เบิร์ด – เอกชัย เจียรกุล อาจจะไม่ใช่ชื่อที่คุ้นกับคนฟังเพลงไทยโดยทั่วไป
แต่ถ้าเราบอกว่าผู้ชายวัย 27 คนนี้ คือคนไทยคนแรก ที่คว้ารางวัลอันดับที่ 1 จากการแข่งขัน GFA
หรือ Guitar foundation Of America ปี 2014 ซึงเป็นการแข่งขันกีตาร์คลาสสิคที่ใหญ่ที่สุดในโลก

เด็กหนุ่มเมืองอุบลที่ดั้นด้นไปคว้าฝันไกลถึงต่างแดน ทำให้คนต่างชาติเห็นฝีมือของคนในวงการดนตรีคลาสสิคในไทยมากขึ้น
ณ งานนิทรรศการของเบิร์ดที่สยามดิสคัฟเวอรี่ ซึ่งจัดโดยแสงโสมผู้สนับสนุนหลัก
เบิร์ดปลีกตัวจากโต๊ะแจกลายเซ็น เดินมาพูดคุยเปิดใจเกี่ยวกับดนตรี เส้นทาง วิธีคิด และแรงบันดาลใจของเขากับเรา
เราถามตอบแบบนักดนตรีคุยกันซึ่งเรามั่นใจมากกว่าคงจากสื่ออื่นๆที่ถามกันในวันนั้น

ตอนที่เราถอดเสียงออกมาเป็นตัวอักษร
ถ่าอ่านแบบคิดถึงเสียงเอาเองอาจจะรู้สึกหลายๆคำพูดอาจจะดูอีโก้ ความมั่นใจของเบิร์ดคงทำหลายคนหมั่นไส้
แต่ถ้าลบความคิดติดกรอบแบบไทยๆบางกลุ่ม ที่สร้างไว้ล้อมกรอบตัวเองไปก่อน คุณน่าจะเห็นแรงบันดาลใจที่เบิร์ดพยายามบอก

jetboat : เบิร์ดมองเห็นอะไรในเพลง “ชะตาชีวิต”  ถึงได้กันมาหัดเล่นเพลงนี้ให้ได้

เบิร์ด เอกชัย : คือเพลงชะตาชีวิตตอนแรกคือเบิร์ดเล่นเนี่ยเป็นเวอร์ชั่นทรัมเป็ต คือเมื่อก่อนเป็นเด็กวงโยเป็นเด็กวงโย
แล้วพอได้ยินในเวอร์ชั่นกีตาร์คลาสสิค ก็เป็นอีกแบบนึง ก็เลยทำให้เป็นแรงบันดาลใจ


jetboat : ตอนนั้นที่ฟังนี่เป็นเวอร์ชั่นของใคร

เบิร์ด เอกชัย : เป็นของคุณ ฮัคกี้ แล่วเราก็ฟังมาจากคนอื่นเล่นด้วย คือ เออ..เพลงนี้เป็นเพลงที่เพราะ
เป็นเพลงของในหลวงของเรา เป็นเวอร์ชั่นที่เพราะมากเวอร์ชั่นนึง


jetboat :  หลังจากฟังเพลงปุ๊บ นี่คือเดินไปบอกที่บ้านเลยหรือเปล่าว่าจะหันมาเล่นกีตาร์

เบิร์ด เอกชัย : ใช่..ก็อยากไปเรียนเลย ตอนนั้นรู้สึกว่ามันใช่

jetboat : แล้วคุณพ่อ คุณแม่ว่าอย่างไรว่าอย่างไรบ้าง ?

เบิร์ด เอกชัย : ก็ให้ไปเรียนเลย เหมือนไปเรียนยามาฮ่า ไม่รู้สึกว่ามันเป็นสิ่งแปลกใหม่เลย
แต่ว่าเรียนด้านดนตรีโดยตรงตอน  ม.4 นี่เรื่องใหญ่ละ เพราะเราตัดสินชะตาตัวเองว่า ต้องเรียนด้านดนตรีโดยตรง

jetboat : เบิร์ดนี่เล่นกีตาร์มาตั้งแต่ ม. ไหนนะ

เบิร์ด เอกชัย : ม. 1ครับ

jetboat : อืม..เล่นกีตาร์มาตั้งแต่ ม.1 ก็ 3 ปีก่อนเรียนจริงจัง
แล้วจากวันแรกที่จับกีตาร์นี่ มองตัวเองว่าแค่อยากเล่นเฉยๆ หรือว่ามองไกลกว่านั้น

เบิร์ด เอกชัย : แค่อยากเล่นเฉยๆครับ ไม่ได้ต้องเป็นระดับโลก หรือแข่งขัน

jetboat : แสดงว่าคิดว่าอยากเล่นเพลงนั้นเพลงนี้ได้เฉยๆ

เบิร์ด เอกชัย :: ใช่


jetboat : แสดงว่ามาคิดจริงจังตอน ม.4

เบิร์ด เอกชัย : เบิร์ด เอกชัย : ใช่ครับ  พอตอน ม.3   รู้ว่ามันชอบละ
คิดว่ามันจริงจังได้ ก็เลยตัดสินใจไปเรียนโดยตรง

jetboat : ตอน ม.4 เบิร์ดเรียนที่ไหนนะครับ

เบิร์ด เอกชัย : ที่ดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล

jetboat : แสดงว่าการเข้าเรียน ม.4 ที่นี่ทำให้ปักใจได้ว่า จะต้องไปให้สุดทางละ

เบิร์ด เอกชัย :  ก็พอตัดสินใจว่าจะไปเรียนดนตรีโดยตรง ก็เหมือนกับเราเราตัดสินทางเลือกของเราแล้ว

jetboat : ค้นพบตัวเองเร็วเนอะ

เบิร์ด เอกชัย : (หัวเราะ)  ถ้าเราเจอตัวเอง ก็ทำให้ประสบความสำเร็จเร็ว

jetboat : แล้วเข้ามาสู่แวดวงการแข่งประกวดตั้งแต่ตอนไหน

เบิร์ด เอกชัย : จริงๆแล้วเข้ามาเรียน 4 เดือนก็ลงแข่งเลย เหมือนๆ เล่นอยู่ แล้วอาจารย์ส่งแข่งยามาฮ่าอะไรแบบนี้ แต่ยังไม่จริงจังอะไร
jetboat : วันแรกที่ไปแข่งนี่รู้สึกยังไง

เบิร์ด เอกชัย : คือตอนแรกไม่รู้จักคำว่าตื่นเต้นเลยนะครับ
แต่พอขึ้นเวที เออ..ว่ะ คำว่าตื่นเต้นมันคือแบบนี้นี่เอง มือสั่น ลืมโน้ตเลย มันน่ากลัวมากๆ

jetboat : วันแรกที่ไปแข่งนี่ก็คือเลือกเพลงคลาสสิคทั่วไปแข่งเลยใช่หรือเปล่า

เบิร์ด เอกชัย : ใช่ๆ

jetboat : แล้วจากการแข่ขันระดับทั่วไป จนก้าวไปสู่การแข่งระดับโลกนี่ใช้เวลานานมั้ย

เบิร์ด เอกชัย : ออกต่างประเทศจริงๆ ก็ราวๆ ม.5 ม.6 ก็ใช้เวลาสัก 2 ปี นี่พิชิตประเทศไทยให้ได้แล้ว

jetboat :  อะไรที่ทำให้เบิร์ดฝันใหญ่ได้ขนาดนั้น

เบิร์ด เอกชัย : ก็รู้สึกว่าดนตรีคลาสสิค มันไม่ใช่เบิร์ดเล่นคนเดียวในประเทศไทยแต่ว่าเป็นดนตรีของโลก
แต่ถ้าเราล่นดนตรีของโลก  ถ้าเราจะเล่นดนตรีของโลก
การที่จะทำให้คนทั้งโลกเชื่อ คือเราต้องไปพิชิตโลกให้ได้
คือผมฝันตั้งแต่เด็กๆเลยว่าอยากได้แชมป์นี้ แต่ผมไม่รู้ผมต้องทำยังไง แล้วมันจะมาเอง



jetboat : แล้วการเดินตามฝันก้าวแรกของเบิร์ดเนี่ย คือเดินไปบอกคุณพ่อคุณแม่ว่าจะต้องไประดับโลกให้ได้หรือเปล่า

