เรื่องมีอยู่ว่า เรามีครอบครัวแล้ว คบกันมา เกือบ 10 ปี (เราไม่ได้อยู่ด้วยกันเพราะแฟนทำงานต่างจังหวัด) เรามีลูก 1 คน ในระยะเวลาที่คบกับ
แฟนมา เราไม่เคยรักคนอื่นเลย แต่ยอมรับว่ามีคุยกับคนอื่น (แค่คุยนะ) แต่ไม่ได้รู้สึกอะไรกับคนอื่นเลย ทั้งๆที่บางคนทำดีกับเรามากแต่ก็ไม่คิด
จะสนใจคนๆนั้นเลย ก่อนที่เราจะมีลูกเรายอมรับว่าเราเป็นคนกินคนเที่ยว แต่ไม่มีเรื่องผู้ชายเข้ามาเลย เรารักแฟนเราคนเดียว จนเรามีลูก เรา
หยุดเที่ยวหยุดกินทันที ไม่เที่ยวมาตั้งแต่รู้ว่าท้อง จนลูกอายุ 2 ขวบกว่า (รวมๆแล้วก็ประมาณ 3 ปี) วันหนึ่งเราได้มีโอกาสไปทำกิจกรรมต่าง
จังหวัดกับเพื่อนๆ นานหลายวัน และจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้ ก็เกิดขึ้นช่วงนี้เลย เราเผลอไปรู้สึกดีกับเพื่อนของเราคนนึง (ที่จิงเราก้อรู้สึกดีกับเขา
ตั้งแต่ปี 1 แล้วนะ แต่ไม่ได้อะไรมาก เพราะเราไม่ชอบผู้ชายขี้เกียจ แล้วเราก็เลิกชอบไป)(เราลืมบอกว่าตอนนี้เราเรียนอยู่ปีสุดท้าย) จากเมื่อ
ก่อนเราไม่ค่อยได้คุยกันเลยในโลกโซเชียล คุยกันแค่เรื่องงานกลุ่ม การบ้าน ชวนเที่ยว แต่วันที่เราเริ่มรู้สึกดีกับเขา เราทักแชทเฟสบุคไป คุยกัน
เพราะมันเหงา ตอนนั้นทำกิจกรรมอยู่ต่างจังหวัด อยู่ที่เดียวกัน แต่นอนคนละที่ เพราะเขาจับนอนแยกหมดเลย ปลื้มที่เขาดูเปนห่วง เราไม่สบาย
เขาก็ไปขอยามาให้กิน มันน่ารักดี เรากับเพื่อนคนนี้สนิทกันตั้งแต่เข้าปี 1 เลย แต่เราเพิ่งมาปลื้มเขามาก ๆ กลับจากทำกิจกรรมต่างจังหวัด เรา
ก้อคุยกับเขาตลอด คุยทุกวัน (นายคนนี้เจ้าฃู้นะ มีสาวๆคุยด้วยตลอด แถวพกไลน์สาวกลับมาจากค่ายเพียบเลย) เป็นกังวลเรื่องนี้ เครียดเรื่องนี้
มากในช่วงแรกๆ จนเครียปัญหาทุกอย่างจบลง เราก้อคุยกับเหมือนเดิม ไปเรียนก็ตามกันตลอด ไปไหนก็ไปด้วยกัน กินข้าว ไปเดินห้าง ไปรับ
จ๊อบงานพิเศษ คือช่วงนั้นใช้ชีวิตอยู่กับเขามากกว่าอยู่บ้านอีก ^ ^ ((ที่จริงเรื่องนี้เราก็มีปัญหากับแฟนอยู่พอสมควรนะ แต่เราจะไม่ไปเอ๋ยถึง
แฟนเรา)) ตอนแรกเราหาจุดยืนไมไ่ด้เลย ว่าเราจะอยู่ในส่วนไหนในชีวิตเขา ต่างคนต่างไม่ได้บอกว่าคิดอะไรกัน จนวันนึง เราได้บอกชอบเขา
