ภาษาอาจผิดเพื้อนไปบ้างของอภัยด้วยนะครับ .....
ทุกๆคนคงมีความฝันที่แตกต่างกันไป บางคนอยากมีรถ อยากมีบ้าน อยากดูแลพ่อแม่ อยากปลดนี้ อยากทำอะไรดีๆ อะไรก็ได้ ที่มีความหมาย แต่ ไม่จำเป็นจะต้องมีเงินเข้ามาเกี่ยวเสมอไป จริงมั้ยครับ?
ผมเป็นเด็กคนนึง เด็กที่ไม่ได้มีฐานะรวยอะไร ที่โตมาจากครอบครัวที่ ไม่สมบูรณ์สักเท่าไหร่ คุณพ่อแยกทางกับคุณแม่ คุณพ่อมีภรรยาใหม่ แต่ยังติดต่อช่วยเหลือเรื่องเงินบ้าง ตามหน้าที่ของพ่อที่ดี ผมอยู่กับคุณแม่2คน แม่ผมสู้เพื่อครอบครัว เรียกว่าเราก็ได้ เพราะมีแค่2คน ผมเป็นเด็กดื้อๆ คนนึง ชอบซนเล่นอะไรไปเรื่อยๆ ตามภาษาเด็ก จนพ้นช่วงประถม เข้ามัธยม ......ผมได้พบสิ่งๆ นึงที่เปลี่ยนช่วงเวลาความสุขของผมได้ คือดนตรี ตั้งแต่ม.1 ผมได้เข้าวงโยประจำโรงเรียน #ผมมีความทรงจำกับดนตรีมาตั้งแต่ประถมเพราะอยู่ดุริยางค์ ที่ผมอยากเล่นมากๆ คือสะแน หรือ กลองแตรก นั่นแหละ แต่ดันโดนจับไปลงที่ ทรัมเป็ต แต่ก็เล่นมาตลอด จนขึ้นม.2(พ.ศ.2550) ผมชอบตามไปนั่งดูเพื่อนๆ นั่งเรียนกีตาร์กัน แล้วรู้สึกว่ามันไพเราะ ซะจริงๆ เลยเกิดชอบมันขึ้นมา พอดีตอนนั้นเพื่อนๆ ที่เรียนกีตาร์ ตั้งวงกันแล้วมี3คนคือ กีตาร์2กลอง1ขาดเบส แต่ขาดมือเบส ผมก็ไม่ได้รู้จักหรอก เบสเนี่ย ก็เออออไปว่าได้ๆ เดี๋ยวเล่นให้ แต่ไม่มีเบสนะครับ ได้ใช้เบสตัวแรกคือยืมของเพื่อนมา แต่ไม่นานมันก็มาเอาคืนไปบอกจะไปขาย ผมก็บอกแม่ ด้วยความที่แม่สงสารแล้วเห็นใจ บวกอารมณ์โมโหเพื่อนผม !? ทำไมไม่รู้ 55555 เขาเลยซื้อให้ผม แบบงงๆ ได้มาตัวแรกจำได้คือ ยี่ห้อ dynasty 4สาย สีน้ำเงินเข้ม ดีใจครับดีใจจริงๆ จากนั้นก็ตั้งใจซ้อมและเล่นมากๆ เพลงแรกที่ได้สัมพัสคือ เพลง ภาพลวงตา-เอ็นโดรฟิน ครับ มันสนุกครับ แต่เล่นไม่ได้เรื่อง 55555555ตามภาษาเด็กเห่อๆ ครั้งแรกตราตรึงใจ ตอนนั้นก็เริ่มฝึกไปเรื่อยๆ ไม่ได้เรียนเกี่ยวกับเบสเลยครับ ไม่เลย เรียนรู้เองจากเพื่อน และแกะเพลงเองซะส่วนใหญ่ จนเราเริ่มมีความฝัน เริ่มมีความรู้สึกว่าจะต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อจะมีผลงานบ้าง ก็เริ่มหาที่ประกวดปล่อยของกันหน่อย แรกๆก็ประกวดใน ร.ร.นี่แหละครับ ปีแรกที่ลงก็ได้แชมป์เลย เพราะมีคุณครูคุมดูแล ต่อมาก็เริ่มอยากมีนักร้องเพราะที่ผ่านมามือกีตาร์ร้องตอนม.4ได้เจอเพื่อนคนนึงที่มาเรียนต่อม.