ทำไม นิพพาน ถึงต้องเป็นเป้าหมายในการปฏิบัติธรรม ทั้งที่เราก็ไม่มีทางรู้ว่าความสุขที่แท้จริงของนิพพานรู้สึกยังไง? และ ทำไมเราต้องกลัวการกลับชาติมาเกิดและพยามบำเพ็ญให้บรรลุนิพพาน ทั้งๆที่เมื่อเรากลับชาติมาเกิด เราก็จำอะไรไม่ได้อยู่ดี โดยเฉพาะทุกข์ที่เกิดจากกรรม แทนที่จะเป็นนิพพาน ทำไมไม่ใช่ การทำดี ณ ปัจจุบัน และทำให้ตนเองมีความสุขก็พอ?
ทำไมต้องนิพพาน??