ไป เขาก็บอกมาว่ารู้ตั้งนานแล้ว รู้จากการกระทำของเรา อายนะ อายมาก ก็แปลกที่เราร้องไห้ เราเสียใจเรื่องเขา ทั้งๆที่ไม่ได้ะเลาะกันเลย จน
มาช่วงเทอม 2 เรารู้สึกว่าเราไม่ใช่แค่ชอบเขาแล้วหละ เรารักเขาเลยหละ รักแบบที่ไม่เคยคิดกับใคร รักมาก ยอมทำให้ได้ทุกอย่างเท่าที่จะ
ทำให้ได้ ยอมโดนด่า เราเริ่มกลับมากินเที่ยวอีกครั้งเพราะเขา เราอยากอยู่กับเขาตลอดเวลา เงินเก็บแทบไม่มีเลย เที่ยวตลอด กินเหล้าบ่อย
มาก เพราะแค่อยากอยู่ใกล้ๆเขาให้นานที่สุด เที่ยวยุด้วยกันถึงเช้า แชทคุยกันตลอด จนเพื่อนในห้องเริ่มสงสัย เพราะเมื่อไหร่เราก็ไปไหนมา
ไหนด้วยกันตลอด พอส่งงานเสด หรือสอบเสดเราก็ออกไปข้างนอกกัน จนทำให้เราผูกพันมาก เราก้อดีๆร้ายๆกันแบบนี้ไปเรื่อยๆ ไปไหนบอก
กันตลอด ทำอะไรกินอะไร ไปไหน ถ่ายรูปมาให้กันดูตลอด จนมาวันหนึ่ง วันที่เป็นจุดเปลี่ยนของเราสองคน เราไปเที่ยวหาเพื่อนคนนึงที่บ้าน
เราก็ซื้อเบียร์มากินกันกับเขา 2 คน เพื่อนอีกคนไม่กิน กินไปกินมา ปาไปลังกว่า ก็เมาละหละ เลยถ่ายรูปเล่นกัน เพราะปกติก็ถ่ายเล่นกันอยู่แล้ว
แต่ไม่ขนาดนี้ .. (เขาคนนั้นก็มีแฟนแล้วนะ คนกับแฟนก็นานพอได้) แฟนเขาเห็นรูป เขาทะเลาะกับแฟนเรื่องนี้หนักมาก จนทำให้เราสองคน ไม่
ค่อยได้แชทคุยกันเลย เราอึดอัดมาก กระวนกระวาย ร้องไห้ ทุกอย่างอะ เราต้องกลายเป็นคนหลบๆซ่อนๆ วันนึงคุยกันน้อยมาก ประมาน 1-2-3
ชั่วโมง เขาจะตอบมาทีนึง เราก็นั่งรอเขาทักมา มันอึดอัดมากนะค่ะ เป็นแบบนี้มาได้ประมาน เดือนกว่าแล้วค่ะ จะไปไหนมาไหนด้วยกันยากมาก
ไม่เหมือนเมื่อก่อนเลย ต้องเอาคนอื่นโทหาเขาเพื่อที่จะเป็นข้ออ้างแฟนเขา ให้เขาออกมา อยู่ด้วยกันก้อดี (อยากให้เวลาหยุดเดินเลยค่ะ) พอ
เราแยกยายกัน ก็เป็นเหมือนเดิม
ถึงเวลานี้ เราคงจะใช้คำว่าเริ่มชิน กับการที่เป็นแบบนี้แล้วหละ ไม่ใช่เราไม่รู้สึกนะ แต่เราทำอะไรไม่ได้ โดนจับตามองเยอะ
ใครเคยเป็นบ้างค่ะ สับสนอยู่ในหัว ว่าควรทำยังไง ควรหยุด(แต่ทำไม่ได้) กับให้เป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ(แบบเจ็บๆ) อารมณ์ประมานว่า เทอไม่
ยอมปล่อยหรือฉันไม่ยอมไป ตอนนี้เราก็คุยกับเขามาก็ 6-7 เดือนแล้วหละ
จนมาวันนี้ เขาบอกว่าเขารักฉัน แต่ !!~ จะเท่ากับที่ฉันรักเขาไหม ?
