สวัสดีครับ ทุกท่าน
หลังจากที่เจ็บปวดทรมารจากคำว่า " รัก " มานานมากจนไม่คิดว่าสิ่งที่เรียกว่า "รักแท้" นั้นมีตัวตนจริงๆอยู่บนโลก แต่สิ่งนี้นั้นเองที่เป็นสิ่งที่ทุกคนตามหามัน บางคนอาจเจอแล้ว และอีกหลายๆคนกำลังหามันอยู่ ซึ่งผมเองนั้นในตอนนี้ได้เจอมันกับคำว่า "รักแท้" บางคนอาจจะบอกว่า "แล้วจะมาบอกทำไม เจอก็เจอซิ ไม่ได้ถาม" คำตอบคือ ผมอยากจะบอกว่า รักแท้ที่กล่าวมา มันไม่ได้อยู่ไกลกับตัวเราเลย มันอยู่ในตัวของเรานั้นเอง อย่างไงเหรอครับผมจะเล่าให้ฟัง...
เรื่องราวมีอยู่ว่า เมื่อ 8 เดือนที่แล้วผมไปได้เจอกับ พี่สาวคนหนึ่งใน(Facebook แฟนของเพื่อนแนะนำมา
) อายุเราห่างกันราว 6 ปี ตอนแรกที่เพื่อนให้ดู ผมรู้สึกเฉยๆกับเธอมากๆ ไม่คิดด้วยซ้ำไปว่าจะจีบเธอหรืออย่างไร แต่อยากลองคุยดูเฉยๆ หรือแก้ความรู้สึกเหงาไปวันๆ ช่วงระยะเวลาแรกๆที่ได้คุยกัน เพียรแค่ทักทายตามประสาเพื่อนมนุษย์ร่วมโลกเท่านั้นเอง คือ "อรุณสวัสดิ์" หรือ "ฝันดีครับ" และข้อความที่คุยกัยมากที่สุดไม่เกิน 5 ประโยค ที่คุยมากที่สุดและนั้นต้องเป็นเฉพาะ วันศุกร์หรือวันเสาร์เท่านั้น แต่ผมทักเธอไปทุกวันไม่มีวันขาดเลย เหมือนสิ่งที่ต้องทำทุกวันเป็นกิจวัตประจำวันเลยทีเดียว ผมทำแบบนี้อยู่ราวๆ 3 เดือนได้ เหตุผลที่ทำแบบนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไปเพราะอะไร อาจจะเป็นเพราะความเหงาก็เป็นไปได้ แต่นั้นทำให้ผมคิคว่า ระวังที่ได้คุยกับเธอเหมือนเธอสร้างกำแพงที่สูงมากเกี่ยวกับการมีใครสักคนเข้ามาในชีวิต ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ผมอยากจะเอาชนะเธอมากๆ จะทุบกำแพงที่เธอสร้างทิ้งซะ โดยจะต้องจีบเธอให้ได้ จะต้องทำอย่างไงก็ตาม
จนมีอยู่วันหนึ่งเป็นช่วงเวลาที่ผมไปทำงานอยู่ต่างจังหวัด ซึ่งเป็นวันที่งานหนักมาก มีปัญหาเยอะสุดๆ ขอผมเลยที่เดียว ในช่วงเวลาที่พักจากงานผมได้ทักเธอไป ว่า "เหนื่อยจังเลยงานเยอะสุดๆ" สิ่งที่ไม่คาดคิดที่ตอบมาคือ "ไม่สะดวกพิมพ์อ่ะ กำลังซื้อของอยู่ เปลี่ยนเป็นโทรได้มั้ย " ตอนนั้นผม งง กับเธอมาก ที่เธอบอกว่า "โทรได้มั้ย" แต่จะโทรอย่างไงเพราะว่าไม่มีเบอร์เธอนิ ผมจึงขอ LINE เธอไปเพื่อจะโทรผ่าน LINE แล้วก็ได้มันมา แต่อย่างว่าอุปสรรคมันมีจริงคือ เน็ตไม่มีสัญญาเลย โทรอย่างไงก็โทรไม่ติด แต่ใครจะเชื่อละว่าอุปสรรคนั้นทำให้เป็นโอกาสได้ คือ ผมจึงขอเบอร์เธอนั้นเอง ตอนแรกเธอไม่ให้หรอกครับ เพราะเธอบอกว่าไม่อยากให้เบอร์ใครที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน แต่ด้วยความที่อยากได้เบอร์เธอจริงๆ ผมจึงบอกไปว่า "ผมไม่ได้จะมาจีบพี่หรอกนะครับ แค่อยากคุยกับแบบพี่น้องเฉยๆ เท่านั้นเอง" เมื่อได้เบอร์ขอเธอมาผมไม่ช้าเลยที่จะเก็บไว้นาน ผมรีบโทรหาเธอ และสิ่งที่คุยกันเป็นคำแรกของเธอ คือ "ห้ามจีบ ถ้าจีบจะไม่คุยด้วยตลอดไป " คำพูดนี้มันเป็นสิ่งที่ทำให้ผมคิดอยู่ว่า "ถ้าไม่ให้จีบตรงๆ จีบทางอ้อมก็ได้ " และคำพูกนี้มันเป็นแรงผลักดันที่ทำให้ผมยิ่งอยากจะเอาชนะเธอ แต่เมื่อได้คุยกันสัก 5 นาทีแรก การพูกคุยกันเป็นเหมือนคนที่เคยรู้จักกันมานานมาก ทั้งๆที่พึ่งได้คุยกันไม่นานเอง แต่ความรู้สึกในตอนนั้น มันทำให้หัวใจเต้นแรง มีความรู้สึกแปลกๆ อย่างบอกไม่ถูกสำหรับผม เหมือนเหตุการณ์นี้เคยเกิดขึ้นเมื่อตอนสมัยยังเด็กๆ ตอนที่ยกหูตู้โทรศัพท์สาธารณะคุยกันสาวๆ (ดังเหมือนเพลง14 อีกครั้ง ของพี่เสก) แต่ด้วยที่ว่างานผมเยอะมากจึงคุยกันได้เพียรแปปเดียว แต่ในช่วงเวลานั้นมันทำให้ผมอยากรู้จักเธอมายิ่งขึ้น
จากการคุยกันครั้งแรกนั้น ทำให้ผมต้องหาข้อมูลเกี่ยวกับเธอให้มากๆ โดยหาจากแฟนเพื่อนที่แนะนำให้ และผมได้รู้เรื่องราวเกี่ยวกับเธอมากมายจากแฟนเพื่อน(ความลับที่ไม่สามารถบอกได้) มันเป็นสิ่งที่เปลี่ยนความคิดของผมไปโดยสิ้นเชิง จากการที่อยากเอาชนะเธอเป็นอยากเป็นคนดูแลเธอแทน แต่จะทำได้อย่างไงล่ะ ผมจึงเริ่มหาเรื่องที่จะคุยกับเธอมากยิ่งขึ้นโดยที่ ผมทำตัวให้เป็นเด็กที่มีปัญหาเกี่ยวกับการใช้ชีวิตอย่างมาก เรื่องราวการทำงานก็ใช่ เรื่องครอบครัวก็ใช่ ค่อยไปปรึกษาเธอตลอด แต่ใครจะเชื่อว่าคนที่มีความมั่นใจ กล้าแสดงออกอย่างผม ต้องอายที่จะคุยกับเธอ แล้วก่อนที่จะโทรหาเธอได้ในแต่ละครั้งต้องขออนุญาตเธอก่อนที่จะคุย มันอาจจะเป็นเพราะเราอายุห่างกัน