สวัสดีค่าาาาาา บอกก่อนเลยนี่คือกระทู้แรกผิดพลาดประการใดขอโทษด้วยน่ะค่ะ
ตามชื่อกระทู้เลยค่ะ จากผู้หญิงที่เคยเจ้าชู้สุดๆและไม่คิดว่าจะรักใครจริงๆได้ต้องมายอมเพราะคนๆนี้ เคยมีแฟนมาแล้วมากกว่า 10 คน อายุยังน้อยค่ะยังเป็นวัยรุ่นแต่แฟนที่คบนี่แค่คบน่ะค่ะไม่เคยเกินเลยอะไรทั้งนั้น เราไม่ใช่คนสวยหน้าตาบ้านๆแต่เราเป็นคนตลกเฮฮายิ้มง่ายหัวราะง่าย เข้ากับคนอื่นได้ง่ายเลยมีคนมาคุยด้วยเยอะ แฟนที่คบกันมากสุดแค่ 6 เดือนค่ะ น้อยสุดนี่ 3 วันได้ค่ะ คือเป็นคนเบื่อง่ายมากๆยอมรับค่ะว่านิสัยแย่มากๆแต่ถ้าคนเรามันไม่รักก็ไม่รักอ่ะค่ะ เป็นคนไม่ง้อใครไม่ยอมใครด้วย จะขอโทษนี่ยากมากๆ
.......เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อเราอยู่คนเดียวมาเกือบเดือนนี่คือนานสุดๆและเหงามากๆไม่รู้จะทำยังไงเลยคุยกับเพื่อนถามว่ามีใครที่พอจะคุยได้มั้ยแก้เหงาก็ได้ไม่จริงจังก็โอ บังเอิญไปเจอคนนึงที่เป็นเพื่อนโรงเรียนเดียวกันเลยทักไปคุยทุกวันเลยค่ะ ไปอ่อยก็ว่าได้ 55555555
จนเราเริ่มรู้สึกดีด้วยแต่ยังไม่จริงจังอะไรมากเขาเป็นคนหน้าตาธรรมดาเหมือนเรานี่แหละค่ะออกจะหล่อไปนิดนึง 555555 เค้าเป็นคนที่กวน ีน มากแต่อยู่ด้วยแล้วสนุกเฮฮาดีค่ะเราคุยกับเขาทุกวันกลับบ้านมารีบทัก Facebook ไปไม่กลัวเลยค่ะว่าเขาจะรำคาญมั้ย พอคุยไปนานๆรู้สึกว่ามันแปลกๆทำไมเราถึงแคร์เขา ? ทำไมถึงสนใจ ? อยากจะเจอ ? อยากจะรู้ว่าอยู่ไหนทำอะไร ?
ตอนแรกคิดในใจสงสัยใหม่ๆเลยหลงเลยไม่ได้สนใจอะไรมากค่ะ เจอกันที่ รร.ก็ทักกันคุยกันปกติชีวิตแฮปปี้มากๆค่ะ >//< แต่เมื่อถึงเวลาปิดเทอม 2 เดือน ความเบื่อเริ่มเข้ามาค่ะเพราะบ้านเราอยู่ต่างจังหวัดด้วยปิดเทอมเลยต้องกลับไปแล้วไม่ได้เจอเขาเลยได้แค่คุยในเฟสหลังๆเราเลยไม่ค่อยตอบไม่ค่อยสนใจแต่ก็คุยกันตลอดน่ะค่ะอาจจะตอบช้าบ้างแค่นั้นเลยคิดว่าสงสัยไม่ใช่แล้วล้เลยกะว่าจะชิ่งแล้ว
แต่พอเปิดเทอมมาทุกอย่างที่คิดเปลี่ยนค่ะแค่เจอหน้าทุกอย่างกลับมาเป็นปกติแถมรู้สึกมากขึ้นกว่าเดิมเราก็เลยคุยกันต่อไปเรื่อยๆค่ะแต่ก็ยังไม่เป็นแฟนน่ะ เปิดเทอมเดือนพฤษภาคม แต่พอกลางเดือนมิถุนาเราก็เริ่มคุยกับรุ่นน้องคนอื่นค่ะ แถม 2 คนเลยด้วย โดยที่อีกฝ่ายไม่รู้ เราไม่คิดอะไรค่ะรักสนุกแต่ดันไปติดรุ่นน้องมากกว่าเลยบอกกับเขาว่าเราห่างกันเถอะ เรายอมรับค่ะรู้สึกเฟลแรกๆแต่ก็มาแฮปปี้กับรุ่นน้องค่ะคิดว่ายังไงก็ปล่อยแล้วปล่อยเลย คุยกับรุ่นน้องมีความสุขมากๆค่ะเด็กๆใสๆ แต่วันนั้นเราบังเอิญเห็นคนเก่าของเราไปคุยกับ ผญ.คนอื่นความรู้สึกหึงก็เริ่มเข้ามาหงุดหงิดอารมณ์เสีย ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน.....
