สวัสดีค่ะ
เรามีเรื่องไม่สบายใจซึ่งเกิดจากความลังเลของเราเองค่ะ
ก่อนหน้านี้เราคบกับแฟนมาประมาณ4 ปี เป็นนักศึกษากันทั้งคู่ จนตอนนี้เรียนจบแล้วค่ะ เรื่องเกิดมาประมาณ 4 เดือนค่ะ
ตอนเราคบกับแฟน เค้าไม่เคยนอกใจค่ะ กินเหล้าบ้างตามประสาวัยรุ่นผู้ชาย ผิดชอบเรื่องงานบ้านพอสมควรค่ะ แต่เค้าเป็นคนไม่มีต้นทุนชีวิต ไม่มีเป้าหมายในอนาคตแน่ชัด ใช้ชีวิตตามแบบแผนของชีวิต เรียนจบค่อยหางานทำ อะไรประมาณนี้ จะเป็นอารมณ์แบบคล้ายๆช้างเท้าหลังหน่อยค่ะ
เรารักกันมาก ไม่ค่อยมีเรื่องอะไรมากระทบกระทั่งกันเท่าไหร่ตอนคบกัน
จุดเปลี่ยนมาเกิดขึ้นตอนที่เรากำลังเรียนจบค่ะ ซึ่งตอนเรียน เราและเค้าก็ทำงานพิเศษไปด้วย แต่เราเป็นคนที่ทำงานได้เงินเยอะกว่า กลายเป็นว่าในวัยที่ขอพ่อแม่กินอย่างเรา เราก็เอาอะไรกับเค้าไม่ได้มาก บางอย่างเราก็ต้องออกเยอะกว่า หรือเวลาเราไม่พอใช้ก็ต้องยืมแล้วคืนเค้าปกติ อยู่มาวันนึงเราก็บอกเลิกเค้าดื้อ ๆเลยค่ะ ทั้งๆที่เราก็รักเค้ามากนะคะ ด้วยความผูกพันธ์ด้วย เราทั้งคู่เสียใจมากค่ะ เสียหลักในชีวิตไปเลย แต่เราคิดว่าเราตัดสินใจแล้ว เราอยากได้คนที่มีความเป็นผู้นำ ซัพพอทชีวิตเราได้บ้างบางครั้ง ยอมรับนะคะว่าเราเห็นแก่ตัว เราคิดว่าเรารักตัวเอง เราก็จะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเอง แต่ตอนนี้เรากลับรู้สึกว่า นี่เรากำลังรักตัวเองแบบไหน เรารักตัวเองแต่เราต้องทำอะไรที่สวนทางกับหัวใจตัวเอง คุยกับคนอีกคนเพื่ออนาคตที่ดี ทั้งๆที่เราไม่ได้รักเค้า เวลา 4 เดือนที่ผ่านมา เราร้องไห้ทุกคืน เพราะเราคิดถึงแฟนเก่าอยู่ตลอด แต่เราก็ไม่ได้บอกคนใหม่นะคะว่าเรายังทำใจไม่ได้กับอดีต
มีผู้ชายคนใหม่เข้ามาในชีวิต ซึ่งนิสัยทุกอย่างแตกต่างจากแฟนของเราอย่างสิ้นเชิงเลย เค้ามีต้นทุนชีวิตค่ะ มีหน้าที่การงานที่ดี แต่ตอนนี้เราไม่ได้รักเค้า เรายังลืมแฟนเก่าเราไม่ได้เลย ทั้งๆที่เรื่องก็นานพอสมควรแล้ว แล้วเราก็คิดว่าเราคงต้องฝืนตัวเอง แกล้งว่ารักคนใหม่ไปอีกได้นานแค่ไหน ในมุมมองผู้ใหญ่ เค้าก็อยากให้เลือกคนนี้ค่ะ เค้าบอกว่าทำเป็นว่ารักไป วันนึงก็จะรักไปเอง เพราะอนาคตหน้าที่การงานของเค้าก็ดีขึ้น ชีวิตเราก็จะดีขึ้นเพราะเค้าอาบน้ำร้อนมาก่อน มีลูกก็ไม่ต้องลำบาก หาเช้ากินค่ำ เราเข้าใจผู้ใหญ่นะคะ เค้าก็เป็นห่วงอนาคตเรา