ขอคำแนะนำด้วยค่ะ เศร้ามากตอนนี้

เมื่อวาน เราเข้า กทม เพื่อไปเดินเล่น ช้อปปิ้งกับเพื่อน
โดยไปก่อนเที่ยง จะได้กลับเย็นๆ ค่ำๆ
ไม่ค้างคืน
แฟนเราก็โอเค เพราะปกติ เราจะไปบ่ายๆ
แล้วค้างคืนนึง
และฝากเราซื้อสายชารตไอโฟน

ขณะนั่งรถตู้เข้า กทม ก็คุยไลน์กับแฟน
ถามว่าจะฝากซื้ออะไรไหม
แฟนฝากซื้อพวกเครื่องเขียน
พอถึงสยาม แฟนฝากซื้อของเพิ่มอีก
เราก็วางแผนละ ว่าเราต้องกินข้าว
ไปช้อปปิ้งกับเพื่อนที่สยาม ซื้อของให้แฟนที่สมใจสยามกิตติ์ และสายชารจไอโฟนที่ดิจิตัลเกทเวย์ แล้วกลับขึ้นบีทีเอสไปอนุสาวรีย์
จะได้ไม่เสียเวลา

ตอนซื้อเสื้อผ้า เจอเสื้อที่แฟนชอบ
ก็ถ่ายรูปส่งไป แค่ดันไม่มีไซส

จนสุดท้าย มาซื้อสายชารต
istudio ที่ดิจิตัลเกทเวย์กลับปิด
กลายเป็นร้านขายพวกเครื่องสำอางค์
เรางงมาก แต่ก็ไม่เป็นไร
ให้แฟนเราใช้สายชารตของเราไปก่อน
อย่างที่ผ่านมา
ไว้มา กทม อาทิตย์หน้าค่อยซื้อ เราก็กลับ

มาถึงช้า เพราะรถติด ฝนก็ตก
รู้สึกเหนื่อย
มาเจอแฟน ก็กลับห้อง กินข้าว
ดูทีวีตามปกติ
จนพูดถึงของที่ฝากซื้อ
พอรู้ว่า ไม่มีสายชารต ก็โวยวายหนักมาก
ฝากซื้อทำไมไม่ได้ ทั้งที่สำคัญสุด
บอกว่าเราไม่ให้ความสำคัญ
เพราะเราไปให้ความสำคัญกับเสื้อผ้า
(คือ เราซื้อเสื้อมา2ตัว แล้วเอาให้แฟนดู)

เราอธิบายว่า ไม่ใช่ไม่ให้ความสำคัญ
แต่เราเรียงลำดับการเดินแบบนี้ๆ
โดยสายชารตอยู่สุดท้าย แล้วร้านก็ดันปิด
เรารู้ว่ามีสาขาอื่น แต่ตอนนั้นก็เย็นแล้ว
ของก็ยังมีใช้ (คือยืมของเราก่อน)
แฟนโกรธมาก ฮึดฮัดๆ
บอกว่า ต่อไปจะไม่ฝากซื้ออะไรอีกแล้ว

เราก็ได้แต่ขอโทษ ที่มันผิดแผน
และไม่ยอมไปซื้อที่สาขาอื่น

แฟนเราก็ไม่หาย โยนสายชารตเราออกจากกระเป๋าเค้า บอกว่า ไม่ใช้ ไม่ต้องชารต ไม่ต้องใช้แล้วโทรศัพท์ แล้วก็เปิดคอมทำงาน

เราก็ได้แต่เสียใจ เราทำผิดมาก
จนอภัยไม่ได้เลยหรอคะ

เราอาบน้ำ ออกมานอนพัก รู้สึกจะไม่สบาย
พักใหญ่ แฟนมาถามว่า
ทำอะไรได้ดีกว่าร้องไห้ไม๊ ?
เวลาเราเสียใจ เราก็จะเอาเรื่องนู้นนี้ทั้งหมดมาคิดๆ ว่าแบบนี้อีกแล้ว
เราทำอะไร แฟนก็ไม่พอใจ
เราร้องไห้ ก็ไม่พอใจ
ขอโทษก็ไม่หาย
จนแฟนอาบน้ำมานอน
ก็ไม่พูดอะไรกับเราอีกเลย

ตอนเช้าตื่นมา (แฟนตื่นก่อนมาปริ้นทงาน)
เราเตรียมเสื้อผ้าให้
ซึ่งเราหยิบตัวที่คิดว่าหลวมกว่าให้
แฟนบอก อย่าเถียง เค้าใส่ เค้ารู้
แต่เรามั่นใจ เพราะเราซักรีด
มันมีสัญลักษณ์บอก แต่เราก็เหนื่อย
เลยเงียบซะ
แฟนยังคงใส่อารมณ์ในการพูดกับเรา
แสดงว่า ยังไม่หายเป็นปกติ
เรานั่งรอส่งเค้าไปทำงาน จับๆตัวเอง
เพราะรู้สึกมีไข้ เค้าถามว่าเป็นอะไร
เราก็ไม่กล้าบอก กลัวเค้าว่าสำออย
(เพราะเคยมีกรณีนี้แล้ว)

เราควรทำยังไงดี แล้วเรายังไม่สบายอีก
เราเพลีย เราเหนื่อยไปหมด

เราอยากได้ความคิดเห็นเพื่อนๆ
มาทำให้เรารู้สึกดีขึ้นว่าเรื่องที่เราพบเจอ
มันไม่แปลกเลย

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ยาวไปหน่อย