สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเรา เรายืมลอคอินพี่มานะคะ เราสมัครแล้วแต่ติดตรงยืนยันเอกสาร เรื่องอาจจะยาวหน่อย แต่อยากให้อ่านกันนะคะ

เหตุการณ์ที่เราเจอมาเมื่อวานอยากจะเล่าประสบการณ์และเตือนทุกๆคนนะคะ ว่าอย่าประมาท อย่าเชื่ออะไรง่ายๆ  และตั้งสติให้ดีๆ



เหตุการณ์เกิดขึ้นวันที่ 29 พฤษภาคม 2558  เวลาประมาณสามทุ่มนิดๆ



เย็นวันนี้หลังเลิกงานเราไปกินข้าวและซื้อของกับเพื่อนตามปกติของช่วงสิ้นเดือน และตอนกลับเราต้องต่อวินมอเตอร์ไซด์กลับ ซึ่งวันนี้ก็เช่นกัน
หลังจากซื้อของใช้เสร็จเวลาประมาณสามทุ่มนิดๆเราและเพื่อนไปต่อคิวรอวินอยู่ บริเวณทางออกลาดพร้าวซอย 4 ของ  MRT พหลโยธิน ปกติเพื่อนจะให้เราไปก่อนและรอขึ้นคันถัดไป แต่วันนี้เพื่อนเราไปก่อนและเป็นเรายืนรอคันถัดไป



ระหว่างที่เราและคนอื่นๆยืนรอคิววินตามปกติอยู่นั้นก็มีผู้ชายขี่มอเตอร์ไซด์คันหนึ่งมาจอดตรงที่จอดรับผู้โดยสาร และพูดว่า

"ครับ" พร้อมกับพยักหน้า ซึ่งปกติวินจะทำแบบนี้เพื่อเป็นสัญญาณบอกว่าคิวถัดไปเชิญครับ

เราจึงเดินไปและบอกว่า "ไปที่ ##### ค่ะ"  และก้าวไปซ้อนท้าย ซึ่งเราได้ทำพลาดไป



เราไม่ได้หยุดคิดเลยว่า

"ทำไมคนนี้ๆไม่ใส่เสื้อวิน"

อาจจะเพราะมีบางครั้ง ที่วินไม่ได้ใส่เสื้อสีส้มที่มีเบอร์เราจึงไม่ทันได้คิด (เคยเจอวินไม่ใส่เสื้อวินอยู่สองครั้ง แต่เป็นคนที่เจอบ่อยๆ และเดินออกมาจากจุดนั่งพักของวินมอเตอร์ไซด์)



รถมอเตอร์ไซด์เป็นแบบที่มีถังน้ำมันอยู่ข้างหน้า ตัวถังไม่ใหญ่นักเป็นสีขาวมีสติ๊กเกอสีดำเป็นสามเหลี่ยมแปะอยู่หนึ่งจุด เบาะนั่งสีออกเทาๆ เราไม่รู้ยี่ห้อหรือรุ่นมอเตอร์ไซด์ ไม่ทันได้สังเกตุป้ายทะเบียนรถว่ามีหรือไม่มี หน้าคนขับเราเห็นไม่ชัดเพราะแสงน้อยและเพราะเราไม่ได้ตั้งใจจ้องหน้าคนขับด้วย เท่าที่จำได้คือคนขับมีผิวเข้มและผมหยักศกสีดำ



หลังจากเราขึ้นไปนั่งซ้อนท้ายแล้ว ผู้ชายคนนี้ (เราไม่ใช้คำว่าคำวินมอเตอร์ไซด์นะ เพราะคนๆนี้เป็นมิจฉาชีพ ที่ปลอมเป็นวิน ไม่ใช่คนที่ทำอาชีพวินมอเตอร์ไซด์จริงๆ) ก็ขับรถมอเตอร์ไซด์ออกไปทางถนนวิภาวดี  ด้วยความที่รถมีพื้นที่ให้นั่งน้อยและเบาะรถน่าจะผ่านการปรับแต่งมาให้บางลงและลาดไปข้างหน้า (ไม่รู้ว่าเป็นปกติของรถมอเตอร์ไซด์ที่มีถังน้ำมันอยู่ข้างหน้าอยู่แล้วรึเปล่า) เราก็เป็นผู้หญิงตัวไม่ค่อยเล็กและใส่เดรสกระโปรงด้วยเราจึงทรงตัวลำบาก ต้องเกร็งและจับเบาะให้แน่นๆ เพราะรู้สึกเหมือนจะตกอยู่ตลอดเวลา (วันนี้เราใส่เสื้อแขนยาวไหมพรมคลุมทับชุดเดรสอีกชั้นนึงค่ะ เพราะไม่อยากถือเสื้อ เราเลยใส่ไว้ตลอด ทนร้อนนิดหน่อยแต่ถือของสะดวกขึ้น)



ตรงนี้เรายังไม่สงสัยเพราะบางครั้งวินก็พาเราลัดไปทางซอยด้านหลัง บางครั้งก็ไปทางถนนใหญ่ และผู้ชายคนนี้ก็ขับไปตามทางเรื่อยๆจนถึงจุดที่ต้องเลี้ยวเข้าซอยเรา.....

