สวัสดีเพื่อนๆชาวพันทิป นี้เป็นกระทู้แกของเรา ผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยค่ะ อยากรู้ว่าเพื่อนเป็นเหมือนกันไหมเมื่อเข้าสู่ "เบญจเพศ"
คำๆนี้เราจำไปจนตายเลยค่ะ "เริ่มเรื่องนะค่ะ เมื่อเราเข้าเบญเพศ เดือนแรกของปีก็สร้างความเสียใจให้เราจนสุดจะบรรยาย เดือน 19 มกราคม 2558 เราได้ผ่าคลอดลูกชาย เปูกคนที่สองค่ะ ลูกเราออกมาดูภายนอกแข็งสมบูรณ์ดีทุกอย่าง น้ำหนัก 3,710 กรัม ตัวใหญ่มากค่ะแก้มยุ้ย หลังจากกลับมาพักฟื้นที่ห้อง ประมาณเกือบ 2 ชั่วโมง พยาบาลก็มาบอกให้แฟนเราไปพบหมอเด็กด่วน เราก็เริ่มใจคอไม่ดีแล้ว สักพักแฟนเรากลับมาบอกว่า ลูกเรามีน้ำในปอดเยอะต้องใส่เครื่องช่วยหายใจไม่งั้นสมองจะขาดอากาศได้ พยาบาลก็เข้ามาบอกว่าให้เราพยายามลุกนั่งและเดินให้ไวๆจะได้ไปให้นมลูกได้ เพราะถ้าลูกหายเราจะได้ไปให้นมได้ เราก็พยามลุกนั่งและเดินให้ได้แต่เนื่องจากเราทำหมันแล้วด้วยจึงรู้สึกเจ็บมาก กว่าจะลุกเดินได้ วันที่20 ม.ค พยาบาลก็มาตามให้ไปที่ icu เด็กเพื่อพบหมอเด็ก ซึ่งหมอเด็กแจ้งว่าปอดลูกเราเริ่มแตกอาการทรุดลง เรานี้ใจจะขาดให้ได้เลยแต่ยังมีหวังคือ หมอก็บอกนะว่ามีเคสแบบนี้เยอะแล้วก็รอดมาเยอะแล้ว พอกลางดึกวันนั้นลูกเราถูกส่งตัวไปอีก รพ หนึ่ง ที่เครื่องมือและยาดีกว่าเราก็ยอม แต่เราไปกับลูกไม่ได้แฟนเราก็ไปกับลูก พอตอนเช้าแฟนเราก็กลับมาหาเราพาเราไปใส่บตรหน้า รพ.แล้วกลับมาพักที่ห้อง วันที่ 21 ม.ค เวลา 8.00 น.หมอที่ดูลูกเราอยูก็โทมาบอกว่า ลูกเราน่าจะเสียแล้วเพียงแต่หัวใจยังเต้นอยู่แต่อ่อนลงแล้ว ถ้าหัวใจหยุดเต้น้วจะให้ปั๊มใหม เราเลยตัดสินใจไม่ให้ปั๊ม เราอยากเอาศพลูกกลับมาแต่ทุกคนลงความเห็นไม่ให้เอากลับมาให้บริจาคให้ รพ ไป ณ ตอนนั้นเราไม่รับรู้อะไรเอาแต่ร้องไห้ เรื่องทุกอย่างให้แฟนจัดการหมด กินอะไรไม่ลงอยู่หลายวันเอาแต่ร้องไห้ จนแม่พาลูกสาวคนโตมาหาถึงคิดได้ หลังจากออกจาก รพ มาแล้ว เกือบเดือนร่างกายก็แย่ลง เป็นไข้หนาวสั้นอีก พอเข้าเดือน มี.ค วันที่ 4 เราไปทำบุญให้ลูก ตอน เช้าประมาณ 9 โมงลูกน้องที่อู่ (แฟนเราเปิดอู่ซ่อมรถ) โทมาบอกว่าลูกน้องอีกคน โดนรถที่มาซ่อมทับหัวเสียชีวิตอีก ดูสิเรื่องเก่ายังไม่หายเลยเรื่องใหม่มาอีกแล้ว ก็มีขึ้นโรงพักต้องเสียค่าทำศพอีก ที่สำคัญลูกน้องคนนี้เป็นเด็กดีทำงานด้วยกันมานาน แฟนเรารักเหมือนน้องชายเลย สร้างความเสียใจให้กับเราอย่างมาก แต่คดีนี้เป็นความประมาทของผู้ตายเองที่ขึ้นแม่แรงพลาดไม่เซฟตัวเองทั้งๆที่อุปกรณ์เซฟมีให้พร้อมแต่ไม่นำมาใช้ พ่อแม่ผู้ตายก็ไม่เอาเรื่องอะไรเราก็ดูแลเค้าดี วันที่เผาลูกน้อง 8มี.