หรือความเกรงใจเธอก็เป็นได้เพราะเหนื่อยจากการเดินทางไปทำงานตื่นแต่เช้ามีดเพื่อไปทำงาน และกลับห้องอีกทีก็มึดค่ำ(นี้แหละชีวิตมนุษย์เงินเดือน) ในการคุยกันทางโทรศัพท์ ผมเรียกเธอว่า " พี่ " ทุกครั้ง เธอเป็นคนน้ำเสียงน่ารักมาก ไม่ว่าจะเรื่องอะไรที่ไปปรึกษาเธอ เธอจะให้ประสบการณ์ และแนะนำการแก้ปัญหาต่างๆ บางครั้งอาจมีดุบางในกรณีที่เราทำผิดจริงๆ แต่จากการที่ได้คุยกันหลายๆครั้งทำให้ผมคิด ว่าเรามีความคิดที่แตกต่างกันมาก ถึงมากที่สุด ซึ่งจากสิ่งที่เธอทำให้นั้นทำให้ผมรู้สึกว่า "ชอบเธอเข้าแล้ว ชอบเธอทั้งๆที่ยังไม่เคยเห็นหน้า " แต่ในขณะเดียวกันที่คุยกับเธอผมได้คุยกับผู้หญิงอื่นหลายคนอยู่เหมือนกัน(สับราง แทบไม่ทัน
) ซึ่งการที่คุยกับผู้หญิงอื่นหลายๆคน ผมชอบลองใจ(การลองใจผู้หญิงของผมนั้น เป็นเพราะผมอยากจะมีผู้หญิงที่เข้าใจผมและยอมรับการมีตัวตนของผมได้) คนที่คุยด้วยทุกคน แต่ทุกคนที่ผมคุยด้วยหลายๆคน มีความคิดที่เหมือนกันกับผม คล้อยตามผมตลอด บางครั้งเมื่อเรารู้สึกว่าอยากให้คุยที่ช่วยคิดแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นสักคน แต่คนที่คุยด้วยไม่สามารถที่จะช่วยคิดได้เลย โดยมีเพียรเธอคนเดียวเท่านั้นที่ทำให้ผมความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดกับผมมาก่อน และนั้นเป็นเหตุผมอันดับที่ 1 ที่ผมนั้นชอบเธอ ผมเฝ้ารอที่จะคุยกับเธอ ทุกวันศุกร์และวันเสาร์ทุกครั้งที่มีโอกาส ซึ่งผมจะหาเรื่องไปปรึกษาเธอทุกครั้ง จากการที่ได้คุยกันแค่บางครั้งเธอเป็นเหมือน ผู้ให้บริการ ให้คำปรึกษา จนมีคำทักทายคำแรกกับใหม่ว่า "วันนี้มีอะไรให้รับใช้ค่ะ" และนั้นเองมันทำให้ผมรู้สึกว่า เธอเป็นคนที่ให้คำปรึกษาได้ทุกเรื่องไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตามแต่ และนั้นเองจึงเป็นเหตุที่ทำให้ผมรู้สึกว่าเป็นนั้น "ชอบเธอมากกว่าเดิมอีก" จากการที่ทำแบบนี้ราวๆ 3 เดือนจากวันที่ได้เบอร์ของเธอ ความสัมพันธ์ของเรายิ่งมาความสนิทมากยิ่งขึ้น พูดคุยกันมาขึ้นจาก 5 ประโยดต่อวันจนไม่สามารถนับได้
