ประสบการณ์จริงที่อยากเม้าท์ทิ้งไว้ ตอนแก่จะได้กลับมาอ่านขำๆ
( แต่จริงๆก็ไม่ได้ถึงกับพ่าย แค่ต่างคนต่างมีชีวิตที่ดีแล้วมากกว่านะ )
เล่าเลยค่ะ
แทนนามสมมติทั้งหมดว่า
ฝ่าย ญ
จิ๊บ - ( เรา ) ผู้หญิงตัวเล็กแต่ แรงส์ส์ส์ เพื่อนเยอะ
ย้วย - ( ผู้หญิงอีกคน ) ผู้หญิงเรียบร้อย ธรรมะธรรมโม แต่…
วิว - ( แฟนเก่ากร ) ผู้หญิง high profile แต่หลงสังคมเมือง
ฝ่าย ช
โรจ - ( แฟนเก่า ) ผู้ใหญ่ ployboy คารมณ์ดี อารมณ์ร้อน
กร - ( แฟนปัจจุบัน ) ผู้ชายที่ดี๊ดี แบบติ๋มๆ ใจเย๊นเย็น
1. จิ๊บ & พี่โรจ & พี่ย้วย
เริ่มที่จิ๊บเป็นเด็กไม่เอาไหน เรียนไม่เก่ง แต่เพื่อนเยอะและเอาใจเก่ง ไปพบรักกับพี่โรจเข้า พี่โรจแกคารมณ์ดี ชอบพูดอะไรขำๆตลอด แต่ใจร้อนมากๆๆๆ ตอนคบกันมีแต่เพื่อนอิจฉา เพราะพี่โรจแกใจดี แกมีตำแหน่ง ชอบมารับมาส่ง เลี้ยงข้าว เลี้ยงหนัง ให้ตังกินหนม อารมณ์แบบป๋ามากๆๆๆ ตอนคบกันเราสองคนสัมผัสได้ถึงเวรรกรรมแบบใกล้ชิด เพราะตอนเจอหน้ากันครั้งแรก เหมือนยังกะคนที่เคยรู้จักกันมาเป็นสิบๆปี ( ในใจเราแบบ อินี่ต้องเคยเป็นอดีตชาติสามีมาล้างแค้นแน่ๆ เคยไปดูหมอที่ อยุธยามา เขาทักไว้ ) ก็คบกันเรื่อยๆ อะไรก็ดี๊ดีไปหมดจนลืมตัว จิ๊บเริ่มชอบเหวี่ยงเวลาพี่โรจทำอะไรไม่ถูกใจจิ๊บ เหวี่ยงแบบเบาๆนะ ชอบวางหูโทรศัพท์ใส่ไรงี้ พี่โรจแกก็อารมณ์ร้อนใช่ย่อยก็ทะเลาะกันบ่อย แต่สุดท้ายก็จบลงด้วยเรื่องบนเตียง ก็เจ๊ากันไป แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น วันนั้นจะครบรอบ 2 ปี ที่คบกับพี่โรจ วันนั้นจิ๊บไปหาที่คอนโดพี่โรจตามปกติ แต่แปลกพี่โรจไม่สัมผัสตัวจิ๊บเลย จิ๊บถามว่าเป็นอะไรเขาก็บอกว่าเหนื่อย ไอเราก็ไม่ได้ชะล่าใจอะไรเลย ก็ปล่อยพี่แกพักผ่อนให้พี่แกพาส่งกลับบ้าน วันต่อมาเลยวางแผนจะ surprise ซื้อตั๋วเที่ยวสวนสนุกไว้เผื่อพี่โรจจะได้ปลดปล่อย ตกดึกเราโทรไปบอกพี่โรจว่าจะพาไปสวนสนุก พี่โรจแกก็บอกรั๊กบอกรัก นักหนา เหมือนตามปกติที่เคยเป็นทุกวัน
วันต่อมาความเหี้ยนก็เกิดขึ้น พี่โรจไม่โทรมาหา ? แปลกกกกกก ปกติจะโทรคุยไม่ขาดสายกันเลย สักพักพี่โรจปิดมือถือ เอาแล้วไง ไอเราก็ซื่อบื้อนึกว่าพี่โรจแกประสบอุบัติเหตุอะไรรึเปล่า ? ก็จี้เลยจะ โทรทุกหนึ่งชั่วโมง มือถือก็ไม่มีวี้แววจะเปิดสักที จนดึกแล้วเราส่งข้อความหาพี่โรจถี่ยิ๊บทิ้งไว้ ตื่นมาค่อยว่ากัน จะไปตามถึงคอนโดก็ไม่ได้ อยู่ไกลดึกก็ดึก