ค รพ ก็โทมาบอกเราว่าทาง รพ ก็จะ เผาลูกเราวันนี้เหมือนกัน เป็นอีกวันที่น้ำตาไหลไม่หยุด ส่วนเรื่องคดีความถ้าผู้เสียหายไม่เอาเรื่องก็น่าจะจบ แต่ไม่จบเพราะตำรวจเรียกเงินจากเราอีก ห้าหมื่น เราถามค่าอะไรเค้าก็บอกว่านายเรียกมา ค่านำเรื่องไปศาล เราก็งง แต่เราไม่มีเราก็ไม่ให้แฟนเราบอกเป็นงัยก็เป็นก็ไม่มีแล้วให้ค่าทำศพไปหมดแล้ว สร้างความเครียดให้ครอบครัวเรามากไม่รู้จะทำยังไง งานที่อู่ก็ต้องเปิดทำต่อไป แต่ก็มีอุปสรรคมาเรื่อยเลย จนวันนี้เรื่องคดีก็ยังคาอยู่ ไม่รู้ว่าทั้งหมดนี้เพราะเราเข้าเบจเพศหรือ เรื่องลี้ลับที่ยากจะพูดก็มีอีกเยอะแต่ขอเล่าแค่นี้ก่อน ไม่รู้เมื่อรัยปัญหาจะผ่านพ้นไปสักที แต่เรื่องดีๆก็มีนะ จากเรื่องเลวร้ายที่ผ่านมาทำให้รู้ว่าใครที่รักเราจริงใครที่อยู่เคียงข้างเราในยามที่ปัญหาถาโถมใส่ พ่อแม่ น้าอา และแฟนเราเป็นสามีและพ่อที่ดีเสมอมาไม่ว่าจะผ่านเรื่องร้ายมาแค่ไหนก็ตาม
เมื่อฉันเข้าสู่วัยเบจเพศ วัยที่เป็นศูนย์รวมของเรื่องเลวร้ายเลยก็ว่าได้ (สำหรับฉัน) ไม่รู้ว่าจะมีคนเป็นเหมือนกันไหม
คำๆนี้เราจำไปจนตายเลยค่ะ "เริ่มเรื่องนะค่ะ เมื่อเราเข้าเบญเพศ เดือนแรกของปีก็สร้างความเสียใจให้เราจนสุดจะบรรยาย เดือน 19 มกราคม 2558 เราได้ผ่าคลอดลูกชาย เปูกคนที่สองค่ะ ลูกเราออกมาดูภายนอกแข็งสมบูรณ์ดีทุกอย่าง น้ำหนัก 3,710 กรัม ตัวใหญ่มากค่ะแก้มยุ้ย หลังจากกลับมาพักฟื้นที่ห้อง ประมาณเกือบ 2 ชั่วโมง พยาบาลก็มาบอกให้แฟนเราไปพบหมอเด็กด่วน เราก็เริ่มใจคอไม่ดีแล้ว สักพักแฟนเรากลับมาบอกว่า ลูกเรามีน้ำในปอดเยอะต้องใส่เครื่องช่วยหายใจไม่งั้นสมองจะขาดอากาศได้ พยาบาลก็เข้ามาบอกว่าให้เราพยายามลุกนั่งและเดินให้ไวๆจะได้ไปให้นมลูกได้ เพราะถ้าลูกหายเราจะได้ไปให้นมได้ เราก็พยามลุกนั่งและเดินให้ได้แต่เนื่องจากเราทำหมันแล้วด้วยจึงรู้สึกเจ็บมาก กว่าจะลุกเดินได้ วันที่20 ม.