วันนั้นทั้งวันเงียบไปเลย เลยตามไปเผือกค่ะเลยรู้ว่ารู้จักกันมาจากกีฬาสี เกลียดมากกกกกกกกก !!!!! (ไม่มีสิทธิ)(บอกตัวเองค่ะ
)
เราเลยกลับไปง้อเขาค่ะทำทุกอย่างให้เป็นเหมือนเดิมทำขนมไปง้อซื้ออมยิ้มไปให้พับหัวใจเขียนจดหมาย ทำหมดเลยค่ะ พยายามแรงสูง 5555555
และแล้วก็ได้เขากลับมา ทุกอย่างดูจะแฮปปี้ดีค่ะเราก็เลิกคุยกับเด็กคนนึงไปแต่ยังเหลืออีก 1 ค่ะ เขารู้เลยถามเราว่าจะเอายังไงเราเลยบอกเขาว่าขอเวลาหน่อยได้มั้ยเขาบอกว่าได้เราก็ระบุวันที่กันเรียบร้อยค่ะ แต่มันเกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้นเมื่อเราทะเลาะกันเรื่อง ผญ.ของเขามาถามว่าเขาเป็นอะไรกับเราด้วยความที่กำลังขึ้นอ่ะค่ะเลยคว้าโทรศัพท์มาแล้วตอบว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน !!!!
เขาโกรธเราค่ะแล้วทะเลาะกันใหญ่โตเลย บอกเราว่าไม่เป็นอะไรกันก็ไม่มีสิทธิมาทำแบบนี้น่ะ เราเงียบค่ะแล้วกลับบ้านเลยร้องไห้ไปด้วยด้วยความโง่งี่เง่าของตัวเอง เลยตั้งใจว่าวันพรุ่งนี้จะไปง้อเขาค่ะ ปรากฏว่าตอนเช้าพอเจอเราเขาก็ไม่มองหน้าไม่สนใจเหมือนเราเป็นอากาศเลยค่ะ เราเลยตัดสินใจเดินไปที่กลุ่มเพื่อนเขาบอกว่าขอคุยด้วยหน่อยผู้ชายทั้งโต๊ะเลยค่ะ ใจกล้าหน้าด้านสุดๆ เขาก็เมินไม่สนใจเราเลยบอกว่าขอคุยด้วยหน่อยได้มั้ยไม่คุยจะยืนอยู่ตรงนี้เขาเลยยอมใจเราค่ะ
เราคุยกันแแล้วบอกว่า" ขอโทษกับทุกอย่างทุกเรื่องเราผิดเองเราสัญญาเราจะทำตัวให้ดีกว่านี้จะไม่คุยกับใครจะรักแต่แกแค่คนเดียวขอโอกาศเราอีกสักครั้งเถอะได้โปรด" เราก็ร้องไห้เลยค่ะ เขาดูนิ่งๆเฉยๆแล้วเงียบไป เราพูดทุกอย่างว่าเรารู้แล้วว่าเขาสำคัญกับเราขนาดไหนได้โปรดกลับมาได้มั้ย เขาก็พูดกลับมาว่า "เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมดีกว่ามั้ย" เราเงียบแล้วร้องไห้ออกมาไม่อายใครเลยค่ะเหมือนใจจะสลายเราไม่เคยรู้สึกแบบนี้จากคนที่ไม่เคยง้อใคร ไม่เคยขอโทษ ต้องมาเป็นคนที่ร้องไห้น่าอายแบบนี้
