ใครเคยรอแฟนเก่าบ้างค่ะ

ผมเคยเจอเหมือนคุณเลยครับ
ติดที่ว่าผมเป็นคนโดนบอกเลิก
ผมก็ไม่เปิดใจให้ใครเลย ผมรอแต่เธอ
เราไม่ได้เลิกกันเพราะทะเลาะหรือนอกใจนะครับแต่เป็นเหตุผลที่เธอบอกผมเองว่าคิดมาดีแล้ว
เลิกกับผมตอนนี้เลยดีกว่านานไปละต้องเสียใจกว่านี้ ทั้งที่เราสองคนก็ยังรักกัน

ผมยืนยันจะรอครับ ละผมทำจริงๆ
เธอหายไปจากชีวิตผม3เดือนเต็มๆ
จนเปิดเทอมเรามีโอกาสได้เจอกันอีกครั้ง
ผมยังทำใจไม่ได้ครับ ที่ผ่านมาผมก็ร้องไห้ ซึมเศร้า อยู่แต่ในบ้าน
ละสุดท้ายเธอก็ทักผมมา
เราก็คุยกันครับ เป็นไงบ้าง สบายดีมั้ย
จุดจบเธอก็หลุดออกมาว่าเธอยังลืมผมไม่ได้ เธอคิดถึงผม
ผมก็บอกให้เธอกลับมา
แต่เธอก็ยืนยันคำเดิม ว่าทำไม่ได้
เราคุยกันได้ประมาณ2-3อาทิตย์ เธอขอนัดเจอผม
บอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย
ผมไปตามนัด
ช่วงเวลาที่เธอกลับมาคุยกับผม เรากลับมาคุยกันแบบลับๆ ไม่มีใครรู้
เธอทำทุกอย่างเหมือนเดิมครับ
บอกรักผมทุกวัน โทรมานอนกับผมทุกคืน
ผมเริ่มมีความหวังว่าทุกอย่างมันจะกลับมาดี
วันนั้นผมไปตามนัดเธอ ที่ร้านกาแฟเงียบๆ คนไม่ค่อยมีเพราะเรานัดกันแต่เช้า
เธอจับมือผม
น้ำตาผมไหล
เธอพูดว่า ที่ผ่านมาเธอขอโทษ ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเธอขาดผมไปไม่ได้
เธอจะกลับมาอยู่กับผม ทุกอย่างจะเหมือนเดิม
แต่เธออยู่กับผมได้ไม่นาน เธอบอกผมว่าสักวันหนึ่งเธอก็ต้องไปอยู่ดี
ผมเข้าใจเหตุผลของเธอ เหมือนเธอกำลังพยายามจะต่อเวลาของเรา
่ผมกไม่เข้าใจว่าทำไมเราต้องเลิกกัน
ผมตกลงตามข้อเสมอ ด้วยความที่ผมก็รักเธอมาก
เรากลับมาคบกันแบบลับๆไม่มีใครรู้
แต่ทุกอย่างก็ไม่ได้เหมือนเดิมเสมอไปครับ
หลังจากนั้นได้ไม่นาน
เธอหายๆไปประมาณ 2 อาทิตย์ ผมก็ไม่อยากคิดไรมาก
เธอคงเรียนหนัก
หลังจากนั้นเพื่อนผมส่งรูปแฟนผมกับผู้ชายคนหนึ่งส่งมาให้ผม
น้ำตาผมไหล
ไม่หยุด
ครับ เธอไปมีคนใหม่
ผมกดโทรหาเธอ ด้วยความโมโห ว่าทำไมถึงทำกับผมแบบนี้
มาให้ความหวังผมทำไม
เธอตอบกลับมาแค่ ขอโทษ
ผมวางสายเธอ และก็โกรธตัวเอง ว่าทำไมถึงเกลียดเค้าไม่ลง ทั้งที่เค้าทำกับผมขนาดนี้

