ตอนนี้เรามีปัญหากับแม่เราน้อยใจในโชคชะตาเหลือเกินมีทุกอย่างพร้อมแต่สิ่งเดียวที่ขาดคือมีแม่อยู่ข้างๆ พ่อกับแม่เราแยกทางกันตั้งแต่เราอายุขวบกว่า (เราอยู่กับพ่อ) จนตอนนี้พ่อเรายังไม่ยอมมีคนใหม่เลยเพราะพ่อตั้งใจส่งเราให้ถึงฝั่งให้เรียนจบมีงานทำดีๆ ทุกอย่าง จริงๆเราชินแล้วแหละกับการมีพ่อกับแม่เป็นคนๆเดียวกัน แต่บางเวลาวันหยุดเห็นเพื่อนๆที่มหาลัยกลับบ้านไปหาแม่ เราก็นึกถึงตัวเองทำไมเราไม่มีสิทธิ์พูดคำนั้นบ้างเราอยากพูดแบบนั้นบ้าง เวลาแม่โทรมาเราคุยกันไม่กี่คำก็ทะเลาะกันแล้วคงเป็นเพราะความห่างจริงๆทำไมแม่ดูไม่รู้เลยว่าคำพูดบางคำเราแกล้งงอนแต่เขาคิดว่าเราไปพูด-ดันเขา ... ทะเลาะกันทีไม่คุยกันทีหลายเดือนปีนึงคุยกัน สองสามครั้งได้ แต่เรารักพ่อเทิดทูนพ่อมากนะ แค่บางทีรู้สึกน้อยใจโชคชะตาเท่านั้นเอง .
คุณเคยทะเลาะกับแม่ถึงขั้นไม่คุยกันเป็นปีๆไหม