เป็นเรื่องปกติเมื่อของถนนบางเส้นที่เมื่อเราคิดจะเดินบนฟุตบาทแล้วพบว่า...
มันเดินยากมากกกกกกกกกกกกกกก และก็เป็นปกติเช่นกันสำหรับบางคนที่มีธุระเร่งด่วนจะตัดสินใจลงไปเดินบนถนนแทน.. ชนิดที่ว่าเดินคู่กับรถบนถนนเลยทีเดียว
คุณจะพบว่าบนฟุตบาทนี้มีสินค้าเกือบมากมายให้เลือกใช้มากๆ ทั้งแว่นตา นาฬิกา เคส iphone7S รองเท้า กระเป๋าสตางค์ กระเป๋าสะพาย กระเป๋ากุ๊งกิ๊งๆ
พรมเช็ดเท้า ของเล่นเด็ก กิ๊ฟช็อปต่างๆ นี่ระยะทางรวมกันประมาณ 100-200 เมตรเองนะ เรายังไล่ไม่หมดเลย..
เดินทุกวันๆ ก็เจอทุกวันแผงลอยเนี่ย ไหนจะคุณผู้หญิงหวานเย็นๆอีกหลายๆคนที่เดินไปเรื่อยๆ จู่ๆก็หยุดเดินสะดุดกึก! มองแผงลอยที่ขาย นาฬิกาสวยจังแถมพ่อค้ายังหล่ออีก! ไอ้เราเดินตามหลังมาและเป็นคนที่เดินเร็วมากๆ ได้แต่มองต้นคอเจ๊แกว่าเจ๊แกจะเดินต่อไปตอนไหน รู้ว่าตัวเองก็เลือกของก็ไม่ได้สนใจคนข้างหลังเลยยย พูดเลยว่าหงุดหงิดสุดๆ!!
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ได้แต่มองเธอข้างหลัง ยิ้มให้เธอเพียงข้างหลัง ได้แต่ส่งใจไปรั้งหวังให้เธอมองหันมา
ยิ่งพ่อค้าแม่ค้าบางคนก็เสี่ยงอันตรายมากๆ เพราะวางของบนฟุตบาทแต่ตัวเองนั่งอยู่บนถนน บางคนก็มีลูกเล็กๆด้วย เรากลัวจริงๆว่าเค้าจะโดนรถเฉี่ยวเพราะบางคนไม่ได้มีความระมัดระวังในการนั่งเลย คือเขาก็กดมือถือลูกเดียวไม่ได้สนใจอะไร นอกจากมีลูกค้ามาถามราคา = =
ทีนี้มีอยู่วันนึง เดินลงจากรถเมล์แล้วก็มองไปถนนเส้นเดิม ก็ยังเจอแผงลอยเหมือนเดิม
เดินเลยสะพานลอยมาสักพักได้ยินเสียง "มาแล้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว"
เป็นเสียงของเด็กอายุ 7-8 ขวบ ตะโกนลงมาจากสะพาน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้อยากรู้ว่าคนจ้างหนูให้รับหน้าที่อันยิ่งใหญ่นี้เป็นใคร ถ้าพี่ถามได้พี่อยากรู้ว่าหนูได้ตังค์กี่บาท เอาพี่ไปทำได้ไหม #ไม่ใช่ละ
ใคร!ใครมา! ไม่ต้องถามจ้า เทศกิจชัวร์ๆ
เท่านั้นแหละ แผงลอยทั้งหมดก็เกิดความโกลาหลทันที บางคนหิ้วราวมาก็หิ้วราวกลับ บางคนเป็นแผงปูพื้นก็พับๆๆๆ หิ้วไปไหนไม่รู้ บางคนก็ยัดของใส่ถุงพลาสติกใหญ่ๆๆ แล้วก็เดินหนี บางคนนี่สิ หอบของเข้าไปในพื้นที่ที่เป็นหน้าอาคารพาณิชย์ที่อยู่ริมถนนนั้น เจ้าของที่ไม่ขัดข้องอยู่แล้วเพราะที่มันว่าง
แต่เทศกิจเขามาเขาคงไม่รู้หรอกเนาะว่าเจ๊เพิ่งย้ายมาจากริมฟุตบาทนะ เออออ
ทุกคนดูวุ่นวายมากๆจริงๆตอนนั้น เราก็เดินมาได้สักพักจะหมดเขตฟุตบาท เจ๊ข้างๆกับเพื่อนของเขาที่เดินมาด้วยกันก็พูดเสียงดังมากด้วยความมั่นใจ
"คนเขาทำมาหากินสุจริต ยังมาจับเขาอีก เลวจริงๆ!!"
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เจ๊คิดอย่างนั้นจริงๆเหรอคะ
ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาจริงๆแล้วก็ไม่ได้มีเจตนามากมายนัก แค่อยากจะมาเล่าให้ฟังกันเฉยๆ ไม่นึกว่าจะได้เจอเหมือนกันกับอะไรที่น่ารักๆแบบนี้
ทั้งความวุ่นวายของแผงลอยตอนอพยพหนีภัยเทศกิจ และเด็กน้อยผู้กล้าหาญบนสะพานลอย รวมถึงเจ๊ที่เดินข้างๆหนู
ไม่ใช่ว่าเราไม่ได้อยากเปลี่ยนแปลงอะไรกับสังคมนี้หรอก แต่พอเราได้ยินทัศนคติของบางคนอย่างเช่นพี่ผู้หญิงคนนั้น
และแน่นอนพ่อค้าแม่ค้าทั้งหลายริมฟุตบาทด้วย อย่างเราก็คงไม่มีปัญญาทำอะไรได้นอกเดินจิกตามองคนข้างหน้าว่าเจ๊เดินช้าขนาดนี้เจ๊คลานดีมั้ย!!
และอีกอย่างก็ไม่ได้คิดเลยว่าจะมีใครมาแก้ปัญหานี้ได้จริงๆ ปลอบใจตัวเองไปว่า เออ มันได้แค่นี้นะ เวลาเดินก็ระวังตัวเองละกัน อย่ารีบจนเผลอสะดุดแผงลอยเขาของกระเด็นกระดอนเข้า! T^T!!
แท็กประมาณนี้นะคะ ไม่รู้ว่าควรจะแท็กอะไรดี ถ้าผิดพลาดก็ขออภัยด้วยละกันค่ะ -/\-
แผงลอยบนฟุตบาท กับ เทศกิจมาแล้วววววววจ้าาาา
มันเดินยากมากกกกกกกกกกกกกกก และก็เป็นปกติเช่นกันสำหรับบางคนที่มีธุระเร่งด่วนจะตัดสินใจลงไปเดินบนถนนแทน.. ชนิดที่ว่าเดินคู่กับรถบนถนนเลยทีเดียว
คุณจะพบว่าบนฟุตบาทนี้มีสินค้าเกือบมากมายให้เลือกใช้มากๆ ทั้งแว่นตา นาฬิกา เคส iphone7S รองเท้า กระเป๋าสตางค์ กระเป๋าสะพาย กระเป๋ากุ๊งกิ๊งๆ
พรมเช็ดเท้า ของเล่นเด็ก กิ๊ฟช็อปต่างๆ นี่ระยะทางรวมกันประมาณ 100-200 เมตรเองนะ เรายังไล่ไม่หมดเลย..
เดินทุกวันๆ ก็เจอทุกวันแผงลอยเนี่ย ไหนจะคุณผู้หญิงหวานเย็นๆอีกหลายๆคนที่เดินไปเรื่อยๆ จู่ๆก็หยุดเดินสะดุดกึก! มองแผงลอยที่ขาย นาฬิกาสวยจังแถมพ่อค้ายังหล่ออีก! ไอ้เราเดินตามหลังมาและเป็นคนที่เดินเร็วมากๆ ได้แต่มองต้นคอเจ๊แกว่าเจ๊แกจะเดินต่อไปตอนไหน รู้ว่าตัวเองก็เลือกของก็ไม่ได้สนใจคนข้างหลังเลยยย พูดเลยว่าหงุดหงิดสุดๆ!!