แต่เราก็ไม่รักดี ตัดใจที่จะเลือกคนใหม่ไปเลยไม่ได้ ถ้าเป็นในมุมมองของเพื่อนวัยรุ่นก็พูดในทำนองว่าเราควรทำตามใจตัวเองสิ อนาคตมันเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน อะไรจะเกิดก็ช่างมันเหอะ ทุกวันนี้มีความสุข อยู่กับคนที่ตัวเองรัก ค่อยๆสร้างครอบครัวกันไปมันก็โอเคอยู่นะ เราก็อยากพักใจเราไว้ก่อน ว่าจริงๆเราต้องการอะไรกันแน่ เรารักตัวเองแบบไหน นี่เรารักตัวเอง กำลังทำเพื่อตัวเองอยู่จริงๆหรอ แต่เวลามันก็ไม่ได้รอให้เราตัดสินใจอะไรนานขนาดนั้น มันก็ยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆ เราเองก็เช่นกันค่ะ ชีวิตก็คงต้องดำเนินไป แต่ไม่รู้จะทำยังไงกับความรู้สึกพวกนี้ดี
ทุกวันนี้แฟนเก่าเราก็ยังรอให้เรากลับไปคืนดีอยู่ค่ะ เค้าก็เหมือนขาดอะไรในชีวิตไปเหมือนๆกับเราค่ะ แต่เค้าไม่ได้มีคนอื่น เฮิร์ทหนักพอควรค่ะ เค้าก็พยายามหางานทำ เพื่อที่จะดูแลเรานะคะ แต่เราก็ยังลังเลว่าเราควรเชื่อคำพูดผู้ใหญ่ หรือเราควรทำตามหัวใจตัวเอง
กระแสของสังคมโจมตีเรามาก เราไม่รู้ว่าเราควรเลือกอะไร ระหว่างความสุขกับอนาคต
TT
อนาคตที่ดีกับความสุข ควรเลือกอะไร
เรามีเรื่องไม่สบายใจซึ่งเกิดจากความลังเลของเราเองค่ะ
ก่อนหน้านี้เราคบกับแฟนมาประมาณ4 ปี เป็นนักศึกษากันทั้งคู่ จนตอนนี้เรียนจบแล้วค่ะ เรื่องเกิดมาประมาณ 4 เดือนค่ะ
ตอนเราคบกับแฟน เค้าไม่เคยนอกใจค่ะ กินเหล้าบ้างตามประสาวัยรุ่นผู้ชาย ผิดชอบเรื่องงานบ้านพอสมควรค่ะ แต่เค้าเป็นคนไม่มีต้นทุนชีวิต ไม่มีเป้าหมายในอนาคตแน่ชัด ใช้ชีวิตตามแบบแผนของชีวิต เรียนจบค่อยหางานทำ อะไรประมาณนี้ จะเป็นอารมณ์แบบคล้ายๆช้างเท้าหลังหน่อยค่ะ
เรารักกันมาก ไม่ค่อยมีเรื่องอะไรมากระทบกระทั่งกันเท่าไหร่ตอนคบกัน
จุดเปลี่ยนมาเกิดขึ้นตอนที่เรากำลังเรียนจบค่ะ ซึ่งตอนเรียน เราและเค้าก็ทำงานพิเศษไปด้วย แต่เราเป็นคนที่ทำงานได้เงินเยอะกว่า กลายเป็นว่าในวัยที่ขอพ่อแม่กินอย่างเรา เราก็เอาอะไรกับเค้าไม่ได้มาก บางอย่างเราก็ต้องออกเยอะกว่า หรือเวลาเราไม่พอใช้ก็ต้องยืมแล้วคืนเค้าปกติ อยู่มาวันนึงเราก็บอกเลิกเค้าดื้อ ๆเลยค่ะ ทั้งๆที่เราก็รักเค้ามากนะคะ ด้วยความผูกพันธ์ด้วย เราทั้งคู่เสียใจมากค่ะ เสียหลักในชีวิตไปเลย แต่เราคิดว่าเราตัดสินใจแล้ว