เขียนไม่เป็นเหมือนกันกระทู้อ่ะ.... อยากระบายเบื่อมากในชีวิตมีแต่ปัญหา...
....เรื่องมันมีอยู่ว่า "เราเป็นคนแรงผู้ใหญ่เลยไม่ชอบ เพราะทำไรไม่แคร์ใคร" เรามีตัวน้อยมาเพิ่มหลังจากคบกับพี่คนนึง ตอนแรกเราแอบคบกันพ่อแม่ไม่รู้ แต่มีวันนึงเราทะเลาะกันแรงเลยโมโหตัดสินใจบอกพ่อกับแม่ไป เลยให้พี่เขามาคุย พ่อเราว่าให้ไปพาผู้ใหย่มาจัดการคุยอะไรกันให้เรียบร้อย สรุปผู้ใหญ่ทางนั้นเค้าไม่รับรู้ให้จัดการเอาเอง .... พ่อแม่เราจุกพูดไรไม่ออกเพราะขนาดไหนมันใหญ่ขึ้นทุกวัน ตอนนี้เราอยู่กับพี่เค้าอยู่แต่พอถึงกำหนดแล้วเราต้องแยกอยู่แล้วแหละ เรานั่งนึกใจโอเคไม่เป็นไรทางผู้ใหญ่ไม่รับไม่เป็นไรโอเคพี่เค้ายังรับ แต่ปัญหาไม่จบทางนั้นกับไปประกาศให้คนอื่นรู้อีกว่าม่มีวันรับเราเข้าบ้านแบบนี้แบบนั้น คือเราไม่เข้าใจไม่รับก็ไม่รับไปดิแต่ต้องเอาไปพูดหรอ ที่เอามาระบายในพันทิปไม่อายหรอกเพราะมันคือปัญหาที่เราก่อไว้แต่ทำให้รู้ว่ามีคนแบบนี้อยู่จริง เราโดนเหยียบให้ตกต่ำเลยจริง เป็นคนที่เห็นแก่ตัวเกินไปหรือป่าว เขาคงภูมิใจมากเลยเราสงสารพ่อแม่เราจับใจ พ่อกับแม่ได้แต่บอกว่าให้เราอยู่เฉยๆไปหรือถ้าทำใจได้ก็แยกกันไปเถอะ ใครอยากทำอะไรทำไปปล่อยเค้า เราพยามบอกกับพี่เค้าว่าเราทุกข์มากเค้าก็ปลอบใจเราว่าใครไม่รับแต่เค้าพร้อมรับทุกอย่างยังไงเค้าก้ไม่ทิ้งเราก็ฟังมันสบายใจขึ้นมานิด แต่ก็แค่นิดเดียวเท่านั้นแหละ ทุกวันนี้ก็อยู่ด้วยกันแต่ที่มันแย่คือทางบ้านเค้าไม่รับเราไม่ว่าแต่พ่อเค้ามาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นพ่อเราก็ยิ่งโมโหเข้าไปอีกน้องสาวเค้าก้ร้ายมากเพราะเรากับน้องเค้าไม่ถูกกันแต่แรกเริ่มที่คบกับพี่เค้า เจอแม่เราที่ไหนต้องเป็นมองจิกมองกัด มองตั้งแต่หัวจรดเท้า เราไม่ชอบมากด่ามันทุกอย่างเราก็ได้แต่ด่าแหละ มันเคยบอกว่ามันเจอเราที่ไหนมันจะมาด่าเราเราก็ไม่ได้กลัว เราเคยด่ากันลอยๆในเฟสแต่เราเลือกจบที่บล๊อดมันไปเพราะตอนนั้นคิดว่ามันคือคนในครอบครัวเค้าทุกวันนี้พวกแอบจิกแอบกัดลับหลังตลอดเราก็บอกว่าเราไม่เข้าว่าเราไปทำอะไรให้ เพราะเราไม่ได้ไปทำให้พี่เขาเลิกกับเมียเค้านะ พี่เค้าเลิกกันไปเกือบปี เพิ่งจะมาเจอเราไม่นานเอง เค้ามีลูกแล้ว