ค พยาบาลก็มาตามให้ไปที่ icu เด็กเพื่อพบหมอเด็ก ซึ่งหมอเด็กแจ้งว่าปอดลูกเราเริ่มแตกอาการทรุดลง เรานี้ใจจะขาดให้ได้เลยแต่ยังมีหวังคือ หมอก็บอกนะว่ามีเคสแบบนี้เยอะแล้วก็รอดมาเยอะแล้ว พอกลางดึกวันนั้นลูกเราถูกส่งตัวไปอีก รพ หนึ่ง ที่เครื่องมือและยาดีกว่าเราก็ยอม แต่เราไปกับลูกไม่ได้แฟนเราก็ไปกับลูก พอตอนเช้าแฟนเราก็กลับมาหาเราพาเราไปใส่บตรหน้า รพ.แล้วกลับมาพักที่ห้อง วันที่ 21 ม.ค เวลา 8.00 น.หมอที่ดูลูกเราอยูก็โทมาบอกว่า ลูกเราน่าจะเสียแล้วเพียงแต่หัวใจยังเต้นอยู่แต่อ่อนลงแล้ว ถ้าหัวใจหยุดเต้น้วจะให้ปั๊มใหม เราเลยตัดสินใจไม่ให้ปั๊ม เราอยากเอาศพลูกกลับมาแต่ทุกคนลงความเห็นไม่ให้เอากลับมาให้บริจาคให้ รพ ไป ณ ตอนนั้นเราไม่รับรู้อะไรเอาแต่ร้องไห้ เรื่องทุกอย่างให้แฟนจัดการหมด กินอะไรไม่ลงอยู่หลายวันเอาแต่ร้องไห้ จนแม่พาลูกสาวคนโตมาหาถึงคิดได้ หลังจากออกจาก รพ มาแล้ว เกือบเดือนร่างกายก็แย่ลง เป็นไข้หนาวสั้นอีก พอเข้าเดือน มี.ค วันที่ 4 เราไปทำบุญให้ลูก ตอน เช้าประมาณ 9 โมงลูกน้องที่อู่ (แฟนเราเปิดอู่ซ่อมรถ) โทมาบอกว่าลูกน้องอีกคน โดนรถที่มาซ่อมทับหัวเสียชีวิตอีก ดูสิเรื่องเก่ายังไม่หายเลยเรื่องใหม่มาอีกแล้ว ก็มีขึ้นโรงพักต้องเสียค่าทำศพอีก ที่สำคัญลูกน้องคนนี้เป็นเด็กดีทำงานด้วยกันมานาน แฟนเรารักเหมือนน้องชายเลย สร้างความเสียใจให้กับเราอย่างมาก แต่คดีนี้เป็นความประมาทของผู้ตายเองที่ขึ้นแม่แรงพลาดไม่เซฟตัวเองทั้งๆที่อุปกรณ์เซฟมีให้พร้อมแต่ไม่นำมาใช้ พ่อแม่ผู้ตายก็ไม่เอาเรื่องอะไรเราก็ดูแลเค้าดี วันที่เผาลูกน้อง 8มี.ค รพ ก็โทมาบอกเราว่าทาง รพ ก็จะ เผาลูกเราวันนี้เหมือนกัน เป็นอีกวันที่น้ำตาไหลไม่หยุด ส่วนเรื่องคดีความถ้าผู้เสียหายไม่เอาเรื่องก็น่าจะจบ แต่ไม่จบเพราะตำรวจเรียกเงินจากเราอีก ห้าหมื่น เราถามค่าอะไรเค้าก็บอกว่านายเรียกมา ค่านำเรื่องไปศาล เราก็งง แต่เราไม่มีเราก็ไม่ให้แฟนเราบอกเป็นงัยก็เป็นก็ไม่มีแล้วให้ค่าทำศพไปหมดแล้ว สร้างความเครียดให้ครอบครัวเรามากไม่รู้จะทำยังไง งานที่อู่ก็ต้องเปิดทำต่อไป แต่ก็มีอุปสรรคมาเรื่อยเลย จนวันนี้เรื่องคดีก็ยังคาอยู่ ไม่รู้ว่าทั้งหมดนี้เพราะเราเข้าเบจเพศหรือ เรื่องลี้ลับที่ยากจะพูดก็มีอีกเยอะแต่ขอเล่าแค่นี้ก่อน ไม่รู้เมื่อรัยปัญหาจะผ่านพ้นไปสักที แต่เรื่องดีๆก็มีนะ จากเรื่องเลวร้ายที่ผ่านมาทำให้รู้ว่าใครที่รักเราจริงใครที่อยู่เคียงข้างเราในยามที่ปัญหาถาโถมใส่ พ่อแม่ น้าอา และแฟนเราเป็นสามีและพ่อที่ดีเสมอมาไม่ว่าจะผ่านเรื่องร้ายมาแค่ไหนก็ตาม