## นี้แค่เรื่องคร่าวๆ แบบคร่าวจริงๆ เพราะรายละเอียดมันเยอะสุดๆ
เรื่องของเรามันผิดมากไหม ? มีครอบครัวแล้วจะไม่สามารถรักใครได้อีกหรอ ?
แฟนมา เราไม่เคยรักคนอื่นเลย แต่ยอมรับว่ามีคุยกับคนอื่น (แค่คุยนะ) แต่ไม่ได้รู้สึกอะไรกับคนอื่นเลย ทั้งๆที่บางคนทำดีกับเรามากแต่ก็ไม่คิด
จะสนใจคนๆนั้นเลย ก่อนที่เราจะมีลูกเรายอมรับว่าเราเป็นคนกินคนเที่ยว แต่ไม่มีเรื่องผู้ชายเข้ามาเลย เรารักแฟนเราคนเดียว จนเรามีลูก เรา
หยุดเที่ยวหยุดกินทันที ไม่เที่ยวมาตั้งแต่รู้ว่าท้อง จนลูกอายุ 2 ขวบกว่า (รวมๆแล้วก็ประมาณ 3 ปี) วันหนึ่งเราได้มีโอกาสไปทำกิจกรรมต่าง
จังหวัดกับเพื่อนๆ นานหลายวัน และจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้ ก็เกิดขึ้นช่วงนี้เลย เราเผลอไปรู้สึกดีกับเพื่อนของเราคนนึง (ที่จิงเราก้อรู้สึกดีกับเขา
ตั้งแต่ปี 1 แล้วนะ แต่ไม่ได้อะไรมาก เพราะเราไม่ชอบผู้ชายขี้เกียจ แล้วเราก็เลิกชอบไป)(เราลืมบอกว่าตอนนี้เราเรียนอยู่ปีสุดท้าย) จากเมื่อ
ก่อนเราไม่ค่อยได้คุยกันเลยในโลกโซเชียล คุยกันแค่เรื่องงานกลุ่ม การบ้าน ชวนเที่ยว แต่วันที่เราเริ่มรู้สึกดีกับเขา เราทักแชทเฟสบุคไป คุยกัน
เพราะมันเหงา ตอนนั้นทำกิจกรรมอยู่ต่างจังหวัด อยู่ที่เดียวกัน แต่นอนคนละที่ เพราะเขาจับนอนแยกหมดเลย ปลื้มที่เขาดูเปนห่วง เราไม่สบาย
เขาก็ไปขอยามาให้กิน มันน่ารักดี เรากับเพื่อนคนนี้สนิทกันตั้งแต่เข้าปี 1 เลย แต่เราเพิ่งมาปลื้มเขามาก ๆ กลับจากทำกิจกรรมต่างจังหวัด เรา
ก้อคุยกับเขาตลอด คุยทุกวัน (นายคนนี้เจ้าฃู้นะ มีสาวๆคุยด้วยตลอด แถวพกไลน์สาวกลับมาจากค่ายเพียบเลย) เป็นกังวลเรื่องนี้ เครียดเรื่องนี้
มากในช่วงแรกๆ จนเครียปัญหาทุกอย่างจบลง เราก้อคุยกับเหมือนเดิม ไปเรียนก็ตามกันตลอด ไปไหนก็ไปด้วยกัน กินข้าว ไปเดินห้าง ไปรับ
จ๊อบงานพิเศษ คือช่วงนั้นใช้ชีวิตอยู่กับเขามากกว่าอยู่บ้านอีก ^ ^ ((ที่จริงเรื่องนี้เราก็มีปัญหากับแฟนอยู่พอสมควรนะ แต่เราจะไม่ไปเอ๋ยถึง
แฟนเรา)) ตอนแรกเราหาจุดยืนไมไ่ด้เลย ว่าเราจะอยู่ในส่วนไหนในชีวิตเขา ต่างคนต่างไม่ได้บอกว่าคิดอะไรกัน จนวันนึง เราได้บอกชอบเขา
ไป เขาก็บอกมาว่ารู้ตั้งนานแล้ว รู้จากการกระทำของเรา อายนะ อายมาก ก็แปลกที่เราร้องไห้ เราเสียใจเรื่องเขา ทั้งๆที่ไม่ได้ะเลาะกันเลย จน
