เรื่อง...
คือ ที่บ้านเป็นคนที่มีสัมผัสทุกคน(มันเป็นพรสวรรค์หรือไงนะ55+) ตั้งปู่ย่า พ่อแม่ ป้าน้าลุง ลุงน้ามีร่างทรงกันหมด(แล้วแต่คนเชื่อ) เราเหมือนจะได้ผลพลอยคือเราไม่ได้มีร่างทรงแบบนั้นหรอก แต่ชอบเห็นอะไรแบบที่คนอื่นเขาไม่เห็นกัน จะมีลางสังหรณ์เป็นของตัวเอง สัมผัสได้ทุกอย่างยิ่งที่ไหนมีก็จะแบบรุ้เลยแต่ไม่ใช่แบบขนหัวลุกอะไรแบบนั้นนะ ลุงเคยที่บ้านบอกว่าให้นั่งสมาธิเยอะจะเจออะไรมากกว่านี้แต่เราลองนั่งดูแล้วไม่สำเร็จจะต้องเป็นทุกที่เลยแบบนั่งไป 10 นาทีของต้องหล่นเอง หรือไม่เสียงอะไรดังขึ้นมาเฉยๆ เลยไม่เคยจะนั่งเลยระแวง แหะๆ เข้าเรื่องเลยคือ....
................."มันเป็นช่วงที่ดวงเราตกมากคือเราช่วงอายุ 15-16 เป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อเราทำตัวไม่น่ารักเลย แล้วก็มาพร้อมกับสิ่งที่มันมองไม่เห็นตลอดเลยช่วงนั้น แล้วช่วงนั้นมันเป็นช่วงที่ลางสังหรณ์เราแม่นมาก เมื่อก่อนตอนนั้นอ่ะเราพักอาศัยอยู่กับปู่ อาเราแล้วก็อาสะใภ้บังเอิญคือของพวกนี้จะต้องมาเจอกันเรารับรู้สัมผัสอะไรได้เหมือนกับอาสะใภ้เราเลยน้องเราลูกของอาก็มี มีกุมารเป็นของตัวเองของพวกนี้แล้วแต่ความเชื่อคนแต่บ้านเราไม่ได้งมจนโงไม่ขึ้นรู้ว่ามีไม่ลบหลู่ เราได้ยินอะไรในบ้านเราคิดในแง่บวกไปในทางความเป็นจริงตลอดแบบเช่น ประตูเปิดเองในเวลาที่เราอยู่บ้านคนเดียว เราคิดว่ามันเป็นลมเป็นแมวบางที่มีสียงคนเดินในบ้านเพราะบ้านเป็นบ้านไม้เวลาเดินมันมีเสียงอยู่แล้วเพราะบ้านก็ไม่ได้ใหม่อะไรเราคิดแง่บวกคือ ลมพัดหรือเราขยับตัวในห้องแรงเกินไปหรือป่าว บ้านเราเป็นลักษณะ ยกพื้นขึ้นแต่ยกเป็นพื้นขันบรรไดคือ จะยกสูงแบบมีใต้ถุนบ้าน แล้วก็ต่ำลงมาอีก แล้วก็ต่ำมาอีกแบบที่คนมุดเข้าไม่ได้ถ้าจะเข้าก็ต้องงอครึ่งตัวเลยอ่ะ แล้วบ้านอยู่ติดคลอด ทางเข้าบ้านจะอยู่คนละทางกับหน้าบ้าน หน้าบ้านฝั่งที่เป็นระเบียงหน้าบ้านจะเป็นคลอง บ้านเรามีบันได 2 ที่ บันไดสูงจะอยู่ทางฝั่งที่บ้านยกสูงมีใต้ถุน แล้วก้บันไดเล็กฝั่งระเบียงหน้าบ้าน ในบ้านเราจะเป็นสูงไปตามลำดับอ่ะ เมื่อก่อนย่ายังมีชีวิตอยู่ตามประสาคนแกชอบเดินลงพื้นต่างระดับแบบเอามือชันเข่าลง เสียงจะดังตึงเพราะพื้นสูงอยู่สำหรับคนแก่ แต่ตอนนี้ย่าเสียไปแล้วแต่ยังมีเสียงแบบนี้อยู่ประจำ 555+ ขำคนในบ้านก็คิดในแง่ดีเป็นเรื่องปกติไปแล้ว แล้วก็มีเรื่องเข้ามาคือพ่อเราจะย้ายออกไปอยู่ที่ใหม่เราต้องย้ายไปด้วย