ขออนุญาติเล่าประสบการณ์ที่เคยเกิดขึ้นกับตัวเองโดยตรง
คือ คนเราก็ต้องผ่านวิถีความรักกันมาทั้งนั้นแหละ และสุดท้ายมันไปด้วยกันไม่ได้ก็ต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งต้องบอกคำอำลา
ซึ่งผมเองเป้นผู้เสียใจ เพราะไม่รู้มาก่อนว่าจะต้องถูกบอกเลิก แน่นอนชีวิตช่วงนั้นมันก็ดูแย่ไปหมด จากคนที่เราเคยรักมากมาย
ทำใจรับมันไม่ได้ จากความรักกลายเป็นผิดหวัง ทำอย่างไรละ ผมต้องพยายามที่จะลืมทุกเรื่องราว บล็อคและไม่ติดต่อกลับไปอีก
ในเมื่อคุณมีคนใหม่แล้ว จะไม่ฝืนต้องทนเศร้าอีกแล้ว แต่นั่นไม่ใช่วิธีการแก้ปัญหาทางใจที่ดีที่สุด มันเป็นเพียงการหอกตัวเอง
ในระยะเวลาสั้นๆ ว่าชั้นลืมได้แล้ว ชั้นลบเลือนความรู้สึกๆดีๆได้แล้ว แต่ผมก็พบวิธีที่ดีที่สุดที่จะทำใจยอมรับมันได้จริง ๆ
ผมทัศนคติในความคิดใหม่ๆ อ่านหนังสือธรรมะหลายๆ เล่ม แล้วพบว่า ความจริงเราไม่ได้ถูกทิ้งหรอก เราตังหากที่ทิ้งเศษขยะออกจากใจ
เราควรจะดีใจด้วยซ้ำที่เขาออกจากชีวิตเราไป ภาระของหัวใจเราก็หมดไปด้วย นึกย้อนเวลาที่เคยร่วมทุกข์สุขกันมา เขาเคยเห็นค่าไหม
เขารักษามันไว้ไหมละ นั่นแหละคำตอบ พอผมเข้าใจ ความรู้สึกที่เคยกะอักกะอ่อน ครุ่นคิดก็หายไป ผมเคยบล็อคเฟสเพราะไม่อยากเหน
รูปเขาไปไหนอะไรกับแฟนเขา ผมตัดสินใจยกเลิกบล็อค เหมือนปลดปล่อยพลังงานที่เก็บกดไว้ พอมาดูภาพครั้งนี้ ไม่รู้สึกแบบนั้นอย่างที่เคยรู้สึก
นั่นแสดงว่าเราทำใจรับมันได้แล้ว รู้สึกเฉยๆ ไม่ได้รักใคร่หวงหาเหมือนเดิมแล้ว ทุกคนที่เคยผิดหวังก็ทำได้ บางคนอาจใช้เวลานานแต่ก็ต้องทำได้
สุดท้ายนี้ไม่มีอะไรมาก ความรักตอนี้เราอาจยังไม่เจอคนที่ใช่จริงๆ ก็ไม่เป็นรัย คนที่เลิกลากันไปก็อโหสิให้เขา ใจเราจะเป็นสุข.........
เคยคิดไหมว่ารักใครสักคน พอเลิกลากันไปจะทำใจไม่ได้...
คือ คนเราก็ต้องผ่านวิถีความรักกันมาทั้งนั้นแหละ และสุดท้ายมันไปด้วยกันไม่ได้ก็ต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งต้องบอกคำอำลา
ซึ่งผมเองเป้นผู้เสียใจ เพราะไม่รู้มาก่อนว่าจะต้องถูกบอกเลิก แน่นอนชีวิตช่วงนั้นมันก็ดูแย่ไปหมด จากคนที่เราเคยรักมากมาย
ทำใจรับมันไม่ได้ จากความรักกลายเป็นผิดหวัง ทำอย่างไรละ ผมต้องพยายามที่จะลืมทุกเรื่องราว บล็อคและไม่ติดต่อกลับไปอีก
ในเมื่อคุณมีคนใหม่แล้ว จะไม่ฝืนต้องทนเศร้าอีกแล้ว แต่นั่นไม่ใช่วิธีการแก้ปัญหาทางใจที่ดีที่สุด มันเป็นเพียงการหอกตัวเอง
ในระยะเวลาสั้นๆ ว่าชั้นลืมได้แล้ว ชั้นลบเลือนความรู้สึกๆดีๆได้แล้ว แต่ผมก็พบวิธีที่ดีที่สุดที่จะทำใจยอมรับมันได้จริง ๆ
ผมทัศนคติในความคิดใหม่ๆ อ่านหนังสือธรรมะหลายๆ เล่ม แล้วพบว่า ความจริงเราไม่ได้ถูกทิ้งหรอก เราตังหากที่ทิ้งเศษขยะออกจากใจ
เราควรจะดีใจด้วยซ้ำที่เขาออกจากชีวิตเราไป ภาระของหัวใจเราก็หมดไปด้วย นึกย้อนเวลาที่เคยร่วมทุกข์สุขกันมา เขาเคยเห็นค่าไหม
เขารักษามันไว้ไหมละ นั่นแหละคำตอบ พอผมเข้าใจ ความรู้สึกที่เคยกะอักกะอ่อน ครุ่นคิดก็หายไป ผมเคยบล็อคเฟสเพราะไม่อยากเหน
รูปเขาไปไหนอะไรกับแฟนเขา ผมตัดสินใจยกเลิกบล็อค เหมือนปลดปล่อยพลังงานที่เก็บกดไว้ พอมาดูภาพครั้งนี้ ไม่รู้สึกแบบนั้นอย่างที่เคยรู้สึก
นั่นแสดงว่าเราทำใจรับมันได้แล้ว รู้สึกเฉยๆ ไม่ได้รักใคร่หวงหาเหมือนเดิมแล้ว ทุกคนที่เคยผิดหวังก็ทำได้ บางคนอาจใช้เวลานานแต่ก็ต้องทำได้
สุดท้ายนี้ไม่มีอะไรมาก ความรักตอนี้เราอาจยังไม่เจอคนที่ใช่จริงๆ ก็ไม่เป็นรัย คนที่เลิกลากันไปก็อโหสิให้เขา ใจเราจะเป็นสุข.........