อยากเลิก คำว่าครอบครัว แต่ก็ไม่กล้าตัดสินใจ

เอาตรงตัวเลย ค่ะ คือ อยู่กันสามคน พ่อ แม่ลูก ซึ่งนานวันเข้าก็เริ่มเข้าใจกันน้อยลง เราเองก็รักลูกมาก แต่ไม่ได้รักพ่อของลูกเหมือนเดิม ด้วยเหตุผลหลายอย่าง ทำให้ในความคิด  เค้าไม่ใช่คนที่เรารักหมือนเดิม
เคยพูดกับเค้าตรงๆ เรื่องความรู้สึก แต่ก็พูดตอนดีดี เค้าก็รับฟัง คุยกันดี แต่พอทะเลาะกันทีไรมันเริ่มสะสมๆ จนเราเลือกทีจะต่างคนต่างเงียบ  
ให้เรื่องค่อยๆ หายไป อันนี้คือ  หลังจากที่ทะเลาะกันแรงเสียงดังแล้วเคลีย์กันไม่ลงตัว เค้าเป็นพ่อโอเคร ไม่ได้ดีเด่ อะไรมากแต่รับผิดชอบในหน้าที่ ไม่มีเรื่องมือที่สาม เราเองก็ไม่ได้ดี มีประชดประชัน อยากเอาชนะ ซึ่งก็รู้ตัว หลายครั้งเคยบอกเค้าว่าลองแยกกันอยู่ไหมเผื่ออะไรๆ มันจะดีขึ้น เราจะกลับมาคิดถึงและรัก กันเหมือนเดิม
คำตอบที่ได้ก็คือไม่ ใจตอนนี้ก็ไม่อยากเลิก แค่เวลามีปัญหา ยอมรับ ว่าประชด อีกอย่างหาที่ระบาย ไม่ได้ เพราะคิดตลอด ว่าเป็นเรื่องภายใน บ้าน เดี๋ยวเราเงียบ เสร็จแล้วก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม จนตอนนี้มันเริ่มไม่ไหว เพราะระยะเวลาในการเงียบ เพื่อประชดกันมันนานขึ้นเรื่อยๆ สารภาพไม่อาย  ว่าอยากให้เค้าเข้าใจ ง้อ และ รับฟังโดยไม่ตะคอก คุยกันด้วย ความเข้าใจ ยอมกัน เพราะเป็นครอบครัว ตอนนี้มันชา ไม่หมด
     ต่างคนต่าง อยู่แล้วผลัดกันเลี้ยงลูกน่าจะดีกว่า ดีกว่าที่ต้องมานั่งเสียใจ หรือเราก็ต้องทนให้ความรู้สึกเสียใจ มันหายไปให้หมด ให้มันชากว่านี้
อยากให้เค้าไปมีคนอื่นมากเลย จะได้จบกันแบบมีเหตุผลที่น่าจะฟังขึ้นมากกว่าการดูด้วยความไม่เข้าใจแล้วไม่มีใครยอมใคร
ทั้งๆ เรื่องเหมือนจะมีทางออก
แต่จริงๆทางออกคือเราไม่ใช่คู่กัน ถึงเราจะเคยรักกัน มีลูกด้วยกัน แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เลย