**** บนยอดหอ ****

** รฤกสุนทรภู่ ** ๒๖ มิ.ย. ๒๕๕๘ ๑) สาลินีฉันท์ ๑๑ ๐ หลวงสุนทรภู่แกล้ว กวีแนวประพนธ์กลอน ดีเก่งกล้ากลสอน ประศาสน์ศรีประสาทใคร่ ปราดเปรื่องลือนามหล้า ระลึกฟ้าระลึกสมัย กานท์กาพย์ปราดเปรื่องไซร้ กส

ยลนางย่างเยื้องชำเลืองเหลียวได้เกี่ยวก้อยเดินเขินไหมนี่ ?คำตอบบอกชัดสวัสดีไม่มีเคอะเขินเพลินภิรมย์"ตัวห่างดวงแดแต่มือเอื้อมนัยน์เลื่อมระยับวับผสมแย้มโอษฐ์ปลื้มปริ่มยิ้มปรารมภ์ขำคมเยี่ยงข่ายเพชรพร

ได้ยินเขาเล่าลือกระพือป่าวว่าถึงคราวแล้วนะเสน่หาสบดวงโกสุมสองผ่องโสภาไยพลาดท่า ? ช้ำพกตกกระได"โลกลวงว่าทัศนามุ่งมาดสบพิศวาสสลักรักสุขใสผลลัพธ์นั้นผันผวนครวญคลั่งไคล้ร้องร่ำไห้ผิดโฉลกโลกลวงนา"

๐ ฝากใจรัก พักพิงแด่มิ่งมิตร ประทีปทิศ พลบพลันนั้นห้อมห่ม พรรณรายสายสายัณห์อันร่ารมย์ แสงนวลพรม บ่มปรางคนางค์นารี ๐ ๐ มองท่ามกลางมรรคา พนาโพ้น เหมือนดาวร่วง ช่วงโชนโดนใจพี่ ทิวาวาย ละลายดึกดื่นราตรี

ใบโศกอ่อนว่อนไหววิไลชี้กลิ่นโศกเสียดแทรกซ่านผ่านฤดีปลื้มเปรมปรีดิ์นะเออละเมอเดือน"เที่ยวโลดแล่นเลี้ยวลดทุกคดคุ้งแลทิวทุ่งตระการพิมานเหมือนละหานห้วยสวยสดปรากฏเขื่อนมีเงาเพื่อนทอดเฉียงอยู่เคียงใจ&q

ริมฝั่งเจ้าพระยา ...เนื้อร้องดังนี้ ณ ริมฝั่งเจ้าพระยา สายธาราแห่งสวรรค์ ยามใดราตรีมีแสงจันทร์ งามดุจเทพ สรร บันดาล ชายฝั่งพรั่งพริ้วขจี ลมพัดนที ระริก วน ไทรโน้มกิ่งก้านไหวระคน ใครได้ยล ดั่งต้องมน