วัน ( ส อ จ) พอดี ไม่ต้องลางานเพิ่ม เอาละได้โอกาส กลับบ้านละ เอาหนังสือไปอ่านด้วย เพราะ เปิดมาวันอังคาร เหลือสอบ วิชาสุดท้าย ก็ จะจบป.ตรี อย่างสมบูรณ์
หลังจากนั้นก็ เลิกงาน เก็บกระเป๋า เดินทางกลับบ้าน ไปถึงบ้านก็ ประมาณ ตี2 เพื่อนก็ ใจดี รอรับที่ บขส. เพื่อมาส่งที่บ้าน ตอนนั้น ยังไม่คิดอะไรนะ รู้แค่ เป็นห่วงแม่ มากกกก มากอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน แล้วเรา ก็เข้าบ้านปกติ แม่นอนในห้อง ส่วนเราด้วยความเพลีย และไม่อยากกวนแม่ เลย นอน ฟูกหน้าห้อง แม่ กับน้องเล็ก
เรื่องลึกลับหาคำตอบไม่ได้ ที่เกิด กับ แม่ ของฉัน (อยากเล่า)
แต่ยืนยัน ทุกตัวอักษร ที่จะพิมพ์ ให้อ่านนี้ มาจากเรื่องจริง ที่เกิดขึ้นกับ ตัวเรา แม่เรา และ ครอบครัว เรา แน่นอน ........ เริ่มเลยนะ
เดือน เมษายน 2552
ท้าวความ .. ช่วงสงกรานต์ ปี 2552 แม่ ได้รับความอนุเคราะห์ จาก อบต. จัดสร้าง บ้านขึ้นใหม่ ในที่ ที่ ตาและ ยาย เหลือไว้ให้ พร้อมบ้านใหญ่หนึ่งหลัง แม่ได้ขอ ไปทางอบต. จนได้บ้านหลังนี้ มา เราและครอบครัว ได้ช่วยกันย้ายของ เข้าบ้านหลังใหม่ ก่อน ที่ เราจะลงมาที่ กทม. และ น้องชายคนรองจะไปเรียน ที่ จันทบุรี หลังจากช่วงนั้น แม่ก็อยู่ บ้านหลังเล็ก พร้อมกับ น้องชายคนสุดท้อง อย่างปกติสุข
เดือน กุมภาพันธ์ 2553
เนื่องจากเรา ทำงานไปด้วย และ เรียนภาคค่ำ ที่ม.ราชภัฎแถวๆรัชดา ช่วงนี้ เราอยู่ปี4 แล้ว ค่อนข้างจะวุ่นวายเรื่อง สอบ Final สักกลางๆเดือน น้องเล็ก โทรมาบอกว่า แม่ไม่ค่อยสบายเลย ปวดหัวบ่อยๆ เรา ก็บอกให้ น้องเล็ก ดูแลแม่ ไปก่อนนะ เรายังไม่ว่างลากลับบ้านเลย ทั้งสอบ ทั้งงาน ประเดประดัง ก็โอเค น้องเล็ก ก็ดูแลแม่ เราก็จะพยายามโทรหาทุกวัน
ช่าง 1 อาทิต์ ก่อนสิ้นเดือน เรา โทรหาน้องเล็ก บ่อยขึ้น เพราะรู้สึกแปลกๆ น้องเล็ก ก็บอกว่า แม่ เอาแต่นอน ไม่ได้ขายของมาหลายวันแล้ว (แม่ทำขนมขายที่ตลาด ) น้องเริ่มเสียงไม่ค่อย ดี เราเลย ขอคุยสายกับแม่ ถามแม่ไปหาหมอไหม แม่ก็ตอบแต่ อือๆๆ ไม่ๆๆ อือๆ ซึ่งไม่ใช่ปกติวิสัยของแม่เราเลย ช่วงนี้ เราใจคอ ไม่ค่อยดีแล้วแต่ ด้วยภาระ เรื่องเรียน และงาน จึงยังไม่ได้ตัดสินใจกลับบ้าน
แต่สุดท้าย ด้วยอะไร ดลใจไม่รู้ รู้สึก ไม่ดี ไม่ โอเค อยู่กรุงเทพ ไม่ได้ละ ต้องกลับบ้านละ วันนั้นเป็นวันหยุด วันมาฆะบูชา 3 วัน ( ส อ จ) พอดี ไม่ต้องลางานเพิ่ม เอาละได้โอกาส กลับบ้านละ เอาหนังสือไปอ่านด้วย เพราะ เปิดมาวันอังคาร เหลือสอบ วิชาสุดท้าย ก็ จะจบป.ตรี อย่างสมบูรณ์
หลังจากนั้นก็ เลิกงาน เก็บกระเป๋า เดินทางกลับบ้าน ไปถึงบ้านก็ ประมาณ ตี2 เพื่อนก็ ใจดี รอรับที่ บขส. เพื่อมาส่งที่บ้าน ตอนนั้น ยังไม่คิดอะไรนะ รู้แค่ เป็นห่วงแม่ มากกกก มากอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน แล้วเรา ก็เข้าบ้านปกติ แม่นอนในห้อง ส่วนเราด้วยความเพลีย และไม่อยากกวนแม่ เลย นอน ฟูกหน้าห้อง แม่ กับน้องเล็ก