สวัสดีครับ ผมมีเรื่องที่ติดอยู่ในใจแต่ไม่สามารถ เล่าให้ใครฟังได้ เป็นเรื่องของตัวผมเองกับแฟนเก่าครับ (จริงๆผมไม่อยากใช้คำว่าแฟนเก่า เพราะผมยังรักเขาแค่คนเดียวและไม่เคยมีใครใหม่) เลยอยากมาระบายในนี้ครับ
ก่อนอื่นเลย ต้องบอกก่อนว่า ตัวผมเอง เป็นผู้ชายธรรมดามากๆ ฐานะปานกลาง พอมีบ้างครับ
...เริ่มเรื่องคือ ผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่ง จากการเป็นเพื่อนร่วมห้องเดียวกันตอน ม.ปลาย และผมก็เริ่มรู้จักกันมากขึ้น ผมเป็นคนชอบแกล้ง ชอบแซว เพื่อนผู้หญิงครับ มันทำให้ผมมีความสุขมากๆ แต่แล้วในการแกล้งการแซวของผมนั้น มันก็เกิดความผูกพันที่เรียกว่า รัก ขึ้นครับ เพราะเวลาผมแกล้งผมแซวเพื่อนผู้หญิงคนอื่นผมก้อจะเฮฮาและไม่คิดอะไรมาก และสนุกไปวันๆ แต่เธอคนนี้ผมแกล้งผมแซวผมยิ้มมากกว่าทุกครั้ง บางครั้งเก็บเอาไปคิดที่บ้านและคิดถึงรอยยิ้มเธอทุกครั้ง จนเพื่อนผมแซวกันว่า เมิงชอบเขาหรือปล่าว ผมก็ยัง งงๆ กับตัวเองครับ แต่แล้วผมก็เริ่มรู้ใจตัวเอง เพราะว่า พอต่อๆมาผมจะแกล้งเขากับเป็นผมเองนั้นที่เขิน และ อายไปเอง ทีนี้เพื่อนเขาและผม ก็ ต่างแซวกัน จนวันนึงผมตัดสินใจ เริ่มคุยกับเธอเป็นการส่วนตัวครับ สมัยก่อนนี่ คุย msn กันครับ ผมทักเธอไปทุกวันและคุยกันมาเรื่อยไป ผมก็เริ่มรู้สึกว่าเขาชอบผมเหมือนกันครับ จนวันนึงเรานัดไปดูหนังกันแต่ตอนนั้นมีเพื่อนผมกะเพื่อนเธอไปด้วยครับ นั่นจึงเป็นการเที่ยวด้วยกันครั้งแรกของผม และต่อมา ผมก็ไม่กล้าแกล้งและแซวเธอแบบเมื่อก่อนแล้ว แต่กลับเป็นคอยมองหาเธออยู่ตลอดเวลา ว่าเธอเรียนห้องไหน พอที่โรงอาหารผมก็จะคอยแอบมองเธออยู่ตลอดเวลา และผมก็ขอเบอร์เธอมาครับ และก็คุยกันทุกวัน จนกระทั่ง เพื่อนผมกะเพื่อนเธอก็เริ่มแซวว่าเป็นแฟนกันหรือปล่าว ผมก็ไม่กล้าออกตัวแรงครับ เขาก็เงียบ จนกระทั่งเพื่อนเธอแอบมาบอกผมว่า ผมไม่ยอมขอเขาเป็นแฟนซักที พอวันต่อมาผมตัดสินใจโทรหาเขาครับ และขอเขาเป็นแฟน และเธอก็ตอบตกลงกับผมครับ วันนั้นผมมีความสุขมาก ถึงมากที่สุด