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ยิ่งพ่อค้าแม่ค้าบางคนก็เสี่ยงอันตรายมากๆ เพราะวางของบนฟุตบาทแต่ตัวเองนั่งอยู่บนถนน บางคนก็มีลูกเล็กๆด้วย เรากลัวจริงๆว่าเค้าจะโดนรถเฉี่ยวเพราะบางคนไม่ได้มีความระมัดระวังในการนั่งเลย คือเขาก็กดมือถือลูกเดียวไม่ได้สนใจอะไร นอกจากมีลูกค้ามาถามราคา = =
ทีนี้มีอยู่วันนึง เดินลงจากรถเมล์แล้วก็มองไปถนนเส้นเดิม ก็ยังเจอแผงลอยเหมือนเดิม
เดินเลยสะพานลอยมาสักพักได้ยินเสียง "มาแล้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว"
เป็นเสียงของเด็กอายุ 7-8 ขวบ ตะโกนลงมาจากสะพาน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ใคร!ใครมา! ไม่ต้องถามจ้า เทศกิจชัวร์ๆ
เท่านั้นแหละ แผงลอยทั้งหมดก็เกิดความโกลาหลทันที บางคนหิ้วราวมาก็หิ้วราวกลับ บางคนเป็นแผงปูพื้นก็พับๆๆๆ หิ้วไปไหนไม่รู้ บางคนก็ยัดของใส่ถุงพลาสติกใหญ่ๆๆ แล้วก็เดินหนี บางคนนี่สิ หอบของเข้าไปในพื้นที่ที่เป็นหน้าอาคารพาณิชย์ที่อยู่ริมถนนนั้น เจ้าของที่ไม่ขัดข้องอยู่แล้วเพราะที่มันว่าง
แต่เทศกิจเขามาเขาคงไม่รู้หรอกเนาะว่าเจ๊เพิ่งย้ายมาจากริมฟุตบาทนะ เออออ
ทุกคนดูวุ่นวายมากๆจริงๆตอนนั้น เราก็เดินมาได้สักพักจะหมดเขตฟุตบาท เจ๊ข้างๆกับเพื่อนของเขาที่เดินมาด้วยกันก็พูดเสียงดังมากด้วยความมั่นใจ
"คนเขาทำมาหากินสุจริต ยังมาจับเขาอีก เลวจริงๆ!!"
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาจริงๆแล้วก็ไม่ได้มีเจตนามากมายนัก แค่อยากจะมาเล่าให้ฟังกันเฉยๆ ไม่นึกว่าจะได้เจอเหมือนกันกับอะไรที่น่ารักๆแบบนี้
ทั้งความวุ่นวายของแผงลอยตอนอพยพหนีภัยเทศกิจ และเด็กน้อยผู้กล้าหาญบนสะพานลอย รวมถึงเจ๊ที่เดินข้างๆหนู
ไม่ใช่ว่าเราไม่ได้อยากเปลี่ยนแปลงอะไรกับสังคมนี้หรอก แต่พอเราได้ยินทัศนคติของบางคนอย่างเช่นพี่ผู้หญิงคนนั้น
และแน่นอนพ่อค้าแม่ค้าทั้งหลายริมฟุตบาทด้วย อย่างเราก็คงไม่มีปัญญาทำอะไรได้นอกเดินจิกตามองคนข้างหน้าว่าเจ๊เดินช้าขนาดนี้เจ๊คลานดีมั้ย!!
และอีกอย่างก็ไม่ได้คิดเลยว่าจะมีใครมาแก้ปัญหานี้ได้จริงๆ ปลอบใจตัวเองไปว่า เออ มันได้แค่นี้นะ เวลาเดินก็ระวังตัวเองละกัน อย่ารีบจนเผลอสะดุดแผงลอยเขาของกระเด็นกระดอนเข้า! T^T!!
แท็กประมาณนี้นะคะ ไม่รู้ว่าควรจะแท็กอะไรดี ถ้าผิดพลาดก็ขออภัยด้วยละกันค่ะ -/\-