ไม่ว่าสามีเราจะเป็นยังไงเราก็ต้องทนใช่มั้ยคะ

เริ่มเรื่องเลยละกันเรากะสามีห่างกันสิบปีเราแก่กว่าเค้า..เรามีอะไรกันปุ๊บก็ท้องเลยค่ะเค้าบอกให้เอาลูกไว้ค่ะเค้าพรัอมรับผิดชอบทุกอย่างแต่ขอให้รอหน่อยเพราะเค้ายังเรียนไม่จบค่ะเราก็ตกลงค่ะรอเราทำงานคนเดียวจนคลอดจนถึงทุกวันนี้ค่ะลูกเกือบจะสองขวบแล้วค่ะเรารออย่างไร้จุดหมายมาเกือบสามปีแล้วค่าคลอด (รพเอกชน) ค่าเลี้ยงดูทั้งของลูกและของเค้าค่ะเรารับผิดชอบคนเดียวหมดเลยเราพยามหางานให้เค้าทำแล้วค่ะ แต่ทำได้ไม่กี่วันก็ออกค่ะเค้าบอกเป็นลูกจ้างไม่ต้องขยันไม่ต้องตั้งใจทำก็ได้ค่ะเพราะตั้งใจไปก็แค่นั้นเจ้าของกิจการรวยแต่เราไม่รวยค่ะเค้าคิดงี้ เค้าจบมหาลัยมีชื่อนะคะ..แต่ไม่ยอมทำงาน เคยจ้างญาติเค้ามาเลี้ยงลูกค่ะเพราะคิดว่าเค้าจะทำงานญาติเค้ามาอยู่กับเรา1ปีค่ะโดยที่เค้าไม่ทำงานค่ะกลายเป็นเรารับผิดชอบ3ชีวิตค่ะสุดท้ายไม่ไหวค่ะเรารับค่าใช้จ่ายไม่ไหวค่ะเพราะเราต้องจ่ายทั้งค่าจ้างเลี้ยงและค่ากินอยู่ของพี่เลี้ยงด้วยค่ะสามีเลยบอกจะเลี้ยงลูกเองค่ะตั้งแต่พี่เลี้ยงกลับไปเราสายตัวแทบขาดเลยค่ะเราทำงานวันละ12ชม. โดยที่ต้องทำงานบ้านทุกอย่างเองบางทีผ้าซักไว้ให้เค้าตากเราตากไม่ทันเพราะรีบไปทำงานเค้ายังไม่ทำให้เลยค่ะสามีใจดำมากไม่เคยเห็นแก่ความเหน็ดเหนื่อยของเราค่ะทุกวันนี้ทำงานหาเลี้ยงเค้ากะลูกทำงานบ้านหุงข้าวทำกับข้าวซักผ้าให้เค้ากะลูก เหนื่อยที่สุดในชีวิตโดยที่เค้าไม่คิดจะช่วยเหลืออะไรใดๆซักอย่างอยู่บ้านเค้าเปิดแอร์ทั้งวันทั้งคืนค่ะซื้อไอแพดให้เครื่องนึงเค้าติดเกมมากๆค่ะคนติดเกมส์ก็เหมือนคนติดยาค่ะไม่ยอมรับว่าติดข้าวลูกก็ไม่สนใจป้อนค่ะไม่กินก็คือไม่ป้อนบางวันก็ไม่ป้อนเลยค่ะบอกว่ามนุษย์ไม่ตำเป็นต้องกินข้าวก็ได้แค่กินผลไม้กะขมก็พอแล้วมีคาร์โบไฮเดรตเหมือนกันทีลูกฝรั่งยังไม่เห็นต้องกินข้าวเลยตั้งแต่พี่เลี้ยงกลับไปลูกเราผอมจนหัวโต บอกให้เค้าไปหางานทำเค้าก็ไม่ไปค่ะ ขอเลิกเค้าก็ไม่เลิกค่ะ อยากหอบลูกหนีแต่เค้าเฝ้าลูก 24 ชม. ค่ะ เกิดมาเราไม่เคยเห็นใครขี้เกีจและรักแต่ตัวเองเหมือนสามีเราเลยค่ะเค้าบอกเค้ารักลูกมากกกก  ทุกวันนี้เราพยามอดทนให้มากๆค่ะ เพราะเราเองเกิดจากครอบครัวไมาสมบูรณ์ค่ะ พ่อกะแม่เราแยกทางกันตั้งแต่เราเด็กๆค่ะ ตอนแรกเราอยู่กะแม่พอแม่แต่งงานมีสามีใหม่ สามีใหม่แม่เค้าไม่ชอบเราค่ะแม่เราเลยพาเราไปอยุ่กะพ่อพ่อเรามีภรรยาใหม่ค่ะพอเค้ามีลูกแล้วเหมือนครอบครัวเค้าสมบูรค่ะโดยที่เราเป็นส่วนเกินอย่างเช่นเวลาจะทานข้าวกันอะค่ะเราต้องเลี้ยงน้องก่อนรอให้พ่อกับแม่เลี้ยงทานให้เสร็จก่อนเราถึงจะกินได้ค่ะแล้วก็เก็บจานล้างค่ะทำความสะอาดบ้านมีหน้าที่ช่วยงานในร้านของแม่เลี้ยงแลกกับค่าขนมไปโรงเรียนค่ะแต่ไม่ค่อยได้ดั่งใจเค้าเท่าไหร่ค่ะสุดท้ายเราไม่มีใครเอาค่ะต้องออกมาใช้ชีวิตเองหาอยุ่ตามบ้านเพื่อนค่ะหางานทำส่งตัวเองเรียนค่ะเรื่องราวของเรายาวมากกเล่าสามวันคงไม่จบ เราอยากให้ครอบครัวสมบูรณ์อยุ่พร้อมหน้าตาพ่อแม่ลูก แต่เราไม่รุ้ว่าจะทนกับสามีเราไปได้นานแค่ไหน เราควรต้องทนใช่มั้ยคะ