ทิชชู่ก็เอาไม่อยู่ น้ำตาแตกซะขนาดนี้

คิดว่าวันนี้จะเบาๆ ทั้งๆที่รู้ว่าเดี๋ยวจะมาขอขมากัน แต่พอดูฉากนี้เข้าไปเท่านั้น.... ร้องไห้ซะ..... ไม่คิดว่าจะอินขนาดนี้เลยนะ อุไร กับพยอม....มีความสุขกันซะทีนะ. เพื่อนกันยังไงก็เพื่อน เฮ้อ เดี๋ย

ปัญหาระดับชาติของผมคือ เวลาไปกินอาหาร บางร้านมันไม่มีทิชชู่นี่แหละ คือ อาหารไทยส่วนใหญ่นะครับ มันมีเครื่องเทศที่ชวนให้นำหูน้ำตาไหลเหลือเกิน ไหนจะก๋วยเตี๋ยวที่ร้อนๆ อีก เวลาที่จะต้องเช็ดแล้วมันไม่มีให

คือเราชอบมีปัญหากับครอบครัวฝั่งทางพ่อ พอได้ระบายออกมาก็รู้สึกดีแต่พอพูดถึงทีไรน้ำตาจะชอบไหลตลอดเลยรู้สึกไม่อยากพูดถึงหรือนึกถึงเลยอย่างเช่นตอนนี้ที่เรากำลังพิมอยู่อยูาน้ำตาก็ไหลอัตโนมัดเลย ตอนที่เรายั

ตอนลือชัยก้มกราบแม่พยอม แม้บทสั้นๆ แต่อารมณ์ตอนนั้น มันเศร้า มันซึ้ง บอกไม่ถูก น้ำตาไหลออกมาเองไม่รู้ตัว เคราะห์ซ้ำกรรมซัดจังเลยพยอม ส่วนลือชัย ถึงบทจะไม่เด่น ไม่ดีเท่ารุ่นเล็กคนอื่น แต่วันนี้นายทำให้

อาทิตย์ก่อนเราอกหักหนักมากค่ะ แต่เป็นการอกหักที่คิดไปเอง เพราะพี่คนนั้นไม่ได้ชัดเจนอะไร ปัจจุบันยังคุยกันอยู่ เพราะพี่เค้าไม่รู้ตัวหรอก 555+ จนเราพยายามตัดใจ แต่ยังไม่ขาด เราเลือกที่จะรักษาระยะพี่น้

ฉากที่ประยง ไปขอขมาอาอ่ำ แล้ว พยอมขอขมาเพื่อนรักคืออุไร ทำให้ซื้งมากเลยคะ และอีกฉากที่ทำให้ซึ้งอีกฉาก คือ ตอนที่ระพี บอกกับพยอมว่าเราคือครอบครัวเดียวกัน (น้ำตาไหล ทั้งสองฉากเลยค่ะ) เป็นละครน้ำดี และให

คือเราไปห้างมาหลายที่นะคะ ส่วนใหญ่ที่เห็น ในห้องน้ำจะไม่มีที่ฉีดก้น คือเราสงสัยอ่ะค่ะว่าทำไมเป็นอย่างนั้น เวลาปัสสาวะก็พอทน กำทิชชู่ข้างๆมาปาดได้ แต่เวลาอุจจาระนี่สิสุดจะทน หงุดหงิดมากๆค่ะ แล้ววันนั้น

อารมณ์โกรธคนด่าคน สู้นะคะแต่น้ำตามันไหลเอง มีคนเป็นไหมคะ เวลาเถียงกับคน ไม่ได้กลัว สู้คนนะแต่อีน้ำตาเจ้ากรรมมันไหลมาเอง อยากแก้ไม่รู้แก้ยังไง มีเวลามีเรื่อง น้ำตามันชอบทำให้เราดูแย่อ่า ทั้งที่ไม่กลัวใ

เวลาพี่ชายแตะเท้าแกล้งให้จั๊กกะจี้จะรู้สึกแย่มาก ๆ รู้สึกรังเกียจ แล้วน้ำตามันจะไหลอัตโนมัติเลย เป็นแบบนี้ทุกครั้ง แตะขาปุ๊บน้ำตาไหลปั๊บ เป็นแค่เหตุการณ์นี้ด้วยค่ะ มันรู้สึกรังเกียจแล้วก็เกลียดสัมผัสแ