...และเราก็เริ่มคบกันตั้งแต่วันนั้นครับ 6 เดือนแรกผ่านไปไวมากครับแค่พริบตาเดียวก็เข้าสู่เดือนที่ 6 แล้ว ผมไม่เคยรักใครแบบนี้มาก่อนครับ เธออาจจะเป็นแฟนคนที่ 2 แต่แฟนคนแรกผม คบกัน แบบ สมัยประถม เลยเป็นความรักแบบเด็กๆ แต่กับเธอคนนี้ผมรู้สึกพิเศษมากเลยครับ และเราก็เริ่มรู้จักกันมากขึ้น และผมก็รู้ว่า ที่บ้านเธอ มีฐานะดีครับ เข้าขั้นลูกคุณหนู แต่เธอทำตัวไม่เหมือนนะครับ และเหตุอะไรไม่รู้ที่ อยู่ๆผมก็คิดถึงความต่างของเรา 2 คน ว่าเธออยู่สูงขนาดนั้นเธอจะลดตัวมาคบกับผู้ชายธรรมดาอย่างผม และอยู่ดีๆผมก็คิดขึ้นมาในหัวว่า เธอมาหลอกให้เรารักหรือปล่าว (เป็นความคิดชั่ววูบครับ) เธอจะรักเราจริงหรือปล่าว เพราะผมเป็นผู้ชายหน้าตาธรรมดามากกกกถึงมากที่สุดครับ เรียกว่าไม่มีอะไรดีเลยก็ได้ครับ จึงเป็นเหตุให้เราเทลาะกันบ่อยครั้งครับ เทลาะกันบ่อยมากครับ เพราะผมเป็นผู้ชายขี้น้อยใจ แต่เธอก็ปลอบผมอยู่บ่อยครับ ผมเป็นผู้ชายขี้หึงมาก แต่เธอกลับไม่ค่อยชอบครับ หาว่าผมไม่เชื่อใจเธอ ก็ทำให้เราเทลาะกันบ่อยอีกเช่นเดิมครับ แต่ผมก็รักเธอเหมือนเดิมนะครับและมากขึ้นทุกวัน ผมเป็นผู้ชายเสมอต้นเสอมปลายครับ ไม่มีช่วงโปรโมชั่น ผมรักเขาเหมือนวันแรกที่เราคบกันตลอดครับ ผมเป็นคนไม่ค่อยชอบคุยโทรศัพครับ เพราะเวลาผมคุยผมไม่รู้จะพูดอะไร อยากเห็นหน้าเธอและคุยต่อหน้ามากกว่าครับ (สมัยนั้น วีดีโอ คอลยังไม่นิยมครับหรือยังไม่มีไม่แน่ใจ) แต่เธอกลับงอลผม ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง ก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่เราเทลาะกันบ่อยครับ (หลายๆท่านอาจคิดว่าเลิกกันไปเถอะ เทลาะกันบ่อยมาก) ครับนั่นก็ทำให้เกิดความคิดในหัวผมอีกว่า เราจะเข้ากันได้ไหม ทั้งฐานะ และนิสัยแต่บางอย่างเราก็ชอบเหมือนกันครับ จนวันนึงผมนั่งอยู่กับเธอและผมนั่งเล่นโทรศัพท์เธออยู่ครับ และมีเบอร์ผู้ชายโทรเข้ามา ผมก็กดรับ และคุย ปรากฏว่า เป็น กิ๊กของเธอครับ และผมก็ถามจนได้เรื่องว่า เธอ เป็นคนให้เบอร์ไปครับ ผมไม่โกรธผู้ชายที่โทรเข้ามานะครับ เพราะถ้าแฟนเราไม่ให้เบอร์ไปเขาก็คงโทรหาไม่ได้ เรื่องนี้ทำให้ผมโมโหมากครับ และความคิดแบบเก่าก็ลอยมาเต็มครับ ว่าเธอหลอกผมแน่ๆ หลอกให้รัก และความต่างอะไร บลาๆเต็มหัวผมเลยครับ ผมจึงตัดสินใจเลิกคุยกับเธอครับ แบบเจอหน้ากันผมหลบไม่ทักไม่ทายไม่คุย แต่แล้ว พอวันต่อมา เธอมาง้อผม และเธอร้องไห้ต่อหน้าผมและเพื่อนครับ ว่าไม่อยากเป็นแบบนี้ กลับมาเหมือนเดิมได้ไหม ผมเห็นน้ำตาเธอผมใจอ่อนครับ และผมก็กลับไปคบกับเธอ และพอคบกันไปเราก็เทลาะกันแรงกว่าเดิมครับ และมีอยู่วันนึง เราตัดสินใจคุยกันว่า เราจะเลิกกันครับ คุยกันดีครับว่า เรามีอะไรไม่เข้ากันหลายอย่างเรา เลยตัดสินใจ เลิกคบกัน ครับ วันต่อมาเราก็ คุยกันแบบเพื่อนปกติ แต่ผมทำใจไม่ได้ครับ ต่อหน้าเธอ ผมทำเป็นยิ้ม แกล้งว่าไม่มีอะไร แต่ในใจผมนี่ระเอียดหมดแล้วครับ น้ำตาลูกผู้ชายไหลเลยครับ แต่ให้เธอเห็นไม่ได้ เป็นแบบนี้ไปได้ 2-3 วัน เธอก็มาคุยกับผมว่า อยากกลับมาเป็นเหมือนเดิม อยู่ไปแบบนี้มันไม่ไหว ผมนี่ ร้องไห้เลยครับดีใจมาก ผมรักเธอมากจริงๆ เหตุการณ์นี้ทำให้ผมคิดว่า เธอรักผมจริงๆ ไม่สนเรื่องหน้าตา ฐานะ หรืออะไรทั้งสิ้น แต่มัน ก็ ไม่เป็นอย่างนั้นครับ เราก็เทลาะกันอีก เหตุที่เราเทลาะกันบ่อยจึงทำให้เพื่อนเธอไม่ชอบผมครับ เพื่อนเธอบอกให้เลิกกับผม แต่เธอก็ยังคบกับผม และมีอยู่วันนึงเราเทลาะกันแรงมากด่ากันเลยครับ และเธอก็บอกเลิกผมครับ ผมเลยปาแหวนที่เธอให้ทิ้ง และของที่เธอให้ต่อหน้าต่อตาเธอ เพื่อประชดครับ และเราก็เดินจากกันไป แต่อีกวันผมกลับเดินหาแหวนที่ผมปาทิ้งครับ ผมคิดถึงเธอครับ ครั้งนี้เราเทลาะกันแรงมากๆและเลิกกันไม่สวยเลย และตอนนั้นพอเลิกกันแล้วผมก็เกิดอารมชั่ววูบครับ ด่าเธอเยอะมาก (ตอนนั้นผมยังเด็กมากยังคิดไม่ได้ พอมาตอนนี้ผมรู้สึกแล้วครับ) แล้วเราก็ หักกันแบบ เป็นคนเกลียดกันเลยครับ จากที่เคยรักมากกลายเป็นเกลียดมาก พอผ่านไปไม่กี่อาทิตย์ เธอกลับมีคนใหม่ครับ ผมนี่ ง.งู เต็มไปหมดเลยครับ เลิกกันไม่กี่อาทิตย์เธอมีแฟนใหม่แล้ว ผมก็คิดอีกแล้วครับ ว่าที่ผ่านมา เวลา ปีกว่า ที่มีความทรงจำด้วยกัน เธอหลอกผมแน่นอนเลยครับ เพราะทั้งด้วยหน้าตาผมที่ธรรมดามากๆและฐานะต่างๆที่ไม่คู่ควรกับเธอ ด้วยความต่างๆหลายอย่าง แล้วทำให้ผมเกลียดเธอมากขึ้นเลยครับ และเราก็แยกกันไป เรียนต่อ มหาลัยคนละแห่งครับ และพอเวลาผ่านไป ผมคิดถึงเธอครับ ผมลืมเธอไม่ได้ ใครว่าผู้ชายลืมง่ายผมเถียงเลยครับไม่จริง ผมคิดถึงเธอทุกวัน และนั่งนึกถึงเวลาที่ผ่านมาและผมก็คิดได้ครับว่าไม่ควรทำไม่ดีกับเธอแบบนั้น ไม่ควรด่าเธอแบบนั้น อาจเป็นเพราะความคิดผมโตแล้ว จนกระทั่งวันนี้ ก็ 5 ปีแล้วครับ ผมนั่งคิดถึงเธอและทบทวนทุกการกระทำที่ผมทำไม่ดีกับเธอ ผมรู้แล้วครับ ผู้หญิงที่ผมรัก รอง จากแม่ ก็คือเธอคนนี้ครับ แม้ว่าที่ผ่านมาผมไม่แน่ใจว่ารักที่เธอให้ผมจะเป็นความรักที่แท้จริงหรือหลอกให้ผมรักหรือปล่าว และฐานะต่างๆของเธอกับผม และหน้าตาบ้านๆอย่างผม
