คบกับแฟนมาเกือบจะ2ปีละ พักหลังๆเริ่มรู้สึกไม่เหมือนเดิม ไม่ได้สนใจใส่ใจเท่าเมื่อก่อน รู้สึกอยากคุยบ้างไม่อยากคุยบ้าง
สาเหตุคงเป็นเพราะที่ผ่านๆมา เราเหนื่อยกับเขาหลายๆเรื่อง ที่ผ่านมาเราเป็นฝ่ายวิ่งตามตลอด ทะเลาะกันเราก็เป็นฝ่ายพูดให้เคลียร์ก่อนตลอด ในตอนนั้นคิดได้คำเดียว คือ"รัก"และอยากอยู่ด้วยกันไปนานๆ
...แต่พอคนเรามันถึงจุดๆหนึ่งที่เหนื่อยแล้ว เลยทำให้ไม่อยากคิดไม่อยากรู้สึกอะไรทั้งสิ้น ความรู้สึกเราค่อยๆว่างเปล่าลงไปเรื่อยๆ ตอนแรกอยู่ด้วยกันก็ยังพอประคองไปได้ พอถึงเวลาต้องห่างกัน อยู่ไกลๆกัน นั่นแหละฮะท่านผู้อ่าน ยิ่งหนักกว่าเดิม
...ตอนนี้เรายังสับสนความรู้สึกตัวเราเองเลย นี่เราหมดรักแล้วหรอ? หรือยังไง? คุยกันบางทีก็บอกเขาตรงๆว่าเบื่อ ยังไม่อยากคุย เรารู้สึกคุยกับคนอื่นสบายใจกว่า คนอื่นนี่ไม่ใช่กิ๊กใหม่ไรทั้งนั้นนะ หมายถึงทุกๆคน พี่ น้อง เพื่อน ที่ไม่ใช่เขาอ่ะ เรารู้สึกแย่นะ ไม่อยากเป็นแบบนี้เลย อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม อยากรักเขา ดูแลเขา แคร์เขาได้เหมือนเดิม เราต้องทำยังไง ใครเคยเป็นหรือแนะนำได้ ช่วยหน่อยนะ เราไม่อยากเลิก ไม่อยากไปเริ่มนับ1กับใครใหม่.
ปล.ไม่เกี่ยวกับเรื่องมือที่3และคบกันมาก็ไม่เคยมีเรื่องมือที่3เลย
ความรู้สึกที่มีต่อแฟนไม่เหมือนเดิม ทำยังไงให้กลับไปเป็นเหมือนเดิม
สาเหตุคงเป็นเพราะที่ผ่านๆมา เราเหนื่อยกับเขาหลายๆเรื่อง ที่ผ่านมาเราเป็นฝ่ายวิ่งตามตลอด ทะเลาะกันเราก็เป็นฝ่ายพูดให้เคลียร์ก่อนตลอด ในตอนนั้นคิดได้คำเดียว คือ"รัก"และอยากอยู่ด้วยกันไปนานๆ
...แต่พอคนเรามันถึงจุดๆหนึ่งที่เหนื่อยแล้ว เลยทำให้ไม่อยากคิดไม่อยากรู้สึกอะไรทั้งสิ้น ความรู้สึกเราค่อยๆว่างเปล่าลงไปเรื่อยๆ ตอนแรกอยู่ด้วยกันก็ยังพอประคองไปได้ พอถึงเวลาต้องห่างกัน อยู่ไกลๆกัน นั่นแหละฮะท่านผู้อ่าน ยิ่งหนักกว่าเดิม
...ตอนนี้เรายังสับสนความรู้สึกตัวเราเองเลย นี่เราหมดรักแล้วหรอ? หรือยังไง? คุยกันบางทีก็บอกเขาตรงๆว่าเบื่อ ยังไม่อยากคุย เรารู้สึกคุยกับคนอื่นสบายใจกว่า คนอื่นนี่ไม่ใช่กิ๊กใหม่ไรทั้งนั้นนะ หมายถึงทุกๆคน พี่ น้อง เพื่อน ที่ไม่ใช่เขาอ่ะ เรารู้สึกแย่นะ ไม่อยากเป็นแบบนี้เลย อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม อยากรักเขา ดูแลเขา แคร์เขาได้เหมือนเดิม เราต้องทำยังไง ใครเคยเป็นหรือแนะนำได้ ช่วยหน่อยนะ เราไม่อยากเลิก ไม่อยากไปเริ่มนับ1กับใครใหม่.
ปล.ไม่เกี่ยวกับเรื่องมือที่3และคบกันมาก็ไม่เคยมีเรื่องมือที่3เลย