รู้สึกเหงามาก แม่กำลังจะจากเราไปอย่างไม่มีวันกลับ

แม่ป่วยเป็นตับแข็งเมื่อ10กว่าปีที่แล้ว ครอบครัวเราช่วยดูแลแม่กันอย่างใกล้ชิดพาแม่ไปพบหมอทุกเดือนตลอดระยะเวลาที่รู้ว่าแม่เป็นโรคตับแข็ง เมื่อ10ปีแม่น๊อคหลับไปประมาณ10วัน แต่แม่ได้ตื่นขึ้นมาอยู่กับลูกๆ แต่แม่ต้องเข้านอนโรงพยาบาลทุกปี ปีละครั้งหรือสองครั้งครั้งละประมาณ1อาทิตย์ มีช่วงนึงแม่ดูแข็งแรงช่วงที่แม่ได้หลาน2คน ช่วงนั้นแม่มีความสุขมาก ลูกๆพาเที่ยวตลอดเกือบทุกเดือน แต่เมือต้นปีที่ผ่านแม่ได้ป่วยเข้านอนโรงพยาบาล เข้า-ออกโรพยาบาลมาตลอดจนถึงทุกวันนี้ แล้ววันนี้หมอเจ้าของไข้มาแจ้งว่าแม่ไม่สามารถรักษาได้แล้วเพราะอาการได้มีผลไปที่ระบบไตและปอดแล้ว ทุกอย่างจะค่อยๆเสื่อมแม่คงจะหลับไปอย่างสงบ เราฟังแล้วน้ำตาใหล หมอ-พยาบาลบอกให้คุยกับแม่เยอะๆ ไม่รู้จะคุยอะไรกับแม่เลย มองหน้าเค้าแล้วน้ำตาก็ใหลไม่รู้จะบอกแม่ยังงัย แม่บอกอยากกลับบ้าน ถามถึงคนนู้นถึงคนนี้ ถามถึงหลานทุกคน เราก็บอกแม่ให้พักผ่อนแม่เหนือยมามากแล้วต่อสู้กับโรคภัยมาเยอะแล้ว แม่รู้ว่าเราร้องไห้ แม่บอกว่าแม่เหนื่อยไม่ต้องรักษาแม่แล้วแม่อยากไปเอาร่างกายใหม่ ตอนนี้รู้สึกจุก สับสันบอกไม่ถูก ถ้าแม่เราเสียญาติพี่น้องที่สนิทเราก็คงหมดแล้วเพราะจากกันไปหมดแล้ว รู้สึกเศร้ามาก