...* * * เสน่หา * * * ...

ก็ที่เห็นเป็นอะไรเล่าใจเอ๋ย
คิดถึงคู่ชิดเชยจนร้อนผ่าว
เสน่หาอาวรณ์ค่อนคืนราว-
ชั่วโมงยาวกว่าฉนำจำฝืนใจ

จะหลับตาคราใดไฉนหนอ
เฝ้าเคล้าคลอในภวังค์ยังสงสัย
ผ่านวันเดือนปีนี่กระไร
ยังหนาวใจยามคิดถึงคะนึงนาน

เข้าหน้าฝนหนนี้เห็นทีหนัก
เพราะหนาวรักหนักหนามาผสาน
ฝนสาดสายคล้ายล้อให้ทรมาน
ทุรนรานร้าวรักแสนหนักทรวง

ยามเหลียวหาแลหายโอ้ใจหนอ
ปล่อยคนรอหวนละห้อยคอยห่วงหวง
ถึงยามดึกเดือนลอยจนคล้อยดวง
ฤดีหน่วงทอดถอนอ่อนอาลัย

คิดวงแขนแสนหวงจึงห่วงหา
นึกวงหน้าแนบนวลชวนฝันใฝ่
คราฝนหนึ่งยังตรึงซึ้งทรวงใน
แอบร่างคุ้นอุ่นไอให้หนาวคลาย

ก็ที่เห็นเป็นอะไรเล่าใจหนอ
ยังคอยรอวันคืนชื่นใจหมาย
วสันต์เยือนเตือนว่าอย่ากลับกลาย
รำลึกสายสวาทหวามยามฝนพรำ...