แต่เขาขับเลยไปค่ะ!!!

เราก็บอกว่า "พี่คะ เลยซอยแล้วค่ะ"

ซึ่งผู้ชายคนนี้ก็ตอบกลับมาว่า "อ่าว" และชะลอรถลง แล้วก็ขับไปต่อ เราก็เข้าใจว่า เขาจะไปเข้าซอยข้างหน้าแทนการขี่สวนเลนกลับไป (ทางในซอยแถวนี้มันเชื่อมกันหมด)



แต่พอเราเริ่มทรงตัวไม่ค่อยได้แล้วเหมือนใกล้ตกแล้ว จึงบอกไปว่า

"พี่คะ ชะลอหน่อยได้ไหมคะ หนูจะตกแล้ว"

สิ่งที่เขาทำคือ



หัวเราะ แล้วเร่งความเร็วขึ้น และขับไปอยู่กลางถนน จากเดิมที่ขับอยู่ริมขอบถนน



เราตกใจมาก แบบว่ามันไม่ใช่แล้วล่ะเราโดนหลอกแล้ว เราขอร้องเขาว่า

"พี่คะ ขับช้าๆได้ไหมคะ หนูจะตกแล้วจริงๆ"

ถ้าตอนนั้นเราตกลงไปคือโดนรถยนต์ที่ตามมาข้างหลังชนแน่นอน



เขาก็เริ่มขับช้าลงและกลับไปขับขอบถนนเหมือนเดิม แต่ก็ยังไวไปสำหรับเราอยู่ดี แล้วก็พูดขึ้นมาว่า (ขออนุญาตใช้คำหยาบคายนะคะ เขาพูดมาแบบนี้)

"ก็ยื่นแขนมาข้างหน้าและจับไว้สิ"

พร้อมจะเอื้อมมือซ้ายมาหาแขนเราเพื่อจะเอาไปจับเอวเขาไว้ แต่มือเราไม่ได้อยู่ใกล้ตรงที่เขายื่นมา เพราะข้างหนึ่งถือของที่ซื้อมา และอีกข้างจับขอบเบาะมอเตอร์ไซด์ไว้



เราก็ยังบอกเขาไปว่า "พี่คะหนูจะตกแล้วจริงๆ ชะลอหน่อยได้ไหมคะ"

เขาตอบเรากลับมาว่า  " อย่าพูดมาก เดี๋ยวก็แทงซะหรอก"

แต่เราได้ยินไม่ชัดและจะตกแล้วจริงๆ เลยขอร้องเขาไปอีกรอบว่า "พี่คะ หนูจะตกแล้วจริงๆค่ะ"



ครั้งนี้เขาไม่ตอบเราแต่เลี้ยวเข้าไปซอยหนึ่งพร้อมกับพูดว่า

" อยากโดดลงไปนักก็โดดสิ เอ้า โดดสิ  แม่-ง เดี๋ยวก็เอามีดแทงซะหรอก เงียบๆซะ"

แล้วเขาก็โค้งออกมาที่ถนนใหญ่และขับต่อไป



ครั้งนี้เราได้ยินชัดเจน เต็มๆสองหู!! เราก็เงียบค่ะ เขาก็ขับต่อไปเรื่อยๆ ข้างทางเป็นพวกบริษัทต่างๆเวลานี้เลิกงานกันหมดแล้ว รอบๆจึงมืดมาก เราก็เริ่มคิดว่าจะต้องหนีไป แล้วจะหนีไปยังไง เราคิดว่าเจ็บตัวแค่ไหนก็ยอมขอออกไปจากตรงนี้ ซึ่งไม่รู้ว่าถ้าอยู่ต่อไปจะเป็นยังไง ร้ายแรงสุดอาจจะถูกฆ่าก็ได้



เรามองไปข้างทางหาที่ๆมี แสงสว่างและคน อยู่ ซึ่ง ไม่มีเลยค่ะ เราก็ได้แต่นิ่งเงียบและมองข้างทางต่อไป จนเขาเริ่มลดความเร็วลง และตอนนั้นเราก็เห็นพี่ยามคนนึงยืนตรงที่จอดรถที่ติดกับร้านอาหาร!!!  และด้านหลังถึงจะมีรถยนต์ตามมาอยู่บ้างแต่อยู่ไกล เราจึงตัดสินใจ กระโดดลงไป



