คับ ก่อนอื่นผมขอบอกชื่อตัวเองก่อนนะคับ ผมชื่อเล่น อ. ผมเป็นเกย์แบบไม่มีใครรู้ว่าเป็นอ่ะคับ
ผมเนี่ย ณ ปัจจุบันผมอายุ 22 ปีแล้ว เคยมีแฟนมาหลายคนนะคับ แต่มีคนนึงที่จำฝังใจ จนลืมไม่ได้
ซึ่งตอนนั้นผมกะเขาคนนั้นรู้จักกันผ่านแคมฟรอกคับ เขาชื่อเล่น บ.
บังเอิญผมสมัครเล่นแคมฟรอก ใหม่ๆ แล้วก็เลยลองเล่นดูแล้วก็ได้เจอกับเขาคนนี้คับ
เราสองคนอยุ่จังหวัดเดียวกันครับ แต่คนละอำเภอ เราใช้เวลาคุยกันแบบไม่ได้เห็นหน้าประมาณสามเดือนคับ
ในเวลาที่คุยกัน ผมกะเขาต่างคนต่างมีความสุขมาก ระยะเวลาทั้งหมดที่เราคบกันคือสามปีกว่าๆครับ
ตอนนั้นเราคุยกัน ผมอยุ่ ปวช. 3 คับ ส่วนเขา อยู่ ม. 6 ก็เท่าๆกันแหล่ะครับ เพียงแค่เราเรียนคนละสาย
ซึ่งช่วงนี้เป็นช่วงที่เราสองคนหาที่เรียนต่อ ปริญญาตรี เขาสอบติดที่มหาลัยหนึ่งในจังหวัดสกลนคร
ผมก็พยายามสอบ ที่จะทำให้ติดที่เดียวกันกับเขาคับ แต่โชคไม่เข้าข้าง ทำให้ผมต้องเลือกเรียน ต่อ ปวส.
และเขาก็ไปเรียนต่อปริญญาตรีที่สกลนคร
ซึ่งช่วงนี้ยังไม่มีอะไรครับ เราสองคนยังรักกันดี ผมยังคงรักเขามากเช่นเคย และยังคอยโทรหา ห่วงใยเขาไม่มีเปลี่ยน
จนกระทั่ง ผมต้องได้ออกฝึกงาน ซึ่งผมเรียนมาสายนี้ต้องได้ออกฝึกงานเป็นเวลา หกเดือนคับ
ตัวผมเองได้ไปฝึกงานที่จังหวัดนครราชสีมา เป็นเวลาหกเดือน ผมไม่ได้รู้สึกอยากไปเลย เพราะไม่อยากห่างกัน
ผมรักเขามาก ผมยอมรับเลยว่าเขาคนนี้ มีสิ่งที่ผมชอบในตัวตนของเขามาก
และแล้วเหตุการณ์มันก็เริ่มผิดปกติคับ ประมาณเดือนที่ห้า จะเข้าเดือนที่หกของการฝึกงานผม
ช่วงนั้น เขาเริ่มห่าง เริ่มหาย จากที่เคยโทรหาผมทุกวัน เขาก็เงียบหายไปแบบไม่ส่งข่าว
ผมก็เริ่มใจไม่ดีล่ะ เลยโทรหาเขาไม่รับสายผมนะ และแถมยังขึ้นสายเรียกซ้อนอีกด้วย
เออ ผมก็คิดในแง่บวกนะว่า เขาอาจคุยกะเพื่อน กะญาติ ประมาณนี้
แต่เหตุการณ์มันยิ่งเลวร้ายมากกว่านั้นคือ ดึกๆ สามทุ่มซึ่งมันเป็นเวลาที่เราเคยคุยกัน
ผมก็โทรหาเขา มันก็ยังขึ้นสายซ้อนเหมือนเดิมคับ ผมเริ่มใจไม่ดีล่ะ ครึ่งนึงก็น่าจะรู้แล้วว่าเขาเป็นอะไร
แต่ก็อยากรู้อะไรๆที่มันชัดเจน ผมโทรอีกคับ สามสี่สาย ก็ยังขึ้นสายซ้อนเหมือนเดิม ตอนนั้นผมน้ำตาไหลแล้ว