เราไม่ซีเรียสแต่เรากังวลว่าเด้กมันไม่ชอบเรา(เป็นเรื่องปกติที่ไม่ชอบแม่เลี้ยง) พอใกล้กำหนดว่าเราก็เครียดเข้าไปอีก บางทีเราคิดฆ่าตัวตายวันหลายรอบเราเคลียดมากแม่เราก็ไม่พุดอะไรกลัวเราเครียดจัดยอมทำตามใจเราทุกอย่างเพราะไม่ให้เรากดดันมากไปกว่านี้เขาเลยยอม มาอะไรกับเรา เราไม่ว่าเลยแต่พ่อแม่เราไม่รู้เรื่องทั้งที่เราไม่เคยไปว่าพ่อแม่เค้าตั้งแต่แรกเราไม่เคยด่าลับหลังไม่เคยไปมองจิกพวกเขา พ่อแม่เราโดนเราเริ่มยอมไม่ได้ โดยเฉพราะน้องเค้า เราก็เจอหน้านะแต่ไม่มีอาการเหมือนที่แม่เจอ ตอนนี้ทุกคนมองเรายี้มาก คือเรานึกในใจเราไม่ได้ไปแย่งมานะ ถ้าเรารู้ว่าเค้าไม่ได้เลิกกันเราไม่ไปยุ่งหรอกเราถามพี่เค้าเพื่อความแน่ใจแล้วโอเคก็จบประเด็นไป คนกลับมองว่าเราไปแย่งเค้ามาเราไม่รู้ว่าลับหลังใครพูดยังไงแต่รู้สึกว่าตัวเองเหมือนไม่มีที่ยืนเลยจากคนที่เคยรู้จักเคยคุยกับเรากลับยี้เราไปหมดเพราะแค่ว่าเขารู้จักกันเรางง? ว่าอ่อเหมารวมเป็นพวกกันไปหมดเลยหรอ ทุกวันนี้ไปไหนมาไหนเหมือนตัวอะไรสักอย่าง คือมองหน้าใครยิ้มให้เขาไม่เต็มที่นึกถึงพ่อแม่เลย ..........
......................... เอาไว้จะมาระบายใหม่.......
ทุกข์ใจหาทางออกไม่เจอ.....
....เรื่องมันมีอยู่ว่า "เราเป็นคนแรงผู้ใหญ่เลยไม่ชอบ เพราะทำไรไม่แคร์ใคร" เรามีตัวน้อยมาเพิ่มหลังจากคบกับพี่คนนึง ตอนแรกเราแอบคบกันพ่อแม่ไม่รู้ แต่มีวันนึงเราทะเลาะกันแรงเลยโมโหตัดสินใจบอกพ่อกับแม่ไป เลยให้พี่เขามาคุย พ่อเราว่าให้ไปพาผู้ใหย่มาจัดการคุยอะไรกันให้เรียบร้อย สรุปผู้ใหญ่ทางนั้นเค้าไม่รับรู้ให้จัดการเอาเอง .... พ่อแม่เราจุกพูดไรไม่ออกเพราะขนาดไหนมันใหญ่ขึ้นทุกวัน ตอนนี้เราอยู่กับพี่เค้าอยู่แต่พอถึงกำหนดแล้วเราต้องแยกอยู่แล้วแหละ เรานั่งนึกใจโอเคไม่เป็นไรทางผู้ใหญ่ไม่รับไม่เป็นไรโอเคพี่เค้ายังรับ แต่ปัญหาไม่จบทางนั้นกับไปประกาศให้คนอื่นรู้อีกว่าม่มีวันรับเราเข้าบ้านแบบนี้แบบนั้น คือเราไม่เข้าใจไม่รับก็ไม่รับไปดิแต่ต้องเอาไปพูดหรอ ที่เอามาระบายในพันทิปไม่อายหรอกเพราะมันคือปัญหาที่เราก่อไว้แต่ทำให้รู้ว่ามีคนแบบนี้อยู่จริง เราโดนเหยียบให้ตกต่ำเลยจริง เป็นคนที่เห็นแก่ตัวเกินไปหรือป่าว เขาคงภูมิใจมากเลยเราสงสารพ่อแม่เราจับใจ พ่อกับแม่ได้แต่บอกว่าให้เราอยู่เฉยๆไปหรือถ้าทำใจได้ก็แยกกันไปเถอะ ใครอยากทำอะไรทำไปปล่อยเค้า เราพยามบอกกับพี่เค้าว่าเราทุกข์มากเค้าก็ปลอบใจเราว่าใครไม่รับแต่เค้าพร้อมรับทุกอย่างยังไงเค้าก้ไม่ทิ้งเราก็ฟังมันสบายใจขึ้นมานิด แต่ก็แค่นิดเดียวเท่านั้นแหละ ทุกวันนี้ก็อยู่ด้วยกันแต่ที่มันแย่คือทางบ้านเค้าไม่รับเราไม่ว่าแต่พ่อเค้ามาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นพ่อเราก็ยิ่งโมโหเข้าไปอีกน้องสาวเค้าก้ร้ายมากเพราะเรากับน้องเค้าไม่ถูกกันแต่แรกเริ่มที่คบกับพี่เค้า เจอแม่เราที่ไหนต้องเป็นมองจิกมองกัด มองตั้งแต่หัวจรดเท้า เราไม่ชอบมากด่ามันทุกอย่างเราก็ได้แต่ด่าแหละ มันเคยบอกว่ามันเจอเราที่ไหนมันจะมาด่าเราเราก็ไม่ได้กลัว เราเคยด่ากันลอยๆในเฟสแต่เราเลือกจบที่บล๊อดมันไปเพราะตอนนั้นคิดว่ามันคือคนในครอบครัวเค้าทุกวันนี้พวกแอบจิกแอบกัดลับหลังตลอดเราก็บอกว่าเราไม่เข้าว่าเราไปทำอะไรให้ เพราะเราไม่ได้ไปทำให้พี่เขาเลิกกับเมียเค้านะ พี่เค้าเลิกกันไปเกือบปี เพิ่งจะมาเจอเราไม่นานเอง เค้ามีลูกแล้ว เราไม่ซีเรียสแต่เรากังวลว่าเด้กมันไม่ชอบเรา(เป็นเรื่องปกติที่ไม่ชอบแม่เลี้ยง) พอใกล้กำหนดว่าเราก็เครียดเข้าไปอีก บางทีเราคิดฆ่าตัวตายวันหลายรอบเราเคลียดมากแม่เราก็ไม่พุดอะไรกลัวเราเครียดจัดยอมทำตามใจเราทุกอย่างเพราะไม่ให้เรากดดันมากไปกว่านี้เขาเลยยอม มาอะไรกับเรา เราไม่ว่าเลยแต่พ่อแม่เราไม่รู้เรื่องทั้งที่เราไม่เคยไปว่าพ่อแม่เค้าตั้งแต่แรกเราไม่เคยด่าลับหลังไม่เคยไปมองจิกพวกเขา พ่อแม่เราโดนเราเริ่มยอมไม่ได้ โดยเฉพราะน้องเค้า เราก็เจอหน้านะแต่ไม่มีอาการเหมือนที่แม่เจอ ตอนนี้ทุกคนมองเรายี้มาก คือเรานึกในใจเราไม่ได้ไปแย่งมานะ ถ้าเรารู้ว่าเค้าไม่ได้เลิกกันเราไม่ไปยุ่งหรอกเราถามพี่เค้าเพื่อความแน่ใจแล้วโอเคก็จบประเด็นไป คนกลับมองว่าเราไปแย่งเค้ามาเราไม่รู้ว่าลับหลังใครพูดยังไงแต่รู้สึกว่าตัวเองเหมือนไม่มีที่ยืนเลยจากคนที่เคยรู้จักเคยคุยกับเรากลับยี้เราไปหมดเพราะแค่ว่าเขารู้จักกันเรางง? ว่าอ่อเหมารวมเป็นพวกกันไปหมดเลยหรอ ทุกวันนี้ไปไหนมาไหนเหมือนตัวอะไรสักอย่าง คือมองหน้าใครยิ้มให้เขาไม่เต็มที่นึกถึงพ่อแม่เลย ..........
......................... เอาไว้จะมาระบายใหม่.......