เราเลยตัดสินใจบอกเขาว่า " งั้นก็ได้เราขอโทษน่ะขอให้มีความสุขมากๆล้ะขอบคุณน่ะสำหรับที่ผ่านมา " เราลุกขึ้นยืนแล้วกำลังจะเดินไปค่ะ เขาจับมือเรา เราเลยหันไปแล้วเขาร้องไห้ออกมาค่ะ ....เราตกใจมาก ถามว่าร้องไห้ทำไมเขาเลยบอกว่าเขาทำไม่ได้ เขาขอโทษที่บอกไปแบบนั้น เรานี่ยิ้มแล้วก็หัวเราะเลยค่ะเขาบอกว่ายอมตั้งแต่เดินเข้ามาหาแล้วแค่อยากรู้ว่าจะมาพูดอะไรเรานี่ยิ้มเลยค่ะ ทุกอย่างกลับเป็นปกติแฮปปี้ดีมาก คุยกันต่ออีกประมาณ 2 เดือนค่ะ คืนนึงคุยโทรศัพท์กัน เราเลยบอกว่า " เนี้ยเดี๋ยวเราจะซ้อมเป็นว่าที่แฟนในอนาคตแกก่อนน่ะ " อยู่ดีเขาก็พูดขึ้นมาว่า " ไม่ต้องซ้อมล้ะ " เราก็ถามว่าทำไมล้ะ เขาก็ตอบเราว่า " มาเป็นแฟนกันเลยล้ะกัน " คือเขาเป็นคนที่ไม่หวานไม่โรแมนติกอ่ะค่ะ แต่เราเขินมากเลยตอบตกลง หลังจากเป็นแฟนกันเขาดีกับเรามากๆค่ะ ทำทุกอย่างเสมอต้นเสมอปลายไม่เคยทำให้เราต้องกังวลเรื่องผู้หญิงนี่ไม่มีค่ะเค้าไม่เคยกุ๊กกี๊กกับใคร พอเวลาผู้หญิงทักมาเขาก็ให้เราคุยค่ะบอกกับเราว่า " ไม่อยากให้คุณแฟนไม่สบายใจ " เรานี่ยิ้มเลยค่ะ เขาน่ารักกับเรามากๆเลย
-ล้างเท้าให้เราโดยที่ไม่เคยรังเกียจ
-บังแดดให้เราทั้งๆที่เขาก็ต้องร้อน
-บังฝนให้เราทั้งที่เขาต้องเปียก
-เวลาเรากินปลาจะแกะก้างออกให้
-ไม่เคยรังเกียจเราเวลาเราทำอะไรทุเรศๆออกมา 555555
-ดูแลเราอย่างดีเวลาป่วย
-เราอยากไปไหนกินอะไรพาไปไม่เคยบ่น
-ชอบว่าเราอ้วนแต่ซื้อของให้กินไม่เคยขาด
-เข้ากับครอบครัวเราได้
-เข้ากับเพื่อนได้ดี
ตอนนี้เราคบกันมาปีกว่าแล้วค่ะ ยังไม่รู้ว่าจะไปอีกนานแค่นี้แต่อยากฝากบอกคนที่เป็นแบบเราว่าเวลาเจอคนที่ใช่จริงๆอย่าปล่อยเขาไปน่ะค่ะ ไม่งั้นคุณจะเสียใจไปตลอดชีวิต
ผู้ชายคนนี้คือคนที่ใช่รึเปล่า ?