จนกระทั่งวันที่ 28 มีนาคม 2015 ผมได้ทักเธอไปเหมื่อนทุกวันว่า "อรุณสวัสดิ์" "กลับถึงบ้านหรือยังครับ" แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือ "เธอไม่ได้กลับบ้าน เพราะเธอร้องไห้หนัก จนกลับบ้านไม่ไหว" ในความรู้สึกของผมตอนนั้นเหมือนมีความรู้สึกเสียใจ และหัวใจเหมือนกำลังตกจากที่สูง ทั้งๆที่ไม่ได้เเป็นเรื่องขอตัวเอง ผมจึงไม่ขออนุญาติเธอก่อนที่จะโทรไปหาเธอ ตอนนั้นความคิดของผมคือ ทำอย่างไงก็ได้ที่จะทำให้เธอรู้สึกดี ไม่ให้ร้องไห้อีก โดยที่ปลอบใจเธอ ทำตัวให้ตลกๆ ล้อเลียนเธอ ซึ่งมีประโยคหนึ่งที่บอกกับเธอไปว่า " ร้องไห้มากๆอ่ะดีแล้ว ตาจะได้ใสใส " ซึ่งเป็นการล้อเลียนที่ทำให้เธอรู้สึกดีดี และยิ้มได้ ผมคุยกับเธอได้สักครึ่งชั่วโมงเห็นจะได้ "ตังโทรศัทพ์หมด" มันเป็นอะไรที่น่าอายที่สุดสำหรับผมเลยที่เดียว คุยกับสาวแล้วตังหมด สุดท้ายเธอก็โทรกลับมา แต่สิ่งที่เป็นอุปสรรคก็ทำให้เป็นเรื่องตลกไปได้ ซึ่งเธอล้อผม ว่า " ตายแล้ว คุยกับสาว แต่ตังหมด ว๊าย ว๊าย" มันเลยดีไปซะงั้น หลังจากนั้นผมเริ่มเปิดประเด็นว่าจะจีบเธอขึ้นมา ว่า "ไม่เป็นอะไรนะครับ ถ้าไม่มีพี่ไม่มีใครมาจีบ เดียวผมจีบพี่เอง" ซึ่งสิ่งที่ได้รับกลับมา คือ "เด็กน้อย" แล้ววันนั้นทั้งวันเราคุยกันใน LINE ทั้งวันเลย ในขณะเดียวกันสาวๆที่ผมคุยด้วย ผมเริ่มทำตัวออกห่างไปเรือยๆ จนเหลือแค่ 2 คนที่คิดว่าจะใช่(การทำแบบนี้ บางคนอาจบอกว่าหล่อเลยได้เหรอ แต่ป่าวเลยด้วยความที่ผมเคยเจ็บมากเกี่ยวกับความรักผมจึงขอเลือกรักครั้งใหม่ให้มันดีกว่ารักที่เคยผ่านมา) จนวันรุ่งขึ้น เนื่องด้วยเน็ตหมด จนผมได้เติม โปรเน็ตเมื่อเปิดเน็ตขึ้นมา มาข้อความว่า "หายไปเลยนะ ไม่จีบพี่แล้วเหรอ เด็กน้อย " สิ่งนั้นมันทำให้ผมรู้สึกว่าพี่เค้าเริ่มจะเปิดโอกาสให้แล้ว ซึ่งผมไม่รอช้ารรบตอบไปว่า "ไม่ได้หายไปไหน แค่ไปหาวิธีจีบพี่อยู่ " หลังจากนั้นเราได้คุยกันมาขึ้น กระทั่งวันที่ 1 เมษายน 2015 วันโกหกของโลก ผมได้สารภาพว่า " ชอบ เธอ " ทำไมต้องเป็นวันโกหกล่ะที่จะสารภาพ เพราะว่า ผมจะแสดงให้เห็นว่าผมนั้นชอบเธอจริงๆ ไม่ได้โกหก และไม่เคยล้อเล่นความความรู้ของใคร (จริงๆแล้วที่เลือกวันนี้ก็เพราะว่า ผมกลัวว่าเธอจะปฏิเสธผมแล้วจะไม่คุยกับผมอีก ผมจะได้ บอกเธอไปว่า "ผมโกหก" ) และสิ่งตอบรับมาเป็นสิ่งที่ดี เธอไม่ได้รังเกลียดอะไรผม โดยมีคำพูดคำหนึ่งที่เป็นเสียงที่ไพเราะมาก คือ "ถ้าอยากได้ยิ่งเสียงก็โทรมาได้ทุกเวลานะ " แหละนั้นเป็นวันที่ผมจะจีบเธออย่างเปิดเผย และวันเดียวกันผมได้บอกเลิกกับผู้หญิงทุกคนที่ผมคุยด้วยทั้งหมด(เพราะผมมีความคิดว่า ผมจะจีบผู้หญิงคนนี้อย่างจริงจังที่สุดเพียรคนเดียว) เรื่องเหล่าที่เล่ามา เชื่อกันหรือป่าวครับผมได้จีบเธอ และชอบเธอคนนี้ทั้งๆที่ยังไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อน จนกระทั่งวันที่ 4 เมษายน 2015 ผมนัดเธอออกเดทหรือนัดเจอหน้ากันเป็นครั้งแรก สิ่งที่ผมบอกกับเธอคือ "พี่ไปไหว้พระกันมั้ย" ซึ่งสิ่งที่ตอบกับมาคือ " ไปดิ๊ วัดอะไรที่ไหน แล้วก็วันไหน " มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกเลยจริงๆ หัวใจเต้นแรงสุดๆ ถ้าคนที่เป็นโรคหัวใจคงตายไปแล้วอะไรอย่างนั้น ผมไม่ช้าเลยที่จะหาข้อมูลการท่องเที่ยวรอบกรุง สถานที่คือ วัดบริเวณรอบๆ วัดพระแก้ว ผมทำตารางการเที่ยวหลายสถานที่มากๆ เป็นคนอาสาข้าวของทุกอย่างที่จะใช้ในวันนั้น และวันที่นัดกันก็คือ วันที่ 6 เมษายน 2015 มันจะเป็นวันที่ได้เจอกันครั้งแรก
สิ่งที่เล่ามานั้น ความรู้สึกต่างๆที่เกิดขึ้นมันเป็นจุดเปลี่ยนของความคิดของผม เกี่ยวกับเรื่องของความรักที่อยากจะให้ความรักที่กำลังจะเกิดขึ้นนั้น เป็นสิ่งที่ทุกคนต่างเรียกกันว่า " รักแท้ " คำๆ นี้มันเกิดขึ้นได้ถ้าเราเป็นคนที่จะให้ " รักแท้ " ก่อนที่จะได้รับ
โปรดติดตามกันในตอนต่อไป...
เจอแล้ว...รักแท้ สิ่งที่คิดว่าไม่ได้มีอยู่จริงบนโลก...
หลังจากที่เจ็บปวดทรมารจากคำว่า " รัก " มานานมากจนไม่คิดว่าสิ่งที่เรียกว่า "รักแท้" นั้นมีตัวตนจริงๆอยู่บนโลก แต่สิ่งนี้นั้นเองที่เป็นสิ่งที่ทุกคนตามหามัน บางคนอาจเจอแล้ว และอีกหลายๆคนกำลังหามันอยู่ ซึ่งผมเองนั้นในตอนนี้ได้เจอมันกับคำว่า "รักแท้" บางคนอาจจะบอกว่า "แล้วจะมาบอกทำไม เจอก็เจอซิ ไม่ได้ถาม" คำตอบคือ ผมอยากจะบอกว่า รักแท้ที่กล่าวมา มันไม่ได้อยู่ไกลกับตัวเราเลย มันอยู่ในตัวของเรานั้นเอง อย่างไงเหรอครับผมจะเล่าให้ฟัง...