ปลาย พอคุยกันกับทางวงก็รับเข้ามา จากนั้น ม.4 ไปประกวดรายการ คาราบาวครับ จำได้ว่า ติด10วงสุดท้ายระดับประเทศ แล้วก็มี รายการแม่กลองมิวสิคอวอร์ด รู้สึกจะไป 3ครั้ง ครั้งแรก ม.5 ตกรอบแรก ด้วยความยังใหม่ ตื่นเวที ครั้งที่2 ม.6ชนะเลิศ รุ่นเยาวชน18ปี 2ครั้งนี้ เป็นการประกวดแบรนด์ใหญ่ คือ Bigband มีเครื่องเป่า จากนั้น ครั้งที่3 ตอนปี.1 วงเต็มตัวคือ 4คน ร้อง1 กีต้าร์1 เบส 1 กลอง1 ส่งรุ่นประชาชน คิดว่าจะส่งครั้งสุดท้ายแล้ว เลยเล่น3ชิ้น ผลคือ ชนะเลิศ
ส่วนม.6 มีอีก1รายการที่สำคัญมากๆ คือ Hotmusic เป็นรายการที่จัดขึ้นครั้งสุดท้าย แล้ววงผมก็เข้าไปถึงรอบ 10วงสุดท้าย จาก100-200วง ทั่วประเทศ
วงผมเดินมาไกลมากๆ จนมีฝันว่าอยากจะมีค่ายเพลงอยู่ อยากจะมีเพลงเป็นของตัวเอง อยากให้คนฟังเพลงวงเราแล้วเข้าใจการสื่อสารจากเรา ดนตรีที่ผมเล่นมา ประกวดมา ผมได้ทำเพราะผมมีความสุข และเห็นทุกๆ คนมีความสุขกับการฟังเพลงจากวงผม จากวงที่ผมร่วมสร้างมา
จนเมื่อ 2-3ปีที่แล้วเราได้ประกวดรายการที่ใหญ่มากๆ คือ Onori band bettle จาก250-300วง เราชนะเลิศอันดับ1 แล้วหลังจากประกวดนั้นวงก็ประกาศปิดตัววงลงอย่างสวยงาม มีแต่ผมที่ไม่ได้คิดว่ามันสวยงาม.... ดั่งที่ใครคนนึงยากจะหยุดคิดว่าฝันไปหรือป่าว วงที่เราสร้างร่วมกันมา กำลังจะหยุด ตลอด5-6ปี ไม่มีค่าเลยหรอ ? จน ณ เวลานี้ ผมก็ยังไม่เข้าใจ และเพื่อนผมทิ้งผมไปมีวงใหม่กันหมดแล้ว แต่ผมยังคิดถึงรอยยิ้มเดิมๆ ของเพื่อน เชื่อมั้ยตอนนี้ผมไม่มีเพื่อนใหม่ ผมไม่มีวงใหม่ เพราะอะไรหน่ะหรอ เพราะผมเล่นกับใครแบบเป็นวงแบบนี้ไม่ได้ อย่าว่าผมจมปลักเลยนะครับ ได้โปรดอย่าซ้ำเติมผม ผมอยากให้ทุกคนทำความฝันตัวเองให้ได้ ทำมันให้ดี ผมไม่อยากให้ใคร มานั่งร้องไห้ นอนร้องไห้ตอนใกล้จะตายแล้วพูดว่า เสียดายที่ไม่ได้ทำความฝันนั้น....... ถึงแม้เพื่อนไม่ได้นึกถึงผมก็ตาม มือเบสคนนี้จะไม่ลืมความทรงจำที่ดีและเจ็บปวดไปเลย คงอาจจะเป็นเพราะผมไม่เก่งเพื่อนเลยไม่ได้สนใจที่จะเลือกผม 55555บ้าบอจริงๆ ทาเคชิ
.......................ดนตรีคือสิ่งแรกๆ ที่ผมจะคิดเมื่อมีคนถามว่า ! รักอะไร ชอบอะไร อยากจะทำอะไร ดนตรีนี่แหละครับ .................... ผมดีใจที่ได้มีมันอยู่ข้างๆ
..............อย่าให้เหตุผลว่าดนตรีเล่นกับใครก็ได้ ผมสบายใจที่จะเล่นกับใครมากกว่า ผมไม่เปิดรับ เพราะผมไม่มีทางพร้อมอีกเลย ถ้าไม่ใช่เพื่อนผม .......
ตอนนี้เหลือ ดนตรี กับ ความฝัน #ที่ไม่มีเพื่อน........ จบแล้วครับ งดดร่าม่า ไปสร้างความฝันของพวกคุณกันนะครับ ความฝันมันสวยงามที่จะได้ฝัน .....