....วันนี้ผมอยาก...ขอโทษเธอ...ครับ แต่ผมไม่กล้า ! เพราะเราจบกันไม่สวยเลยครับ หักกันแรงมาก และเขาก็คงเกลียดผมมากครับ และตอนนี้เขาก็มีแฟนใหม่แล้วครับ ยิ่งทำให้ผมไม่กล้าไปอีก และเพื่อนเธอที่เกลียดผมยิ่งเป็นปัจจัยทำให้ผมไม่กล้าไปอีก แต่ถ้ามีโอกาสผมอยากขอโทษทุกอย่างที่เคยทำไม่ดีกับเธอ ขอโทษที่ขี้หึง ขอโทษที่ชอบประชด ขอโทษที่ไม่เชื่อใจ ขอโทษที่ชวนเทลาะ ขอโทษที่ด่าเธอ และขอโทษสิ่งที่ทำไม่ดีกับเธอ อยากเจอเธออีกสักครั้ง ผมไม่อาจจะรักใครได้อีก ใจนึงผมอยากกลับไปคบเธออีกครั้ง แต่เพราะความต่างของเธอที่สูงส่งนั่งดอกฟ้า แต่ตัวผมมันแค่หมาวัดตัวนึง ทำให้เรื่องราวของเรามันเป็นไปได้ยากมากครับ
ทุกวันนี้ผมก็ยังรักเธอเหมือนวันแรกไม่เคยเปลี่ยน และยังคิดถึงเธอเสมอ และความรักของผมไม่ต้องการอะไรมากผมอยากเห็นเธอมีความสุข และยิ้มไปทุกวัน และ ประสบความสำเร็จที่เธอตั้งใจเอาไว้ ผมไม่ได้หวังให้เธอมารักผมครับ ผมไม่อยากให้เธอมาลำบากกับผม ส่วนตัวผมจะขอรักเธอแบบนี้ไปตลอดและก็จะรักเธอคนเดียวคนนี้ตลอดไปครับ และหากวันใดเธอเดียวดายและอ้างว้างไม่เหลือใคร ผมอยากให้เธอรู้ไว้ครับ ผมคนนี้ยังเป็นกำลังใจให้เธออยู่เสมอ แม้ว่าเธอไม่อาจจะได้รับรู้ก็ตาม
ผมรักคุณ
ความต่างของความรักที่เป็นไปได้ยาก และ ผมอยากขอโทษเธอสักครั้ง
ก่อนอื่นเลย ต้องบอกก่อนว่า ตัวผมเอง เป็นผู้ชายธรรมดามากๆ ฐานะปานกลาง พอมีบ้างครับ
...เริ่มเรื่องคือ ผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่ง จากการเป็นเพื่อนร่วมห้องเดียวกันตอน ม.ปลาย และผมก็เริ่มรู้จักกันมากขึ้น ผมเป็นคนชอบแกล้ง ชอบแซว เพื่อนผู้หญิงครับ มันทำให้ผมมีความสุขมากๆ แต่แล้วในการแกล้งการแซวของผมนั้น มันก็เกิดความผูกพันที่เรียกว่า รัก ขึ้นครับ เพราะเวลาผมแกล้งผมแซวเพื่อนผู้หญิงคนอื่นผมก้อจะเฮฮาและไม่คิดอะไรมาก และสนุกไปวันๆ แต่เธอคนนี้ผมแกล้งผมแซวผมยิ้มมากกว่าทุกครั้ง บางครั้งเก็บเอาไปคิดที่บ้านและคิดถึงรอยยิ้มเธอทุกครั้ง จนเพื่อนผมแซวกันว่า เมิงชอบเขาหรือปล่าว ผมก็ยัง งงๆ กับตัวเองครับ แต่แล้วผมก็เริ่มรู้ใจตัวเอง เพราะว่า พอต่อๆมาผมจะแกล้งเขากับเป็นผมเองนั้นที่เขิน และ อายไปเอง ทีนี้เพื่อนเขาและผม ก็ ต่างแซวกัน จนวันนึงผมตัดสินใจ เริ่มคุยกับเธอเป็นการส่วนตัวครับ สมัยก่อนนี่ คุย msn กันครับ ผมทักเธอไปทุกวันและคุยกันมาเรื่อยไป ผมก็เริ่มรู้สึกว่าเขาชอบผมเหมือนกันครับ จนวันนึงเรานัดไปดูหนังกันแต่ตอนนั้นมีเพื่อนผมกะเพื่อนเธอไปด้วยครับ นั่นจึงเป็นการเที่ยวด้วยกันครั้งแรกของผม และต่อมา ผมก็ไม่กล้าแกล้งและแซวเธอแบบเมื่อก่อนแล้ว แต่กลับเป็นคอยมองหาเธออยู่ตลอดเวลา ว่าเธอเรียนห้องไหน พอที่โรงอาหารผมก็จะคอยแอบมองเธออยู่ตลอดเวลา และผมก็ขอเบอร์เธอมาครับ และก็คุยกันทุกวัน จนกระทั่ง เพื่อนผมกะเพื่อนเธอก็เริ่มแซวว่าเป็นแฟนกันหรือปล่าว ผมก็ไม่กล้าออกตัวแรงครับ เขาก็เงียบ จนกระทั่งเพื่อนเธอแอบมาบอกผมว่า ผมไม่ยอมขอเขาเป็นแฟนซักที พอวันต่อมาผมตัดสินใจโทรหาเขาครับ และขอเขาเป็นแฟน และเธอก็ตอบตกลงกับผมครับ วันนั้นผมมีความสุขมาก ถึงมากที่สุด
...และเราก็เริ่มคบกันตั้งแต่วันนั้นครับ 6 เดือนแรกผ่านไปไวมากครับแค่พริบตาเดียวก็เข้าสู่เดือนที่ 6 แล้ว ผมไม่เคยรักใครแบบนี้มาก่อนครับ เธออาจจะเป็นแฟนคนที่ 2 แต่แฟนคนแรกผม คบกัน แบบ สมัยประถม เลยเป็นความรักแบบเด็กๆ แต่กับเธอคนนี้ผมรู้สึกพิเศษมากเลยครับ และเราก็เริ่มรู้จักกันมากขึ้น และผมก็รู้ว่า ที่บ้านเธอ มีฐานะดีครับ เข้าขั้นลูกคุณหนู แต่เธอทำตัวไม่เหมือนนะครับ และเหตุอะไรไม่รู้ที่ อยู่ๆผมก็คิดถึงความต่างของเรา 2 คน ว่าเธออยู่สูงขนาดนั้นเธอจะลดตัวมาคบกับผู้ชายธรรมดาอย่างผม และอยู่ดีๆผมก็คิดขึ้นมาในหัวว่า เธอมาหลอกให้เรารักหรือปล่าว (เป็นความคิดชั่ววูบครับ) เธอจะรักเราจริงหรือปล่าว เพราะผมเป็นผู้ชายหน้าตาธรรมดามากกกกถึงมากที่สุดครับ เรียกว่าไม่มีอะไรดีเลยก็ได้ครับ จึงเป็นเหตุให้เราเทลาะกันบ่อยครั้งครับ เทลาะกันบ่อยมากครับ เพราะผมเป็นผู้ชายขี้น้อยใจ แต่เธอก็ปลอบผมอยู่บ่อยครับ ผมเป็นผู้ชายขี้หึงมาก แต่เธอกลับไม่ค่อยชอบครับ หาว่าผมไม่เชื่อใจเธอ ก็ทำให้เราเทลาะกันบ่อยอีกเช่นเดิมครับ แต่ผมก็รักเธอเหมือนเดิมนะครับและมากขึ้นทุกวัน ผมเป็นผู้ชายเสมอต้นเสอมปลายครับ ไม่มีช่วงโปรโมชั่น ผมรักเขาเหมือนวันแรกที่เราคบกันตลอดครับ ผมเป็นคนไม่ค่อยชอบคุยโทรศัพครับ เพราะเวลาผมคุยผมไม่รู้จะพูดอะไร อยากเห็นหน้าเธอและคุยต่อหน้ามากกว่าครับ (สมัยนั้น วีดีโอ คอลยังไม่นิยมครับหรือยังไม่มีไม่แน่ใจ) แต่เธอกลับงอลผม ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง ก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่เราเทลาะกันบ่อยครับ (หลายๆท่านอาจคิดว่าเลิกกันไปเถอะ เทลาะกันบ่อยมาก) ครับนั่นก็ทำให้เกิดความคิดในหัวผมอีกว่า เราจะเข้ากันได้ไหม ทั้งฐานะ และนิสัยแต่บางอย่างเราก็ชอบเหมือนกันครับ จนวันนึงผมนั่งอยู่กับเธอและผมนั่งเล่นโทรศัพท์เธออยู่ครับ และมีเบอร์ผู้ชายโทรเข้ามา ผมก็กดรับ และคุย ปรากฏว่า เป็น กิ๊กของเธอครับ และผมก็ถามจนได้เรื่องว่า เธอ เป็นคนให้เบอร์ไปครับ ผมไม่โกรธผู้ชายที่โทรเข้ามานะครับ เพราะถ้าแฟนเราไม่ให้เบอร์ไปเขาก็คงโทรหาไม่ได้ เรื่องนี้ทำให้ผมโมโหมากครับ และความคิดแบบเก่าก็ลอยมาเต็มครับ ว่าเธอหลอกผมแน่ๆ หลอกให้รัก และความต่างอะไร บลาๆเต็มหัวผมเลยครับ ผมจึงตัดสินใจเลิกคุยกับเธอครับ แบบเจอหน้ากันผมหลบไม่ทักไม่ทายไม่คุย แต่แล้ว พอวันต่อมา เธอมาง้อผม และเธอร้องไห้ต่อหน้าผมและเพื่อนครับ ว่าไม่อยากเป็นแบบนี้ กลับมาเหมือนเดิมได้ไหม ผมเห็นน้ำตาเธอผมใจอ่อนครับ และผมก็กลับไปคบกับเธอ และพอคบกันไปเราก็เทลาะกันแรงกว่าเดิมครับ และมีอยู่วันนึง เราตัดสินใจคุยกันว่า เราจะเลิกกันครับ คุยกันดีครับว่า เรามีอะไรไม่เข้ากันหลายอย่างเรา เลยตัดสินใจ เลิกคบกัน ครับ วันต่อมาเราก็ คุยกันแบบเพื่อนปกติ แต่ผมทำใจไม่ได้ครับ ต่อหน้าเธอ ผมทำเป็นยิ้ม แกล้งว่าไม่มีอะไร แต่ในใจผมนี่ระเอียดหมดแล้วครับ น้ำตาลูกผู้ชายไหลเลยครับ แต่ให้เธอเห็นไม่ได้ เป็นแบบนี้ไปได้ 2-3 วัน เธอก็มาคุยกับผมว่า อยากกลับมาเป็นเหมือนเดิม อยู่ไปแบบนี้มันไม่ไหว ผมนี่ ร้องไห้เลยครับดีใจมาก ผมรักเธอมากจริงๆ เหตุการณ์นี้ทำให้ผมคิดว่า เธอรักผมจริงๆ ไม่สนเรื่องหน้าตา ฐานะ หรืออะไรทั้งสิ้น แต่มัน ก็ ไม่เป็นอย่างนั้นครับ เราก็เทลาะกันอีก เหตุที่เราเทลาะกันบ่อยจึงทำให้เพื่อนเธอไม่ชอบผมครับ เพื่อนเธอบอกให้เลิกกับผม แต่เธอก็ยังคบกับผม และมีอยู่วันนึงเราเทลาะกันแรงมากด่ากันเลยครับ และเธอก็บอกเลิกผมครับ ผมเลยปาแหวนที่เธอให้ทิ้ง และของที่เธอให้ต่อหน้าต่อตาเธอ เพื่อประชดครับ และเราก็เดินจากกันไป แต่อีกวันผมกลับเดินหาแหวนที่ผมปาทิ้งครับ ผมคิดถึงเธอครับ ครั้งนี้เราเทลาะกันแรงมากๆและเลิกกันไม่สวยเลย และตอนนั้นพอเลิกกันแล้วผมก็เกิดอารมชั่ววูบครับ ด่าเธอเยอะมาก (ตอนนั้นผมยังเด็กมากยังคิดไม่ได้ พอมาตอนนี้ผมรู้สึกแล้วครับ) แล้วเราก็ หักกันแบบ เป็นคนเกลียดกันเลยครับ จากที่เคยรักมากกลายเป็นเกลียดมาก พอผ่านไปไม่กี่อาทิตย์ เธอกลับมีคนใหม่ครับ ผมนี่ ง.