นั่งดูมาเพลินๆเรื่อยๆ มาสะดุดและพีค จี๊ดขึ้นมาทันทีสำหรับเมื่อคืนนี้ อารมณ์เหมือนได้ลิ้มชิมรสส้มตำรสแซบแสบไส้ตรง ยี่ห้อ ส้มตำเจ๊ไก่ เมืองอุดรฯ ก็ไม่ปาน เหมือนเคี้ยวโดนพริกเม็ดแม่ๆเลย มันต้องอย่างนี้ซิ จะได้ไม่เสียยี่ห้อ ละครป้าต้อ คือแซบแบบมีชั้นเชิง ไม่ดาระดาษ เกลื่อนกลาดตามท้องตลาดทั่วไป

ฉากที่เด็ดๆแซบๆ บทสนมนาแบบอื้อหือ จัดจ้าน แสบทรวงก็อย่างเช่นตอนที่ ดาหวัน vs คลองขวัญ คารมกัน...

"ไม่ต้องมากระแดะ ทำเป็นความจำเสื่อมหรอกยะ ฉันรู้ทันเธอว่าที่เธอแต่งกับคุณการนต์ ก็เพียงเพื่อทรัพย์สมบัติ"
"ยังไงฉันก็ต้องแต่งกับคุณกานต์ตามพินัยกรรมอยู่แล้ว ก็ในเมื่อมันเป็นทรัพย์สมบัติของฉัน ฉันต้องรักษาเอาไว้ไม่ใช่เหรอ"


หรือแม้แต่ตอนที่ คลองขวัญ ยั่วยวมพระเอกของเรื่องด้วยประโยคเด็ดๆจนติดหู ว่า

"ขวัญไม่อยากกินน้ำส้มค่ะ ขวัญอยากกินกานต์".......แร๊งงงงงงง


ยิ่งดูยิ่งแซบๆ ไม่รู้จะบรรยายความแซบออกมาเป้นยังไงดี เลยขอบรรยายเปรียบอุปมาอุปไมยด้วยภาพ ส้มตำรสเด็ด เจ้าของฉายา "แซ่บshipหาย ตายไม่เอาเรื่อง"...ส้มตำเงินแสนแห่งเมืองอุดรฯ ส้มตำเจ๊ไก่ เลยละค่ะ