มาช่วงเทอม 2 เรารู้สึกว่าเราไม่ใช่แค่ชอบเขาแล้วหละ เรารักเขาเลยหละ รักแบบที่ไม่เคยคิดกับใคร รักมาก ยอมทำให้ได้ทุกอย่างเท่าที่จะ
ทำให้ได้ ยอมโดนด่า เราเริ่มกลับมากินเที่ยวอีกครั้งเพราะเขา เราอยากอยู่กับเขาตลอดเวลา เงินเก็บแทบไม่มีเลย เที่ยวตลอด กินเหล้าบ่อย
มาก เพราะแค่อยากอยู่ใกล้ๆเขาให้นานที่สุด เที่ยวยุด้วยกันถึงเช้า แชทคุยกันตลอด จนเพื่อนในห้องเริ่มสงสัย เพราะเมื่อไหร่เราก็ไปไหนมา
ไหนด้วยกันตลอด พอส่งงานเสด หรือสอบเสดเราก็ออกไปข้างนอกกัน จนทำให้เราผูกพันมาก เราก้อดีๆร้ายๆกันแบบนี้ไปเรื่อยๆ ไปไหนบอก
กันตลอด ทำอะไรกินอะไร ไปไหน ถ่ายรูปมาให้กันดูตลอด จนมาวันหนึ่ง วันที่เป็นจุดเปลี่ยนของเราสองคน เราไปเที่ยวหาเพื่อนคนนึงที่บ้าน
เราก็ซื้อเบียร์มากินกันกับเขา 2 คน เพื่อนอีกคนไม่กิน กินไปกินมา ปาไปลังกว่า ก็เมาละหละ เลยถ่ายรูปเล่นกัน เพราะปกติก็ถ่ายเล่นกันอยู่แล้ว
แต่ไม่ขนาดนี้ .. (เขาคนนั้นก็มีแฟนแล้วนะ คนกับแฟนก็นานพอได้) แฟนเขาเห็นรูป เขาทะเลาะกับแฟนเรื่องนี้หนักมาก จนทำให้เราสองคน ไม่
ค่อยได้แชทคุยกันเลย เราอึดอัดมาก กระวนกระวาย ร้องไห้ ทุกอย่างอะ เราต้องกลายเป็นคนหลบๆซ่อนๆ วันนึงคุยกันน้อยมาก ประมาน 1-2-3
ชั่วโมง เขาจะตอบมาทีนึง เราก็นั่งรอเขาทักมา มันอึดอัดมากนะค่ะ เป็นแบบนี้มาได้ประมาน เดือนกว่าแล้วค่ะ จะไปไหนมาไหนด้วยกันยากมาก
ไม่เหมือนเมื่อก่อนเลย ต้องเอาคนอื่นโทหาเขาเพื่อที่จะเป็นข้ออ้างแฟนเขา ให้เขาออกมา อยู่ด้วยกันก้อดี (อยากให้เวลาหยุดเดินเลยค่ะ) พอ
เราแยกยายกัน ก็เป็นเหมือนเดิม
ถึงเวลานี้ เราคงจะใช้คำว่าเริ่มชิน กับการที่เป็นแบบนี้แล้วหละ ไม่ใช่เราไม่รู้สึกนะ แต่เราทำอะไรไม่ได้ โดนจับตามองเยอะ
ใครเคยเป็นบ้างค่ะ สับสนอยู่ในหัว ว่าควรทำยังไง ควรหยุด(แต่ทำไม่ได้) กับให้เป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ(แบบเจ็บๆ) อารมณ์ประมานว่า เทอไม่
ยอมปล่อยหรือฉันไม่ยอมไป ตอนนี้เราก็คุยกับเขามาก็ 6-7 เดือนแล้วหละ
จนมาวันนี้ เขาบอกว่าเขารักฉัน แต่ !!~ จะเท่ากับที่ฉันรักเขาไหม ?
## นี้แค่เรื่องคร่าวๆ แบบคร่าวจริงๆ เพราะรายละเอียดมันเยอะสุดๆ