วันนั้นผมเสียใจมาก
เราขาดการติดต่อไปสักพัก
มีคนเข้ามาครับ
ผมก็เปิดใจคุย เพราะผมเองก็อยากจะเริ่มใหม่
พอเธอได้รู้ข่าวว่าผมมีคนคุยใหม่ เธอทักไปถามเพื่อนผม ถามถึงเรื่องนี้
สุดท้ายก็จบลงด้วยการโทรมาหาผมซะเอง
ผมรับโทรสับ
"ว่าไง"
"แหมม มีคนคุยใหม่ไม่บอกเลยนะ"
"อ่าวว ละทำไมต้องบอกด้วยอะ"
"เล่าๆๆ ใครอะ อยู่ มอะไร เรารู้จักป่ะ"
"ไม่รู้จักหรอก..." ผมบอกรายละเอียดเกี่ยวกับเธอคนนั้น
"อ่ออ นี้หึงนะเนี้ยยยย ใครมาแย่ง(ชื่อผม)ไปจากเราได้เนี้ย"
ผมแอบยิ้มในใจที่ได้ยินประโยคนั้น แน่ละครับ ผมยังรักเธอหมดหัวใจ
"เอาเป็นว่าถ้ามีอะไรก็ปรึกษาเราได้นะ ถึงเราจะเลิกกันแล้ว แต่เราก็ยังรักเธอนะ"
เป็นประโยคสุดท้ายก่อนที่เธอจะวางสายผม

จากนั้นเธอก็ทักผมมาเรื่อยๆครับ ตอนนั้นผมก็รู้สึกนะ ว่าทำไมไม่ปล่อยผมไปสักที
จนเราเริ่มคุยกันมากขึ้น เธอเริ่มกลับมาทำอะไรเดิมๆ
โทรมาบอกคิดถึง โทรมานอนด้วย บอกคิดถึงผม
จนสุดท้าย เราก็นัดเจอกันอีก

เธอบอกกับผมว่า เธอยังลืมผมไม่ได้ จริงๆคนใหม่ของเธอ
เธอก็ไม่ได้รักเขา
เธอแค่อยากลืมผมเท่านั้น
เธอคิดว่าการมีคนใหม่จะทำให้เธอลืมผมได้
เธอบอกกับผมว่าเธอเลิกกับเขาไม่ได้
เขาดีเหลือเกิน เธอสงสาร เธอรู้ว่าเขารักเธอมาก
...ละผมล่ะ ทำไมเธอไม่สงสารผมบ้าง ผมก็รักเธอไม่ต่างจากเขาเลย
สุดท้ายเราก็ตกลงกันว่า เราจะถอยห่างจากคนคุยของเราทั้งคู่
ละพยายามกลับมาเริ่มต้นกันใหม่

ครับ ผมทำทุกอย่างตามนั้น
แต่เธอไม่
เธอไม่เลย
ผมกลายเป็นกิ๊กของแฟนตัวเองไปอย่างง่ายดาย
จนผมกับเธอก็เลิกติดต่อกันไปอีก
ผ่านไปได้ไม่นานเธอก็ทักคนมา
ช่วงเวลาที่หายไปเธอก็ดูรักกับคนใหม่เธอดี

เธอกลับมาคุยกับผมเหมือนเดิม
เป็นแบบนี้อยู่1ปีเต็มๆครับ
จนผมว่ามันจะมากเกินไปแล้ว ผมสงสารตัวเอง

ผมว่าคุณอย่าเสียเวลาเลยครับ ทำใจเถอะ
ผมว่าถ้าเค้ารักคุณจริง
เค้าต้องเลือกแคร์คุณที่สุด ไม่ใช่ให้คุณเป็นเหมือนคนในความลับ
ยิ่งเค้ามีแฟนใหม่แล้ว
คนเรารักคนสองคนพร้อมกันไม่ได้หรอกนะครับ
ละที่เค้าบอกว่าคบเพราะสงสาร ไม่ได้รัก
คุณแน่ใจได้ยังไง
แฟนเก่าผมก็พูดแบบนี้ สุดท้ายตอนนี้เค้าสองคนคบกันมาปีกว่าแล้ว
มีแต่ผมตลอดมา ที่โดนหลอก
เค้าบอกว่า ผมเป็นคนที่เค้ารักที่สุด เค้าแคร์ที่สุด
แต่ทำไมในเรื่องนี้ ผมถึงเป็นคนเดียวที่เสียใจ และไร้ค่าที่สุด
คุณถามตัวเองหรือยัง

เป็นกำลังใจให้ครับ