เบิร์ด เอกชัย : เบิร์ดไม่ค่อยพูดกับใครอย่างนั้น เพราะเรามีความคิดอยู่ในใจ
แต่เราเน้นการกระทำมากกว่าแต่ในเบิร์ดคิดแล้ว  ว่าแต่ไปอัดแผ่นกับค่ายระดับโลกให้ได้

jetboat : ก็คือทำให้เค้าเห็น

เบิร์ด เอกชัย : ใช่..เน้นการปฎิบัติมากกว่า

jetboat : แล้วการสนับสนุในการไปแข่งต่างประเทศ ตอนที่ยังเป็นนักกีตาร์โนเนมยู่นี่ทำยังไง

เบิร์ด เอกชัย :โห..ตอนแรกๆยาก  ออกตังค์เองเยอะ จนคุณพ่อคุณแม่รู้สึกว่าไม่ไหวแล้ว ก็เลยต้องมหาสปอนเซอร์
ก็โชคดีตรงที่แบบว่ามีผู้ใหญ่ทางไทยเบฟช่วยสนับสนุน ทำให้ก้าวไปแข่งระดับโลกได้ง่ายขึ้น และรวดเร็วมากขึ้น

jetboat : รูปแบบการแข่งในระดับโลกนี่ต่างกับในไทยหรือเปล่า

เบิร์ด เอกชัย :วิธีการแข่งขันไม่ค่อยต่าง มาต่างกันตรงที่คุณภาพการของแข่งขัน คนไปแข่งนี่มีคุณภาพมากกว่า
เพราะเราไปอยู่ในแหล่งเขาเลย ในโซนของเขาที่ เออ..มีแต่คนเก่งๆ ทั้งนั้น ไม่มีใครที่จะแบบป้อกแป้กๆ ไม่มีอ่ะ
ทุกคนเพอร์เฟ็ค หมด เพราะแข่งที่ดนตรี  เทสต์  รสนิยม


jetboat : คำว่า “รสนิยม” อยากให้ขยายความหน่อย

เบิร์ด เอกชัย : ดนตรีคลาสิคมันเป็นเรื่องของการตีความหมายบทเพลง  ไม่ใช่แค่เล่นตามโน้ตจบ เล่นเร็วจบ
มันต้องเข้าใจดนตรี มันต้องอินข้างในให้ถูกวิถี ไม่ใช่อินแบบว่าจะยังไงก็ได้ อย่างเช่นโน้ตสี่ตัวเนี่ย
จะเล่นยังไงไม่ให้เหมือนกัน เล่นสั้นเล่นยาวมันจะมีการดีไซน์ที่จะทำให้เทสต์มันออกมาดี รายละเอียดมันมีเยอะ

jetboat : คือทุกคนเห็นเบิร์ดตอนนี้ คือตอนที่สำเร็จแล้ว แล้วตอนที่ล้มเหลวเบิร์ดทำยังไงกับตัวเอง

เบิร์ด เอกชัย : การล้มเหลวมันเป็นสิ่งที่ เออ.. เป็นสิ่งที่ทำให้เราสามารถก้าวต่อไป ทำให้เราแข็งแกร่งมากกว่าเดิม
คือเบิร์ดชอบความล้มเหลว เอาจริงๆแล้ว เบิร์ดไม่ได้รังเกียจมัน ไม่ได้ต่อต้านมัน เบิร์ดอยู่กับมันได้ถ้ามันเกิดขึ้น
ได้เรียนรู้อะไรมากขึ้น

jetboat : แล้วการล้มเหลวที่ผ่านมา เบิร์ดมองว่าตัวเราเองผิดพลาดตรงไหน ยังไง

เบิร์ด เอกชัย : บางที เอาจริงๆแล้วมันไม่ได้อยู่ที่ตัวเรา  คือ เช่น การแข่งขันทุกรายการเบิร์ดทำเต็มที่หมด
แต่ขึ้นอยู่กับกรรมการน่ะ ชอบไม่ชอบแค่นี้เองแค่สองคำ  บางทีเบิร์ดเล่นเต็มที่อาจจะไม่ได้แชมป์ก็ได้
อย่าง GFA เบิร์ดอาจจะไม่ได้เล่นดีที่สุดแต่เบิร์ดได้แชมป์  มันทำให้เรียนรู้ว่ามันคือสัจธรรมว่ามันไม่มีอะไรแน่นอน
แต่สิ่งที่เราควบคุมได้คือความคิดของเรา  การคอนโทรลการเล่นของเรา ขอให้มีมาตรฐานแล้วรางวัลมันจะมาเอง

jetboat : เรารู้มาว่าว่าเบิร์ดซ้อมหนักมมาก วันละ 10 ชั่วโมง
คือเบิร์ดซ้อมเท่ากับนักกีตาร์ระดับโลก แล้วใน 10 ชั่วโมงนี่เบิร์ดซ้อมอะไรบ้าง