วันรุ่งขึ้นปั๊บ เจอของปุ๊บเลย ( มีเบอร์แปลกเข้ามือถือ ) ไอเราก็เด็กไม่ค่อยรู้เรื่องรับมั่วซั่วไปหมด ปรากฏว่าเป็นผู้หญิงคนหนึ่งชื่อย้วย โทรมาเจรจาด้วย เราก็ งงๆ เจรจาอะไรวะ ? ก็อือๆออๆตอบ ก็มาจับใจความได้ว่า ตายแล้ววววววววววว เขาคือแฟนของพี่โรจ ไอเราก็แค่เคยได้ยินเขาบ่นถึงแฟนเก่า แต่ไม่คิดว่าพี่โรจจะโกหก เขาคบกันมาตั้งเป็นสิบๆปี พี่ย้วยแกก็พูดดีๆก็เล่าอะไรเยอะแยะให้ฟัง ว่าพี่ย้วยแกก็คบกับพี่โรจแบบระแวงนิดใส่ธรรมะหน่อย รอวันที่พี่โรจแกตัดขาดทางราคะให้หมดสิ้น เพราะพี่โรจแกเป็นเสือผู้หญิงเงียบๆ ไม่ค่อยมีใครจับแกได้นอกจากพี่ย้วย พี่โรจก็ไม่กล้าเลิกกับพี่ย้วยเพราะพี่แกช่วยเหลือให้ข้อคิดทางธรรมมาตลอด ( คือคบกันแต่อยู่คนละบ้านว่างั้นเหอะ )
คุยไปคุยมาก็รู้สึกว่าพี่ย้วยแกดูเป็นคนดีค่ะ พระไตรปิฏกมาเพียบทุกหลักคำสอน สักพักเริ่มเทศน์จิ๊บ ประมาณว่าจิ๊บไปยุ่งกับคนมีเจ้าของมันไม่ดี …
เดี๋ยวสิ ! เดี๋ยวๆๆๆ จิ๊บพึ่งจะรู้ตัวเองว่าโดนหลอก อย่าพึ่งเทศนา ฟังก่อนๆๆๆ
จนสรุปจับใจความได้ว่า พี่ย้วยแกอยากจะมาสืบความจริงด้วยตัวเองจากปากจิ๊บค่ะ เพราะพี่แกก็ระแวงว่าพี่โรจจะโกหกอะไรอีก บลาๆๆๆ คุยเสร็จก็วางสายไปด้วยดี แต่จิ๊บยัง งง งง งง งง งง ?
จิ๊บรีบโทรหาพี่โรจเลยว่ามันอะไรยังไงเกิดอะไรขึ้น ?
พี่โรจแกก็เจรจาค่ะ แต่มันไม่เหมือนเดิมแล้ว จิ๊บถามว่าจะเอายังไง ? เราเป็นอะไร ?
พี่โรจก็ตอบแค่ “ จิ๊บอยากให้พี่โรจเป็นพ่อ เป็นพี่ เป็นเพื่อน หรือเป็นอะไรก็ได้ แต่ไม่ใช่แฟน !!! พี่มีย้วยเป็นแฟนคนเดียว ”
YES MAEEEEEEEE !!!
ช็อคสิค่ะ ไอเราน้ำตาไหลแล้วอ่ะ สองปีที่ผ่านมามันคืออะไร T______T ตอบบบบบ
ดราม่าอีกสารพัดมากมาย จนพี่ย้วยแกโทรมาคุยอีกรอบ เทศนาหลายๆรอบ
จนเราเริ่มไม่โอเคละ พอฟังไปฟังมาเหมือนมันไม่ใช่การหวังดีของพี่ย้วยแล้ววะ …
“ อ๋ออออ !!! พี่ย้วยแกไม่ได้หวังดีทั้งหมดนี่หว่า แกคือมนุษย์คนหนึ่งที่ยัง “ อยากได้ ” ของๆแกอยู่ ”
บายจ้าาาาาาา ธรรมะธรรมโม อะไรของเธอ สุดท้ายความอยากได้ของพี่แกก็แสดงออกมาอยู่แล้ว แต่เรา เอ๋อ ไปเอง
เรื่องนี้เลยจบไปอย่างงดงาม พร้อมกับการเป็นผีไร้ร่าง อดข้าวมาเกือบสัปดาห์
และมาพบรักแท้กับพี่กร
.
.
.
.