ใช่ค่ะ เรากระโดดลงไปบนพื้นถนนวิภาวดี ฝั่งคู่ขนาน ก่อนถึงซอยโชคชัยร่วมมิตร แน่นอนว่าเราล้มและกลิ้งไปบนพื้น ตอนนั้นไม่รู้สึกเจ็บเลย คิดแค่ว่าจะต้องหนี ต้องรอดและกลับไปให้ได้



หลังจากเราทรงตัวได้ เราก็รีบไปหาพี่ยามและบอกว่า

"พี่คะ ช่วยหนูด้วยค่ะ"

พี่ยามหันไปมองผู้ชายคนนั้น แต่ผู้ชายคนนั้นได้ขับมอเตอร์ไซด์หนีไปแล้ว

เราทั้งตกใจและดีใจที่หลุดมาจากผู้ชายคนนั้นได้สักที เราได้แต่พูดซ้ำๆกับพี่ยามว่า

"พี่คะช่วยหนูด้วย ช่วยหนูหารถด้วยคะ"  

คือเราหนีมาได้แล้วก็จริงแต่ยังหาทางกลับไม่ได้ อยู่ต่อนานก็ไม่ดี ถ้าผู้ชายคนนั้นวนกลับมาล่ะ?



แล้วพี่ยามหันไปอีกทาง เราก็มองตาม มีรถแท็กซี่ชะลออยู่ คาดว่าน่าจะเห็นตั้งแต่เรากระโดดลงมาและวิ่งไปหาพี่ยามแล้ว ซึ่งเราก็หันไปโบกค่ะ แล้วบอกว่า

"พี่คะ ช่วยยูเทิร์นพาหนูไป ##### ได้ไหมคะ"

แล้วเราก็ได้กลับมา มีแผลถลอกเล็กน้อยและแขนขวา(น่าจะ)เคล็ด แต่ดีแล้วที่ได้กลับมาแลกกับการเจ็บตัวเพียงแค่นี้

ต้องขอขอบคุณพี่ที่ขับแท็กซี่นะคะที่พาหนูมาส่งอย่างปลอดภัย และขอบคุณพี่ยามนะคะ ที่ยืนอยู่ตรงนั้น และช่วยหนูทั้งที่พี่ยังตกใจและสับสนอยู่ ขอบคุณมากๆค่ะ

ตอนนี้เรากำลังจะออกไปตรวจแขนที่ร.พ.แล้วไปแจ้งความที่ สน ค่ะ

---

เราอาจเคยเห็นข่าวออกเยอะแยะเกี่ยวกับวินมอเตอร์ไซด์เถื่อน หรือมิชฉาชีพในรูปแบบต่างๆ แต่ก็ไม่เคยคิดว่าวันนี้จะได้เจอด้วยตัวเอง เพราะความประมาทของเราเองที่ไม่ดูและคิดให้ดีก่อนที่จะก้าวขึ้นไปนั่ง แต่เรายังโชคดีที่ได้กลับมา


เราอยากจะเตือนทุกๆคนนะคะ ทั้งผู้หญิงและผู้ชายค่ะ เพราะคนไม่ดีมีอยู่ทุกที่และไม่รู้ว่าเหยื่อรายถัดไปของมิชฉาชีพพวกนี้จะเป็นใคร หากคุณยังจำเป็นต้องใช้วินมอเตอร์ไซด์ก็ควรดูให้ดี ว่ามีเสื้อวินไหม ถ้าไม่มีอย่าขึ้นไปเลยนะคะ อันตราย ถึงมีเสื้อวินแล้วก็ดูให้ดีๆนะคะว่าใช่วินเขตนั้นๆไหม ถ้าไม่ใช่ก็ไม่น่าไว้ใจนะคะ


และสุดท้ายนี้ขอขอบคุณทุกคนนะคะที่เข้ามาอ่าน และหวังว่าจะช่วยให้คุณระวังตัวมากขึ้น เราไม่อยากให้คุณเจอเรื่องแย่ๆเหมือนเรา ขอให้คุณโชคดีและปลอดภัยค่ะ

---

ขอแท็กห้องแป้ง สยามสแควร์ และสีลมเพื่อเตือนทุกๆคนนะคะ
แท็กรัชดาเพราะเผื่อจะมีคนรู้รุ่นมอเตอร์ไซด์ที่เราขึ้นไปค่ะ