เบิร์ด เอกชัย : จะแยกเป็นซ้อมเทคนิคสองชั่วโมงตอนเช้า ตอนเที่ยงอีกสองชั่วโมง
ตอนบ่ายอีกสองชั่วโมง ตอนเย็นอีกสองชั่วโมง  ซ้อมในหัวอีกสองชั่วโมง
ซึ่งการซ้อมในหัวนี่สำคัญมากๆ  เบิร์ดจะใช้เวลาก่อนนอน   อาบน้ำ กินข้าว
จะซ้อมจะนึกในหัวว่า เพลงที่เราจะเล่นจะมีทำนองยังไง ความจำเราจะแน่นขึ้น

jetboat :แสดงว่าการซ้อมในใจนี่คือ พยายามนึกทำนองในหัว พยายามนึกท่อน นึกโน้ต

เบิร์ด เอกชัย : คือเบิร์ดจะเห็นทุกนิ้วบนคอกีตาร์ทุกนิ้วเลย   เวลาที่เบิร์ดแข่งเราจะมั่นใจมันจะมี
ต่อให้เราตื่นเต้นเรายังควบคุมได้ แล้วก็ต่อให้เราลืมมันยังมีความจำจากนิ้ว เวลาที่เราเล่นอาจะจะไม่ได้ติดถึงมัน
แต่พอเราเล่นแล้วเราลืมนิ้ว มันจะสั่งการทันที


jetboat :แล้วใน 10 ชั่วโมงนี่ก็คือต้องมานั่งวอร์มนิ้ว ฝึกเบสิคแล้วก็ไปซ้อมลูกเล่นอย่างอื่นมั้ย ฝึกเหมือนกับดนตรีสายอื่นหรือเปล่า

เบิร์ด เอกชัย : การซ้อมดนตรีมันก็คล้ายๆกันคือ คือไม่ใช่เฉพาะกีตาร์ เปียโนหรืออะไร ก็ซ้อมคล้ายๆกัน
การซ้อมเทคนิคแน่น ทุกคนต้องมีเทคนิคที่ดี  ถ้าคุณไม่มีเทคนิคที่ดี แน่นอนสกิลมันก็ไมไ่ด้
จะเล่นเพราะยังไงก็เล่นป๊อกแป๊ก  มันต้องแข็งแรงก่อนที่รากฐาน แล้วค่อนตีความหมาย
แล้วทีนี้ก็เรื่องความจำ การพรีเซนต์เทชั่นบนเวทีแล้ว

jetboat :แล้วการเป็นนักดนตรีนี่ได้แรงบันดาลใจจากใครบ้าง

เบิร์ด เอกชัย :ถ้าในเมืองไทยก็มีพี่บัณฑิต อึ้งรังสี ที่เป็นคอนดัคเตอร์ เราเห็นแบบเขาก็คิดว่าเราทำได้
แล้วก็อาจารย์ สุกรี เจริญสุข ท่านเป็นผู้อำนวยการที่ดุริยางค์ศิลป์
ท่านไม่ใช่นักดนตรีที่เล่นบ่อยๆ แต่ท่านเป็นคนที่ปูรากฐานดนตรีคลา่สสิคในเมืองไทย
ทำให้เบิร์ดได้เรียนในสถาบันที่สุดยอดในด้านการศึกษา

jetboat : ขอดูมือขวาเบิร์ดนิดนึง เห้นว่าเป็นเล็บปิงปอง สมัยผมเรียนเรียนเนี่ยอาจารย์เค้าจะให้ไว้เล็บที่มือขวา
แล้วนิ้วปิงปองนี่เป็นเทคนิคของเบิร์ดหรือว่าทั่วโลก