มีคืนนึงก่อนย้ายออกอาทิตย์นึง เราดเป็นคนนอนดึกอยู่ดูซีรีส์เล่นโทรสัพท์คุยกับเพื่อนกว่าจะนอนตี 2 กว่าเกือบ 3 ตาก็จะปิดล่ะ พอปิดโทรทัศน์ปุป ...... ปัง!!!!!!!...... เรากระเด้งตัวลุกนั่งบนที่นอนทันที เราตกใจเสียงอะไรนึกในใจพอเสียงแรกมา เสียงต่อมาก็ตามมาติดๆมันไม่เหมือนเสียงแรกแล้วแต่เสียงมันเหมือนคนตระกายผนังห้องอ่ะ แต่เป็นผนังไม้อ่ะ คือเราเริ่มจิตตก เอาใหม่เปิดทีวีใหม่เราคิดว่าจะกลบเสียงได้แต่ป่าวเลยพอเปิดทีวีปุปเสียงหายสนิท ตอนแรกไม่คิดมาคงเป็นแมวพอเสียงมันเงียบไปแล้วเราเลยโล่งใจปิดทีวีนอนใหม่... พอปิดปุป มันมาอีกแล้วเสียงมันอีกแล้วมันมีเสียงแค่เฉพาะรอบห้องเราเท่านั้นเราสังเกตุผนังรอบห้องเรามันสั่นสะเทือนแรงทาก เริ่มสติแตกนึกในใจอีกว่าเสียงดังกว่าเราเปิดเพลงอีกทำไมไม่มีใครลุกมาดูมาด่ามาถามว่ะ เอาเราลองเปิดทีวีใหม่ เปิดปุปเสียงหายไปเหมือนเดิม พอเสียงหายปิดทีวีคคราวนี้ขึ้นหลังคาบ้านด้วย (ปล.บ้านเราไม่มีฝาหลังคา) น้ำตานี้ไหลเลย กลัวก็กลัวง่วงก็ง่วง ไปดูเวลาตี 3 กว่าแล้ว ตัดสินใจยอมโดนด่าเปิดทีวีนอนมันเลย จนเช้าเลยจ้าาาาาาาา ....... พอเช้าปุปรับชะตากรรมโดนปู่ด่าก็เลยบอกไปว่าเมื่อคืนมีใครได้ยินเสียงอะไรมั้ยดังมากเลยนะทำไมไม่มีใครตื่นมาดู ถามปู่ถามอาสองคน อาสะใภ้บอกว่าได้ยินเหมือนกันเราก็เหมือนหน้าตามีประกายไม่ใช่อย่างที่คิด แต่ป่าวเลยอาสะใภ้บอกว่าได้ยินตอนที่เรายังไม่ได้ปิดไฟนอนเลยประมาณเที่ยงคืนได้ เรางง?มากตอนนั้นทุกอย่างเงียบมากสำหรับเรามีแต่เสียงคุยโทรศัพท์กับทีวีที่เปิดไว้เพราะทุกคนแยกย้ายเข้าห้องไปแล้ว ปู่นั่งหัวเราะเรานี้หน้าซีดยังกะไก่ต้ม ไปเล่าให้พ่อแม่ฟังเขาบอกให้เราหัดไปทำบุญบ้าง พอตกกลางคืนของวันนั้นเราลุ้นแทบตายว่าจะมีไรเกิดขึ้นมั้ยดีที่มันไม่มี พอผ่านพ้นถึงวันที่ต้องย้ายออกล่ะ ไปถามลุง ลุงบอกว่าเป็นกุมารเก่าของยย่าที่เขาอยู่ในบ้านตระกายผนังเล่นกันส่งท้ายให้ นึกในใจว่าเราควรดีใจมั้ย พอหลังจากเราออกมาก็ไม่มีใครอยู่อาสะใภ้มาเล่าให้ฟังว่าพวกกุมารมาอยู่กันแทนเพราะของในห้องย้ายบ่อยหล่นบ่อยจะว่าแมวก้ไม่ใช่เพราะห้องปิดไว้แล้วแมวอยู่กับอา เวลากับไปทีไม่อยากจะเข้าไปเลย .........
....... ยังมีอีกหลายเรื่องเลย......... แต่เรื่องของเราคงไม่น่ากลัวเหมือนคนอื่นที่เขาเจอ .... ไว้จะมาเขียนเก็บไว้อีกกก
ขอแชร์ประสบการณ์(หลอน)บ้าง !!
