ครอบครัวแตกแยก

เรื่องมีอยู่ว่า พ่อแม่เราเพิ่งจะหย่ากันไม่นานนี้เองค่ะ เราพยายามทำตัวเป็นคนกลาง ไม่เลือกฝ่ายเพราะยังไงก็คือพ่อแม่เรา พ่อแม่เราทำอาชีพรับราชการครูค่ะ ดิฉันกำลังเรียนอยู่ปี 4 มหาวิทยาลัยราชภัฏแห่งหนึ่ง แล้วกำลังจะจบปริญญาตรีแล้ว เหลือแค่ฝึกงาน ช่วงนี้ปิดเทอมเราก็ขนของกลับมาบ้าน ตอนแรกปิดเทอมเราก็ว่าจะเรียนภาษาเสริม พอมีปัญหาเลยไม่ได้เรียน กลับมาช่วยงานที่บ้าน พ่อเราก็เพิ่งเปิดโรงแรม แต่ท่านยังไม่เกษียณ ท่านก็คงวางแผนหาอะไรทำตอนเกษียณมาแล้ว ปัญหาเริ่มตรงนี้ค่ะ พอมีโรงแรมเรากำลังว่าง ท่านก็ขอให้มาช่วยดูแล ระหว่างไม่อยู่ เราก็โอเค เรากลับมาช่วงที่โรงเรียนกำลังจะเปิด แม่เราก็อยากให้เราไปช่วยทำงานที่โรงเรียน แล้วญาติฝั่งแม่ (น้องสาวตา)ก็ป่วยนอนพะงาบๆ จะให้เราไปเฝ้า เราก็มีหน้าที่เยอะละ แบบว่าจะแยกร่างได้ แยกละคะ ยังไม่พอ ญาติๆฝ่ายแม่ก็เยอะค่ะ อะไรๆก็เรา พ่อก็อย่างให้ช่วย แม่ก็อย่างให้ช่วย คืออะไรๆก็เรา เวลาพัก เวลากินข้าว เวลาอาบน้ำ เวลานอน เวลาส่วนตัวแทบไม่มีเลยค่ะ แล้วเมื่อวานที่โรงแรมเรา มีแขกมาพัก 1 ห้อง ช่วงเช้าเขาออกไปทำงาน เราก็มาทำความสะอาดแทนพ่อ แม่เราก็โทจิกเลยค่ะจะให้เราไปช่วยงาน เราก็รีบๆทำให้เสร็จ พอเราไปช่วยแม่ก็เหมือนไปนั่งเฉยๆ เพราะท่านทำอาจารย์ 3 เราก็ทำไม่เป็น สักพักน้าค่ะโทรมาเล่าล่ะให้แม่ฟัง ว่าทะเลาะกับลูกสาว เอาละ แม่เราก็ใช้ให้เราเอาซองที่หน้าซองจ่าวันเดือนปีเกิดน้ากับลูกสาวเขา ไปให้หลวงพ่อ เราก็ไม่ว่าไรก็เอาไปให้ ไปถึงวัดก็โทรจิกเราว่ารีบๆมาจะไปทำบุญกับเพื่อนท่าน เราก็รีบมา รถก็เกือบชน มาถึงไม่อยู่ ไปไหนไม่รู้ เราก็เริ่มหงุดหงิดล่ะ เลยไม่ไปทำบุญ เพราะคิดไปไปทำบุญก็ไม่ได้บาปล่ะ จิตใจตอนนี้มันมีโทสะ เลยนอนพักเอาแรง แล้วตอนบ่ายสี่โมง งานก็ไม่คืบหน้า แม่มัวทำแต่อะไรไม่รู้ แล้วแกก็พาลโกรธเรา ใครโทรมาไม่รู้ ท่านรีบออกไป เราก็นั่งลงรูปให้ ทีนี้พ่อโมโหมาเลยค่ะ ด่าเราเลย พ่อบอกให้ไปเฝ้าโรงแรม มัวแต่ทำอะไรอยู่ เราก็บอกว่าช่วยแม่ทำงาน งานเราจะรีบส่ง ท่านก็บ่น มันจะอะไรนักหนา มารีบมาเร่งให้ทำ พ่อจะให้นามบัตรโรงแรม เราก็เครียดจนสติแตก แม่ก็มาบ่นพ่อจะอะไรกับแม่นักหนาแค่แม่ขอให้ลุกมาช่วยงานแค่นี้ เราอึดอัดไม่รู้จะพูดกับใคร เลยโทรไปหาพี่ชายแท้ๆ พี่ชายก็เหมือนไม่รับรู้เลยค่ะ คือเราไม่เข้าใจอะไรๆก็เรา ญาติพี่น้องฝ่ายแม่ก็เยอะกับเรา เหมือนทุกคนบังคับให้เราเลือกฝ่าย จะอยู่กับพ่อหรือแม่ แล้วบงการชีวิตของเราทุกคน เราอึดอัดมาก อยากมีชีวิตเป็นเป็นของตัวเองบ้าง เราไม่ได้อกตัญญูนะคะ แต่บางที่มันก็เยอะเกินที่เราจะรับไหว เราเหนื่อย อยู่บ้านก็ไม่มีความสุข นอนร้องไห้ทุกคืน น้ำตาตกใน เราควรทำยังไงค่ะ โรงแรมก็ต้องดูแล บ้านก็ต้องดูแล ญาติก็อยากให้เราไปเฝ้าตายายที่บ้านยาย หลานมีตั้ง 8 คน อะไรๆก็เราคนเดียว บางครั้งเราก็ไม่เข้าใจ บางครั้งต้องทำเหมือนเข้าใจ เป็นคนกลางมันเหนื่อยจริงๆ พูดอะไรก็ไม่ได้ น้ำท่วมปาก