ตามชื่อกระทู้เลยค่ะ จากผู้หญิงที่เคยเจ้าชู้สุดๆและไม่คิดว่าจะรักใครจริงๆได้ต้องมายอมเพราะคนๆนี้ เคยมีแฟนมาแล้วมากกว่า 10 คน อายุยังน้อยค่ะยังเป็นวัยรุ่นแต่แฟนที่คบนี่แค่คบน่ะค่ะไม่เคยเกินเลยอะไรทั้งนั้น เราไม่ใช่คนสวยหน้าตาบ้านๆแต่เราเป็นคนตลกเฮฮายิ้มง่ายหัวราะง่าย เข้ากับคนอื่นได้ง่ายเลยมีคนมาคุยด้วยเยอะ แฟนที่คบกันมากสุดแค่ 6 เดือนค่ะ น้อยสุดนี่ 3 วันได้ค่ะ คือเป็นคนเบื่อง่ายมากๆยอมรับค่ะว่านิสัยแย่มากๆแต่ถ้าคนเรามันไม่รักก็ไม่รักอ่ะค่ะ เป็นคนไม่ง้อใครไม่ยอมใครด้วย จะขอโทษนี่ยากมากๆ
.......เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อเราอยู่คนเดียวมาเกือบเดือนนี่คือนานสุดๆและเหงามากๆไม่รู้จะทำยังไงเลยคุยกับเพื่อนถามว่ามีใครที่พอจะคุยได้มั้ยแก้เหงาก็ได้ไม่จริงจังก็โอ บังเอิญไปเจอคนนึงที่เป็นเพื่อนโรงเรียนเดียวกันเลยทักไปคุยทุกวันเลยค่ะ ไปอ่อยก็ว่าได้ 55555555
จนเราเริ่มรู้สึกดีด้วยแต่ยังไม่จริงจังอะไรมากเขาเป็นคนหน้าตาธรรมดาเหมือนเรานี่แหละค่ะออกจะหล่อไปนิดนึง 555555 เค้าเป็นคนที่กวน ีน มากแต่อยู่ด้วยแล้วสนุกเฮฮาดีค่ะเราคุยกับเขาทุกวันกลับบ้านมารีบทัก Facebook ไปไม่กลัวเลยค่ะว่าเขาจะรำคาญมั้ย พอคุยไปนานๆรู้สึกว่ามันแปลกๆทำไมเราถึงแคร์เขา ? ทำไมถึงสนใจ ? อยากจะเจอ ? อยากจะรู้ว่าอยู่ไหนทำอะไร ?
ตอนแรกคิดในใจสงสัยใหม่ๆเลยหลงเลยไม่ได้สนใจอะไรมากค่ะ เจอกันที่ รร.ก็ทักกันคุยกันปกติชีวิตแฮปปี้มากๆค่ะ >//< แต่เมื่อถึงเวลาปิดเทอม 2 เดือน ความเบื่อเริ่มเข้ามาค่ะเพราะบ้านเราอยู่ต่างจังหวัดด้วยปิดเทอมเลยต้องกลับไปแล้วไม่ได้เจอเขาเลยได้แค่คุยในเฟสหลังๆเราเลยไม่ค่อยตอบไม่ค่อยสนใจแต่ก็คุยกันตลอดน่ะค่ะอาจจะตอบช้าบ้างแค่นั้นเลยคิดว่าสงสัยไม่ใช่แล้วล้เลยกะว่าจะชิ่งแล้ว
แต่พอเปิดเทอมมาทุกอย่างที่คิดเปลี่ยนค่ะแค่เจอหน้าทุกอย่างกลับมาเป็นปกติแถมรู้สึกมากขึ้นกว่าเดิมเราก็เลยคุยกันต่อไปเรื่อยๆค่ะแต่ก็ยังไม่เป็นแฟนน่ะ เปิดเทอมเดือนพฤษภาคม แต่พอกลางเดือนมิถุนาเราก็เริ่มคุยกับรุ่นน้องคนอื่นค่ะ แถม 2 คนเลยด้วย โดยที่อีกฝ่ายไม่รู้ เราไม่คิดอะไรค่ะรักสนุกแต่ดันไปติดรุ่นน้องมากกว่าเลยบอกกับเขาว่าเราห่างกันเถอะ เรายอมรับค่ะรู้สึกเฟลแรกๆแต่ก็มาแฮปปี้กับรุ่นน้องค่ะคิดว่ายังไงก็ปล่อยแล้วปล่อยเลย คุยกับรุ่นน้องมีความสุขมากๆค่ะเด็กๆใสๆ แต่วันนั้นเราบังเอิญเห็นคนเก่าของเราไปคุยกับ ผญ.คนอื่นความรู้สึกหึงก็เริ่มเข้ามาหงุดหงิดอารมณ์เสีย ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน.....
วันนั้นทั้งวันเงียบไปเลย เลยตามไปเผือกค่ะเลยรู้ว่ารู้จักกันมาจากกีฬาสี เกลียดมากกกกกกกกก !!!!! (ไม่มีสิทธิ)(บอกตัวเองค่ะ
เราเลยกลับไปง้อเขาค่ะทำทุกอย่างให้เป็นเหมือนเดิมทำขนมไปง้อซื้ออมยิ้มไปให้พับหัวใจเขียนจดหมาย ทำหมดเลยค่ะ พยายามแรงสูง 5555555
และแล้วก็ได้เขากลับมา ทุกอย่างดูจะแฮปปี้ดีค่ะเราก็เลิกคุยกับเด็กคนนึงไปแต่ยังเหลืออีก 1 ค่ะ เขารู้เลยถามเราว่าจะเอายังไงเราเลยบอกเขาว่าขอเวลาหน่อยได้มั้ยเขาบอกว่าได้เราก็ระบุวันที่กันเรียบร้อยค่ะ แต่มันเกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้นเมื่อเราทะเลาะกันเรื่อง ผญ.ของเขามาถามว่าเขาเป็นอะไรกับเราด้วยความที่กำลังขึ้นอ่ะค่ะเลยคว้าโทรศัพท์มาแล้วตอบว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน !!!!
เขาโกรธเราค่ะแล้วทะเลาะกันใหญ่โตเลย บอกเราว่าไม่เป็นอะไรกันก็ไม่มีสิทธิมาทำแบบนี้น่ะ เราเงียบค่ะแล้วกลับบ้านเลยร้องไห้ไปด้วยด้วยความโง่งี่เง่าของตัวเอง เลยตั้งใจว่าวันพรุ่งนี้จะไปง้อเขาค่ะ ปรากฏว่าตอนเช้าพอเจอเราเขาก็ไม่มองหน้าไม่สนใจเหมือนเราเป็นอากาศเลยค่ะ เราเลยตัดสินใจเดินไปที่กลุ่มเพื่อนเขาบอกว่าขอคุยด้วยหน่อยผู้ชายทั้งโต๊ะเลยค่ะ ใจกล้าหน้าด้านสุดๆ เขาก็เมินไม่สนใจเราเลยบอกว่าขอคุยด้วยหน่อยได้มั้ยไม่คุยจะยืนอยู่ตรงนี้เขาเลยยอมใจเราค่ะ
เราคุยกันแแล้วบอกว่า" ขอโทษกับทุกอย่างทุกเรื่องเราผิดเองเราสัญญาเราจะทำตัวให้ดีกว่านี้จะไม่คุยกับใครจะรักแต่แกแค่คนเดียวขอโอกาศเราอีกสักครั้งเถอะได้โปรด" เราก็ร้องไห้เลยค่ะ เขาดูนิ่งๆเฉยๆแล้วเงียบไป เราพูดทุกอย่างว่าเรารู้แล้วว่าเขาสำคัญกับเราขนาดไหนได้โปรดกลับมาได้มั้ย เขาก็พูดกลับมาว่า "เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมดีกว่ามั้ย" เราเงียบแล้วร้องไห้ออกมาไม่อายใครเลยค่ะเหมือนใจจะสลายเราไม่เคยรู้สึกแบบนี้จากคนที่ไม่เคยง้อใคร ไม่เคยขอโทษ ต้องมาเป็นคนที่ร้องไห้น่าอายแบบนี้