กำลังพิมพ์ต่อค่ะ รอแปบส์ ๆๆๆๆ
ประสบการณ์ หญิงก็ร้าย แต่พ่าย หญิงธรรมโม ... รึเปล่า ? ( เอาไว้อ่านเล่นๆ )
( แต่จริงๆก็ไม่ได้ถึงกับพ่าย แค่ต่างคนต่างมีชีวิตที่ดีแล้วมากกว่านะ )
เล่าเลยค่ะ
แทนนามสมมติทั้งหมดว่า
ฝ่าย ญ
จิ๊บ - ( เรา ) ผู้หญิงตัวเล็กแต่ แรงส์ส์ส์ เพื่อนเยอะ
ย้วย - ( ผู้หญิงอีกคน ) ผู้หญิงเรียบร้อย ธรรมะธรรมโม แต่…
วิว - ( แฟนเก่ากร ) ผู้หญิง high profile แต่หลงสังคมเมือง
ฝ่าย ช
โรจ - ( แฟนเก่า ) ผู้ใหญ่ ployboy คารมณ์ดี อารมณ์ร้อน
กร - ( แฟนปัจจุบัน ) ผู้ชายที่ดี๊ดี แบบติ๋มๆ ใจเย๊นเย็น
1. จิ๊บ & พี่โรจ & พี่ย้วย
เริ่มที่จิ๊บเป็นเด็กไม่เอาไหน เรียนไม่เก่ง แต่เพื่อนเยอะและเอาใจเก่ง ไปพบรักกับพี่โรจเข้า พี่โรจแกคารมณ์ดี ชอบพูดอะไรขำๆตลอด แต่ใจร้อนมากๆๆๆ ตอนคบกันมีแต่เพื่อนอิจฉา เพราะพี่โรจแกใจดี แกมีตำแหน่ง ชอบมารับมาส่ง เลี้ยงข้าว เลี้ยงหนัง ให้ตังกินหนม อารมณ์แบบป๋ามากๆๆๆ ตอนคบกันเราสองคนสัมผัสได้ถึงเวรรกรรมแบบใกล้ชิด เพราะตอนเจอหน้ากันครั้งแรก เหมือนยังกะคนที่เคยรู้จักกันมาเป็นสิบๆปี ( ในใจเราแบบ อินี่ต้องเคยเป็นอดีตชาติสามีมาล้างแค้นแน่ๆ เคยไปดูหมอที่ อยุธยามา เขาทักไว้ ) ก็คบกันเรื่อยๆ อะไรก็ดี๊ดีไปหมดจนลืมตัว จิ๊บเริ่มชอบเหวี่ยงเวลาพี่โรจทำอะไรไม่ถูกใจจิ๊บ เหวี่ยงแบบเบาๆนะ ชอบวางหูโทรศัพท์ใส่ไรงี้ พี่โรจแกก็อารมณ์ร้อนใช่ย่อยก็ทะเลาะกันบ่อย แต่สุดท้ายก็จบลงด้วยเรื่องบนเตียง ก็เจ๊ากันไป แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น วันนั้นจะครบรอบ 2 ปี ที่คบกับพี่โรจ วันนั้นจิ๊บไปหาที่คอนโดพี่โรจตามปกติ แต่แปลกพี่โรจไม่สัมผัสตัวจิ๊บเลย จิ๊บถามว่าเป็นอะไรเขาก็บอกว่าเหนื่อย ไอเราก็ไม่ได้ชะล่าใจอะไรเลย ก็ปล่อยพี่แกพักผ่อนให้พี่แกพาส่งกลับบ้าน วันต่อมาเลยวางแผนจะ surprise ซื้อตั๋วเที่ยวสวนสนุกไว้เผื่อพี่โรจจะได้ปลดปล่อย ตกดึกเราโทรไปบอกพี่โรจว่าจะพาไปสวนสนุก พี่โรจแกก็บอกรั๊กบอกรัก นักหนา เหมือนตามปกติที่เคยเป็นทุกวัน
วันต่อมาความเหี้ยนก็เกิดขึ้น พี่โรจไม่โทรมาหา ? แปลกกกกกก ปกติจะโทรคุยไม่ขาดสายกันเลย สักพักพี่โรจปิดมือถือ เอาแล้วไง ไอเราก็ซื่อบื้อนึกว่าพี่โรจแกประสบอุบัติเหตุอะไรรึเปล่า ? ก็จี้เลยจะ โทรทุกหนึ่งชั่วโมง มือถือก็ไม่มีวี้แววจะเปิดสักที จนดึกแล้วเราส่งข้อความหาพี่โรจถี่ยิ๊บทิ้งไว้ ตื่นมาค่อยว่ากัน จะไปตามถึงคอนโดก็ไม่ได้ อยู่ไกลดึกก็ดึก