เบิร์ด เอกชัย : ทั่วโลก ทั่วโลกเขาใช้กัน .. คนที่มีปัญหาเรื่องเล็บเขาก็จะใช้กัน

jetboat : การใ้ช้เล็บ กับการใช้เล็บปองปอง เสียงที่ได้มามันต่างกันหรือเปล่า

เบิร์ด เอกชัย : เอ่อ..มันก็แล้วแต่คนครับ คืออย่างเบิร์ดต้องการมุมเล็บอีกแบบนึง ซึ่งมันจะให้ผลต่าง
เล่นแล้วคล่องขึ้นอะไรเงี้ย เสียงเพราะขึ้น


jetboat :อย่างมือกีตาร์ทุกคน ต้องมีกีตาร์ตัวโปรดของตัวเอง  เวลาตัดสินใจเลือกกีตาร์ตัวนึง ใช้อะไรในการเลือก

เบิร์ด เอกชัย :ก็คงใช้ความชอบส่วนตัวมากว่า  เครื่องดนตรีมันเป้นเรื่องของรสนิยมส่วนตัว กีตาร์ที่ดีที่สุดในโลกบางคนอาจจะไม่ชอบก็ได้
ก็ใช้ความชอบว่าเราชอบเสียงแบบไหนเอาเป็นหลัก

jetboat : แล้วความชอบของเบิร์ดนี่อยู่ที่ตรงไหน ที่ไม้ ที่เสียง ที่ทัชชิ่ง หรือว่ายังไง

เบิร์ด เอกชัย :ต้องมาทุกอย่าง แน่นนอนอันแรกคือเสียง  เสียงต้องดี ต่อให้ทัชชิ่งดีแต่เสียงไม่ดีก็จบเพราะเราฟังกีตาร์ที่เสียง
เสียงมาอันดับแรกแล้ว ก็หลักๆ คือเสียงส่วนทัชชิ่งเรามาปรับได้ทีหลัง ขอให้โครงสร้า่งมันดีจริง เสียบต้องมาอันดับหนึ่งก่อน

jetboat : จากที่เห็นกันในข่าวคือเบิร์ดได้กีตาร์มาราคาหลายล้านมาก  คือประเด็นเรื่องราคานี่ช่างมันเถอะ
คือเบิร์ดทำยังไงให้ช่างทำกีตาร์ยอมรับในตัวเบิร์ด

เบิร์ด เอกชัย : เบิร์ดทำทุกวิถีทางในตอนแรก ไปหาเค้าที่บ้าน เล่นให้เค้าฟัง เค้าก็ไม่ชอบ จนต้องแข่งชนะครับ
พอแข่งชนะรายการนี้แล้วโทรไปหาเค้า   เค้ายอมรับเลย  หมายถึงว่าเค้ายอมรับละว่าคุณเก่งสุดละ ถ้าผมไม่ได้รายการนี้ผมก็รอไป 20 ปี

jetboat : แสดงว่าเบิร์ดไปหาตั้งแต่ยังเป็นนักดนตรีที่แข่งทั่วไป

เบิร์ด เอกชัย : ใช่..ถูกต้อง

jetboat : แล้วเค้าได้บอกเหตุผลหรือเปล่า ว่าทำไมถึงทำกีตาร์ให้

เบิร์ด เอกชัย : เค้าไม่ได้บอกเหตุผล แต่รางวัลนี้การันตีว่า คือ เดอะ เบสท์
คือไม่ต้องมีอะไรแล้ว คือรางวัลนี้การันตีว่าคุณต้องเก่งอ่ะ  คือถ้าไม่เก่งคือได้แชมป์รายการนี้ไม่ได้อ่ะ

jetboat :แล้ววินาทีที่ตัดสินใจไปแข่ง GFA  ตอนนั้นคิดอะไรอยู่

เบิร์ด เอกชัย : เอาจริงๆ คือไม่ได้คิดอะไร คือ อยากลองเฉยๆอ่ะ ตอนแรก
เพราะส่วนใหญ่จากประสบการณ์จากประวัติที่ผ่านมา คนแข่ง GFA ต้องแข่งหลายครั้ง
ไม่ใช่ครั้งเดียวรายการแรกแล้วได้เลย  เค้าจะลองหลายครั้งจนได้แชมป์ ผมไปแข่งก็ต้องการลองเหมือนกัน ได้มันได้เลย

jetboat : มันเป็นจังหวะใช่มั้ย

เบิร์ด เอกชัย : ใช่