แทบทุกคนมีสีเทา มีด้านดีด้านมืด แม้แต่นังแย้มที่ทำให้คนดูเกลียดนักหนา ยังมีด้านดีจนคนดูอย่างเราน้ำตาซึม เขียนบทได้ดีมากๆเหมือนชีวิตคนจริงๆ บางทีก็สงสารยงยุทธที่อาภัพเหลือเกิน บางทีก็เกลียดความเห็นแก่ตัวเอาแต่ได้ของยงยุทธ ยังไม่เคยมีละครเรื่องไหนทำได้แบบนี้เลยจริงๆ ทุกตัวดูมีมิติไม่แบนๆ ไม่มีบทพูดกับตัวเอง อันนี่ชอบมากบางเรื่องนี่อย่างฮา คือไม่ปล่อยคนดูคิดกันเลยบอกมันหมดว่าคิดอะไรอยู่  
ปรบมือดังๆให้เรื่องนี่เลย เยี่ยมจริงๆ