พอดึกๆ ผมโทรไปอีก เขารับสายผม เออผมก็ถามนะว่า เออ ตัวเองคุยกะใครหรอ ทำไมขึ้นสายซ้อน
เขาก็เงียบ ไม่พูดอะไร ผมก็บอกก็อธิบายว่า เออถ้ามีรัยพูดมาได้ เราไม่ว่า มีรัยให้บอกกันตรงๆ
ผมก็ถามย้ำอีกรอบว่า ตัวเองมีคนใหม่แล้วใช่มั้ย ... เขาก็เงียบคับ
สักพัก เสียงที่กำลังจะเอ่ยตอบผมนั้น มันทำให้ผมลุ้นกับคำตอบมากกก
แล้วเขาก็ตอบผมว่า" ใช่ เรามีคนใหม่แล้ว" แค่นั้นแหล่ะคับ น้ำตาไม่รู้มาจากไหน ร้องไห้แบบที่ไม่เคยร้องออกมาก่อน
เสียใจมากๆๆ เขาก็บอกว่าขอโทด ผมก็พูดว่า เราทำอะไรผิด ทำไมต้องทำร้ายจิตใจกันขนาดนี้ด้วย
คำตอบของเขาคือ ตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก มันเป็นเพราะความใกล้ชิดที่เรามีกะเขามากกว่าตัวเอง
ผมนี่ร้องไห้หนักกว่าเดิมอีกคับ คนรักกันทำไมมองกันแค่นี้ ทำไมแต่ก่อนรับปาก สัญญาก็ยอม
แต่พอตอนจะไปทำกันง่ายดายแบบนี้ ซึ่ง ณ ตอนนี้ วันที่ผมโพสกระทู้นี้ ผมยังคงคิดถึงเขานะครับ
ถึงแม้เขาจะมีคนใหม่แล้วก็ตาม เขายังคงเป็นที่หนึ่งสำหรับผมเสมอ .....
>>>ครับ เรื่องของผม อ่านแล้วรู้สึกยังงัยบ้าง ผมควรตัดเขาออกจากชีวิตเลยมั้ย หรือว่ายังคงรอเขาต่อไป<<<
ลองอ่านดูความรักของผมนะครับ..?? แล้วลองวิจารณ์ได้
ผมเนี่ย ณ ปัจจุบันผมอายุ 22 ปีแล้ว เคยมีแฟนมาหลายคนนะคับ แต่มีคนนึงที่จำฝังใจ จนลืมไม่ได้
ซึ่งตอนนั้นผมกะเขาคนนั้นรู้จักกันผ่านแคมฟรอกคับ เขาชื่อเล่น บ.
บังเอิญผมสมัครเล่นแคมฟรอก ใหม่ๆ แล้วก็เลยลองเล่นดูแล้วก็ได้เจอกับเขาคนนี้คับ
เราสองคนอยุ่จังหวัดเดียวกันครับ แต่คนละอำเภอ เราใช้เวลาคุยกันแบบไม่ได้เห็นหน้าประมาณสามเดือนคับ
ในเวลาที่คุยกัน ผมกะเขาต่างคนต่างมีความสุขมาก ระยะเวลาทั้งหมดที่เราคบกันคือสามปีกว่าๆครับ
ตอนนั้นเราคุยกัน ผมอยุ่ ปวช. 3 คับ ส่วนเขา อยู่ ม. 6 ก็เท่าๆกันแหล่ะครับ เพียงแค่เราเรียนคนละสาย
ซึ่งช่วงนี้เป็นช่วงที่เราสองคนหาที่เรียนต่อ ปริญญาตรี เขาสอบติดที่มหาลัยหนึ่งในจังหวัดสกลนคร
ผมก็พยายามสอบ ที่จะทำให้ติดที่เดียวกันกับเขาคับ แต่โชคไม่เข้าข้าง ทำให้ผมต้องเลือกเรียน ต่อ ปวส.
