อย่ารู้ตัวในวันที่สายไป ไม่งั้นก็จะไม่ต่างอะไรจากผม

เรื่องของผมอาจจะคล้ายกับใครหลายๆคนในชีวิตประจำวัน ผมใช้ชีวิตแบบผู้ชายที่ไม่ยอมหยุดกับใคร ถามว่าเจ้าชู้มั้ย ก็มีบ้าง กระล่อนในระดับนึงเลย
ในระยะเวลา 2 ปีที่ผ่านมา มีผู้หญิงเข้ามาในชีวิตมากมาย แต่ไม่ว่าจะคุยกับใคร ผมก็นึกถึงเเต่เธอคนนั้น คนที่ผมคิดว่าเข้ากับผมได้ดีที่สุดแล้ว ผมเป็นตัวเองมากๆเวลาได้คุยได้อยู่กับเธอ เพียงเเค่ตอนที่เราเจอกัน ผมเป็นคนโง่คนนึงที่ยังไม่รู้ตัวว่าตัวเองได้รักเค้าไปแล้ว จนตอนนี้ ผ่านมาปีกว่าเเล้วที่ความสัมพันธ์ของผมกับเธอได้จบลง มันจบลงเพราะ ความโง่ของผม ผมไม่ยอมหยุด ไม่รู้ว่าทำไม ทำไมตอนนั้นถึงเลือกทำแบบนั้น ตอนที่ยังคุยกันอยู่เธอดีกับผมมาก ทุกๆอย่างเข้ากันได้หมด ไลฟ์สไตล์ การใช้ชีวิต นิสัย ทุกอย่าง เพื่อนผมก็ยังชอบเธอเลย บอกผมเสมอว่าผมไม่น่าทำแบบนั้นเลย เวลาที่ผมคุยกับเพื่อนเรื่องเธอ ผมนี่แทบจะร้องไห้ทุกครั้ง ที่พูดถึง หลายๆเดือนมานี้ผมฝันถึงเรื่องผมและเธอ ฝันถึงตอนที่ยังคุยกัน ที่ได้ไปเที่ยว ไปดูหนังด้วยกัน ได้มีเธออยู่ใกล้ๆ มันเป็นอะไรที่พอตื่นมาแล้วทำให้รู้สึกแย่มากๆ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ผมอยากจะกลับไปแก้ไขในส่วนที่ผิดพลาด ในสิ่งที่ทำไม่ดีกับเธอ อยากจะขอโอกาสแก้ตัว แต่ปัจจุบันมันไม่ใช่แล้ว เค้ามีคนของเค้าแล้ว ผมรู้ตัวช้าไป สายเกินไปกว่าที่จะทำอะไรแล้ว ตอนนี้คงทำได้เเค่คิดถึง ใจนึงก็คิดว่าเธอมีความสุขก็ดีแล้ว เธอมีความสุขผมก็มีความสุข แต่อีกใจมันไม่ใช่เลย
ไม่ว่าตอนนี้เธอจะเป็นยังไง จะมีความสุขหรือจะทุกข์แค่ไหน อยากให้รู้ไว้ว่า เราคิดถึงเธอเสมอ และเราจะยังอยู่ตรงนี้ ตรงที่ที่เราควรจะอยู่ วันไหนที่ทุกข์ใจ จะมีเราอยู่ตรงนี้เสมอ