ในธรรมชาติมีการสื่อสารกันตลอดเวลา แลกเปลี่ยนข้อมูลข่าวสาร มีการส่งสัญญาณทั้งแบบทางตรงๆ ทางอ้อม แล้วก็ทางพิเศษชนิดที่คาดไม่ถึงหรือจะไม่เรียกว่ามีการสื่อสารก็ได้
อาทิเช่น เสปิม์กับไข่ ถ้ามองกันแบบกำปั้นทุบดิน เราจะเป็นว่าเสปิม์อยู่ในถุงอัณฑะ และไข่เองก็อยู่ในปีกมดลูก ผู้สังเกตการณ์คนหนึ่งที่ไม่เคยรู้จักร่างกายมนุษย์คงจะฉงนไม่น้อยว่าทั้งสองสิ่งนั้นมันนัดเจอกันได้อย่างไร
มันมีการสื่อสารกันอย่างไรถึงได้นัดเจอกันได้เป๊ะพอดี โทรศัพท์ก็ไม่มี แผนที่ก็ไม่ใช้ ตาก็ไม่มี หูก็ไม่มี ส่วนไข่เองก็เดินทางมาที่ปีกมดลูกแบบทุลักทุเล
จริงๆแล้วทั้งสองไม่ได้สื่อสารกันแต่รู้กันและดำเนินการไปเช่นนั้น เพราะอะไรบางอย่างในระบบใหญ่กว่าบางอย่าง (ซึ่งตรงนี้ต่อไปจะถูกสังเคราะห์กลายเป็นทฤษฎีใหม่อันหนึ่ง)
เหมือนๆกับเล่นกล เป็นทริกพิเศษ จนถ้าเราตัวเล็กเท่ากับสเปริม์หรือเม็ดเลือดเราจะสงสัยว่าเฮ้ยทำไมมันเป็นกันอย่างนั้นได้
นอกจากสเปิม์กับไข่ยังมีการสื่อสารอย่างนี้มากมาย ที่ชัดเจนส่วนมากจะเป็นระบบที่มันเล็กจนเราเห็นได้ทันชั่วชีวิตของมัน เช่น เม็ดเลือด การทำงานของสารเคมีต่างๆในร่างกาย สัตว์น้อยใหญ่ แมลง ฯลฯ
การที่ระบบเล็กๆทำงานเพื่อระบบใหญ่ๆตรงนี้คือหนึ่งในทฤษฎีใหม่ที่น่าจะมีการคุ้ยเขี่ยต่อไป ลักษณะความเชื่อในเรื่องพระเจ้าก็เช่นกัน เขาเชื่อว่าธรรมชาติดำเนินไปภายใต้ระบบใหญ่เราบางอย่างอยู่
การเกิดขึ้นของพระพุทธเจ้าก็มีในลักษณะนี้ เปรียบเสมือนธรรมชาติของโลกนั้นมีเมล็ดที่งอกออกมาทุกๆคาบเวลาที่ยาวนานมากๆ ธรรมชาติที่อยู่ภายใต้ระบบใหญ่อีกอันหนึ่ง
ชะตากรรม โชคชะตา หลายๆครั้งก็เสมือนกับเป็นรหัสทางกรรมพันธุ์ของเหตุการณ์ คือ เหตุการณ์ก็มีลักษณะใกล้เคียงกับการที่ดีเอ็นเอเก็บรหัสอนาคตของตนเองไว้ (คือเอาลักษณะที่ดีเอ็นเอเข้ารหัสแล้วอ่านรหัสออกมา ในกรณีนี้คือเพื่อสร้างมนุษย์ที่เป็นระบบใหญ่กว่าดีเอ็นเอหลายล้านเท่าตัว ความที่มันทำอย่างนี้ได้ เทคนิคเดียวกันกับเหตุการณ์ก็ทำได้)
ความรู้ .. บางทีที่มาจากตาหูจมูก ก็อย่างหนึ่ง ที่รู้ในแง่แบบพิเศษอย่างที่เม็ดเลือดเขารู้แล้วทำหน้าที่ของเม็ดเลือด ซึ่งเป็นเทคนิคอย่างหนึ่งของธรรมชาติก็เช่นกัน หลายๆทีเรารู้จากการที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์เฉพาะหน้าเลย แต่มันมาจากระบบ จากสัญชาติญาณ .. บางทีจะเรียกว่า six sense ก็น่าจะกระเดียดไปทางนั้นได้