และเขาก็ไปเรียนต่อปริญญาตรีที่สกลนคร
ซึ่งช่วงนี้ยังไม่มีอะไรครับ เราสองคนยังรักกันดี ผมยังคงรักเขามากเช่นเคย และยังคอยโทรหา ห่วงใยเขาไม่มีเปลี่ยน
จนกระทั่ง ผมต้องได้ออกฝึกงาน ซึ่งผมเรียนมาสายนี้ต้องได้ออกฝึกงานเป็นเวลา หกเดือนคับ
ตัวผมเองได้ไปฝึกงานที่จังหวัดนครราชสีมา เป็นเวลาหกเดือน ผมไม่ได้รู้สึกอยากไปเลย เพราะไม่อยากห่างกัน
ผมรักเขามาก ผมยอมรับเลยว่าเขาคนนี้ มีสิ่งที่ผมชอบในตัวตนของเขามาก
และแล้วเหตุการณ์มันก็เริ่มผิดปกติคับ ประมาณเดือนที่ห้า จะเข้าเดือนที่หกของการฝึกงานผม
ช่วงนั้น เขาเริ่มห่าง เริ่มหาย จากที่เคยโทรหาผมทุกวัน เขาก็เงียบหายไปแบบไม่ส่งข่าว
ผมก็เริ่มใจไม่ดีล่ะ เลยโทรหาเขาไม่รับสายผมนะ และแถมยังขึ้นสายเรียกซ้อนอีกด้วย
เออ ผมก็คิดในแง่บวกนะว่า เขาอาจคุยกะเพื่อน กะญาติ ประมาณนี้
แต่เหตุการณ์มันยิ่งเลวร้ายมากกว่านั้นคือ ดึกๆ สามทุ่มซึ่งมันเป็นเวลาที่เราเคยคุยกัน
ผมก็โทรหาเขา มันก็ยังขึ้นสายซ้อนเหมือนเดิมคับ ผมเริ่มใจไม่ดีล่ะ ครึ่งนึงก็น่าจะรู้แล้วว่าเขาเป็นอะไร
แต่ก็อยากรู้อะไรๆที่มันชัดเจน ผมโทรอีกคับ สามสี่สาย ก็ยังขึ้นสายซ้อนเหมือนเดิม ตอนนั้นผมน้ำตาไหลแล้ว
พอดึกๆ ผมโทรไปอีก เขารับสายผม เออผมก็ถามนะว่า เออ ตัวเองคุยกะใครหรอ ทำไมขึ้นสายซ้อน
เขาก็เงียบ ไม่พูดอะไร ผมก็บอกก็อธิบายว่า เออถ้ามีรัยพูดมาได้ เราไม่ว่า มีรัยให้บอกกันตรงๆ
ผมก็ถามย้ำอีกรอบว่า ตัวเองมีคนใหม่แล้วใช่มั้ย ... เขาก็เงียบคับ
สักพัก เสียงที่กำลังจะเอ่ยตอบผมนั้น มันทำให้ผมลุ้นกับคำตอบมากกก
แล้วเขาก็ตอบผมว่า" ใช่ เรามีคนใหม่แล้ว" แค่นั้นแหล่ะคับ น้ำตาไม่รู้มาจากไหน ร้องไห้แบบที่ไม่เคยร้องออกมาก่อน
เสียใจมากๆๆ เขาก็บอกว่าขอโทด ผมก็พูดว่า เราทำอะไรผิด ทำไมต้องทำร้ายจิตใจกันขนาดนี้ด้วย
คำตอบของเขาคือ ตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก มันเป็นเพราะความใกล้ชิดที่เรามีกะเขามากกว่าตัวเอง
ผมนี่ร้องไห้หนักกว่าเดิมอีกคับ คนรักกันทำไมมองกันแค่นี้ ทำไมแต่ก่อนรับปาก สัญญาก็ยอม
แต่พอตอนจะไปทำกันง่ายดายแบบนี้ ซึ่ง ณ ตอนนี้ วันที่ผมโพสกระทู้นี้ ผมยังคงคิดถึงเขานะครับ
ถึงแม้เขาจะมีคนใหม่แล้วก็ตาม เขายังคงเป็นที่หนึ่งสำหรับผมเสมอ .....
>>>ครับ เรื่องของผม อ่านแล้วรู้สึกยังงัยบ้าง ผมควรตัดเขาออกจากชีวิตเลยมั้ย หรือว่ายังคงรอเขาต่อไป<<<