เนินดินนูน พูนนุ่ม ชอุ่มเอิบเรียวหญ้าเนิบ แตกยอด พลอดห้วงหาวหยาดน้ำค้าง ก่องเก็จ เม็ดใสวาวแสงเดือนดาว พริบพราย ริ้วลายเงิน"เขียวพรมผืน อิ่มลาด สะอาดรื่นแบบกลมกลืน บรรจถรณ์ บังอรเขินหลับตาคิด ตรึง

วะวาบวับในดวงตา พะพริบพร่าประหนึ่งดาว ระเรื่อแสงละลายหนาว วิบวาวอุ่นละมุนใจ ระรื่นลมละเรื่อจินต์ ถนอมถิ่นละไมไหว สลักฝันประทับใจ มิเลือนใดเพราะรักครอง ระหว่างเธอกับฉันนี้ ดุจฟ้าชี้จะนำสอง ละเมียดฝัน

เพลงนี้ร้องว่า ขอบฟ้าอยู่ลิบๆ กระพริบดาวมากมาย ขอบฟ้าซึ่งแสนกว้างไกล ก้แสงแห่งดวงดาว ก้เหมือนใจที่มี ที่เราได้อยุ่ใกล้กัน เพียงเรามีดาวสักดวงที่เป็นสื่อ ในหัวใจ ฝากผ่านลมกับฟ้าไปช่วยเป็นแรง สื่อความหม

( สุดขุ่นคล้ำ  ช้ำใจ  ในหัวอก  จินต์วิตก  อนิจจา  น่าสงสารแบกบาดแผล  แพร่เชื้อ  ติดเนื้อนานมาพ้อพาล  อุปวาท  ประมาทพลัน  ).......................

จำไม่ลืม ไม่เลือน เตือนใจขวัญ จำคืนจันทร์ พราวพร่าง กระจ่างใส จำได้แม่น ดาวระยับ ต้องดับไป จำแสงไล้ จากจันทร์ คั่นดาวเชือน .............................. แสร้งปรารภ กลบความ หวามตรึงอก แสร้งสะทก ยกใหญ

❤️❤️❤️❤️❤️❤️ ความรักก็เหมือนสายน้ำ ไหลลอดล้ำคุ้งโค้งโพรงชะง่อน บางครั้งเนิบนานเนิ่นเกินอาวรณ์ หลายครั้งอ่อนเหมือนนิ่งทิ้งอาลัย หลายคราเชี่ยวเลี้ยวลดบดกระแทก พรายฟองแยกไหลลงอย่าสงสัย นับเวลาผ่านมาแล้