กระทู้นี้กระทู้แรกเรา. เราไม่รู้ว่าตัวเองเห็นแก่ตัวไปหรือเปล่า
เรามีแฟนละนะ แต่เรารักรุ่นพี่คนหนึ่ง ฟังไม่ผิดเราไม่ได้แค่ชอบแต่เรารักเขาเลย
เรารู้จักรุ่นพี่คนนี้มาปีกว่าละแรกๆเราก็ชอบเขา พี่เขาก็รู้นะว่าเราชอบช่วงเรายังอยู่หอพี่เขาจะแวะมาหาทุกวันเลย
อ้างตลอดอะว่าผ่านมาเลยแวะมาหา ไปซื้อของละผ่านมาพอดี บ้างทีก็มากินเหล้าที่หอเรา ช่วงนั้นเรามีความสุขมากเลยเรารู้นะว่าพี่เขา
คุยกับคนอื่นอยู่ด้วยเรากับพี่เขาไม่เคยโกหกกันคุยกับใครก็บอก. จนวันนั้นพี่เขามากินเหล้าที่หอเราก็ชวนรุ่นพี่อีกคนมาด้วย
รุ่นพี่อีกคนเขารู้จักทั้งเราทั้งพี่เขา รุ่นพี่คนนั้นก็ถามพี่เขาว่าคิดบังไงกับเรา พี่เขาก็ตอบว่าแค่พี่น้อง เราจุกนะแต่ทำไงได้เราอาจจะคิดมากไปเอง
พี่เขาไม่เคยบอกคิดถึง พูดหวานกับเราเลย แค่มาหาเกือบทุกวันไปนู้นนี่นั้นเราก็ทำใจนะ แต่เราตัดใจไม่ได้ รุ่นพี่ก็ถามพี่เขานะว่าไม่สงสารเราบ้างหรอ
พี่เขาบอกแค่ไม่อยากปล่อยเราไป เขาก็ทำดีกับเราเรื่อยๆจนพี่เขาต้องกลับมอเพราะใกล้เปิด หลังจากนั้นเราก็คุยกันน้อยลงแต่เราไม่เคยรู้สึกน้อยลงไปเลยนะ จนเราไปหาพี่เขา เราก็รู้ว่าพี่เขาๆม่เหมือนเดิม. ช่วงนั้นเรารู้เลยว่าเรารักพี่เขาแล้วคือรักแรกของเราอะ เราใช้เวลาหลายเดือนมากๆกว่าจะหายเศร้า ช่วงไหนพี่เขากลับมาเราก็จะไปเที่ยวกับพี่เค้าตลอด จนตอนนี้เรามีแฟนแล้วถามว่าเรารักแฟนไหม เราก็ไม่รู้เหมือนกันเราชอบแล้วใครชอบเราด้วยเราก็คบ แฟนเรารู้นะว่าเรารักพี่เขา แนเราก็ไม่ว่ามีบ้างที่งอน แต่เเฟนเราเข้าใจว่าเขาคือรักแรก อีกไม่กี่วันเราก็จะเจอพี่เขาอีก เราโคตรดีใจ แต่เรารู้นะว่าทำงี้มันผิด เรามีแฟนเราก็ไม่น่าจะไปอยู่กับผู้ชายคนอื่น แต่เราห้ามตัวเองไม่ได้ เราไม่มีวิธีไปต่อเลย
เพื่อนๆในพันทิปคิดว่าเราควรทำยังไงต่อดี ?
ใครเคยเป็นเหมือนเราบ้างไหม?
. เราอยากระบาย อยากถามด้วยเรื่องความรักสมองเรามันมืดหมดเลย อย่าหาว่าเราโง่เลย
เรารู้ว่าเราเห็นแก่ตัวนะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านทนฟังเราบ่น 🙏🏻
เห็นแก่ตัวมากไปหรือเปล่า??
เรามีแฟนละนะ แต่เรารักรุ่นพี่คนหนึ่ง ฟังไม่ผิดเราไม่ได้แค่ชอบแต่เรารักเขาเลย
เรารู้จักรุ่นพี่คนนี้มาปีกว่าละแรกๆเราก็ชอบเขา พี่เขาก็รู้นะว่าเราชอบช่วงเรายังอยู่หอพี่เขาจะแวะมาหาทุกวันเลย
อ้างตลอดอะว่าผ่านมาเลยแวะมาหา ไปซื้อของละผ่านมาพอดี บ้างทีก็มากินเหล้าที่หอเรา ช่วงนั้นเรามีความสุขมากเลยเรารู้นะว่าพี่เขา
คุยกับคนอื่นอยู่ด้วยเรากับพี่เขาไม่เคยโกหกกันคุยกับใครก็บอก. จนวันนั้นพี่เขามากินเหล้าที่หอเราก็ชวนรุ่นพี่อีกคนมาด้วย
รุ่นพี่อีกคนเขารู้จักทั้งเราทั้งพี่เขา รุ่นพี่คนนั้นก็ถามพี่เขาว่าคิดบังไงกับเรา พี่เขาก็ตอบว่าแค่พี่น้อง เราจุกนะแต่ทำไงได้เราอาจจะคิดมากไปเอง
พี่เขาไม่เคยบอกคิดถึง พูดหวานกับเราเลย แค่มาหาเกือบทุกวันไปนู้นนี่นั้นเราก็ทำใจนะ แต่เราตัดใจไม่ได้ รุ่นพี่ก็ถามพี่เขานะว่าไม่สงสารเราบ้างหรอ
พี่เขาบอกแค่ไม่อยากปล่อยเราไป เขาก็ทำดีกับเราเรื่อยๆจนพี่เขาต้องกลับมอเพราะใกล้เปิด หลังจากนั้นเราก็คุยกันน้อยลงแต่เราไม่เคยรู้สึกน้อยลงไปเลยนะ จนเราไปหาพี่เขา เราก็รู้ว่าพี่เขาๆม่เหมือนเดิม. ช่วงนั้นเรารู้เลยว่าเรารักพี่เขาแล้วคือรักแรกของเราอะ เราใช้เวลาหลายเดือนมากๆกว่าจะหายเศร้า ช่วงไหนพี่เขากลับมาเราก็จะไปเที่ยวกับพี่เค้าตลอด จนตอนนี้เรามีแฟนแล้วถามว่าเรารักแฟนไหม เราก็ไม่รู้เหมือนกันเราชอบแล้วใครชอบเราด้วยเราก็คบ แฟนเรารู้นะว่าเรารักพี่เขา แนเราก็ไม่ว่ามีบ้างที่งอน แต่เเฟนเราเข้าใจว่าเขาคือรักแรก อีกไม่กี่วันเราก็จะเจอพี่เขาอีก เราโคตรดีใจ แต่เรารู้นะว่าทำงี้มันผิด เรามีแฟนเราก็ไม่น่าจะไปอยู่กับผู้ชายคนอื่น แต่เราห้ามตัวเองไม่ได้ เราไม่มีวิธีไปต่อเลย
เพื่อนๆในพันทิปคิดว่าเราควรทำยังไงต่อดี ?
ใครเคยเป็นเหมือนเราบ้างไหม?
. เราอยากระบาย อยากถามด้วยเรื่องความรักสมองเรามันมืดหมดเลย อย่าหาว่าเราโง่เลย
เรารู้ว่าเราเห็นแก่ตัวนะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านทนฟังเราบ่น 🙏🏻