เราเลยตัดสินใจบอกเขาว่า " งั้นก็ได้เราขอโทษน่ะขอให้มีความสุขมากๆล้ะขอบคุณน่ะสำหรับที่ผ่านมา " เราลุกขึ้นยืนแล้วกำลังจะเดินไปค่ะ เขาจับมือเรา เราเลยหันไปแล้วเขาร้องไห้ออกมาค่ะ ....เราตกใจมาก ถามว่าร้องไห้ทำไมเขาเลยบอกว่าเขาทำไม่ได้ เขาขอโทษที่บอกไปแบบนั้น เรานี่ยิ้มแล้วก็หัวเราะเลยค่ะเขาบอกว่ายอมตั้งแต่เดินเข้ามาหาแล้วแค่อยากรู้ว่าจะมาพูดอะไรเรานี่ยิ้มเลยค่ะ ทุกอย่างกลับเป็นปกติแฮปปี้ดีมาก คุยกันต่ออีกประมาณ 2 เดือนค่ะ คืนนึงคุยโทรศัพท์กัน เราเลยบอกว่า " เนี้ยเดี๋ยวเราจะซ้อมเป็นว่าที่แฟนในอนาคตแกก่อนน่ะ " อยู่ดีเขาก็พูดขึ้นมาว่า " ไม่ต้องซ้อมล้ะ " เราก็ถามว่าทำไมล้ะ เขาก็ตอบเราว่า " มาเป็นแฟนกันเลยล้ะกัน " คือเขาเป็นคนที่ไม่หวานไม่โรแมนติกอ่ะค่ะ แต่เราเขินมากเลยตอบตกลง หลังจากเป็นแฟนกันเขาดีกับเรามากๆค่ะ ทำทุกอย่างเสมอต้นเสมอปลายไม่เคยทำให้เราต้องกังวลเรื่องผู้หญิงนี่ไม่มีค่ะเค้าไม่เคยกุ๊กกี๊กกับใคร พอเวลาผู้หญิงทักมาเขาก็ให้เราคุยค่ะบอกกับเราว่า " ไม่อยากให้คุณแฟนไม่สบายใจ " เรานี่ยิ้มเลยค่ะ เขาน่ารักกับเรามากๆเลย
-ล้างเท้าให้เราโดยที่ไม่เคยรังเกียจ
-บังแดดให้เราทั้งๆที่เขาก็ต้องร้อน
-บังฝนให้เราทั้งที่เขาต้องเปียก
-เวลาเรากินปลาจะแกะก้างออกให้
-ไม่เคยรังเกียจเราเวลาเราทำอะไรทุเรศๆออกมา 555555
-ดูแลเราอย่างดีเวลาป่วย
-เราอยากไปไหนกินอะไรพาไปไม่เคยบ่น
-ชอบว่าเราอ้วนแต่ซื้อของให้กินไม่เคยขาด
-เข้ากับครอบครัวเราได้
-เข้ากับเพื่อนได้ดี
ตอนนี้เราคบกันมาปีกว่าแล้วค่ะ ยังไม่รู้ว่าจะไปอีกนานแค่นี้แต่อยากฝากบอกคนที่เป็นแบบเราว่าเวลาเจอคนที่ใช่จริงๆอย่าปล่อยเขาไปน่ะค่ะ ไม่งั้นคุณจะเสียใจไปตลอดชีวิต