คือ ที่บ้านเป็นคนที่มีสัมผัสทุกคน(มันเป็นพรสวรรค์หรือไงนะ55+) ตั้งปู่ย่า พ่อแม่ ป้าน้าลุง ลุงน้ามีร่างทรงกันหมด(แล้วแต่คนเชื่อ) เราเหมือนจะได้ผลพลอยคือเราไม่ได้มีร่างทรงแบบนั้นหรอก แต่ชอบเห็นอะไรแบบที่คนอื่นเขาไม่เห็นกัน จะมีลางสังหรณ์เป็นของตัวเอง สัมผัสได้ทุกอย่างยิ่งที่ไหนมีก็จะแบบรุ้เลยแต่ไม่ใช่แบบขนหัวลุกอะไรแบบนั้นนะ ลุงเคยที่บ้านบอกว่าให้นั่งสมาธิเยอะจะเจออะไรมากกว่านี้แต่เราลองนั่งดูแล้วไม่สำเร็จจะต้องเป็นทุกที่เลยแบบนั่งไป 10 นาทีของต้องหล่นเอง หรือไม่เสียงอะไรดังขึ้นมาเฉยๆ เลยไม่เคยจะนั่งเลยระแวง แหะๆ เข้าเรื่องเลยคือ....
................."มันเป็นช่วงที่ดวงเราตกมากคือเราช่วงอายุ 15-16 เป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อเราทำตัวไม่น่ารักเลย แล้วก็มาพร้อมกับสิ่งที่มันมองไม่เห็นตลอดเลยช่วงนั้น แล้วช่วงนั้นมันเป็นช่วงที่ลางสังหรณ์เราแม่นมาก เมื่อก่อนตอนนั้นอ่ะเราพักอาศัยอยู่กับปู่ อาเราแล้วก็อาสะใภ้บังเอิญคือของพวกนี้จะต้องมาเจอกันเรารับรู้สัมผัสอะไรได้เหมือนกับอาสะใภ้เราเลยน้องเราลูกของอาก็มี มีกุมารเป็นของตัวเองของพวกนี้แล้วแต่ความเชื่อคนแต่บ้านเราไม่ได้งมจนโงไม่ขึ้นรู้ว่ามีไม่ลบหลู่ เราได้ยินอะไรในบ้านเราคิดในแง่บวกไปในทางความเป็นจริงตลอดแบบเช่น ประตูเปิดเองในเวลาที่เราอยู่บ้านคนเดียว เราคิดว่ามันเป็นลมเป็นแมวบางที่มีสียงคนเดินในบ้านเพราะบ้านเป็นบ้านไม้เวลาเดินมันมีเสียงอยู่แล้วเพราะบ้านก็ไม่ได้ใหม่อะไรเราคิดแง่บวกคือ ลมพัดหรือเราขยับตัวในห้องแรงเกินไปหรือป่าว บ้านเราเป็นลักษณะ ยกพื้นขึ้นแต่ยกเป็นพื้นขันบรรไดคือ จะยกสูงแบบมีใต้ถุนบ้าน แล้วก็ต่ำลงมาอีก แล้วก็ต่ำมาอีกแบบที่คนมุดเข้าไม่ได้ถ้าจะเข้าก็ต้องงอครึ่งตัวเลยอ่ะ แล้วบ้านอยู่ติดคลอด ทางเข้าบ้านจะอยู่คนละทางกับหน้าบ้าน หน้าบ้านฝั่งที่เป็นระเบียงหน้าบ้านจะเป็นคลอง บ้านเรามีบันได 2 ที่ บันไดสูงจะอยู่ทางฝั่งที่บ้านยกสูงมีใต้ถุน แล้วก้บันไดเล็กฝั่งระเบียงหน้าบ้าน ในบ้านเราจะเป็นสูงไปตามลำดับอ่ะ เมื่อก่อนย่ายังมีชีวิตอยู่ตามประสาคนแกชอบเดินลงพื้นต่างระดับแบบเอามือชันเข่าลง เสียงจะดังตึงเพราะพื้นสูงอยู่สำหรับคนแก่ แต่ตอนนี้ย่าเสียไปแล้วแต่ยังมีเสียงแบบนี้อยู่ประจำ 555+ ขำคนในบ้านก็คิดในแง่ดีเป็นเรื่องปกติไปแล้ว แล้วก็มีเรื่องเข้ามาคือพ่อเราจะย้ายออกไปอยู่ที่ใหม่เราต้องย้ายไปด้วย