เราอยากได้คนที่มีความเป็นผู้นำ ซัพพอทชีวิตเราได้บ้างบางครั้ง ยอมรับนะคะว่าเราเห็นแก่ตัว เราคิดว่าเรารักตัวเอง เราก็จะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเอง แต่ตอนนี้เรากลับรู้สึกว่า นี่เรากำลังรักตัวเองแบบไหน เรารักตัวเองแต่เราต้องทำอะไรที่สวนทางกับหัวใจตัวเอง คุยกับคนอีกคนเพื่ออนาคตที่ดี ทั้งๆที่เราไม่ได้รักเค้า เวลา 4 เดือนที่ผ่านมา เราร้องไห้ทุกคืน เพราะเราคิดถึงแฟนเก่าอยู่ตลอด แต่เราก็ไม่ได้บอกคนใหม่นะคะว่าเรายังทำใจไม่ได้กับอดีต
มีผู้ชายคนใหม่เข้ามาในชีวิต ซึ่งนิสัยทุกอย่างแตกต่างจากแฟนของเราอย่างสิ้นเชิงเลย เค้ามีต้นทุนชีวิตค่ะ มีหน้าที่การงานที่ดี แต่ตอนนี้เราไม่ได้รักเค้า เรายังลืมแฟนเก่าเราไม่ได้เลย ทั้งๆที่เรื่องก็นานพอสมควรแล้ว แล้วเราก็คิดว่าเราคงต้องฝืนตัวเอง แกล้งว่ารักคนใหม่ไปอีกได้นานแค่ไหน ในมุมมองผู้ใหญ่ เค้าก็อยากให้เลือกคนนี้ค่ะ เค้าบอกว่าทำเป็นว่ารักไป วันนึงก็จะรักไปเอง เพราะอนาคตหน้าที่การงานของเค้าก็ดีขึ้น ชีวิตเราก็จะดีขึ้นเพราะเค้าอาบน้ำร้อนมาก่อน มีลูกก็ไม่ต้องลำบาก หาเช้ากินค่ำ เราเข้าใจผู้ใหญ่นะคะ เค้าก็เป็นห่วงอนาคตเรา แต่เราก็ไม่รักดี ตัดใจที่จะเลือกคนใหม่ไปเลยไม่ได้ ถ้าเป็นในมุมมองของเพื่อนวัยรุ่นก็พูดในทำนองว่าเราควรทำตามใจตัวเองสิ อนาคตมันเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน อะไรจะเกิดก็ช่างมันเหอะ ทุกวันนี้มีความสุข อยู่กับคนที่ตัวเองรัก ค่อยๆสร้างครอบครัวกันไปมันก็โอเคอยู่นะ เราก็อยากพักใจเราไว้ก่อน ว่าจริงๆเราต้องการอะไรกันแน่ เรารักตัวเองแบบไหน นี่เรารักตัวเอง กำลังทำเพื่อตัวเองอยู่จริงๆหรอ แต่เวลามันก็ไม่ได้รอให้เราตัดสินใจอะไรนานขนาดนั้น มันก็ยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆ เราเองก็เช่นกันค่ะ ชีวิตก็คงต้องดำเนินไป แต่ไม่รู้จะทำยังไงกับความรู้สึกพวกนี้ดี
ทุกวันนี้แฟนเก่าเราก็ยังรอให้เรากลับไปคืนดีอยู่ค่ะ เค้าก็เหมือนขาดอะไรในชีวิตไปเหมือนๆกับเราค่ะ แต่เค้าไม่ได้มีคนอื่น เฮิร์ทหนักพอควรค่ะ เค้าก็พยายามหางานทำ เพื่อที่จะดูแลเรานะคะ แต่เราก็ยังลังเลว่าเราควรเชื่อคำพูดผู้ใหญ่ หรือเราควรทำตามหัวใจตัวเอง
กระแสของสังคมโจมตีเรามาก เราไม่รู้ว่าเราควรเลือกอะไร ระหว่างความสุขกับอนาคต
TT