เรื่องราวมีอยู่ว่า เมื่อ 8 เดือนที่แล้วผมไปได้เจอกับ พี่สาวคนหนึ่งใน(Facebook แฟนของเพื่อนแนะนำมา
จนมีอยู่วันหนึ่งเป็นช่วงเวลาที่ผมไปทำงานอยู่ต่างจังหวัด ซึ่งเป็นวันที่งานหนักมาก มีปัญหาเยอะสุดๆ ขอผมเลยที่เดียว ในช่วงเวลาที่พักจากงานผมได้ทักเธอไป ว่า "เหนื่อยจังเลยงานเยอะสุดๆ" สิ่งที่ไม่คาดคิดที่ตอบมาคือ "ไม่สะดวกพิมพ์อ่ะ กำลังซื้อของอยู่ เปลี่ยนเป็นโทรได้มั้ย " ตอนนั้นผม งง กับเธอมาก ที่เธอบอกว่า "โทรได้มั้ย" แต่จะโทรอย่างไงเพราะว่าไม่มีเบอร์เธอนิ ผมจึงขอ LINE เธอไปเพื่อจะโทรผ่าน LINE แล้วก็ได้มันมา แต่อย่างว่าอุปสรรคมันมีจริงคือ เน็ตไม่มีสัญญาเลย โทรอย่างไงก็โทรไม่ติด แต่ใครจะเชื่อละว่าอุปสรรคนั้นทำให้เป็นโอกาสได้ คือ ผมจึงขอเบอร์เธอนั้นเอง ตอนแรกเธอไม่ให้หรอกครับ เพราะเธอบอกว่าไม่อยากให้เบอร์ใครที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน แต่ด้วยความที่อยากได้เบอร์เธอจริงๆ ผมจึงบอกไปว่า "ผมไม่ได้จะมาจีบพี่หรอกนะครับ แค่อยากคุยกับแบบพี่น้องเฉยๆ เท่านั้นเอง" เมื่อได้เบอร์ขอเธอมาผมไม่ช้าเลยที่จะเก็บไว้นาน ผมรีบโทรหาเธอ และสิ่งที่คุยกันเป็นคำแรกของเธอ คือ "ห้ามจีบ ถ้าจีบจะไม่คุยด้วยตลอดไป " คำพูดนี้มันเป็นสิ่งที่ทำให้ผมคิดอยู่ว่า "ถ้าไม่ให้จีบตรงๆ จีบทางอ้อมก็ได้ " และคำพูกนี้มันเป็นแรงผลักดันที่ทำให้ผมยิ่งอยากจะเอาชนะเธอ แต่เมื่อได้คุยกันสัก 5 นาทีแรก การพูกคุยกันเป็นเหมือนคนที่เคยรู้จักกันมานานมาก ทั้งๆที่พึ่งได้คุยกันไม่นานเอง แต่ความรู้สึกในตอนนั้น มันทำให้หัวใจเต้นแรง มีความรู้สึกแปลกๆ อย่างบอกไม่ถูกสำหรับผม เหมือนเหตุการณ์นี้เคยเกิดขึ้นเมื่อตอนสมัยยังเด็กๆ ตอนที่ยกหูตู้โทรศัพท์สาธารณะคุยกันสาวๆ (ดังเหมือนเพลง14 อีกครั้ง ของพี่เสก) แต่ด้วยที่ว่างานผมเยอะมากจึงคุยกันได้เพียรแปปเดียว แต่ในช่วงเวลานั้นมันทำให้ผมอยากรู้จักเธอมายิ่งขึ้น
จากการคุยกันครั้งแรกนั้น ทำให้ผมต้องหาข้อมูลเกี่ยวกับเธอให้มากๆ โดยหาจากแฟนเพื่อนที่แนะนำให้ และผมได้รู้เรื่องราวเกี่ยวกับเธอมากมายจากแฟนเพื่อน(ความลับที่ไม่สามารถบอกได้) มันเป็นสิ่งที่เปลี่ยนความคิดของผมไปโดยสิ้นเชิง จากการที่อยากเอาชนะเธอเป็นอยากเป็นคนดูแลเธอแทน แต่จะทำได้อย่างไงล่ะ ผมจึงเริ่มหาเรื่องที่จะคุยกับเธอมากยิ่งขึ้นโดยที่ ผมทำตัวให้เป็นเด็กที่มีปัญหาเกี่ยวกับการใช้ชีวิตอย่างมาก เรื่องราวการทำงานก็ใช่ เรื่องครอบครัวก็ใช่ ค่อยไปปรึกษาเธอตลอด แต่ใครจะเชื่อว่าคนที่มีความมั่นใจ กล้าแสดงออกอย่างผม ต้องอายที่จะคุยกับเธอ แล้วก่อนที่จะโทรหาเธอได้ในแต่ละครั้งต้องขออนุญาตเธอก่อนที่จะคุย มันอาจจะเป็นเพราะเราอายุห่างกัน หรือความเกรงใจเธอก็เป็นได้เพราะเหนื่อยจากการเดินทางไปทำงานตื่นแต่เช้ามีดเพื่อไปทำงาน และกลับห้องอีกทีก็มึดค่ำ(นี้แหละชีวิตมนุษย์เงินเดือน) ในการคุยกันทางโทรศัพท์ ผมเรียกเธอว่า " พี่ " ทุกครั้ง เธอเป็นคนน้ำเสียงน่ารักมาก ไม่ว่าจะเรื่องอะไรที่ไปปรึกษาเธอ เธอจะให้ประสบการณ์ และแนะนำการแก้ปัญหาต่างๆ บางครั้งอาจมีดุบางในกรณีที่เราทำผิดจริงๆ แต่จากการที่ได้คุยกันหลายๆครั้งทำให้ผมคิด ว่าเรามีความคิดที่แตกต่างกันมาก ถึงมากที่สุด ซึ่งจากสิ่งที่เธอทำให้นั้นทำให้ผมรู้สึกว่า "ชอบเธอเข้าแล้ว ชอบเธอทั้งๆที่ยังไม่เคยเห็นหน้า " แต่ในขณะเดียวกันที่คุยกับเธอผมได้คุยกับผู้หญิงอื่นหลายคนอยู่เหมือนกัน(สับราง แทบไม่ทัน
จนกระทั่งวันที่ 28 มีนาคม 2015 ผมได้ทักเธอไปเหมื่อนทุกวันว่า "อรุณสวัสดิ์" "กลับถึงบ้านหรือยังครับ" แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือ "เธอไม่ได้กลับบ้าน เพราะเธอร้องไห้หนัก จนกลับบ้านไม่ไหว" ในความรู้สึกของผมตอนนั้นเหมือนมีความรู้สึกเสียใจ และหัวใจเหมือนกำลังตกจากที่สูง ทั้งๆที่ไม่ได้เเป็นเรื่องขอตัวเอง ผมจึงไม่ขออนุญาติเธอก่อนที่จะโทรไปหาเธอ ตอนนั้นความคิดของผมคือ ทำอย่างไงก็ได้ที่จะทำให้เธอรู้สึกดี ไม่ให้ร้องไห้อีก โดยที่ปลอบใจเธอ ทำตัวให้ตลกๆ ล้อเลียนเธอ ซึ่งมีประโยคหนึ่งที่บอกกับเธอไปว่า " ร้องไห้มากๆอ่ะดีแล้ว ตาจะได้ใสใส " ซึ่งเป็นการล้อเลียนที่ทำให้เธอรู้สึกดีดี และยิ้มได้ ผมคุยกับเธอได้สักครึ่งชั่วโมงเห็นจะได้ "ตังโทรศัทพ์หมด" มันเป็นอะไรที่น่าอายที่สุดสำหรับผมเลยที่เดียว คุยกับสาวแล้วตังหมด สุดท้ายเธอก็โทรกลับมา แต่สิ่งที่เป็นอุปสรรคก็ทำให้เป็นเรื่องตลกไปได้ ซึ่งเธอล้อผม ว่า " ตายแล้ว คุยกับสาว แต่ตังหมด ว๊าย ว๊าย" มันเลยดีไปซะงั้น หลังจากนั้นผมเริ่มเปิดประเด็นว่าจะจีบเธอขึ้นมา ว่า "ไม่เป็นอะไรนะครับ ถ้าไม่มีพี่ไม่มีใครมาจีบ เดียวผมจีบพี่เอง" ซึ่งสิ่งที่ได้รับกลับมา คือ "เด็กน้อย" แล้ววันนั้นทั้งวันเราคุยกันใน LINE ทั้งวันเลย ในขณะเดียวกันสาวๆที่ผมคุยด้วย ผมเริ่มทำตัวออกห่างไปเรือยๆ จนเหลือแค่ 2 คนที่คิดว่าจะใช่(การทำแบบนี้ บางคนอาจบอกว่าหล่อเลยได้เหรอ แต่ป่าวเลยด้วยความที่ผมเคยเจ็บมากเกี่ยวกับความรักผมจึงขอเลือกรักครั้งใหม่ให้มันดีกว่ารักที่เคยผ่านมา) จนวันรุ่งขึ้น เนื่องด้วยเน็ตหมด จนผมได้เติม โปรเน็ตเมื่อเปิดเน็ตขึ้นมา มาข้อความว่า "หายไปเลยนะ ไม่จีบพี่แล้วเหรอ เด็กน้อย " สิ่งนั้นมันทำให้ผมรู้สึกว่าพี่เค้าเริ่มจะเปิดโอกาสให้แล้ว ซึ่งผมไม่รอช้ารรบตอบไปว่า "ไม่ได้หายไปไหน แค่ไปหาวิธีจีบพี่อยู่ " หลังจากนั้นเราได้คุยกันมาขึ้น กระทั่งวันที่ 1 เมษายน 2015 วันโกหกของโลก ผมได้สารภาพว่า " ชอบ เธอ " ทำไมต้องเป็นวันโกหกล่ะที่จะสารภาพ เพราะว่า ผมจะแสดงให้เห็นว่าผมนั้นชอบเธอจริงๆ ไม่ได้โกหก และไม่เคยล้อเล่นความความรู้ของใคร (จริงๆแล้วที่เลือกวันนี้ก็เพราะว่า ผมกลัวว่าเธอจะปฏิเสธผมแล้วจะไม่คุยกับผมอีก ผมจะได้ บอกเธอไปว่า "ผมโกหก" ) และสิ่งตอบรับมาเป็นสิ่งที่ดี เธอไม่ได้รังเกลียดอะไรผม โดยมีคำพูดคำหนึ่งที่เป็นเสียงที่ไพเราะมาก คือ "ถ้าอยากได้ยิ่งเสียงก็โทรมาได้ทุกเวลานะ " แหละนั้นเป็นวันที่ผมจะจีบเธออย่างเปิดเผย และวันเดียวกันผมได้บอกเลิกกับผู้หญิงทุกคนที่ผมคุยด้วยทั้งหมด(เพราะผมมีความคิดว่า ผมจะจีบผู้หญิงคนนี้อย่างจริงจังที่สุดเพียรคนเดียว) เรื่องเหล่าที่เล่ามา เชื่อกันหรือป่าวครับผมได้จีบเธอ และชอบเธอคนนี้ทั้งๆที่ยังไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อน จนกระทั่งวันที่ 4 เมษายน 2015 ผมนัดเธอออกเดทหรือนัดเจอหน้ากันเป็นครั้งแรก สิ่งที่ผมบอกกับเธอคือ "พี่ไปไหว้พระกันมั้ย" ซึ่งสิ่งที่ตอบกับมาคือ " ไปดิ๊ วัดอะไรที่ไหน แล้วก็วันไหน " มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกเลยจริงๆ หัวใจเต้นแรงสุดๆ ถ้าคนที่เป็นโรคหัวใจคงตายไปแล้วอะไรอย่างนั้น ผมไม่ช้าเลยที่จะหาข้อมูลการท่องเที่ยวรอบกรุง สถานที่คือ วัดบริเวณรอบๆ วัดพระแก้ว ผมทำตารางการเที่ยวหลายสถานที่มากๆ เป็นคนอาสาข้าวของทุกอย่างที่จะใช้ในวันนั้น และวันที่นัดกันก็คือ วันที่ 6 เมษายน 2015 มันจะเป็นวันที่ได้เจอกันครั้งแรก
สิ่งที่เล่ามานั้น ความรู้สึกต่างๆที่เกิดขึ้นมันเป็นจุดเปลี่ยนของความคิดของผม เกี่ยวกับเรื่องของความรักที่อยากจะให้ความรักที่กำลังจะเกิดขึ้นนั้น เป็นสิ่งที่ทุกคนต่างเรียกกันว่า " รักแท้ " คำๆ นี้มันเกิดขึ้นได้ถ้าเราเป็นคนที่จะให้ " รักแท้ " ก่อนที่จะได้รับ
โปรดติดตามกันในตอนต่อไป...