มีคืนนึงก่อนย้ายออกอาทิตย์นึง เราดเป็นคนนอนดึกอยู่ดูซีรีส์เล่นโทรสัพท์คุยกับเพื่อนกว่าจะนอนตี 2 กว่าเกือบ 3 ตาก็จะปิดล่ะ พอปิดโทรทัศน์ปุป ...... ปัง!!!!!!!...... เรากระเด้งตัวลุกนั่งบนที่นอนทันที เราตกใจเสียงอะไรนึกในใจพอเสียงแรกมา เสียงต่อมาก็ตามมาติดๆมันไม่เหมือนเสียงแรกแล้วแต่เสียงมันเหมือนคนตระกายผนังห้องอ่ะ แต่เป็นผนังไม้อ่ะ คือเราเริ่มจิตตก เอาใหม่เปิดทีวีใหม่เราคิดว่าจะกลบเสียงได้แต่ป่าวเลยพอเปิดทีวีปุปเสียงหายสนิท ตอนแรกไม่คิดมาคงเป็นแมวพอเสียงมันเงียบไปแล้วเราเลยโล่งใจปิดทีวีนอนใหม่... พอปิดปุป มันมาอีกแล้วเสียงมันอีกแล้วมันมีเสียงแค่เฉพาะรอบห้องเราเท่านั้นเราสังเกตุผนังรอบห้องเรามันสั่นสะเทือนแรงทาก เริ่มสติแตกนึกในใจอีกว่าเสียงดังกว่าเราเปิดเพลงอีกทำไมไม่มีใครลุกมาดูมาด่ามาถามว่ะ เอาเราลองเปิดทีวีใหม่ เปิดปุปเสียงหายไปเหมือนเดิม พอเสียงหายปิดทีวีคคราวนี้ขึ้นหลังคาบ้านด้วย (ปล.บ้านเราไม่มีฝาหลังคา) น้ำตานี้ไหลเลย กลัวก็กลัวง่วงก็ง่วง ไปดูเวลาตี 3 กว่าแล้ว ตัดสินใจยอมโดนด่าเปิดทีวีนอนมันเลย จนเช้าเลยจ้าาาาาาาา ....... พอเช้าปุปรับชะตากรรมโดนปู่ด่าก็เลยบอกไปว่าเมื่อคืนมีใครได้ยินเสียงอะไรมั้ยดังมากเลยนะทำไมไม่มีใครตื่นมาดู ถามปู่ถามอาสองคน อาสะใภ้บอกว่าได้ยินเหมือนกันเราก็เหมือนหน้าตามีประกายไม่ใช่อย่างที่คิด แต่ป่าวเลยอาสะใภ้บอกว่าได้ยินตอนที่เรายังไม่ได้ปิดไฟนอนเลยประมาณเที่ยงคืนได้ เรางง?มากตอนนั้นทุกอย่างเงียบมากสำหรับเรามีแต่เสียงคุยโทรศัพท์กับทีวีที่เปิดไว้เพราะทุกคนแยกย้ายเข้าห้องไปแล้ว ปู่นั่งหัวเราะเรานี้หน้าซีดยังกะไก่ต้ม ไปเล่าให้พ่อแม่ฟังเขาบอกให้เราหัดไปทำบุญบ้าง พอตกกลางคืนของวันนั้นเราลุ้นแทบตายว่าจะมีไรเกิดขึ้นมั้ยดีที่มันไม่มี พอผ่านพ้นถึงวันที่ต้องย้ายออกล่ะ ไปถามลุง ลุงบอกว่าเป็นกุมารเก่าของยย่าที่เขาอยู่ในบ้านตระกายผนังเล่นกันส่งท้ายให้ นึกในใจว่าเราควรดีใจมั้ย พอหลังจากเราออกมาก็ไม่มีใครอยู่อาสะใภ้มาเล่าให้ฟังว่าพวกกุมารมาอยู่กันแทนเพราะของในห้องย้ายบ่อยหล่นบ่อยจะว่าแมวก้ไม่ใช่เพราะห้องปิดไว้แล้วแมวอยู่กับอา เวลากับไปทีไม่อยากจะเข้าไปเลย .........
....... ยังมีอีกหลายเรื่องเลย......... แต่เรื่องของเราคงไม่น่ากลัวเหมือนคนอื่นที่เขาเจอ .... ไว้จะมาเขียนเก็บไว้อีกกก