งู เต็มไปหมดเลยครับ เลิกกันไม่กี่อาทิตย์เธอมีแฟนใหม่แล้ว ผมก็คิดอีกแล้วครับ ว่าที่ผ่านมา เวลา ปีกว่า ที่มีความทรงจำด้วยกัน เธอหลอกผมแน่นอนเลยครับ เพราะทั้งด้วยหน้าตาผมที่ธรรมดามากๆและฐานะต่างๆที่ไม่คู่ควรกับเธอ ด้วยความต่างๆหลายอย่าง แล้วทำให้ผมเกลียดเธอมากขึ้นเลยครับ และเราก็แยกกันไป เรียนต่อ มหาลัยคนละแห่งครับ และพอเวลาผ่านไป ผมคิดถึงเธอครับ ผมลืมเธอไม่ได้ ใครว่าผู้ชายลืมง่ายผมเถียงเลยครับไม่จริง ผมคิดถึงเธอทุกวัน และนั่งนึกถึงเวลาที่ผ่านมาและผมก็คิดได้ครับว่าไม่ควรทำไม่ดีกับเธอแบบนั้น ไม่ควรด่าเธอแบบนั้น อาจเป็นเพราะความคิดผมโตแล้ว จนกระทั่งวันนี้ ก็ 5 ปีแล้วครับ ผมนั่งคิดถึงเธอและทบทวนทุกการกระทำที่ผมทำไม่ดีกับเธอ ผมรู้แล้วครับ ผู้หญิงที่ผมรัก รอง จากแม่ ก็คือเธอคนนี้ครับ แม้ว่าที่ผ่านมาผมไม่แน่ใจว่ารักที่เธอให้ผมจะเป็นความรักที่แท้จริงหรือหลอกให้ผมรักหรือปล่าว และฐานะต่างๆของเธอกับผม และหน้าตาบ้านๆอย่างผม
....วันนี้ผมอยาก...ขอโทษเธอ...ครับ แต่ผมไม่กล้า ! เพราะเราจบกันไม่สวยเลยครับ หักกันแรงมาก และเขาก็คงเกลียดผมมากครับ และตอนนี้เขาก็มีแฟนใหม่แล้วครับ ยิ่งทำให้ผมไม่กล้าไปอีก และเพื่อนเธอที่เกลียดผมยิ่งเป็นปัจจัยทำให้ผมไม่กล้าไปอีก แต่ถ้ามีโอกาสผมอยากขอโทษทุกอย่างที่เคยทำไม่ดีกับเธอ ขอโทษที่ขี้หึง ขอโทษที่ชอบประชด ขอโทษที่ไม่เชื่อใจ ขอโทษที่ชวนเทลาะ ขอโทษที่ด่าเธอ และขอโทษสิ่งที่ทำไม่ดีกับเธอ อยากเจอเธออีกสักครั้ง ผมไม่อาจจะรักใครได้อีก ใจนึงผมอยากกลับไปคบเธออีกครั้ง แต่เพราะความต่างของเธอที่สูงส่งนั่งดอกฟ้า แต่ตัวผมมันแค่หมาวัดตัวนึง ทำให้เรื่องราวของเรามันเป็นไปได้ยากมากครับ
ทุกวันนี้ผมก็ยังรักเธอเหมือนวันแรกไม่เคยเปลี่ยน และยังคิดถึงเธอเสมอ และความรักของผมไม่ต้องการอะไรมากผมอยากเห็นเธอมีความสุข และยิ้มไปทุกวัน และ ประสบความสำเร็จที่เธอตั้งใจเอาไว้ ผมไม่ได้หวังให้เธอมารักผมครับ ผมไม่อยากให้เธอมาลำบากกับผม ส่วนตัวผมจะขอรักเธอแบบนี้ไปตลอดและก็จะรักเธอคนเดียวคนนี้ตลอดไปครับ และหากวันใดเธอเดียวดายและอ้างว้างไม่เหลือใคร ผมอยากให้เธอรู้ไว้ครับ ผมคนนี้ยังเป็นกำลังใจให้เธออยู่เสมอ แม้ว่าเธอไม่อาจจะได้รับรู้ก็ตาม
ผมรักคุณ