วันรุ่งขึ้นปั๊บ เจอของปุ๊บเลย ( มีเบอร์แปลกเข้ามือถือ ) ไอเราก็เด็กไม่ค่อยรู้เรื่องรับมั่วซั่วไปหมด ปรากฏว่าเป็นผู้หญิงคนหนึ่งชื่อย้วย โทรมาเจรจาด้วย เราก็ งงๆ เจรจาอะไรวะ ? ก็อือๆออๆตอบ ก็มาจับใจความได้ว่า ตายแล้ววววววววววว เขาคือแฟนของพี่โรจ ไอเราก็แค่เคยได้ยินเขาบ่นถึงแฟนเก่า แต่ไม่คิดว่าพี่โรจจะโกหก เขาคบกันมาตั้งเป็นสิบๆปี พี่ย้วยแกก็พูดดีๆก็เล่าอะไรเยอะแยะให้ฟัง ว่าพี่ย้วยแกก็คบกับพี่โรจแบบระแวงนิดใส่ธรรมะหน่อย รอวันที่พี่โรจแกตัดขาดทางราคะให้หมดสิ้น เพราะพี่โรจแกเป็นเสือผู้หญิงเงียบๆ ไม่ค่อยมีใครจับแกได้นอกจากพี่ย้วย พี่โรจก็ไม่กล้าเลิกกับพี่ย้วยเพราะพี่แกช่วยเหลือให้ข้อคิดทางธรรมมาตลอด ( คือคบกันแต่อยู่คนละบ้านว่างั้นเหอะ )
คุยไปคุยมาก็รู้สึกว่าพี่ย้วยแกดูเป็นคนดีค่ะ พระไตรปิฏกมาเพียบทุกหลักคำสอน สักพักเริ่มเทศน์จิ๊บ ประมาณว่าจิ๊บไปยุ่งกับคนมีเจ้าของมันไม่ดี …
เดี๋ยวสิ ! เดี๋ยวๆๆๆ จิ๊บพึ่งจะรู้ตัวเองว่าโดนหลอก อย่าพึ่งเทศนา ฟังก่อนๆๆๆ
จนสรุปจับใจความได้ว่า พี่ย้วยแกอยากจะมาสืบความจริงด้วยตัวเองจากปากจิ๊บค่ะ เพราะพี่แกก็ระแวงว่าพี่โรจจะโกหกอะไรอีก บลาๆๆๆ คุยเสร็จก็วางสายไปด้วยดี แต่จิ๊บยัง งง งง งง งง งง ?
จิ๊บรีบโทรหาพี่โรจเลยว่ามันอะไรยังไงเกิดอะไรขึ้น ?
พี่โรจแกก็เจรจาค่ะ แต่มันไม่เหมือนเดิมแล้ว จิ๊บถามว่าจะเอายังไง ? เราเป็นอะไร ?
พี่โรจก็ตอบแค่ “ จิ๊บอยากให้พี่โรจเป็นพ่อ เป็นพี่ เป็นเพื่อน หรือเป็นอะไรก็ได้ แต่ไม่ใช่แฟน !!! พี่มีย้วยเป็นแฟนคนเดียว ”
YES MAEEEEEEEE !!!
ช็อคสิค่ะ ไอเราน้ำตาไหลแล้วอ่ะ สองปีที่ผ่านมามันคืออะไร T______T ตอบบบบบ
ดราม่าอีกสารพัดมากมาย จนพี่ย้วยแกโทรมาคุยอีกรอบ เทศนาหลายๆรอบ
จนเราเริ่มไม่โอเคละ พอฟังไปฟังมาเหมือนมันไม่ใช่การหวังดีของพี่ย้วยแล้ววะ …
“ อ๋ออออ !!! พี่ย้วยแกไม่ได้หวังดีทั้งหมดนี่หว่า แกคือมนุษย์คนหนึ่งที่ยัง “ อยากได้ ” ของๆแกอยู่ ”
บายจ้าาาาาาา ธรรมะธรรมโม อะไรของเธอ สุดท้ายความอยากได้ของพี่แกก็แสดงออกมาอยู่แล้ว แต่เรา เอ๋อ ไปเอง
เรื่องนี้เลยจบไปอย่างงดงาม พร้อมกับการเป็นผีไร้ร่าง อดข้าวมาเกือบสัปดาห์
และมาพบรักแท้กับพี่กร
.
.
.
.
กำลังพิมพ์ต่อค่ะ รอแปบส์ ๆๆๆๆ