ผมติดตามทุกรุ่นสิ่งที่ผมเห็นคือ
นักเตะไทยไม่ได้แสดงความกระหายในประตูนั้นๆที่ทำได้จริงๆครับ มันคือจุดอ่อนจริงๆ
คืออยากจะบอกว่าเวลายิงได้นี้สิ่งที่ผมเห็นคือ กำกำปั้น2มือ วิ่งเยาะๆไปมุมธง
สิ่งที่ผมอยากเห็นคือเวลายิงได้ม ืงดีใจไปเหอะปลดปล่อยออกมาให้เต็มที่แหกปากเข้าไปดิ
ผมชอบCavaniตอนอยู่Napoli เวลายิงได้มันเท่อะแกจะเหมือนคนบ้าคลั่ง
หรือแม้แต่เวียดนาม ทุกประตูของเค้าๆแสดงอารมณ์ออกมาได้สะใจดีเหมือนกันนะ(ตอนพิมพ์อยู่นี้กำลังดูSeagame) ผมยังจำภาพ2008ที่เล คองวิน ยิงแล้วแหกปากมานอนตายอยู่ลู่วิ่งราชมังได้อยู่เลย
ปล.ภาพดีใจที่ประทับใจที่สุดคือชัปปุยยิงมาเลย์นัดชิงนั้นแหละ คือนักเตะมันได้แสดงถึงความต้องการประตูนั้นจริงๆมันถึงได้สะใจขนาดนั้น
แต่ในเกมนั้นผมกับเพื่อนได้ท่าดีใจมาท่านึงฮิตมากในทีมผม ตอนSafiq Rahim ยิงฟรีคิก3-0 สะใจวะเวลาทำท่านี้
1สิ่งที่ทีมชาติไทยทุกรุ่นไม่มีเลย
นักเตะไทยไม่ได้แสดงความกระหายในประตูนั้นๆที่ทำได้จริงๆครับ มันคือจุดอ่อนจริงๆ
คืออยากจะบอกว่าเวลายิงได้นี้สิ่งที่ผมเห็นคือ กำกำปั้น2มือ วิ่งเยาะๆไปมุมธง
สิ่งที่ผมอยากเห็นคือเวลายิงได้ม ืงดีใจไปเหอะปลดปล่อยออกมาให้เต็มที่แหกปากเข้าไปดิ
ผมชอบCavaniตอนอยู่Napoli เวลายิงได้มันเท่อะแกจะเหมือนคนบ้าคลั่ง
หรือแม้แต่เวียดนาม ทุกประตูของเค้าๆแสดงอารมณ์ออกมาได้สะใจดีเหมือนกันนะ(ตอนพิมพ์อยู่นี้กำลังดูSeagame) ผมยังจำภาพ2008ที่เล คองวิน ยิงแล้วแหกปากมานอนตายอยู่ลู่วิ่งราชมังได้อยู่เลย
ปล.ภาพดีใจที่ประทับใจที่สุดคือชัปปุยยิงมาเลย์นัดชิงนั้นแหละ คือนักเตะมันได้แสดงถึงความต้องการประตูนั้นจริงๆมันถึงได้สะใจขนาดนั้น
แต่ในเกมนั้นผมกับเพื่อนได้ท่าดีใจมาท่านึงฮิตมากในทีมผม ตอนSafiq Rahim ยิงฟรีคิก3-0 สะใจวะเวลาทำท่านี้