การสื่อสารแบบพิเศษที่นำไปใช้อธิบายธรรมชาติบางอย่างที่ยังลึกลับอยู่ได้
อาทิเช่น เสปิม์กับไข่ ถ้ามองกันแบบกำปั้นทุบดิน เราจะเป็นว่าเสปิม์อยู่ในถุงอัณฑะ และไข่เองก็อยู่ในปีกมดลูก ผู้สังเกตการณ์คนหนึ่งที่ไม่เคยรู้จักร่างกายมนุษย์คงจะฉงนไม่น้อยว่าทั้งสองสิ่งนั้นมันนัดเจอกันได้อย่างไร
มันมีการสื่อสารกันอย่างไรถึงได้นัดเจอกันได้เป๊ะพอดี โทรศัพท์ก็ไม่มี แผนที่ก็ไม่ใช้ ตาก็ไม่มี หูก็ไม่มี ส่วนไข่เองก็เดินทางมาที่ปีกมดลูกแบบทุลักทุเล
จริงๆแล้วทั้งสองไม่ได้สื่อสารกันแต่รู้กันและดำเนินการไปเช่นนั้น เพราะอะไรบางอย่างในระบบใหญ่กว่าบางอย่าง (ซึ่งตรงนี้ต่อไปจะถูกสังเคราะห์กลายเป็นทฤษฎีใหม่อันหนึ่ง)
เหมือนๆกับเล่นกล เป็นทริกพิเศษ จนถ้าเราตัวเล็กเท่ากับสเปริม์หรือเม็ดเลือดเราจะสงสัยว่าเฮ้ยทำไมมันเป็นกันอย่างนั้นได้
นอกจากสเปิม์กับไข่ยังมีการสื่อสารอย่างนี้มากมาย ที่ชัดเจนส่วนมากจะเป็นระบบที่มันเล็กจนเราเห็นได้ทันชั่วชีวิตของมัน เช่น เม็ดเลือด การทำงานของสารเคมีต่างๆในร่างกาย สัตว์น้อยใหญ่ แมลง ฯลฯ
การที่ระบบเล็กๆทำงานเพื่อระบบใหญ่ๆตรงนี้คือหนึ่งในทฤษฎีใหม่ที่น่าจะมีการคุ้ยเขี่ยต่อไป ลักษณะความเชื่อในเรื่องพระเจ้าก็เช่นกัน เขาเชื่อว่าธรรมชาติดำเนินไปภายใต้ระบบใหญ่เราบางอย่างอยู่
การเกิดขึ้นของพระพุทธเจ้าก็มีในลักษณะนี้ เปรียบเสมือนธรรมชาติของโลกนั้นมีเมล็ดที่งอกออกมาทุกๆคาบเวลาที่ยาวนานมากๆ ธรรมชาติที่อยู่ภายใต้ระบบใหญ่อีกอันหนึ่ง
ชะตากรรม โชคชะตา หลายๆครั้งก็เสมือนกับเป็นรหัสทางกรรมพันธุ์ของเหตุการณ์ คือ เหตุการณ์ก็มีลักษณะใกล้เคียงกับการที่ดีเอ็นเอเก็บรหัสอนาคตของตนเองไว้ (คือเอาลักษณะที่ดีเอ็นเอเข้ารหัสแล้วอ่านรหัสออกมา ในกรณีนี้คือเพื่อสร้างมนุษย์ที่เป็นระบบใหญ่กว่าดีเอ็นเอหลายล้านเท่าตัว ความที่มันทำอย่างนี้ได้ เทคนิคเดียวกันกับเหตุการณ์ก็ทำได้)
ความรู้ .. บางทีที่มาจากตาหูจมูก ก็อย่างหนึ่ง ที่รู้ในแง่แบบพิเศษอย่างที่เม็ดเลือดเขารู้แล้วทำหน้าที่ของเม็ดเลือด ซึ่งเป็นเทคนิคอย่างหนึ่งของธรรมชาติก็เช่นกัน หลายๆทีเรารู้จากการที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์เฉพาะหน้าเลย แต่มันมาจากระบบ จากสัญชาติญาณ .. บางทีจะเรียกว่า six sense ก็น่าจะกระเดียดไปทางนั้นได้