ผมรักดนตรี ผมรักเพื่อน ผมรักความฝัน (งดดร่าม่า)เน้นให้กำลังใจ และนำไปใช้ในชีวิต
ทุกๆคนคงมีความฝันที่แตกต่างกันไป บางคนอยากมีรถ อยากมีบ้าน อยากดูแลพ่อแม่ อยากปลดนี้ อยากทำอะไรดีๆ อะไรก็ได้ ที่มีความหมาย แต่ ไม่จำเป็นจะต้องมีเงินเข้ามาเกี่ยวเสมอไป จริงมั้ยครับ?
ผมเป็นเด็กคนนึง เด็กที่ไม่ได้มีฐานะรวยอะไร ที่โตมาจากครอบครัวที่ ไม่สมบูรณ์สักเท่าไหร่ คุณพ่อแยกทางกับคุณแม่ คุณพ่อมีภรรยาใหม่ แต่ยังติดต่อช่วยเหลือเรื่องเงินบ้าง ตามหน้าที่ของพ่อที่ดี ผมอยู่กับคุณแม่2คน แม่ผมสู้เพื่อครอบครัว เรียกว่าเราก็ได้ เพราะมีแค่2คน ผมเป็นเด็กดื้อๆ คนนึง ชอบซนเล่นอะไรไปเรื่อยๆ ตามภาษาเด็ก จนพ้นช่วงประถม เข้ามัธยม ......ผมได้พบสิ่งๆ นึงที่เปลี่ยนช่วงเวลาความสุขของผมได้ คือดนตรี ตั้งแต่ม.1 ผมได้เข้าวงโยประจำโรงเรียน #ผมมีความทรงจำกับดนตรีมาตั้งแต่ประถมเพราะอยู่ดุริยางค์ ที่ผมอยากเล่นมากๆ คือสะแน หรือ กลองแตรก นั่นแหละ แต่ดันโดนจับไปลงที่ ทรัมเป็ต แต่ก็เล่นมาตลอด จนขึ้นม.2(พ.ศ.2550) ผมชอบตามไปนั่งดูเพื่อนๆ นั่งเรียนกีตาร์กัน แล้วรู้สึกว่ามันไพเราะ ซะจริงๆ เลยเกิดชอบมันขึ้นมา พอดีตอนนั้นเพื่อนๆ ที่เรียนกีตาร์ ตั้งวงกันแล้วมี3คนคือ กีตาร์2กลอง1ขาดเบส แต่ขาดมือเบส ผมก็ไม่ได้รู้จักหรอก เบสเนี่ย ก็เออออไปว่าได้ๆ เดี๋ยวเล่นให้ แต่ไม่มีเบสนะครับ ได้ใช้เบสตัวแรกคือยืมของเพื่อนมา แต่ไม่นานมันก็มาเอาคืนไปบอกจะไปขาย ผมก็บอกแม่ ด้วยความที่แม่สงสารแล้วเห็นใจ บวกอารมณ์โมโหเพื่อนผม !? ทำไมไม่รู้ 55555 เขาเลยซื้อให้ผม แบบงงๆ ได้มาตัวแรกจำได้คือ ยี่ห้อ dynasty 4สาย สีน้ำเงินเข้ม ดีใจครับดีใจจริงๆ จากนั้นก็ตั้งใจซ้อมและเล่นมากๆ เพลงแรกที่ได้สัมพัสคือ เพลง ภาพลวงตา-เอ็นโดรฟิน ครับ มันสนุกครับ แต่เล่นไม่ได้เรื่อง 55555555ตามภาษาเด็กเห่อๆ ครั้งแรกตราตรึงใจ ตอนนั้นก็เริ่มฝึกไปเรื่อยๆ ไม่ได้เรียนเกี่ยวกับเบสเลยครับ ไม่เลย เรียนรู้เองจากเพื่อน และแกะเพลงเองซะส่วนใหญ่ จนเราเริ่มมีความฝัน เริ่มมีความรู้สึกว่าจะต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อจะมีผลงานบ้าง ก็เริ่มหาที่ประกวดปล่อยของกันหน่อย แรกๆก็ประกวดใน ร.ร.นี่แหละครับ ปีแรกที่ลงก็ได้แชมป์เลย เพราะมีคุณครูคุมดูแล ต่อมาก็เริ่มอยากมีนักร้องเพราะที่ผ่านมามือกีตาร์ร้องตอนม.4ได้เจอเพื่อนคนนึงที่มาเรียนต่อม.ปลาย พอคุยกันกับทางวงก็รับเข้ามา จากนั้น ม.4 ไปประกวดรายการ คาราบาวครับ จำได้ว่า ติด10วงสุดท้ายระดับประเทศ แล้วก็มี รายการแม่กลองมิวสิคอวอร์ด รู้สึกจะไป 3ครั้ง ครั้งแรก ม.5 ตกรอบแรก ด้วยความยังใหม่ ตื่นเวที ครั้งที่2 ม.6ชนะเลิศ รุ่นเยาวชน18ปี 2ครั้งนี้ เป็นการประกวดแบรนด์ใหญ่ คือ Bigband มีเครื่องเป่า จากนั้น ครั้งที่3 ตอนปี.1 วงเต็มตัวคือ 4คน ร้อง1 กีต้าร์1 เบส 1 กลอง1 ส่งรุ่นประชาชน คิดว่าจะส่งครั้งสุดท้ายแล้ว เลยเล่น3ชิ้น ผลคือ ชนะเลิศ
ส่วนม.6 มีอีก1รายการที่สำคัญมากๆ คือ Hotmusic เป็นรายการที่จัดขึ้นครั้งสุดท้าย แล้ววงผมก็เข้าไปถึงรอบ 10วงสุดท้าย จาก100-200วง ทั่วประเทศ
วงผมเดินมาไกลมากๆ จนมีฝันว่าอยากจะมีค่ายเพลงอยู่ อยากจะมีเพลงเป็นของตัวเอง อยากให้คนฟังเพลงวงเราแล้วเข้าใจการสื่อสารจากเรา ดนตรีที่ผมเล่นมา ประกวดมา ผมได้ทำเพราะผมมีความสุข และเห็นทุกๆ คนมีความสุขกับการฟังเพลงจากวงผม จากวงที่ผมร่วมสร้างมา
จนเมื่อ 2-3ปีที่แล้วเราได้ประกวดรายการที่ใหญ่มากๆ คือ Onori band bettle จาก250-300วง เราชนะเลิศอันดับ1 แล้วหลังจากประกวดนั้นวงก็ประกาศปิดตัววงลงอย่างสวยงาม มีแต่ผมที่ไม่ได้คิดว่ามันสวยงาม.... ดั่งที่ใครคนนึงยากจะหยุดคิดว่าฝันไปหรือป่าว วงที่เราสร้างร่วมกันมา กำลังจะหยุด ตลอด5-6ปี ไม่มีค่าเลยหรอ ? จน ณ เวลานี้ ผมก็ยังไม่เข้าใจ และเพื่อนผมทิ้งผมไปมีวงใหม่กันหมดแล้ว แต่ผมยังคิดถึงรอยยิ้มเดิมๆ ของเพื่อน เชื่อมั้ยตอนนี้ผมไม่มีเพื่อนใหม่ ผมไม่มีวงใหม่ เพราะอะไรหน่ะหรอ เพราะผมเล่นกับใครแบบเป็นวงแบบนี้ไม่ได้ อย่าว่าผมจมปลักเลยนะครับ ได้โปรดอย่าซ้ำเติมผม ผมอยากให้ทุกคนทำความฝันตัวเองให้ได้ ทำมันให้ดี ผมไม่อยากให้ใคร มานั่งร้องไห้ นอนร้องไห้ตอนใกล้จะตายแล้วพูดว่า เสียดายที่ไม่ได้ทำความฝันนั้น....... ถึงแม้เพื่อนไม่ได้นึกถึงผมก็ตาม มือเบสคนนี้จะไม่ลืมความทรงจำที่ดีและเจ็บปวดไปเลย คงอาจจะเป็นเพราะผมไม่เก่งเพื่อนเลยไม่ได้สนใจที่จะเลือกผม 55555บ้าบอจริงๆ ทาเคชิ
.......................ดนตรีคือสิ่งแรกๆ ที่ผมจะคิดเมื่อมีคนถามว่า ! รักอะไร ชอบอะไร อยากจะทำอะไร ดนตรีนี่แหละครับ .................... ผมดีใจที่ได้มีมันอยู่ข้างๆ
..............อย่าให้เหตุผลว่าดนตรีเล่นกับใครก็ได้ ผมสบายใจที่จะเล่นกับใครมากกว่า ผมไม่เปิดรับ เพราะผมไม่มีทางพร้อมอีกเลย ถ้าไม่ใช่เพื่อนผม .......
ตอนนี้เหลือ ดนตรี กับ ความฝัน #ที่ไม่มีเพื่อน........ จบแล้วครับ งดดร่าม่า ไปสร้างความฝันของพวกคุณกันนะครับ ความฝันมันสวยงามที่จะได้ฝัน .....